Apostelgeschichte 4
1 Während sie noch zum Volk redeten, traten die Priester sowie der Tempelhauptmann und die Sadduzäer an sie heran;
යස්මින් සමයේ පිතරයෝහනෞ ලෝකාන් උපදිශතස්තස්මින් සමයේ යාජකා මන්දිරස්‍ය සේනාපතයඃ සිදූකීගණශ්ච
2 diese waren nämlich unwillig darüber, daß sie dem Volk ihre Lehre vortrugen und die an Jesus vollführte Auferstehung von den Toten verkündeten.
තයෝර් උපදේශකරණේ ඛ්‍රීෂ්ටස්‍යෝත්ථානම් උපලක්‍ෂ්‍ය සර්ව්වේෂාං මෘතානාම් උත්ථානප්‍රස්තාවේ ච ව්‍යග්‍රාඃ සන්තස්තාවුපාගමන්|
3 Sie nahmen sie also fest und setzten sie in Gewahrsam bis zum folgenden Morgen; es war nämlich bereits Abend.
තෞ ධෘත්වා දිනාවසානකාරණාත් පරදිනපර‍්‍ය්‍යනන්තං රුද්ධ්වා ස්ථාපිතවන්තඃ|
4 Viele aber von denen, welche die Ansprache (des Petrus) gehört hatten, waren zum Glauben gekommen, so daß die Zahl der (gläubigen) Männer sich (nunmehr) auf etwa fünftausend belief.
තථාපි යේ ලෝකාස්තයෝරුපදේශම් අශෘණ්වන් තේෂාං ප්‍රායේණ පඤ්චසහස්‍රාණි ජනා ව්‍යශ්වසන්|
5 Am andern Morgen aber versammelten sich ihre Oberen sowie die Ältesten und Schriftgelehrten in Jerusalem,
පරේ(අ)හනි අධිපතයඃ ප්‍රාචීනා අධ්‍යාපකාශ්ච හානනනාමා මහායාජකඃ
6 auch der Hohepriester Hannas, ferner Kaiphas, Johannes, Alexander und alle, die zu einer hohenpriesterlichen Familie gehörten.
කියඵා යෝහන් සිකන්දර ඉත්‍යාදයෝ මහායාජකස්‍ය ඥාතයඃ සර්ව්වේ යිරූශාලම්නගරේ මිලිතාඃ|
7 Dann ließ man sie vorführen und fragte sie: »Durch was für eine Kraft oder durch welchen Namen habt ihr dies (Zeichen) vollführt?«
අනන්තරං ප්‍රේරිතෞ මධ්‍යේ ස්ථාපයිත්වාපෘච්ඡන් යුවාං කයා ශක්තයා වා කේන නාම්නා කර්ම්මාණ්‍යේතානි කුරුථඃ?
8 Da wurde Petrus mit heiligem Geist erfüllt und sagte zu ihnen: »Ihr Oberen des Volkes und ihr Ältesten!
තදා පිතරඃ පවිත්‍රේණාත්මනා පරිපූර්ණඃ සන් ප්‍රත්‍යවාදීත්, හේ ලෝකානාම් අධිපතිගණ හේ ඉස්‍රායේලීයප්‍රාචීනාඃ,
9 Wenn wir uns heute wegen der einem kranken Menschen erwiesenen Wohltat zu verantworten haben (und gefragt werden), durch wen dieser Mann hier gesund geworden sei,
ඒතස්‍ය දුර්බ්බලමානුෂස්‍ය හිතං යත් කර්ම්මාක්‍රියත, අර්ථාත්, ස යේන ප්‍රකාරේණ ස්වස්ථෝභවත් තච්චේද් අද්‍යාවාං පෘච්ඡථ,
10 so soll euch allen und dem Volk Israel kundgetan sein: In der Kraft des Namens Jesu Christi von Nazareth, den ihr gekreuzigt habt, den Gott aber von den Toten auferweckt hat – ja, durch dessen Namen steht der Mann hier gesund vor euch!
