Apostelgeschichte 8
1 Saulus aber war mit seiner Hinrichtung durchaus einverstanden. b An jenem Tage kam es aber zu einer schweren Verfolgung der Gemeinde in Jerusalem. Da zerstreuten sich alle mit Ausnahme der Apostel in die Landbezirke von Judäa und Samaria.
தஸ்ய ஹத்யாகரணம்’ ஸௌ²லோபி ஸமமந்யத| தஸ்மிந் ஸமயே யிரூஸா²லம்நக³ரஸ்தா²ம்’ மண்ட³லீம்’ ப்ரதி மஹாதாட³நாயாம்’ ஜாதாயாம்’ ப்ரேரிதலோகாந் ஹித்வா ஸர்வ்வே(அ)பரே யிஹூதா³ஸோ²மிரோணதே³ஸ²யோ ர்நாநாஸ்தா²நே விகீர்ணா: ஸந்தோ க³தா: |
2 Den Stephanus aber bestatteten gottesfürchtige Männer und veranstalteten eine feierliche Trauerfeier um ihn.
அந்யச்ச ப⁴க்தலோகாஸ்தம்’ ஸ்திபா²நம்’ ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பயித்வா ப³ஹு வ்யலபந்|
3 Saulus aber wütete gegen die Gemeinde, indem er überall in die Häuser eindrang, Männer und Frauen fortschleppte und sie ins Gefängnis werfen ließ.
கிந்து ஸௌ²லோ க்³ரு’ஹே க்³ரு’ஹே ப்⁴ரமித்வா ஸ்த்ரிய: புருஷாம்’ஸ்²ச த்⁴ரு’த்வா காராயாம்’ ப³த்³த்⁴வா மண்ட³ல்யா மஹோத்பாதம்’ க்ரு’தவாந்|
4 Die Versprengten nun zogen im Lande umher und verkündigten die Heilsbotschaft.
அந்யச்ச யே விகீர்ணா அப⁴வந் தே ஸர்வ்வத்ர ப்⁴ரமித்வா ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ராசாரயந்|
5 Dabei kam Philippus in die Hauptstadt von Samarien hinab und predigte ihren Bewohnern den Gottgesalbten.
ததா³ பி²லிப: ஸோ²மிரோண்நக³ரம்’ க³த்வா க்²ரீஷ்டாக்²யாநம்’ ப்ராசாரயத்;
6 Die Volksmenge zeigte sich allgemein für die Predigt des Philippus empfänglich, indem sie ihm zuhörten und die Zeichen sahen, die er tat;
ததோ(அ)ஸு²சி-ப்⁴ரு’தக்³ரஸ்தலோகேப்⁴யோ பூ⁴தாஸ்²சீத்க்ரு’த்யாக³ச்ச²ந் ததா² ப³ஹவ: பக்ஷாகா⁴திந: க²ஞ்ஜா லோகாஸ்²ச ஸ்வஸ்தா² அப⁴வந்|
7 denn aus vielen fuhren die unreinen Geister, von denen sie besessen waren, mit lautem Geschrei aus, und zahlreiche Gelähmte und Verkrüppelte wurden geheilt.
தஸ்மாத் லாகா ஈத்³ரு’ஸ²ம்’ தஸ்யாஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம விலோக்ய நிஸ²ம்ய ச ஸர்வ்வ ஏகசித்தீபூ⁴ய தேநோக்தாக்²யாநே மநாம்’ஸி ந்யத³து⁴: |
8 Darüber herrschte in jener Stadt große Freude.
தஸ்மிந்நக³ரே மஹாநந்த³ஸ்²சாப⁴வத்|
9 Nun hatte schon vorher ein Mann namens Simon in der Stadt gelebt, der sich mit Zauberei abgab und die Bevölkerung von Samaria dadurch in Staunen versetzte; denn er behauptete von sich, er sei etwas Großes.
