Apostelgeschichte 3
1 Petrus und Johannes aber gingen (eines Tages) zusammen um die neunte Stunde, die Gebetsstunde, in den Tempel hinauf.
த்ரு’தீயயாமவேலாயாம்’ ஸத்யாம்’ ப்ரார்த²நாயா: ஸமயே பிதரயோஹநௌ ஸம்பூ⁴ய மந்தி³ரம்’ க³ச்ச²த: |
2 Da wurde (gerade) ein Mann herbeigetragen, der von seiner Geburt an lahm war und den man täglich an das sogenannte Schöne Tor des Tempels hinsetzte, damit er sich dort Almosen von den Besuchern des Tempels erbitte.
தஸ்மிந்நேவ ஸமயே மந்தி³ரப்ரவேஸ²காநாம்’ ஸமீபே பி⁴க்ஷாரணார்த²ம்’ யம்’ ஜந்மக²ஞ்ஜமாநுஷம்’ லோகா மந்தி³ரஸ்ய ஸுந்த³ரநாம்நி த்³வாரே ப்ரதிதி³நம் அஸ்தா²பயந் தம்’ வஹந்தஸ்தத்³வாரம்’ ஆநயந்|
3 Als dieser nun Petrus und Johannes sah, die in den Tempel hineingehen wollten, bat er sie um ein Almosen.
ததா³ பிதரயோஹநௌ மந்திரம்’ ப்ரவேஷ்டும் உத்³யதௌ விலோக்ய ஸ க²ஞ்ஜஸ்தௌ கிஞ்சித்³ பி⁴க்ஷிதவாந்|
4 Da sah Petrus samt Johannes ihn scharf an und sagte: »Sieh uns an!«
தஸ்மாத்³ யோஹநா ஸஹித: பிதரஸ்தம் அநந்யத்³ரு’ஷ்ட்யா நிரீக்ஷ்ய ப்ரோக்தவாந் ஆவாம்’ ப்ரதி த்³ரு’ஷ்டிம்’ குரு|
5 Jener blickte sie nun aufmerksam an in der Erwartung, eine Gabe von ihnen zu erhalten.
தத: ஸ கிஞ்சித் ப்ராப்த்யாஸ²யா தௌ ப்ரதி த்³ரு’ஷ்டிம்’ க்ரு’தவாந்|
6 Petrus aber sagte: »Silber und Gold besitze ich nicht; was ich aber habe, das gebe ich dir: Im Namen Jesu Christi von Nazareth: Gehe umher!«
ததா³ பிதரோ க³தி³தவாந் மம நிகடே ஸ்வர்ணரூப்யாதி³ கிமபி நாஸ்தி கிந்து யதா³ஸ்தே தத்³ த³தா³மி நாஸரதீயஸ்ய யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம்நா த்வமுத்தா²ய க³மநாக³மநே குரு|
7 Dann faßte er ihn bei der rechten Hand und richtete ihn auf; da wurden seine Füße und Knöchel augenblicklich fest;
தத: பரம்’ ஸ தஸ்ய த³க்ஷிணகரம்’ த்⁴ரு’த்வா தம் உத³தோலயத்; தேந தத்க்ஷணாத் தஸ்ய ஜநஸ்ய பாத³கு³ல்ப²யோ: ஸப³லத்வாத் ஸ உல்லம்ப்²ய ப்ரோத்தா²ய க³மநாக³மநே (அ)கரோத்|
8 er sprang auf, konnte stehen, ging umher und trat mit ihnen in den Tempel ein, indem er umherging und sprang und Gott pries.
ததோ க³மநாக³மநே குர்வ்வந் உல்லம்ப²ந் ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வத³ந் தாப்⁴யாம்’ ஸார்த்³த⁴ம்’ மந்தி³ரம்’ ப்ராவிஸ²த்|
9 So sahen ihn denn alle Leute, wie er umherging und Gott pries;
தத: ஸர்வ்வே லோகாஸ்தம்’ க³மநாக³மநே குர்வ்வந்தம் ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வத³ந்தஞ்ச விலோக்ய
10 sie erkannten in ihm auch den Mann, der sonst, um Almosen zu erbitten, am Schönen Tore des Tempels gesessen hatte, und wurden voller Staunen und Verwunderung wegen der Heilung, die an ihm vorgegangen war.
மந்தி³ரஸ்ய ஸுந்த³ரே த்³வாரே ய உபவிஸ்²ய பி⁴க்ஷிதவாந் ஸஏவாயம் இதி ஜ்ஞாத்வா தம்’ ப்ரதி தயா க⁴டநயா சமத்க்ரு’தா விஸ்மயாபந்நாஸ்²சாப⁴வந்|
11 Da er sich aber fest zu Petrus und Johannes hielt, strömte das gesamte Volk zu ihnen bei der sogenannten Halle Salomos zusammen, außer sich vor Staunen.
