Apostelgeschichte 5
1 Ein Mann dagegen namens Ananias verkaufte im Einvernehmen mit seiner Frau Sapphira ein Grundstück,
ததா³ அநாநியநாமக ஏகோ ஜநோ யஸ்ய பா⁴ர்ய்யாயா நாம ஸபீ²ரா ஸ ஸ்வாதி⁴காரம்’ விக்ரீய
2 behielt aber einen Teil des Erlöses unter Mitwissen seiner Frau für sich zurück: er brachte nur einen Teil davon und stellte ihn den Aposteln zur Verfügung.
ஸ்வபா⁴ர்ய்யாம்’ ஜ்ஞாபயித்வா தந்மூல்யஸ்யைகாம்’ஸ²ம்’ ஸங்கோ³ப்ய ஸ்தா²பயித்வா தத³ந்யாம்’ஸ²மாத்ரமாநீய ப்ரேரிதாநாம்’ சரணேஷு ஸமர்பிதவாந்|
3 Da sagte Petrus: »Ananias, warum hat der Satan dir das Herz erfüllt, daß du den heiligen Geist belogen und einen Teil vom Erlös des Ackers für dich zurückbehalten hast?
தஸ்மாத் பிதரோகத²யத் ஹே அநாநிய பூ⁴மே ர்மூல்யம்’ கிஞ்சித் ஸங்கோ³ப்ய ஸ்தா²பயிதும்’ பவித்ரஸ்யாத்மந: ஸந்நிதௌ⁴ ம்ரு’ஷாவாக்யம்’ கத²யிதுஞ்ச ஸை²தாந் குதஸ்தவாந்த: கரணே ப்ரவ்ரு’த்திமஜநயத்?
4 Blieb er nicht dein Eigentum, wenn du ihn unverkauft gelassen hättest, und stand dir nicht auch nach dem Verkauf die Verfügung über ihn frei? Warum hast du dir eine solche Handlungsweise in den Sinn kommen lassen? Du hast nicht Menschen belogen, sondern Gott!«
ஸா பூ⁴மி ர்யதா³ தவ ஹஸ்தக³தா ததா³ கிம்’ தவ ஸ்வீயா நாஸீத்? தர்ஹி ஸ்வாந்த: கரணே குத ஏதாத்³ரு’ஸீ² குகல்பநா த்வயா க்ரு’தா? த்வம்’ கேவலமநுஷ்யஸ்ய நிகடே ம்ரு’ஷாவாக்யம்’ நாவாதீ³: கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய நிகடே(அ)பி|
5 Als Ananias diese Worte hörte, fiel er nieder und gab seinen Geist auf. Da kam große Furcht über alle, die es hörten.
ஏதாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வைவ ஸோ(அ)நாநியோ பூ⁴மௌ பதந் ப்ராணாந் அத்யஜத், தத்³வ்ரு’த்தாந்தம்’ யாவந்தோ லோகா அஸ்²ரு’ண்வந் தேஷாம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ மஹாப⁴யம் அஜாயத்|
6 Die jüngeren Männer aber standen auf, hüllten die Leiche in Tücher und trugen sie zum Begräbnis hinaus.
ததா³ யுவலோகாஸ்தம்’ வஸ்த்ரேணாச்சா²த்³ய ப³ஹி ர்நீத்வா ஸ்²மஸா²நே(அ)ஸ்தா²பயந்|
7 Nach Verlauf von etwa drei Stunden trat auch seine Frau ein, ohne von dem Vorgefallenen etwas zu wissen.
தத: ப்ரஹரைகாநந்தரம்’ கிம்’ வ்ரு’த்தம்’ தந்நாவக³த்ய தஸ்ய பா⁴ர்ய்யாபி தத்ர ஸமுபஸ்தி²தா|
8 Petrus redete sie mit den Worten an: »Sage mir: habt ihr das Grundstück für diesen Preis verkauft?« Sie antwortete: »Ja, für diesen Preis.«
தத: பிதரஸ்தாம் அப்ரு’ச்ச²த், யுவாப்⁴யாம் ஏதாவந்முத்³ராப்⁴யோ பூ⁴மி ர்விக்ரீதா ந வா? ஏதத்வம்’ வத³; ததா³ ஸா ப்ரத்யவாதீ³த் ஸத்யம் ஏதாவத்³ப்⁴யோ முத்³ராப்⁴ய ஏவ|
9 Da sagte Petrus zu ihr: »Warum habt ihr beide euch verabredet, den Geist des Herrn zu versuchen? Siehe, die Füße derer, die deinen Mann zu Grabe getragen haben, stehen vor der Tür, und sie werden auch dich hinaustragen!«
தத: பிதரோகத²யத் யுவாம்’ கத²ம்’ பரமேஸ்²வரஸ்யாத்மாநம்’ பரீக்ஷிதும் ஏகமந்த்ரணாவப⁴வதாம்’? பஸ்²ய யே தவ பதிம்’ ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பிதவந்தஸ்தே த்³வாரஸ்ய ஸமீபே ஸமுபதிஷ்ட²ந்தி த்வாமபி ப³ஹிர்நேஷ்யந்தி|
10 Da fiel sie augenblicklich zu seinen Füßen nieder und gab ihren Geist auf; und als die jungen Männer hereinkamen, fanden sie sie als Leiche vor; sie trugen sie hinaus und begruben sie bei ihrem Manne.