தத: பூர்வ்வம்’ தஸ்மிந்நக³ரே ஸி²மோந்நாமா கஸ்²சிஜ்ஜநோ ப³ஹ்வீ ர்மாயாக்ரியா: க்ரு’த்வா ஸ்வம்’ கஞ்சந மஹாபுருஷம்’ ப்ரோச்ய ஸோ²மிரோணீயாநாம்’ மோஹம்’ ஜநயாமாஸ|
10 Alle waren für ihn eingenommen, klein und groß, und erklärten: »Dieser Mann ist die Kraft Gottes, welche die große heißt.«
தஸ்மாத் ஸ மாநுஷ ஈஸ்²வரஸ்ய மஹாஸ²க்திஸ்வரூப இத்யுக்த்வா பா³லவ்ரு’த்³த⁴வநிதா: ஸர்வ்வே லாகாஸ்தஸ்மிந் மநாம்’ஸி ந்யத³து⁴: |
11 Sie waren aber deshalb für ihn so eingenommen, weil er sie lange Zeit durch seine Zauberkünste in Erstaunen gesetzt hatte.
ஸ ப³ஹுகாலாந் மாயாவிக்ரியயா ஸர்வ்வாந் அதீவ மோஹயாஞ்சகார, தஸ்மாத் தே தம்’ மேநிரே|
12 Als sie jetzt aber dem Philippus Glauben schenkten, der ihnen die Heilsbotschaft vom Reiche Gottes und vom Namen Jesu Christi verkündigte, ließen sie sich taufen, Männer wie Frauen.
கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய ராஜ்யஸ்ய யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம்நஸ்²சாக்²யாநப்ரசாரிண: பி²லிபஸ்ய கதா²யாம்’ விஸ்²வஸ்ய தேஷாம்’ ஸ்த்ரீபுருஷோப⁴யலோகா மஜ்ஜிதா அப⁴வந்|
13 So wurde denn Simon ebenfalls gläubig; er schloß sich nach seiner Taufe eng an Philippus an und kam nicht aus dem Staunen heraus, als er die Zeichen und großen Wunder sah, die da geschahen.
ஸே²ஷே ஸ ஸி²மோநபி ஸ்வயம்’ ப்ரத்யைத் ததோ மஜ்ஜித: ஸந் பி²லிபேந க்ரு’தாம் ஆஸ்²சர்ய்யக்ரியாம்’ லக்ஷணஞ்ச விலோக்யாஸம்ப⁴வம்’ மந்யமாநஸ்தேந ஸஹ ஸ்தி²தவாந்|
14 Als nun die Apostel in Jerusalem vernahmen, daß Samaria das Wort Gottes angenommen habe, entsandten sie Petrus und Johannes zu ihnen.
இத்த²ம்’ ஸோ²மிரோண்தே³ஸீ²யலோகா ஈஸ்²வரஸ்ய கதா²ம் அக்³ரு’ஹ்லந் இதி வார்த்தாம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரஸ்த²ப்ரேரிதா: ப்ராப்ய பிதரம்’ யோஹநஞ்ச தேஷாம்’ நிகடே ப்ரேஷிதவந்த: |
15 Diese beteten nach ihrer Ankunft für sie, daß sie den heiligen Geist empfangen möchten;
ததஸ்தௌ தத் ஸ்தா²நம் உபஸ்தா²ய லோகா யதா² பவித்ரம் ஆத்மாநம்’ ப்ராப்நுவந்தி தத³ர்த²ம்’ ப்ரார்த²யேதாம்’|
16 denn dieser war noch auf keinen von ihnen gefallen, sondern sie waren lediglich auf den Namen des Herrn Jesus getauft worden.
யதஸ்தே புரா கேவலப்ரபு⁴யீஸோ² ர்நாம்நா மஜ்ஜிதமாத்ரா அப⁴வந், ந து தேஷாம்’ மத்⁴யே கமபி ப்ரதி பவித்ரஸ்யாத்மந ஆவிர்பா⁴வோ ஜாத: |
