Apostelgeschichte 3
1 Petrus und Johannes aber gingen (eines Tages) zusammen um die neunte Stunde, die Gebetsstunde, in den Tempel hinauf.
ତୃତୀଯଯାମୱେଲାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ପ୍ରାର୍ଥନାଯାଃ ସମଯେ ପିତରଯୋହନୌ ସମ୍ଭୂଯ ମନ୍ଦିରଂ ଗଚ୍ଛତଃ|
2 Da wurde (gerade) ein Mann herbeigetragen, der von seiner Geburt an lahm war und den man täglich an das sogenannte Schöne Tor des Tempels hinsetzte, damit er sich dort Almosen von den Besuchern des Tempels erbitte.
ତସ୍ମିନ୍ନେୱ ସମଯେ ମନ୍ଦିରପ୍ରୱେଶକାନାଂ ସମୀପେ ଭିକ୍ଷାରଣାର୍ଥଂ ଯଂ ଜନ୍ମଖଞ୍ଜମାନୁଷଂ ଲୋକା ମନ୍ଦିରସ୍ୟ ସୁନ୍ଦରନାମ୍ନି ଦ୍ୱାରେ ପ୍ରତିଦିନମ୍ ଅସ୍ଥାପଯନ୍ ତଂ ୱହନ୍ତସ୍ତଦ୍ୱାରଂ ଆନଯନ୍|
3 Als dieser nun Petrus und Johannes sah, die in den Tempel hineingehen wollten, bat er sie um ein Almosen.
ତଦା ପିତରଯୋହନୌ ମନ୍ତିରଂ ପ୍ରୱେଷ୍ଟୁମ୍ ଉଦ୍ୟତୌ ୱିଲୋକ୍ୟ ସ ଖଞ୍ଜସ୍ତୌ କିଞ୍ଚିଦ୍ ଭିକ୍ଷିତୱାନ୍|
4 Da sah Petrus samt Johannes ihn scharf an und sagte: »Sieh uns an!«
ତସ୍ମାଦ୍ ଯୋହନା ସହିତଃ ପିତରସ୍ତମ୍ ଅନନ୍ୟଦୃଷ୍ଟ୍ୟା ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ପ୍ରୋକ୍ତୱାନ୍ ଆୱାଂ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟିଂ କୁରୁ|
5 Jener blickte sie nun aufmerksam an in der Erwartung, eine Gabe von ihnen zu erhalten.
ତତଃ ସ କିଞ୍ଚିତ୍ ପ୍ରାପ୍ତ୍ୟାଶଯା ତୌ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟିଂ କୃତୱାନ୍|
6 Petrus aber sagte: »Silber und Gold besitze ich nicht; was ich aber habe, das gebe ich dir: Im Namen Jesu Christi von Nazareth: Gehe umher!«
ତଦା ପିତରୋ ଗଦିତୱାନ୍ ମମ ନିକଟେ ସ୍ୱର୍ଣରୂପ୍ୟାଦି କିମପି ନାସ୍ତି କିନ୍ତୁ ଯଦାସ୍ତେ ତଦ୍ ଦଦାମି ନାସରତୀଯସ୍ୟ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ନାମ୍ନା ତ୍ୱମୁତ୍ଥାଯ ଗମନାଗମନେ କୁରୁ|
7 Dann faßte er ihn bei der rechten Hand und richtete ihn auf; da wurden seine Füße und Knöchel augenblicklich fest;
ତତଃ ପରଂ ସ ତସ୍ୟ ଦକ୍ଷିଣକରଂ ଧୃତ୍ୱା ତମ୍ ଉଦତୋଲଯତ୍; ତେନ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ତସ୍ୟ ଜନସ୍ୟ ପାଦଗୁଲ୍ଫଯୋଃ ସବଲତ୍ୱାତ୍ ସ ଉଲ୍ଲମ୍ଫ୍ୟ ପ୍ରୋତ୍ଥାଯ ଗମନାଗମନେ ଽକରୋତ୍|
8 er sprang auf, konnte stehen, ging umher und trat mit ihnen in den Tempel ein, indem er umherging und sprang und Gott pries.
