Apostelgeschichte 22
1 »Werte Brüder und Väter, hört jetzt meine Rechtfertigung vor euch an!«
୧“ଦୁଲାଡ଼୍ ହାଗାକ ଆଡଃ ଆପୁକ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେୟାଃ ସାମ୍ନାଙ୍ଗ୍ରେ ଆପ୍ନାଃ ନାଗେନ୍ତେ କାଜିତାନ୍ତେୟାଃ ଆୟୁମେପେ,”
2 Als sie nun hörten, daß er in hebräischer Sprache zu ihnen redete, verhielten sie sich noch ruhiger; und er fuhr fort:
୨ଇନିଃ ଇନ୍କୁଲଃ ଏବ୍ରୀତେ ଜାଗାର୍ତାନ୍ ଆୟୁମ୍କେଦ୍ତେ ଇନ୍କୁ ଆଡଃଗି ହାପାୟାନାକ ଆଡଃ ପାଉଲୁସ୍ ଆଡଃଗି କାଜିଇଦିକେଦା,
3 »Ich bin ein Jude, geboren zu Tarsus in Cilicien, aber hier in dieser Stadt erzogen: zu den Füßen Gamaliels habe ich meine Ausbildung in strenger Befolgung des Gesetzes unserer Väter erhalten und bin ein ebensolcher Eiferer für Gott gewesen, wie ihr alle es noch heute seid.
୩“ଆଇଙ୍ଗ୍ ମିହୁଡ଼୍ ଯିହୁଦୀ ତାନିଙ୍ଗ୍, କିଲିକିଆ ପାର୍ଗାନ୍ରେୟାଃ ତାର୍ଷିସ୍ ସାହାର୍ରେଇଙ୍ଗ୍ ଜାନାମ୍ କାନା, ମେନ୍ଦ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଯୀରୁଶାଲେମ୍ରେଇଙ୍ଗ୍ ଆସୁଲ୍ ହାରାକାନା ଆଡଃ ଗମଲିଏଲ୍ତାଃଏତେ ଇନିତୁଇଙ୍ଗ୍ ନାମାକାଦା । ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆବୁଆଃ ପୁର୍ଖା ହାଡ଼ାମ୍କଆଃ ଆନ୍ଚୁ ବୁଗିଲେକାଇଙ୍ଗ୍ ଇତୁକାନା ଆଡଃ ଆପେୟାଃ ଲେକା ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ନାଗେନ୍ତେ ଚିହୁଲାନ୍ଗି ତାଇକେନାଇଙ୍ଗ୍ ।
4 Als solcher habe ich auch diese Glaubensrichtung bis auf den Tod verfolgt, indem ich Männer wie Frauen in Ketten legte und ins Gefängnis werfen ließ,
୪ଆଇଙ୍ଗ୍ ପ୍ରାଭୁଆଃ ହରାକେ ଅତଙ୍ଗ୍ତାନ୍ ହଡ଼କକେ ସାସାତିକେଦ୍ତେ ଗଏଃକ ତାଇକେନାଇଙ୍ଗ୍ । କଡ଼ା କୁଡ଼ି ସବେନ୍କକେ ତଲ୍କେଦ୍ତେ ଜେହେଲ୍ରେ ଜିମାକ ତାଇକେନାଇଙ୍ଗ୍ ।
5 wie mir das auch der Hohepriester und der gesamte Rat der Ältesten bezeugen können. Von diesen habe ich mir sogar Briefe an unsere Volksgenossen geben lassen und mich nach Damaskus begeben, um auch die Leute dort gefesselt zur Bestrafung nach Jerusalem zu bringen.
୫ଆଇଁୟାଃ ନେ କାଜି ସାର୍ତି ତାନାଃ, ମାରାଙ୍ଗ୍ ଯାଜାକ୍ ଆଡଃ ପାଞ୍ଚେଟ୍ରେନ୍ ସବେନ୍କ ନେଆଁରେୟାଃ ଗାୱାତାନ୍କ । ନେ ହଡ଼କକେ ତଲ୍କେଦ୍ତେ ଆଡଃ ସିକିଡ଼ିରେ ତଲ୍କେଦ୍ତେ ସାଜାଇ ଏମାକ ନାଗେନ୍ତେ ଯୀରୁଶାଲେମ୍ତେ ଇଦିକ ନାଙ୍ଗ୍ ଆଇଙ୍ଗ୍ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଯାଜାକ୍ତାଃଏତେ ଅନଲ୍ ଚିଟାଉ ଇଦିକେଦ୍ତେ, ଦମାସ୍କସ୍ ନାଗାର୍ରେ ତାଇନ୍ତାନ୍ ଯିହୁଦୀ ହାଗାକତାଃତେଇଙ୍ଗ୍ ସେନଃୟାନା ।
6 Da geschah es, als ich mich auf dem Wege dorthin befand und in die Nähe von Damaskus gekommen war, daß mich zur Mittagszeit plötzlich ein helles Licht vom Himmel her umstrahlte.