තර්හි සර්ව්ව ඉස්‍රායේලීයලෝකා යූයං ජානීත නාසරතීයෝ යෝ යීශුඛ්‍රීෂ්ටඃ ක්‍රුශේ යුෂ්මාභිරවිධ්‍යත යශ්චේශ්වරේණ ශ්මශානාද් උත්ථාපිතඃ, තස්‍ය නාම්නා ජනෝයං ස්වස්ථඃ සන් යුෂ්මාකං සම්මුඛේ ප්‍රෝත්තිෂ්ඨති|
11 Dieser (Jesus) ist der von euch Bauleuten verworfene Stein, der zum Eckstein geworden ist;
නිචේතෘභි ර‍්‍යුෂ්මාභිරයං යඃ ප්‍රස්තරෝ(අ)වඥාතෝ(අ)භවත් ස ප්‍රධානකෝණස්‍ය ප්‍රස්තරෝ(අ)භවත්|
12 und in keinem andern ist die Rettung zu finden; denn es ist auch kein anderer Name unter dem Himmel den Menschen gegeben, in dem wir gerettet werden sollen.«
තද්භින්නාදපරාත් කස්මාදපි පරිත්‍රාණං භවිතුං න ශක්නෝති, යේන ත්‍රාණං ප්‍රාප්‍යේත භූමණ්ඩලස්‍යලෝකානාං මධ්‍යේ තාදෘශං කිමපි නාම නාස්ති|
13 Als sie nun die freudige Zuversicht des Petrus und Johannes sahen und in Erfahrung gebracht hatten, daß es Menschen ohne Schulung und ohne gelehrte Bildung waren, verwunderten sie sich; sie erkannten auch wohl, daß sie Begleiter Jesu gewesen waren,
තදා පිතරයෝහනෝරේතාදෘශීම් අක්‍ෂේභතාං දෘෂ්ට්වා තාවවිද්වාංසෞ නීචලෝකාවිති බුද්ධ්වා ආශ්චර‍්‍ය්‍යම් අමන්‍යන්ත තෞ ච යීශෝඃ සඞ්ගිනෞ ජාතාවිති ඥාතුම් අශක්නුවන්|
14 und weil sie den Mann, der geheilt worden war, bei ihnen stehen sahen, wußten sie nichts zu entgegnen.
කින්තු තාභ්‍යාං සාර්ද්ධං තං ස්වස්ථමානුෂං තිෂ්ඨන්තං දෘෂ්ට්වා තේ කාමප්‍යපරාම් ආපත්තිං කර්ත්තං නාශක්නුන්|
15 Sie ließen sie also aus der Ratssitzung abtreten und berieten miteinander die Frage:
තදා තේ සභාතඃ ස්ථානාන්තරං ගන්තුං තාන් ආඥාප්‍ය ස්වයං පරස්පරම් ඉති මන්ත්‍රණාමකුර්ව්වන්
16 »Was sollen wir mit diesen Menschen machen? Denn daß ein unverkennbares Wunderzeichen durch sie geschehen ist, das ist allen Einwohnern Jerusalems bekannt geworden, und wir können es nicht bestreiten.
තෞ මානවෞ ප්‍රති කිං කර්ත්තව්‍යං? තාවේකං ප්‍රසිද්ධම් ආශ්චර‍්‍ය්‍යං කර්ම්ම කෘතවන්තෞ තද් යිරූශාලම්නිවාසිනාං සර්ව්වේෂාං ලෝකානාං සමීපේ ප්‍රාකාශත තච්ච වයමපහ්නෝතුං න ශක්නුමඃ|
17 Damit aber die Kunde davon sich nicht noch weiter unter dem Volk verbreitet, wollen wir ihnen ernstlich gebieten, in Zukunft zu keinem Menschen mehr unter Nennung dieses Namens zu reden.«
කින්තු ලෝකානාං මධ්‍යම් ඒතද් යථා න ව්‍යාප්නෝති තදර්ථං තෞ භයං ප්‍රදර්ශ්‍ය තේන නාම්නා කමපි මනුෂ්‍යං නෝපදිශතම් ඉති දෘඪං නිෂේධාමඃ|
18 Sie ließen sie dann wieder hereinrufen und geboten ihnen, überhaupt nichts mehr unter Nennung des Namens Jesu verlauten zu lassen und zu lehren.
තතස්තේ ප්‍රේරිතාවාහූය ඒතදාඥාපයන් ඉතඃ පරං යීශෝ ර්නාම්නා කදාපි කාමපි කථාං මා කථයතං කිමපි නෝපදිශඤ්ච|
19 Doch Petrus und Johannes antworteten ihnen mit den Worten: »Urteilt selbst, ob es vor Gott recht ist, euch mehr zu gehorchen als Gott!