ய: க²ஞ்ஜ: ஸ்வஸ்தோ²ப⁴வத் தேந பிதரயோஹநோ: கரயோர்த்⁴டதயோ: ஸதோ: ஸர்வ்வே லோகா ஸந்நிதி⁴ம் ஆக³ச்ச²ந்|
12 Als Petrus das sah, richtete er folgende Ansprache an das Volk: »Ihr Männer von Israel, was wundert ihr euch über diesen Mann, oder was seht ihr uns so erstaunt an, als hätten wir durch eigene Kraft oder Frömmigkeit bewirkt, daß er umhergehen kann?
தத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வா பிதரஸ்தேப்⁴யோ(அ)கத²யத், ஹே இஸ்ராயேலீயலோகா யூயம்’ குதோ (அ)நேநாஸ்²சர்ய்யம்’ மந்யத்⁴வே? ஆவாம்’ நிஜஸ²க்த்யா யத்³வா நிஜபுண்யேந க²ஞ்ஜமநுஷ்யமேநம்’ க³மிதவந்தாவிதி சிந்தயித்வா ஆவாம்’ ப்ரதி குதோ(அ)நந்யத்³ரு’ஷ்டிம்’ குருத²?
13 Nein, der Gott Abrahams, Isaaks und Jakobs, der Gott unserer Väter, hat seinen Knecht Jesus verherrlicht, den ihr (den Heiden) ausgeliefert und vor Pilatus verleugnet habt, als dieser seine Freigebung beschlossen hatte;
யம்’ யீஸு²ம்’ யூயம்’ பரகரேஷு ஸமார்பயத ததோ யம்’ பீலாதோ மோசயிதும் ஏச்ச²த் ததா²பி யூயம்’ தஸ்ய ஸாக்ஷாந் நாங்கீ³க்ரு’தவந்த இப்³ராஹீம இஸ்ஹாகோ யாகூப³ஸ்²சேஸ்²வரோ(அ)ர்தா²த்³ அஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷாணாம் ஈஸ்²வர: ஸ்வபுத்ரஸ்ய தஸ்ய யீஸோ² ர்மஹிமாநம்’ ப்ராகாஸ²யத்|
14 da habt ihr den Heiligen und Gerechten verleugnet und die Begnadigung eines Mörders verlangt,
கிந்து யூயம்’ தம்’ பவித்ரம்’ தா⁴ர்ம்மிகம்’ புமாம்’ஸம்’ நாங்கீ³க்ரு’த்ய ஹத்யாகாரிணமேகம்’ ஸ்வேப்⁴யோ தா³தும் அயாசத்⁴வம்’|
15 dagegen den Fürsten des Lebens hinrichten lassen. Diesen hat Gott von den Toten auferweckt: dafür sind wir Zeugen!
பஸ்²சாத் தம்’ ஜீவநஸ்யாதி⁴பதிம் அஹத கிந்த்வீஸ்²வர: ஸ்²மஸா²நாத் தம் உத³ஸ்தா²பயத தத்ர வயம்’ ஸாக்ஷிண ஆஸ்மஹே|
16 Und auf Grund des Glaubens an seinen Namen hat sein Name diesem Manne hier, den ihr seht und kennt, jetzt Kraft verliehen, und der durch Jesus (in uns) gewirkte Glaube hat ihm vor euer aller Augen diese seine gesunden Glieder geschenkt.
இமம்’ யம்’ மாநுஷம்’ யூயம்’ பஸ்²யத² பரிசிநுத² ச ஸ தஸ்ய நாம்நி விஸ்²வாஸகரணாத் சலநஸ²க்திம்’ லப்³த⁴வாந் தஸ்மிந் தஸ்ய யோ விஸ்²வாஸ: ஸ தம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸாக்ஷாத் ஸம்பூர்ணரூபேண ஸ்வஸ்த²ம் அகார்ஷீத்|
17 Und nun, ihr Brüder: ich weiß, daß ihr aus Unwissenheit gehandelt habt, wie auch eure Oberen;
ஹே ப்⁴ராதரோ யூயம்’ யுஷ்மாகம் அதி⁴பதயஸ்²ச அஜ்ஞாத்வா கர்ம்மாண்யேதாநி க்ரு’தவந்த இதா³நீம்’ மமைஷ போ³தோ⁴ ஜாயதே|
18 Gott aber hat auf diese Weise das in Erfüllung gehen lassen, was er schon vorher durch den Mund aller Propheten verkündigt hat, daß nämlich sein Gesalbter leiden werde.