୬“ଆଇଙ୍ଗ୍ ସେନଃତାନ୍ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତା ଦମାସ୍କସ୍ ନାଗାର୍ତେ ତେବାଗଃ ତାଇକେନ୍ରେ ସିର୍ମାଏତେ ମିଆଁଦ୍ ହିଚିର୍ଲେକା ମାର୍ସାଲ୍ ଆଚ୍କାଗି ଆଇଁୟାଃ ଚାରିୟସାଃରେ ମାର୍ସାଲ୍ୟାନା ।
7 Ich stürzte zu Boden und hörte eine Stimme, die mir zurief: ›Saul, Saul! Was verfolgst du mich?‹
୭ଆଡଃ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଅତେରେଇଙ୍ଗ୍ ଉୟୁଃୟାନା ଏନ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ନାଗେନ୍ତେ ନେ ଲାବ୍ଜାଇଙ୍ଗ୍ ଆୟୁମ୍କେଦା, ‘ହେ ଶାଉଲ୍, ହେ ଶାଉଲ୍, ଚିନାଃମେନ୍ତେ ଆମ୍ ଆଇଙ୍ଗ୍କେମ୍ ସିଗିଦିଇଙ୍ଗ୍ତାନା?’
8 Ich antwortete: ›Wer bist du, Herr?‹ Er sagte zu mir: ›Ich bin Jesus von Nazareth, den du verfolgst!‹
୮ଆଇଙ୍ଗ୍ କୁଲିକିୟାଇଙ୍ଗ୍, ‘ପ୍ରାଭୁ, ଆମ୍ ଅକଏ ତାନ୍ମେ?’ ଇନିଃ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ କାଜିରୁହାଡ଼୍କିୟାଁ, ‘ଆମ୍ ଅକଏକେମ୍ ସାସାତିତାନା, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଏନ୍ ନାଜ୍ରେତ୍ରେନ୍ ୟୀଶୁ ତାନିଙ୍ଗ୍ ।’
9 Meine Begleiter nahmen zwar das Licht wahr, hörten aber die Stimme dessen nicht, der zu mir redete.
୯ଆଇଁୟାଃଲଃ ତାଇକେନ୍ ହଡ଼କ ଏନ୍ ମାର୍ସାଲ୍କ ନେଲ୍କେଦା, ମେନ୍ଦ ଆଇଙ୍ଗ୍ଲଃ ଜାଗାର୍ତାନ୍ ହଡ଼ଆଃ ଲାବ୍ଜା କାକ ଆୟୁମ୍ ଦାଡ଼ିୟାନା ।
10 Ich fragte dann: ›Was soll ich tun, Herr?‹ Da antwortete mir der Herr: ›Steh auf und geh nach Damaskus! Dort wirst du Auskunft über alles erhalten, was dir zu tun verordnet ist.‹
୧୦ଆଇଙ୍ଗ୍ କୁଲିକିୟାଇଙ୍ଗ୍, ‘ପ୍ରାଭୁ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଚିନାଃ ଚିକାଏୟାଇଙ୍ଗ୍?’ ପ୍ରାଭୁ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ କାଜିକେଦିୟାଁ, ‘ବିରିଦ୍ମେ, ଆଡଃ ଦମାସ୍କସ୍ତେ ସେନଃମେ, ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଆମାଃ ନାଗେନ୍ତେ ଅକ କାମି ଦହକାଦା, ଏନା ଏନ୍ତାଃରେ ଆମ୍କେ ଉଦୁବାମେୟାଁ ।’
11 Weil ich nun, von dem Glanz jenes Lichtes geblendet, nicht sehen konnte, wurde ich von meinen Begleitern an der Hand geführt und gelangte so nach Damaskus.