තතඃ පිතරයෝහනෞ ප්‍රත්‍යවදතාම් ඊශ්වරස්‍යාඥාග්‍රහණං වා යුෂ්මාකම් ආඥාග්‍රහණම් ඒතයෝ ර්මධ්‍යේ ඊශ්වරස්‍ය ගෝචරේ කිං විහිතං? යූයං තස්‍ය විවේචනාං කුරුත|
20 Wir unserseits können es ja unmöglich unterlassen, von dem zu reden, was wir gesehen und gehört haben!«
වයං යද් අපශ්‍යාම යදශෘණුම ච තන්න ප්‍රචාරයිෂ්‍යාම ඒතත් කදාපි භවිතුං න ශක්නෝති|
21 Jene fügten noch weitere Drohungen hinzu, ließen sie dann aber frei, weil sie keine Möglichkeit fanden, sie zu bestrafen, (auch) mit Rücksicht auf das Volk, weil alle Gott wegen des Geschehenen priesen;
යදඝටත තද් දෘෂ්ටා සර්ව්වේ ලෝකා ඊශ්වරස්‍ය ගුණාන් අන්වවදන් තස්මාත් ලෝකභයාත් තෞ දණ්ඩයිතුං කමප්‍යුපායං න ප්‍රාප්‍ය තේ පුනරපි තර්ජයිත්වා තාවත්‍යජන්|
22 denn über vierzig Jahre war der Mann alt, an dem dieses Heilungswunder geschehen war.
යස්‍ය මානුෂස්‍යෛතත් ස්වාස්ථ්‍යකරණම් ආශ්චර‍්‍ය්‍යං කර්ම්මාක්‍රියත තස්‍ය වයශ්චත්වාරිංශද්වත්සරා ව්‍යතීතාඃ|
23 Nach ihrer Freilassung kehrten Petrus und Johannes zu den Ihrigen zurück und berichteten ihnen alles, was die Hohenpriester und die Ältesten zu ihnen gesagt hatten.
තතඃ පරං තෞ විසෘෂ්ටෞ සන්තෞ ස්වසඞ්ගිනාං සන්නිධිං ගත්වා ප්‍රධානයාජකෛඃ ප්‍රාචීනලෝකෛශ්ච ප්‍රෝක්තාඃ සර්ව්වාඃ කථා ඥාපිතවන්තෞ|
24 Als jene es vernommen hatten, erhoben sie einmütig ihre Stimme zu Gott und beteten: »Herr, du bist es, der den Himmel und die Erde, das Meer und alles, was in ihnen ist, geschaffen hat;
තච්ඡ්‍රුත්වා සර්ව්ව ඒකචිත්තීභූය ඊශ්වරමුද්දිශ්‍ය ප්‍රෝච්චෛරේතත් ප්‍රාර්ථයන්ත, හේ ප්‍රභෝ ගගණපෘථිවීපයෝධීනාං තේෂු ච යද්‍යද් ආස්තේ තේෂාං ස්‍රෂ්ටේශ්වරස්ත්වං|
25 du hast durch den heiligen Geist zu unsern Vätern durch den Mund Davids, deines Knechtes, gesagt: ›Was soll das Toben der Heiden und das eitle Sinnen der Völker?
ත්වං නිජසේවකේන දායූදා වාක්‍යමිදම් උවචිථ, මනුෂ්‍යා අන්‍යදේශීයාඃ කුර්ව්වන්ති කලහං කුතඃ| ලෝකාඃ සර්ව්වේ කිමර්ථං වා චින්තාං කුර්ව්වන්ති නිෂ්ඵලාං|
26 Die Könige der Erde erheben sich, und die Fürsten rotten sich zusammen gegen den Herrn und gegen seinen Gesalbten!‹
පරමේශස්‍ය තේනෛවාභිෂික්තස්‍ය ජනස්‍ය ච| විරුද්ධමභිතිෂ්ඨන්ති පෘථිව්‍යාඃ පතයඃ කුතඃ||
27 Ja, es haben sich in Wahrheit gegen deinen heiligen Knecht Jesus, den du gesalbt hast, in dieser Stadt Herodes und Pontius Pilatus mit den Heiden und den Volksscharen Israels zusammengetan,
ඵලතස්තව හස්තේන මන්ත්‍රණයා ච පූර්ව්ව යද්‍යත් ස්ථිරීකෘතං තද් යථා සිද්ධං භවති තදර්ථං ත්වං යම් අථිෂික්තවාන් ස ඒව පවිත්‍රෝ යීශුස්තස්‍ය ප්‍රාතිකූල්‍යේන හේරෝද් පන්තීයපීලාතෝ
28 um alles auszuführen, was deine Hand und dein Ratschluß vorherbestimmt haben, daß es geschehen sollte.