ତତୋ ଗମନାଗମନେ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ ଉଲ୍ଲମ୍ଫନ୍ ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱଦନ୍ ତାଭ୍ୟାଂ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ମନ୍ଦିରଂ ପ୍ରାୱିଶତ୍|
9 So sahen ihn denn alle Leute, wie er umherging und Gott pries;
ତତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକାସ୍ତଂ ଗମନାଗମନେ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତମ୍ ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱଦନ୍ତଞ୍ଚ ୱିଲୋକ୍ୟ
10 sie erkannten in ihm auch den Mann, der sonst, um Almosen zu erbitten, am Schönen Tore des Tempels gesessen hatte, und wurden voller Staunen und Verwunderung wegen der Heilung, die an ihm vorgegangen war.
ମନ୍ଦିରସ୍ୟ ସୁନ୍ଦରେ ଦ୍ୱାରେ ଯ ଉପୱିଶ୍ୟ ଭିକ୍ଷିତୱାନ୍ ସଏୱାଯମ୍ ଇତି ଜ୍ଞାତ୍ୱା ତଂ ପ୍ରତି ତଯା ଘଟନଯା ଚମତ୍କୃତା ୱିସ୍ମଯାପନ୍ନାଶ୍ଚାଭୱନ୍|
11 Da er sich aber fest zu Petrus und Johannes hielt, strömte das gesamte Volk zu ihnen bei der sogenannten Halle Salomos zusammen, außer sich vor Staunen.
ଯଃ ଖଞ୍ଜଃ ସ୍ୱସ୍ଥୋଭୱତ୍ ତେନ ପିତରଯୋହନୋଃ କରଯୋର୍ଧ୍ଟତଯୋଃ ସତୋଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ସନ୍ନିଧିମ୍ ଆଗଚ୍ଛନ୍|
12 Als Petrus das sah, richtete er folgende Ansprache an das Volk: »Ihr Männer von Israel, was wundert ihr euch über diesen Mann, oder was seht ihr uns so erstaunt an, als hätten wir durch eigene Kraft oder Frömmigkeit bewirkt, daß er umhergehen kann?
ତଦ୍ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ପିତରସ୍ତେଭ୍ୟୋଽକଥଯତ୍, ହେ ଇସ୍ରାଯେଲୀଯଲୋକା ଯୂଯଂ କୁତୋ ଽନେନାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ ମନ୍ୟଧ୍ୱେ? ଆୱାଂ ନିଜଶକ୍ତ୍ୟା ଯଦ୍ୱା ନିଜପୁଣ୍ୟେନ ଖଞ୍ଜମନୁଷ୍ୟମେନଂ ଗମିତୱନ୍ତାୱିତି ଚିନ୍ତଯିତ୍ୱା ଆୱାଂ ପ୍ରତି କୁତୋଽନନ୍ୟଦୃଷ୍ଟିଂ କୁରୁଥ?
13 Nein, der Gott Abrahams, Isaaks und Jakobs, der Gott unserer Väter, hat seinen Knecht Jesus verherrlicht, den ihr (den Heiden) ausgeliefert und vor Pilatus verleugnet habt, als dieser seine Freigebung beschlossen hatte;
ଯଂ ଯୀଶୁଂ ଯୂଯଂ ପରକରେଷୁ ସମାର୍ପଯତ ତତୋ ଯଂ ପୀଲାତୋ ମୋଚଯିତୁମ୍ ଏଚ୍ଛତ୍ ତଥାପି ଯୂଯଂ ତସ୍ୟ ସାକ୍ଷାନ୍ ନାଙ୍ଗୀକୃତୱନ୍ତ ଇବ୍ରାହୀମ ଇସ୍ହାକୋ ଯାକୂବଶ୍ଚେଶ୍ୱରୋଽର୍ଥାଦ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଣାମ୍ ଈଶ୍ୱରଃ ସ୍ୱପୁତ୍ରସ୍ୟ ତସ୍ୟ ଯୀଶୋ ର୍ମହିମାନଂ ପ୍ରାକାଶଯତ୍|
14 da habt ihr den Heiligen und Gerechten verleugnet und die Begnadigung eines Mörders verlangt,
କିନ୍ତୁ ଯୂଯଂ ତଂ ପୱିତ୍ରଂ ଧାର୍ମ୍ମିକଂ ପୁମାଂସଂ ନାଙ୍ଗୀକୃତ୍ୟ ହତ୍ୟାକାରିଣମେକଂ ସ୍ୱେଭ୍ୟୋ ଦାତୁମ୍ ଅଯାଚଧ୍ୱଂ|
15 dagegen den Fürsten des Lebens hinrichten lassen. Diesen hat Gott von den Toten auferweckt: dafür sind wir Zeugen!