୧୧ଏନ୍ ମାର୍ସାଲ୍ରେୟାଃ ପୁରାଃ ମାର୍ସାଲ୍ତେ ଆଇଁୟାଃ ମେଦ୍ତାଇୟାଁଃ ବିଗ୍ଡ଼ାଅୟାନା ଆଡଃ କାଇଙ୍ଗ୍ ନେଲ୍ଦାଡ଼ିୟାନା । ଏନାମେନ୍ତେ ଆଇଁୟାଃଲଃ ମିସାତେ ସେନ୍ତାଇକେନ୍ ହଡ଼କ ଆଇଁୟାଃ ତିଃଇ ସାବ୍କେଦ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ ଦମାସ୍କସ୍ତେକ ସୁତୁଃଇଦିକିୟାଁ ।
12 Dort kam ein gewisser Ananias, ein gesetzesfrommer Mann, der sich der Anerkennung aller dortigen Juden erfreute,
୧୨“ଏନ୍ ନାଗାର୍ରେ ହନାନିୟ ନୁତୁମ୍ ମିଆଁଦ୍ ଧାର୍ମାନ୍ ହଡ଼ ତାଇକେନାଏ । ଇନିଃ ଆବୁଆଃ ଆନ୍ଚୁ ମାନାତିଙ୍ଗ୍ନିଃ ତାଇକେନାଏ ଆଡଃ ଏନ୍ତାଃରେ ତାଇନ୍ତାନ୍ ଯିହୁଦୀ ହଡ଼ ସବେନ୍କ ଇନିଃକେ ପୁରାଃଗିକ ମାଇନି ତାଇକେନା ।
13 zu mir, trat vor mich hin und sagte zu mir: ›Bruder Saul, werde wieder sehend!‹, und augenblicklich erhielt ich das Augenlicht zurück und konnte ihn sehen.
୧୩ଇନିଃ ଆଇଁୟାଃତାଃତେ ହିଜୁଃକେଦ୍ତେ ନାଡ଼େଃରେ ତିଙ୍ଗୁୟାନା ଆଡଃ କାଜିକେଦାଏ, ‘ହାଗା ଶାଉଲ୍, ଆମ୍ ଆଡଃମିସାମ୍ ନେଲ୍ଦାଡ଼ିୟା ।’ ଏନ୍ ନେଡାରେଗି ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆଡଃମିସା ନେଲ୍ ଦାଡ଼ିକେଦ୍ତେ, ଇନିଃକେଇଙ୍ଗ୍ ନେଲ୍କିୟା ।
14 Er aber fuhr fort: ›Der Gott unserer Väter hat dich dazu bestimmt, seinen Willen zu erkennen und den Gerechten zu sehen und einen Ruf aus seinem Munde zu vernehmen;
୧୪ଇନିଃ କାଜିକେଦାଏ, ‘ଆବୁଆଃ ପୁର୍ଖା ହାଡ଼ାମ୍କଆଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଆମ୍କେ ଆୟାଃ ଇଛାସାନାଙ୍ଗ୍ ସାରି ନାଗେନ୍ତେ, ଆୟାଃ ଧାର୍ମାନ୍ ଦାସିକେ ନେଲି ନାଗେନ୍ତେ ଆଡଃ ଆୟାଃ କାଜି ଆୟୁମ୍କେଦ୍ତେ ଆୟାଃ ଆପ୍ନାଃ ଲାବ୍ଜାତେ ଜାଗାର୍ ନାଗେନ୍ତେ ସାଲାକାଦ୍ମେୟା ।
15 denn du sollst Zeugnis für ihn vor allen Menschen ablegen von dem, was du gesehen und gehört hast.