(අ)න්‍යදේශීයලෝකා ඉස්‍රායේල්ලෝකාශ්ච සර්ව්ව ඒතේ සභායාම් අතිෂ්ඨන්|
29 Und jetzt, Herr, blicke hin auf ihre Drohungen und verleihe deinen Knechten Kraft, dein Wort mit allem Freimut zu verkündigen!
හේ පරමේශ්වර අධුනා තේෂාං තර්ජනං ගර්ජනඤ්ච ශෘණු;
30 Strecke deine Hand dabei zu Heilungen aus und laß Zeichen und Wunder durch den Namen deines heiligen Knechtes Jesus geschehen!«
තථා ස්වාස්ථ්‍යකරණකර්ම්මණා තව බාහුබලප්‍රකාශපූර්ව්වකං තව සේවකාන් නිර්භයේන තව වාක්‍යං ප්‍රචාරයිතුං තව පවිත්‍රපුත්‍රස්‍ය යීශෝ ර්නාම්නා ආශ්චර‍්‍ය්‍යාණ්‍යසම්භවානි ච කර්ම්මාණි කර්ත්තුඤ්චාඥාපය|
31 Als sie so gebetet hatten, erbebte die Stätte, wo sie versammelt waren, und sie wurden alle vom heiligen Geist erfüllt und verkündigten das Wort Gottes unerschrocken.
ඉත්ථං ප්‍රාර්ථනයා යත්‍ර ස්ථානේ තේ සභායාම් ආසන් තත් ස්ථානං ප්‍රාකම්පත; තතඃ සර්ව්වේ පවිත්‍රේණාත්මනා පරිපූර්ණාඃ සන්ත ඊශ්වරස්‍ය කථාම් අක්‍ෂෝභේණ ප්‍රාචාරයන්|
32 Die Gesamtheit der Gläubiggewordenen aber war ein Herz und eine Seele, und kein einziger nannte ein Stück seines Besitzes sein ausschließliches Eigentum, sondern sie hatten alles als Gemeingut.
අපරඤ්ච ප්‍රත්‍යයකාරිලෝකසමූහා ඒකමනස ඒකචිත්තීභූය ස්ථිතාඃ| තේෂාං කේපි නිජසම්පත්තිං ස්වීයාං නාජානන් කින්තු තේෂාං සර්ව්වාඃ සම්පත්ත්‍යඃ සාධාරණ්‍යේන ස්ථිතාඃ|
33 Zudem legten die Apostel mit großem Nachdruck Zeugnis von der Auferstehung des Herrn Jesus ab, und alle erfreuten sich großer Beliebtheit.
අන්‍යච්ච ප්‍රේරිතා මහාශක්තිප්‍රකාශපූර්ව්වකං ප්‍රභෝ ර‍්‍යීශෝරුත්ථානේ සාක්‍ෂ්‍යම් අදදුඃ, තේෂු සර්ව්වේෂු මහානුග්‍රහෝ(අ)භවච්ච|
34 Denn es gab auch keinen Notleidenden unter ihnen; alle nämlich, welche Ländereien oder Häuser besaßen, verkauften diese, brachten dann den Erlös aus dem Verkauf
තේෂාං මධ්‍යේ කස්‍යාපි ද්‍රව්‍යන්‍යූනතා නාභවද් යතස්තේෂාං ගෘහභූම්‍යාද්‍යා යාඃ සම්පත්තය ආසන් තා වික්‍රීය
35 und stellten ihn den Aposteln zur Verfügung; davon wurde dann jedem nach seiner Bedürftigkeit zugeteilt.
තන්මූල්‍යමානීය ප්‍රේරිතානාං චරණේෂු තෛඃ ස්ථාපිතං; තතඃ ප්‍රත්‍යේකශඃ ප්‍රයෝජනානුසාරේණ දත්තමභවත්|
36 So besaß (z. B.) Joseph, der von den Aposteln den Beinamen Barnabas, das heißt auf deutsch ›Sohn der Tröstung‹, erhalten hatte, ein Levit, aus Cypern gebürtig, einen Acker;
විශේෂතඃ කුප්‍රෝපද්වීපීයෝ යෝසිනාමකෝ ලේවිවංශජාත ඒකෝ ජනෝ භූම්‍යධිකාරී, යං ප්‍රේරිතා බර්ණබ්බා අර්ථාත් සාන්ත්වනාදායක ඉත්‍යුක්ත්වා සමාහූයන්,
37 den verkaufte er, brachte dann den Geldbetrag und stellte ihn den Aposteln zur Verfügung.
ස ජනෝ නිජභූමිං වික්‍රීය තන්මූල්‍යමානීය ප්‍රේරිතානාං චරණේෂු ස්ථාපිතවාන්|