17 Infolgedessen legten sie (die beiden Apostel) ihnen die Hände auf, und sie empfingen den heiligen Geist.
கிந்து ப்ரேரிதாப்⁴யாம்’ தேஷாம்’ கா³த்ரேஷு கரேஷ்வர்பிதேஷு ஸத்ஸு தே பவித்ரம் ஆத்மாநம் ப்ராப்நுவந்|
18 Als nun Simon sah, daß durch die Handauflegung der Apostel der heilige Geist verliehen wurde, bot er ihnen Geld an
இத்த²ம்’ லோகாநாம்’ கா³த்ரேஷு ப்ரேரிதயோ: கரார்பணேந தாந் பவித்ரம் ஆத்மாநம்’ ப்ராப்தாந் த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸ ஸி²மோந் தயோ: ஸமீபே முத்³ரா ஆநீய கதி²தவாந்;
19 und bat: »Verleiht doch auch mir diese Kraft, daß jeder, dem ich die Hände auflege, den heiligen Geist empfängt.«
அஹம்’ யஸ்ய கா³த்ரே ஹஸ்தம் அர்பயிஷ்யாமி தஸ்யாபி யதே²த்த²ம்’ பவித்ராத்மப்ராப்தி ர்ப⁴வதி தாத்³ரு’ஸீ²ம்’ ஸ²க்திம்’ மஹ்யம்’ த³த்தம்’|
20 Petrus aber gab ihm zur Antwort: »Dein Geld fahre samt dir ins Verderben, weil du gemeint hast, die Gabe Gottes durch Geld erkaufen zu können!
கிந்து பிதரஸ்தம்’ ப்ரத்யவத³த் தவ முத்³ராஸ்த்வயா விநஸ்²யந்து யத ஈஸ்²வரஸ்ய தா³நம்’ முத்³ராபி⁴: க்ரீயதே த்வமித்த²ம்’ பு³த்³த⁴வாந்;
21 Du hast keinen Anteil und kein Anrecht an dieser Sache; denn dein Herz ist nicht aufrichtig vor Gott.
ஈஸ்²வராய தாவந்த: கரணம்’ ஸரலம்’ நஹி, தஸ்மாத்³ அத்ர தவாம்’ஸோ²(அ)தி⁴காரஸ்²ச கோபி நாஸ்தி|
22 Darum bekehre dich von dieser deiner Bosheit und bete zum Herrn, ob dir vielleicht das Trachten deines Herzens vergeben werden mag;
அத ஏதத்பாபஹேதோ: கே²தா³ந்வித: ஸந் கேநாபி ப்ரகாரேண தவ மநஸ ஏதஸ்யா: குகல்பநாயா: க்ஷமா ப⁴வதி, ஏதத³ர்த²ம் ஈஸ்²வரே ப்ரார்த²நாம்’ குரு;
23 denn ich sehe, daß du in ›Galle der Bitterkeit‹ und in ›Bande der Ungerechtigkeit‹ geraten bist.«
யதஸ்த்வம்’ திக்தபித்தே பாபஸ்ய ப³ந்த⁴நே ச யத³ஸி தந்மயா பு³த்³த⁴ம்|
24 Da antwortete Simon: »Betet ihr für mich zum Herrn, daß nichts von dem, was ihr ausgesprochen habt, mich treffen möge!«
ததா³ ஸி²மோந் அகத²யத் தர்ஹி யுவாப்⁴யாமுதி³தா கதா² மயி யதா² ந ப²லதி தத³ர்த²ம்’ யுவாம்’ மந்நிமித்தம்’ ப்ரபௌ⁴ ப்ரார்த²நாம்’ குருதம்’|
25 Als sie nun (die beiden Apostel) das Wort des Herrn bezeugt und gepredigt hatten, machten sie sich auf die Rückreise nach Jerusalem und verkündigten (dabei noch) in vielen samaritischen Ortschaften die Heilsbotschaft.