தத: ஸாபி தஸ்ய சரணஸந்நிதௌ⁴ பதித்வா ப்ராணாந் அத்யாக்ஷீத்| பஸ்²சாத் தே யுவாநோ(அ)ப்⁴யந்தரம் ஆக³த்ய தாமபி ம்ரு’தாம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ப³ஹி ர்நீத்வா தஸ்யா: பத்யு: பார்ஸ்²வே ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பிதவந்த: |
11 Da kam eine große Furcht über die ganze Gemeinde und über alle, die davon hörten.
தஸ்மாத் மண்ட³ல்யா: ஸர்வ்வே லோகா அந்யலோகாஸ்²ச தாம்’ வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வா ஸாத்⁴வஸம்’ க³தா: |
12 Durch die Hände der Apostel aber geschahen viele Zeichen und Wunder unter dem Volke, und alle (Gläubigen) pflegten sich einmütig in der Halle Salomos zu versammeln;
தத: பரம்’ ப்ரேரிதாநாம்’ ஹஸ்தை ர்லோகாநாம்’ மத்⁴யே ப³ஹ்வாஸ்²சர்ய்யாண்யத்³பு⁴தாநி கர்ம்மாண்யக்ரியந்த; ததா³ ஸி²ஷ்யா: ஸர்வ்வ ஏகசித்தீபூ⁴ய ஸுலேமாநோ (அ)லிந்தே³ ஸம்பூ⁴யாஸந்|
13 von den übrigen aber wagte sich niemand dort störend an sie heranzudrängen, sondern das Volk hielt sie hoch in Ehren.
தேஷாம்’ ஸங்கா⁴ந்தர்கோ³ ப⁴விதும்’ கோபி ப்ரக³ல்ப⁴தாம்’ நாக³மத் கிந்து லோகாஸ்தாந் ஸமாத்³ரியந்த|
14 Und immer mehr kamen solche hinzu, die an den Herrn glaubten, ganze Scharen von Männern und Frauen;
ஸ்த்ரிய: புருஷாஸ்²ச ப³ஹவோ லோகா விஸ்²வாஸ்ய ப்ரபு⁴ம்’ ஸ²ரணமாபந்நா: |
15 ja man brachte die Kranken sogar auf die Straßen hinaus und legte sie dort auf Betten und Bahren, damit, wenn Petrus käme, wenigstens sein Schatten auf den einen oder andern von ihnen fiele.
பிதரஸ்ய க³மநாக³மநாப்⁴யாம்’ கேநாபி ப்ரகாரேண தஸ்ய சா²யா கஸ்மிம்’ஸ்²சிஜ்ஜநே லகி³ஷ்யதீத்யாஸ²யா லோகா ரோகி³ண: ஸி²விகயா க²ட்வயா சாநீய பதி² பதி² ஸ்தா²பிதவந்த: |
16 Aber auch aus den rings um Jerusalem liegenden Ortschaften strömte die Bevölkerung zusammen und brachte Kranke und von unreinen Geistern Geplagte dorthin, die dann alle geheilt wurden.
சதுர்தி³க்ஸ்த²நக³ரேப்⁴யோ ப³ஹவோ லோகா: ஸம்பூ⁴ய ரோகி³ணோ(அ)பவித்ரபு⁴தக்³ரஸ்தாம்’ஸ்²ச யிரூஸா²லமம் ஆநயந் தத: ஸர்வ்வே ஸ்வஸ்தா² அக்ரியந்த|
17 Da erhob sich aber der Hohepriester samt seinem ganzen Anhang, nämlich die Partei der Sadduzäer; sie waren voll von Eifersucht,
அநந்தரம்’ மஹாயாஜக: ஸிதூ³கிநாம்’ மதக்³ராஹிணஸ்தேஷாம்’ ஸஹசராஸ்²ச
18 ließen die Apostel festnehmen und sie in das öffentliche Gefängnis setzen.