୧୫ଚିଆଃଚି ଆମ୍ ଅକ୍ନାଃ ନେଲାକାଦାମ୍ ଆଡଃ ଆୟୁମ୍କାଦାମ୍, ଏନା ସବେନ୍କତାଃରେ ଉଦୁବେ ନାଗେନ୍ତେ ଆମ୍ ଆୟାଃ ଗାୱାମ୍ ହବାଅଃଆ ।
16 Und nun – was zögerst du noch? Stehe auf, laß dich taufen und wasche deine Sünden ab, indem du seinen Namen anrufst!‹
୧୬ଆଡଃ ନାହାଁଃ, ଚିନାଃମେନ୍ତେମ୍ ବିଲାମେତାନା? ବିରିଦ୍ମେ, ବାପ୍ତିସ୍ମା ଇଦିମେ ଆଡଃ ଆୟାଃ ନୁତୁମ୍ରେ ବିନ୍ତିକେଦ୍ତେ ଆମାଃ ସବେନ୍ ପାପ୍କ ଫାର୍ଚିୟଃଆ ।’
17 Als ich dann nach Jerusalem zurückgekehrt war und im Tempel betete, geriet ich in eine Verzückung
୧୭“ଆଇଙ୍ଗ୍ ଯୀରୁଶାଲେମ୍ ରୁହାଡ଼୍କେଦ୍ତେ ଏନ୍ତାଃରେୟାଃ ମାନ୍ଦିର୍ ଅଡ଼ାଃରେ ବିନ୍ତିତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତା, ଦାର୍ଶାନ୍ ନେଲ୍କେଦାଇଙ୍ଗ୍,
18 und sah ihn, der mir gebot: ›Beeile dich und verlaß Jerusalem schleunigst! Denn man wird hier dein Zeugnis über mich nicht annehmen.‹
୧୮ଏନ୍ ଦାର୍ଶାନ୍ରେ ପ୍ରାଭୁକେ ନେଲ୍କିୟାଇଙ୍ଗ୍ । ଇନିଃ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ କାଜିକେଦିୟାଁ, ‘ଜାଲ୍ଦି ଯୀରୁଶାଲେମ୍ ବାଗିମେ, ଚିଆଃଚି ନେତାଃରେନ୍ ହଡ଼କ ଆଇଁୟାଃ ବିଷାଏରେ ଏମାକାଦ୍ ଗାୱା କାକ ଆୟୁମେୟା ।’
19 Da entgegnete ich: ›Herr, sie wissen doch selbst, daß ich es gewesen bin, der die an dich Gläubigen ins Gefängnis werfen und in den Synagogen auspeitschen ließ;
୧୯ଆଇଙ୍ଗ୍ କାଜିରୁହାଡ଼୍କେଦାଇଙ୍ଗ୍, ‘ପ୍ରାଭୁ ଆଇଙ୍ଗ୍ ସାମାଜ୍ ଅଡ଼ାଃକରେ ସେନ୍କେଦ୍ତେ ଆମାଃତାଃରେ ବିଶ୍ୱାସ୍ତାନ୍ ହଡ଼କକେ ଚିଲ୍କାଇଙ୍ଗ୍ ତଲ୍କତାଇକେନା ଆଡଃ ଦାଲ୍କ ତାଇକେନା, ଏନା ଇନ୍କୁ ବୁଗିଲେକାକ ସାରିକାଦା,
20 und als das Blut deines Zeugen Stephanus vergossen wurde, da habe auch ich dabeigestanden und Freude daran gehabt und Wache bei den Mänteln derer gehalten, die ihn ums Leben brachten.‹
୨୦ଆଡଃ ଆମାଃ ବିଷାଏରେ ସ୍ତିଫାନ୍ ଗାୱା ଏମ୍ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତା ଇନିଃକେ ଦିରିତେ ଚିଦ୍ଗି ଗଏଃକିୟାକ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଏନ୍ତାଃରେଇଙ୍ଗ୍ ତାଇକେନା, ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ଗନଏଃରେଇଙ୍ଗ୍ ସାଲ୍ହାକାନ୍ ତାଇକେନା ଆଡଃ ଇନିଃକେ ଗଏଃତାନ୍ ହଡ଼କଆଃ ଲିଜାଃକଇଙ୍ଗ୍ ହରତାଇକେନା ।’
21 Doch er antwortete mir: ›Mache dich auf den Weg, denn ich will dich in die Ferne zu den Heiden senden!‹«