அநேந ப்ரகாரேண தௌ ஸாக்ஷ்யம்’ த³த்த்வா ப்ரபோ⁴: கதா²ம்’ ப்ரசாரயந்தௌ ஸோ²மிரோணீயாநாம் அநேகக்³ராமேஷு ஸுஸம்’வாத³ஞ்ச ப்ரசாரயந்தௌ யிரூஸா²லம்நக³ரம்’ பராவ்ரு’த்ய க³தௌ|
26 Ein Engel des Herrn aber gebot dem Philippus: »Mach dich auf und begib dich um die Mittagszeit auf die Straße, die von Jerusalem nach Gaza hinabführt und einsam ist!«
தத: பரம் ஈஸ்²வரஸ்ய தூ³த: பி²லிபம் இத்யாதி³ஸ²த், த்வமுத்தா²ய த³க்ஷிணஸ்யாம்’ தி³ஸி² யோ மார்கோ³ ப்ராந்தரஸ்ய மத்⁴யேந யிரூஸா²லமோ (அ)ஸாநக³ரம்’ யாதி தம்’ மார்க³ம்’ க³ச்ச²|
27 Da machte er sich auf und ging hin. Und siehe, ein Äthiopier, ein Hofbeamter und Würdenträger der äthiopischen Königin Kandace, der ihren gesamten Schatz zu verwalten hatte, war nach Jerusalem gekommen, um dort anzubeten.
தத: ஸ உத்தா²ய க³தவாந்; ததா³ கந்தா³கீநாம்ந: கூஸ்²லோகாநாம்’ ராஜ்ஞ்யா: ஸர்வ்வஸம்பத்தேரதீ⁴ஸ²: கூஸ²தே³ஸீ²ய ஏக: ஷண்டோ³ ப⁴ஜநார்த²ம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரம் ஆக³த்ய
28 Jetzt befand er sich wieder auf der Heimreise und saß auf seinem Wagen, indem er den Propheten Jesaja las.
புநரபி ரத²மாருஹ்ய யிஸ²யியநாம்நோ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோ க்³ரந்த²ம்’ பட²ந் ப்ரத்யாக³ச்ச²தி|
29 Da gebot der Geist dem Philippus: »Tritt hinzu und halte dich nahe an diesen Wagen!«
ஏதஸ்மிந் ஸமயே ஆத்மா பி²லிபம் அவத³த், த்வம் ரத²ஸ்ய ஸமீபம்’ க³த்வா தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ மில|
30 So lief denn Philippus hinzu, und als er hörte, wie jener den Propheten Jesaja las, fragte er ihn: »Verstehst du auch, was du liest?«
தஸ்மாத் ஸ தா⁴வந் தஸ்ய ஸந்நிதா⁴வுபஸ்தா²ய தேந பட்²யமாநம்’ யிஸ²யியத²விஷ்யத்³வாதி³நோ வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா ப்ரு’ஷ்டவாந் யத் பட²ஸி தத் கிம்’ பு³த்⁴யஸே?
31 Er antwortete: »Wie sollte ich das können, wenn mir niemand Anleitung gibt?« Dann bat er Philippus, aufzusteigen und sich zu ihm zu setzen.
தத: ஸ கதி²தவாந் கேநசிந்ந போ³தி⁴தோஹம்’ கத²ம்’ பு³த்⁴யேய? தத: ஸ பி²லிபம்’ ரத²மாரோடு⁴ம்’ ஸ்வேந ஸார்த்³த⁴ம் உபவேஷ்டுஞ்ச ந்யவேத³யத்|
32 Der Wortlaut der Schriftstelle nun, die er gerade las, war dieser: »Wie ein Schaf wurde er zur Schlachtbank geführt, und wie ein Lamm vor seinem Scherer stumm bleibt, so tat er seinen Mund nicht auf.
ஸ ஸா²ஸ்த்ரஸ்யேதத்³வாக்யம்’ படி²தவாந் யதா², ஸமாநீயத கா⁴தாய ஸ யதா² மேஷஸா²வக: | லோமச்சே²த³கஸாக்ஷாச்ச மேஷஸ்²ச நீரவோ யதா²| ஆப³த்⁴ய வத³நம்’ ஸ்வீயம்’ ததா² ஸ ஸமதிஷ்ட²த|
33 In seiner Erniedrigung wurde das Strafgericht über ihn aufgehoben, und wer wird seine Nachkommenschaft berechnen? Denn erhoben wird sein Leben von der Erde hinweg.«
அந்யாயேந விசாரேண ஸ உச்சி²ந்நோ (அ)ப⁴வத் ததா³| தத்காலீநமநுஷ்யாந் கோ ஜநோ வர்ணயிதும்’ க்ஷம: | யதோ ஜீவந்ந்ரு’ணாம்’ தே³ஸா²த் ஸ உச்சி²ந்நோ (அ)ப⁴வத் த்⁴ருவம்’|
34 Da wandte sich der Hofbeamte an Philippus mit der Frage: »Ich bitte dich: von wem redet hier der Prophet? Von sich selbst oder von einem andern?«
அநந்தரம்’ ஸ பி²லிபம் அவத³த் நிவேத³யாமி, ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ யாமிமாம்’ கதா²ம்’ கத²யாமாஸ ஸ கிம்’ ஸ்வஸ்மிந் வா கஸ்மிம்’ஸ்²சித்³ அந்யஸ்மிந்?