மஹாக்ரோதா⁴ந்த்விதா: ஸந்த: ப்ரேரிதாந் த்⁴ரு’த்வா நீசலோகாநாம்’ காராயாம்’ ப³த்³த்⁴வா ஸ்தா²பிதவந்த: |
19 Aber ein Engel des Herrn öffnete während der Nacht die Gefängnistüren, führte sie hinaus und gebot ihnen:
கிந்து ராத்ரௌ பரமேஸ்²வரஸ்ய தூ³த: காராயா த்³வாரம்’ மோசயித்வா தாந் ப³ஹிராநீயாகத²யத்,
20 »Geht hin, tretet offen auf und verkündigt im Tempel dem Volk alle diese Lebensworte!«
யூயம்’ க³த்வா மந்தி³ரே த³ண்டா³யமாநா: ஸந்தோ லோகாந் ப்ரதீமாம்’ ஜீவநதா³யிகாம்’ ஸர்வ்வாம்’ கதா²ம்’ ப்ரசாரயத|
21 Als sie das gehört hatten, begaben sie sich mit Tagesanbruch in den Tempel und lehrten dort. Der Hohepriester und sein Anhang hatten sich inzwischen eingestellt und den Hohen Rat und die gesamte Ältestenschaft der Israeliten zur Versammlung berufen lassen und sandten nun ins Gefängnis, um sie vorführen zu lassen.
இதி ஸ்²ருத்வா தே ப்ரத்யூஷே மந்தி³ர உபஸ்தா²ய உபதி³ஷ்டவந்த: | ததா³ ஸஹசரக³ணேந ஸஹிதோ மஹாயாஜக ஆக³த்ய மந்த்ரிக³ணம் இஸ்ராயேல்வம்’ஸ²ஸ்ய ஸர்வ்வாந் ராஜஸபா⁴ஸத³: ஸபா⁴ஸ்தா²ந் க்ரு’த்வா காராயாஸ்தாந் ஆபயிதும்’ பதா³திக³ணம்’ ப்ரேரிதவாந்|
22 Als aber die Diener hinkamen, fanden sie sie im Gefängnis nicht vor und meldeten nach ihrer Rückkehr:
ததஸ்தே க³த்வா காராயாம்’ தாந் அப்ராப்ய ப்ரத்யாக³த்ய இதி வார்த்தாம் அவாதி³ஷு: ,
23 »Wir haben das Gefängnis ganz fest verschlossen gefunden, auch die Wächter standen auf ihrem Posten an den Türen; als wir aber aufschlossen, haben wir niemand drinnen vorgefunden.«
வயம்’ தத்ர க³த்வா நிர்வ்விக்⁴நம்’ காராயா த்³வாரம்’ ருத்³த⁴ம்’ ரக்ஷகாம்’ஸ்²ச த்³வாரஸ்ய ப³ஹிர்த³ண்டா³யமாநாந் அத³ர்ஸா²ம ஏவ கிந்து த்³வாரம்’ மோசயித்வா தந்மத்⁴யே கமபி த்³ரஷ்டும்’ ந ப்ராப்தா: |
24 Als der Tempelhauptmann und die Hohenpriester diese Meldung vernahmen, waren sie ihretwegen ratlos, welche Bewandtnis es damit wohl haben möchte.
ஏதாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா மஹாயாஜகோ மந்தி³ரஸ்ய ஸேநாபதி: ப்ரதா⁴நயாஜகாஸ்²ச, இத பரம்’ கிமபரம்’ ப⁴விஷ்யதீதி சிந்தயித்வா ஸந்தி³க்³த⁴சித்தா அப⁴வந்|
25 Da kam einer und meldete ihnen: »Denkt nur! Die Männer, die ihr ins Gefängnis gesetzt habt, die stehen jetzt im Tempel und lehren das Volk!«
ஏதஸ்மிந்நேவ ஸமயே கஸ்²சித் ஜந ஆக³த்ய வார்த்தாமேதாம் அவத³த் பஸ்²யத யூயம்’ யாந் மாநவாந் காராயாம் அஸ்தா²பயத தே மந்தி³ரே திஷ்ட²ந்தோ லோகாந் உபதி³ஸ²ந்தி|
26 Da ging der Hauptmann mit den Dienern hin und holte sie herbei, doch ohne Anwendung von Gewalt; denn sie hatten zu befürchten, vom Volk gesteinigt zu werden.