ପଶ୍ଚାତ୍ ତଂ ଜୀୱନସ୍ୟାଧିପତିମ୍ ଅହତ କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରଃ ଶ୍ମଶାନାତ୍ ତମ୍ ଉଦସ୍ଥାପଯତ ତତ୍ର ୱଯଂ ସାକ୍ଷିଣ ଆସ୍ମହେ|
16 Und auf Grund des Glaubens an seinen Namen hat sein Name diesem Manne hier, den ihr seht und kennt, jetzt Kraft verliehen, und der durch Jesus (in uns) gewirkte Glaube hat ihm vor euer aller Augen diese seine gesunden Glieder geschenkt.
ଇମଂ ଯଂ ମାନୁଷଂ ଯୂଯଂ ପଶ୍ୟଥ ପରିଚିନୁଥ ଚ ସ ତସ୍ୟ ନାମ୍ନି ୱିଶ୍ୱାସକରଣାତ୍ ଚଲନଶକ୍ତିଂ ଲବ୍ଧୱାନ୍ ତସ୍ମିନ୍ ତସ୍ୟ ଯୋ ୱିଶ୍ୱାସଃ ସ ତଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ସମ୍ପୂର୍ଣରୂପେଣ ସ୍ୱସ୍ଥମ୍ ଅକାର୍ଷୀତ୍|
17 Und nun, ihr Brüder: ich weiß, daß ihr aus Unwissenheit gehandelt habt, wie auch eure Oberen;
ହେ ଭ୍ରାତରୋ ଯୂଯଂ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଅଧିପତଯଶ୍ଚ ଅଜ୍ଞାତ୍ୱା କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟେତାନି କୃତୱନ୍ତ ଇଦାନୀଂ ମମୈଷ ବୋଧୋ ଜାଯତେ|
18 Gott aber hat auf diese Weise das in Erfüllung gehen lassen, was er schon vorher durch den Mund aller Propheten verkündigt hat, daß nämlich sein Gesalbter leiden werde.
କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଦୁଃଖଭୋଗେ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ମୁଖେଭ୍ୟୋ ଯାଂ ଯାଂ କଥାଂ ପୂର୍ୱ୍ୱମକଥଯତ୍ ତାଃ କଥା ଇତ୍ଥଂ ସିଦ୍ଧା ଅକରୋତ୍|
19 So tut denn Buße und bekehrt euch, damit eure Sünden vergeben werden,
ଅତଃ ସ୍ୱେଷାଂ ପାପମୋଚନାର୍ଥଂ ଖେଦଂ କୃତ୍ୱା ମନାଂସି ପରିୱର୍ତ୍ତଯଧ୍ୱଂ, ତସ୍ମାଦ୍ ଈଶ୍ୱରାତ୍ ସାନ୍ତ୍ୱନାପ୍ରାପ୍ତେଃ ସମଯ ଉପସ୍ଥାସ୍ୟତି;
20 auf daß Zeiten der Erquickung vom Angesicht des Herrn kommen und er den für euch zum Gesalbten bestimmten Jesus senden kann.