35 Da tat Philippus seinen Mund auf und verkündigte ihm, indem er an dieses Schriftwort anknüpfte, die Heilsbotschaft von Jesus.
தத: பி²லிபஸ்தத்ப்ரகரணம் ஆரப்⁴ய யீஸோ²ருபாக்²யாநம்’ தஸ்யாக்³ரே ப்ராஸ்தௌத்|
36 Als sie nun so auf der Straße dahinfuhren, kamen sie an ein Gewässer; da sagte der Hofbeamte: »Hier ist ja Wasser! Was steht meiner Taufe noch im Wege?«
இத்த²ம்’ மார்கே³ண க³ச்ச²ந்தௌ ஜலாஸ²யஸ்ய ஸமீப உபஸ்தி²தௌ; ததா³ க்லீபோ³(அ)வாதீ³த் பஸ்²யாத்ர ஸ்தா²நே ஜலமாஸ்தே மம மஜ்ஜநே கா பா³தா⁴?
37 [Philippus antwortete ihm: »Wenn du von ganzem Herzen glaubst, so darf es wohl geschehen.« Jener antwortete: »Ich glaube, daß Jesus Christus der Sohn Gottes ist.«]
தத: பி²லிப உத்தரம்’ வ்யாஹரத் ஸ்வாந்த: கரணேந ஸாகம்’ யதி³ ப்ரத்யேஷி தர்ஹி பா³தா⁴ நாஸ்தி| தத: ஸ கதி²தவாந் யீஸு²க்²ரீஷ்ட ஈஸ்²வரஸ்ய புத்ர இத்யஹம்’ ப்ரத்யேமி|
38 Er ließ also den Wagen halten, und beide stiegen in das Wasser hinab, Philippus sowohl wie der Hofbeamte, und er taufte ihn.
ததா³ ரத²ம்’ ஸ்த²கி³தம்’ கர்த்தும் ஆதி³ஷ்டே பி²லிபக்லீபௌ³ த்³வௌ ஜலம் அவாருஹதாம்’; ததா³ பி²லிபஸ்தம் மஜ்ஜயாமாஸ|
39 Als sie dann wieder aus dem Wasser heraufgestiegen waren, entrückte der Geist des Herrn den Philippus, und der Hofbeamte sah ihn nicht mehr; denn freudig zog er auf seiner Straße weiter.
தத்பஸ்²சாத் ஜலமத்⁴யாத்³ உத்தி²தயோ: ஸதோ: பரமேஸ்²வரஸ்யாத்மா பி²லிபம்’ ஹ்ரு’த்வா நீதவாந், தஸ்மாத் க்லீப³: புநஸ்தம்’ ந த்³ரு’ஷ்டவாந் ததா²பி ஹ்ரு’ஷ்டசித்த: ஸந் ஸ்வமார்கே³ண க³தவாந்|
40 Philippus aber befand sich in Asdod; er zog dort von Ort zu Ort und verkündigte die Heilsbotschaft in allen Städten, bis er nach Cäsarea kam.
பி²லிபஸ்²சாஸ்தோ³த்³நக³ரம் உபஸ்தா²ய தஸ்மாத் கைஸரியாநக³ர உபஸ்தி²திகாலபர்ய்யநதம்’ ஸர்வ்வஸ்மிந்நக³ரே ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயந் க³தவாந்|