ததா³ மந்தி³ரஸ்ய ஸேநாபதி: பதா³தயஸ்²ச தத்ர க³த்வா சேல்லோகா: பாஷாணாந் நிக்ஷிப்யாஸ்மாந் மாரயந்தீதி பி⁴யா விநத்யாசாரம்’ தாந் ஆநயந்|
27 Sie brachten sie also herbei und stellten sie vor den Hohen Rat; und der Hohepriester verhörte sie folgendermaßen:
தே மஹாஸபா⁴யா மத்⁴யே தாந் அஸ்தா²பயந் தத: பரம்’ மஹாயாஜகஸ்தாந் அப்ரு’ச்ச²த்,
28 »Wir haben euch doch ausdrücklich geboten, auf Grund dieses Namens nicht zu lehren, und trotzdem habt ihr mit eurer Lehre ganz Jerusalem erfüllt und wollt das Blut dieses Menschen auf uns bringen!«
அநேந நாம்நா ஸமுபதே³ஷ்டும்’ வயம்’ கிம்’ த்³ரு’ட⁴ம்’ ந ந்யஷேதா⁴ம? ததா²பி பஸ்²யத யூயம்’ ஸ்வேஷாம்’ தேநோபதே³ஸே²நே யிரூஸா²லமம்’ பரிபூர்ணம்’ க்ரு’த்வா தஸ்ய ஜநஸ்ய ரக்தபாதஜநிதாபராத⁴ம் அஸ்மாந் ப்ரத்யாநேதும்’ சேஷ்டத்⁴வே|
29 Da antwortete Petrus, und die Apostel erklärten: »Man muß Gott mehr gehorchen als den Menschen!
தத: பிதரோந்யப்ரேரிதாஸ்²ச ப்ரத்யவத³ந் மாநுஷஸ்யாஜ்ஞாக்³ரஹணாத்³ ஈஸ்²வரஸ்யாஜ்ஞாக்³ரஹணம் அஸ்மாகமுசிதம்|
30 Der Gott unserer Väter hat Jesus auferweckt, den ihr ans Holz gehängt und hingerichtet habt.
யம்’ யீஸு²ம்’ யூயம்’ க்ருஸே² வேதி⁴த்வாஹத தம் அஸ்மாகம்’ பைத்ரு’க ஈஸ்²வர உத்தா²ப்ய
31 Diesen hat Gott durch seine rechte Hand zum Anführer und Retter erhöht, um Israel Buße und Vergebung der Sünden zu verleihen.
இஸ்ராயேல்வம்’ஸா²நாம்’ மந: பரிவர்த்தநம்’ பாபக்ஷமாஞ்ச கர்த்தும்’ ராஜாநம்’ பரித்ராதாரஞ்ச க்ரு’த்வா ஸ்வத³க்ஷிணபார்ஸ்²வே தஸ்யாந்நதிம் அகரோத்|
32 Für diese Tatsachen sind wir Zeugen und auch der heilige Geist, den Gott denen verliehen hat, die ihm gehorsam sind.«
ஏதஸ்மிந் வயமபி ஸாக்ஷிண ஆஸ்மஹே, தத் கேவலம்’ நஹி, ஈஸ்²வர ஆஜ்ஞாக்³ராஹிப்⁴யோ யம்’ பவித்ரம் ஆத்மநம்’ த³த்தவாந் ஸோபி ஸாக்ஷ்யஸ்தி|
33 Als jene das hörten, ging es ihnen wie ein Stich durchs Herz, und sie waren entschlossen, sie hinrichten zu lassen.
ஏதத்³வாக்யே ஸ்²ருதே தேஷாம்’ ஹ்ரு’த³யாநி வித்³தா⁴ந்யப⁴வந் ததஸ்தே தாந் ஹந்தும்’ மந்த்ரிதவந்த: |
34 Doch da stand in der Versammlung ein Pharisäer namens Gamaliel auf, ein beim ganzen Volk hochangesehener Gesetzeslehrer; er ließ die Männer auf kurze Zeit hinausführen
ஏதஸ்மிந்நேவ ஸமயே தத்ஸபா⁴ஸ்தா²நாம்’ ஸர்வ்வலோகாநாம்’ மத்⁴யே ஸுக்²யாதோ க³மிலீயேல்நாமக ஏகோ ஜநோ வ்யவஸ்தா²பக: பி²ரூஸி²லோக உத்தா²ய ப்ரேரிதாந் க்ஷணார்த²ம்’ ஸ்தா²நாந்தரம்’ க³ந்தும் ஆதி³ஸ்²ய கதி²தவாந்,
35 und richtete dann folgende Ansprache an die Versammlung: »Ihr Männer von Israel, überlegt euch wohl, wie ihr mit diesen Leuten verfahren wollt!