ପୁନଶ୍ଚ ପୂର୍ୱ୍ୱକାଲମ୍ ଆରଭ୍ୟ ପ୍ରଚାରିତୋ ଯୋ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ତମ୍ ଈଶ୍ୱରୋ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ପ୍ରତି ପ୍ରେଷଯିଷ୍ୟତି|
21 Diesen muß allerdings der Himmel aufnehmen bis zu den Zeiten der Wiederherstellung alles dessen, was Gott durch den Mund seiner heiligen Propheten von der Urzeit her verkündet hat. (aiōn g165)
କିନ୍ତୁ ଜଗତଃ ସୃଷ୍ଟିମାରଭ୍ୟ ଈଶ୍ୱରୋ ନିଜପୱିତ୍ରଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିଗଣୋନ ଯଥା କଥିତୱାନ୍ ତଦନୁସାରେଣ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ କାର୍ୟ୍ୟାଣାଂ ସିଦ୍ଧିପର୍ୟ୍ୟନ୍ତଂ ତେନ ସ୍ୱର୍ଗେ ୱାସଃ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଃ| (aiōn g165)
22 Mose hat ja gesagt: ›Einen Propheten wie mich wird der Herr, unser Gott, euch aus euren Brüdern erstehen lassen: auf den sollt ihr in allem hören, was er zu euch reden wird;
ଯୁଷ୍ମାକଂ ପ୍ରଭୁଃ ପରମେଶ୍ୱରୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଭ୍ରାତୃଗଣମଧ୍ୟାତ୍ ମତ୍ସଦୃଶଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱକ୍ତାରମ୍ ଉତ୍ପାଦଯିଷ୍ୟତି, ତତଃ ସ ଯତ୍ କିଞ୍ଚିତ୍ କଥଯିଷ୍ୟତି ତତ୍ର ଯୂଯଂ ମନାଂସି ନିଧଦ୍ଧ୍ୱଂ|
23 und jede Seele, die auf diesen Propheten nicht hört, soll aus dem Volke ausgerottet werden!‹
କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ପ୍ରାଣୀ ତସ୍ୟ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଃ କଥାଂ ନ ଗ୍ରହୀଷ୍ୟତି ସ ନିଜଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟାଦ୍ ଉଚ୍ଛେତ୍ସ୍ୟତେ," ଇମାଂ କଥାମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷେଭ୍ୟଃ କେୱଲୋ ମୂସାଃ କଥଯାମାସ ଇତି ନହି,
24 Aber auch alle anderen Propheten, soviele ihrer von Samuel an und in den folgenden Zeiten aufgetreten sind, haben diese Tage angekündigt.
ଶିମୂଯେଲ୍ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନମ୍ ଆରଭ୍ୟ ଯାୱନ୍ତୋ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାକ୍ୟମ୍ ଅକଥଯନ୍ ତେ ସର୍ୱ୍ୱଏୱ ସମଯସ୍ୟୈତସ୍ୟ କଥାମ୍ ଅକଥଯନ୍|
25 Ihr seid die Söhne der Propheten und gehört dem Bunde an, den Gott mit euren Vätern geschlossen hat, als er dem Abraham die Verheißung gab: ›In deiner Nachkommenschaft sollen alle Geschlechter der Erde gesegnet werden.‹
ଯୂଯମପି ତେଷାଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ସନ୍ତାନାଃ, "ତୱ ୱଂଶୋଦ୍ଭୱପୁଂସା ସର୍ୱ୍ୱଦେଶୀଯା ଲୋକା ଆଶିଷଂ ପ୍ରାପ୍ତା ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି", ଇବ୍ରାହୀମେ କଥାମେତାଂ କଥଯିତ୍ୱା ଈଶ୍ୱରୋସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଯଂ ନିଯମଂ ସ୍ଥିରୀକୃତୱାନ୍ ତସ୍ୟ ନିଯମସ୍ୟାଧିକାରିଣୋପି ଯୂଯଂ ଭୱଥ|
26 Für euch zuerst hat Gott seinen Knecht erstehen lassen und ihn gesandt, um euch dadurch zu segnen, daß ein jeder unter euch sich von seinen Bosheiten bekehrt.«
ଅତ ଈଶ୍ୱରୋ ନିଜପୁତ୍ରଂ ଯୀଶୁମ୍ ଉତ୍ଥାପ୍ୟ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସ୍ୱସ୍ୱପାପାତ୍ ପରାୱର୍ତ୍ତ୍ୟ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟମ୍ ଆଶିଷଂ ଦାତୁଂ ପ୍ରଥମତସ୍ତଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିକଟଂ ପ୍ରେଷିତୱାନ୍|