கிந்த்வீஸ்²வர: க்²ரீஷ்டஸ்ய து³: க²போ⁴கே³ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ முகே²ப்⁴யோ யாம்’ யாம்’ கதா²ம்’ பூர்வ்வமகத²யத் தா: கதா² இத்த²ம்’ ஸித்³தா⁴ அகரோத்|
19 So tut denn Buße und bekehrt euch, damit eure Sünden vergeben werden,
அத: ஸ்வேஷாம்’ பாபமோசநார்த²ம்’ கே²த³ம்’ க்ரு’த்வா மநாம்’ஸி பரிவர்த்தயத்⁴வம்’, தஸ்மாத்³ ஈஸ்²வராத் ஸாந்த்வநாப்ராப்தே: ஸமய உபஸ்தா²ஸ்யதி;
20 auf daß Zeiten der Erquickung vom Angesicht des Herrn kommen und er den für euch zum Gesalbten bestimmten Jesus senden kann.
புநஸ்²ச பூர்வ்வகாலம் ஆரப்⁴ய ப்ரசாரிதோ யோ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்தம் ஈஸ்²வரோ யுஷ்மாந் ப்ரதி ப்ரேஷயிஷ்யதி|
21 Diesen muß allerdings der Himmel aufnehmen bis zu den Zeiten der Wiederherstellung alles dessen, was Gott durch den Mund seiner heiligen Propheten von der Urzeit her verkündet hat. (aiōn g165)
கிந்து ஜக³த: ஸ்ரு’ஷ்டிமாரப்⁴ய ஈஸ்²வரோ நிஜபவித்ரப⁴விஷ்யத்³வாதி³க³ணோந யதா² கதி²தவாந் தத³நுஸாரேண ஸர்வ்வேஷாம்’ கார்ய்யாணாம்’ ஸித்³தி⁴பர்ய்யந்தம்’ தேந ஸ்வர்கே³ வாஸ: கர்த்தவ்ய: | (aiōn g165)
22 Mose hat ja gesagt: ›Einen Propheten wie mich wird der Herr, unser Gott, euch aus euren Brüdern erstehen lassen: auf den sollt ihr in allem hören, was er zu euch reden wird;
யுஷ்மாகம்’ ப்ரபு⁴: பரமேஸ்²வரோ யுஷ்மாகம்’ ப்⁴ராத்ரு’க³ணமத்⁴யாத் மத்ஸத்³ரு’ஸ²ம்’ ப⁴விஷ்யத்³வக்தாரம் உத்பாத³யிஷ்யதி, தத: ஸ யத் கிஞ்சித் கத²யிஷ்யதி தத்ர யூயம்’ மநாம்’ஸி நித⁴த்³த்⁴வம்’|
23 und jede Seele, die auf diesen Propheten nicht hört, soll aus dem Volke ausgerottet werden!‹
கிந்து ய: கஸ்²சித் ப்ராணீ தஸ்ய ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: கதா²ம்’ ந க்³ரஹீஷ்யதி ஸ நிஜலோகாநாம்’ மத்⁴யாத்³ உச்சே²த்ஸ்யதே," இமாம்’ கதா²ம் அஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷேப்⁴ய: கேவலோ மூஸா: கத²யாமாஸ இதி நஹி,
24 Aber auch alle anderen Propheten, soviele ihrer von Samuel an und in den folgenden Zeiten aufgetreten sind, haben diese Tage angekündigt.
ஸி²மூயேல்ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நம் ஆரப்⁴ய யாவந்தோ ப⁴விஷ்யத்³வாக்யம் அகத²யந் தே ஸர்வ்வஏவ ஸமயஸ்யைதஸ்ய கதா²ம் அகத²யந்|
25 Ihr seid die Söhne der Propheten und gehört dem Bunde an, den Gott mit euren Vätern geschlossen hat, als er dem Abraham die Verheißung gab: ›In deiner Nachkommenschaft sollen alle Geschlechter der Erde gesegnet werden.‹
யூயமபி தேஷாம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ ஸந்தாநா: , "தவ வம்’ஸோ²த்³ப⁴வபும்’ஸா ஸர்வ்வதே³ஸீ²யா லோகா ஆஸி²ஷம்’ ப்ராப்தா ப⁴விஷ்யந்தி", இப்³ராஹீமே கதா²மேதாம்’ கத²யித்வா ஈஸ்²வரோஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷை: ஸார்த்³த⁴ம்’ யம்’ நியமம்’ ஸ்தி²ரீக்ரு’தவாந் தஸ்ய நியமஸ்யாதி⁴காரிணோபி யூயம்’ ப⁴வத²|
26 Für euch zuerst hat Gott seinen Knecht erstehen lassen und ihn gesandt, um euch dadurch zu segnen, daß ein jeder unter euch sich von seinen Bosheiten bekehrt.«
அத ஈஸ்²வரோ நிஜபுத்ரம்’ யீஸு²ம் உத்தா²ப்ய யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸ்வஸ்வபாபாத் பராவர்த்த்ய யுஷ்மப்⁴யம் ஆஸி²ஷம்’ தா³தும்’ ப்ரத²மதஸ்தம்’ யுஷ்மாகம்’ நிகடம்’ ப்ரேஷிதவாந்|