ஹே இஸ்ராயேல்வம்’ஸீ²யா: ஸர்வ்வே யூயம் ஏதாந் மாநுஷாந் ப்ரதி யத் கர்த்தும் உத்³யதாஸ்தஸ்மிந் ஸாவதா⁴நா ப⁴வத|
36 Denn vor einiger Zeit trat Theudas auf und gab sich für etwas Besonderes aus, und eine Anzahl von etwa vierhundert Männern fiel ihm zu; aber er fand den Tod, und alle seine Anhänger wurden zersprengt und vernichtet.
இத: பூர்வ்வம்’ தூ²தா³நாமைகோ ஜந உபஸ்தா²ய ஸ்வம்’ கமபி மஹாபுருஷம் அவத³த், தத: ப்ராயேண சது: ஸ²தலோகாஸ்தஸ்ய மதக்³ராஹிணோப⁴வந் பஸ்²சாத் ஸ ஹதோப⁴வத் தஸ்யாஜ்ஞாக்³ராஹிணோ யாவந்தோ லோகாஸ்தே ஸர்வ்வே விர்கீர்ணா: ஸந்தோ (அ)க்ரு’தகார்ய்யா அப⁴வந்|
37 Nach diesem trat Judas aus Galiläa zur Zeit der Schätzung auf und brachte einen Volkshaufen zum Aufstand unter seiner Führung; aber auch er kam ums Leben, und sein ganzer Anhang wurde zerstreut.
தஸ்மாஜ்ஜநாத் பரம்’ நாமலேக²நஸமயே கா³லீலீயயிஹூதா³நாமைகோ ஜந உபஸ்தா²ய ப³ஹூல்லோகாந் ஸ்வமதம்’ க்³ராஹீதவாந் தத: ஸோபி வ்யநஸ்²யத் தஸ்யாஜ்ஞாக்³ராஹிணோ யாவந்தோ லோகா ஆஸந் தே ஸர்வ்வே விகீர்ணா அப⁴வந்|
38 Und nunmehr gebe ich euch den Rat: Steht von diesen Leuten ab und laßt sie gewähren! Denn wenn dieses Vorhaben oder dieses Werk von Menschen ausgeht, so wird es zunichte werden;
அது⁴நா வதா³மி, யூயம் ஏதாந் மநுஷ்யாந் ப்ரதி கிமபி ந க்ரு’த்வா க்ஷாந்தா ப⁴வத, யத ஏஷ ஸங்கல்ப ஏதத் கர்ம்ம ச யதி³ மநுஷ்யாத³ப⁴வத் தர்ஹி விப²லம்’ ப⁴விஷ்யதி|
39 hat es aber seinen Ursprung in Gott, so werdet ihr diese Leute nicht zu vernichten vermögen. Laßt ihr euch nur nicht gar als Widersacher Gottes erfinden!« Daraufhin folgten sie seinem Rat:
யதீ³ஸ்²வராத³ப⁴வத் தர்ஹி யூயம்’ தஸ்யாந்யதா² கர்த்தும்’ ந ஸ²க்ஷ்யத², வரம் ஈஸ்²வரரோத⁴கா ப⁴விஷ்யத²|
40 sie ließen die Apostel wieder hereinrufen und geißeln und befahlen ihnen, auf Grund des Namens Jesu nicht mehr zu predigen; dann gab man sie frei.
ததா³ தஸ்ய மந்த்ரணாம்’ ஸ்வீக்ரு’த்ய தே ப்ரேரிதாந் ஆஹூய ப்ரஹ்ரு’த்ய யீஸோ² ர்நாம்நா காமபி கதா²ம்’ கத²யிதும்’ நிஷித்⁴ய வ்யஸர்ஜந்|
41 So gingen sie denn aus dem Hohen Rat weg, hocherfreut, daß sie gewürdigt worden waren, um des Namens (Jesu) willen Schmach zu erleiden;
கிந்து தஸ்ய நாமார்த²ம்’ வயம்’ லஜ்ஜாபோ⁴க³ஸ்ய யோக்³யத்வேந க³ணிதா இத்யத்ர தே ஸாநந்தா³: ஸந்த: ஸபா⁴ஸ்தா²நாம்’ ஸாக்ஷாத்³ அக³ச்ச²ந்|
42 und sie hörten nicht auf, täglich im Tempel und in den Häusern zu lehren und die Heilsbotschaft von Christus Jesus zu verkündigen.
தத: பரம்’ ப்ரதிதி³நம்’ மந்தி³ரே க்³ரு’ஹே க்³ரு’ஹே சாவிஸ்²ராமம் உபதி³ஸ்²ய யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரிதவந்த: |