୨୧ପ୍ରାଭୁ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ କାଜିକେଦିୟାଁ, ‘ଜୁ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆମ୍କେ ପୁରାଃ ସାଙ୍ଗିନ୍ ସାଅଁସାର୍ ହଡ଼କତାଃତେଇଙ୍ଗ୍ କୁଲ୍ମେୟାଁ ।’”
22 Bis zu diesem Wort hatten sie ihm ruhig zugehört; nun aber erhoben sie ein Geschrei: »Hinweg mit einem solchen Menschen von der Erde! Er darf nicht am Leben bleiben!«
୨୨ହଡ଼କ ପାଉଲୁସ୍ ନେ କାଜି କାଜିତାନ୍ ଜାକେଦ୍ ଆୟୁମ୍ ତାଇକେନାକ, ମେନ୍ଦ ଏନ୍ ତାୟମ୍ତେ ଇନ୍କୁ ପୁରାଃ କାଉରିକେଦ୍ତେ କାଜି ଏଟେଃକେଦାକ, “ଇନିଃକେ ଅତେଦିଶୁମ୍ଏତେ ବାହାରି ଅଡଙ୍ଗ୍ଇଁପେ, ଇନିଃକେ ଗଜିପେ, ଇନିୟାଃ ଜୀନିଦ୍ ତାଇନଃରେୟାଃ ଜେତାନ୍ ଆକ୍ତେୟାର୍ ବାନଃଆ ।”
23 Während sie noch so schrien und dabei ihre Mäntel abwarfen und Staub in die Luft schleuderten,
୨୩ଇନ୍କୁ କାଉରିତାନ୍ଲଃ ଆକଆଃ ଲିଜାଃ ହିର୍କେଦାକ ଆଡଃ ଚେତାନ୍ତେ ଧୁଡ଼ି ହିର୍ଚିକେଦାକ ।
24 ließ der Oberst ihn in die Burg hineinbringen und gab Befehl, man solle ihn unter Geißelhieben verhören, damit man herausbrächte, aus welchem Grunde sie so wütend gegen ihn schrien.
୨୪ପାଉଲୁସ୍କେ ଗାଡ଼୍ ଭିତାର୍ତେ ଇଦି ନାଗେନ୍ତେ ରୋମ୍ରେନ୍ ହାଜାର୍ ସିପାଇକଆଃ ଆଗୁଆଇନିଃ ସିପାଇକକେ ଆଚୁକେଦ୍କଆ ଆଡଃ ଯିହୁଦୀ ହଡ଼କ ଚିନାଃମେନ୍ତେ ଆୟାଃ ବିରୁଧ୍ରେ ନେ'ଲେକା କାଉରିତାନାକ, ଏନା ସାରି ନାଗେନ୍ତେ ଇନିଃକେ କର୍ଡାତେ ହାଁଣ୍ସାଇ ନାଙ୍ଗ୍ ଆଚୁକେଦ୍କଆଏ ।
25 Als man ihn nun schon für die (Geißelung mit) Riemen ausgestreckt hatte, sagte Paulus zu dem Hauptmann, der dabeistand: »Dürft ihr einen römischen Bürger geißeln, und noch dazu, ehe ein richterliches Urteil vorliegt?«
୨୫ମେନ୍ଦ ଇନିଃକେ ତନଲ୍ ଇମ୍ତା ପାଉଲୁସ୍ ଏନ୍ତାଃରେ ତାଇକାନ୍ ମିଦ୍ଶାଅ ସିପାଇକଆଃ ଆଗୁଆଇନିଃକେ କାଜିକିୟା, “ଜେତା ଗୁହ୍ନାଁଁରେ ନାହାଁଃ ଜାକେଦ୍ କା ଚିଟାକାନ୍ ରୋମିରେନ୍ ହଡ଼କେ ହାଁଣ୍ସାତେୟାଃ ଚିନାଃ ଆଇନ୍ ଲେକାତେ ବୁଗିନାଃ ତାନାଃ?”
26 Als der Hauptmann das hörte, begab er sich zu dem Oberst und meldete ihm: »Was willst du tun? Dieser Mann ist ja ein römischer Bürger!«
୨୬ନେଆଁ ଆୟୁମ୍କେଦ୍ତେ ମିଦ୍ଶାଅ ସିପାଇକଆଃ ଆଗୁଆଇନିଃ ସେନ୍କେଦ୍ତେ ହାଜାର୍ ସିପାଇକଆଃ ଆଗୁଆଇନିଃକେ କାଜିକିୟା, “ଆବେନ୍ ଚିନାଃବେନ୍ ଚିକାଏତାନା? ଏନ୍ ହଡ଼ ରୋମିରେନ୍ ତାନିଃ ।”
27 Da trat der Oberst herzu und sagte zu ihm: »Sage mir: bist du wirklich ein römischer Bürger?« Er erwiderte: »Ja.«
୨୭ଏନ୍ତେ ହାଜାର୍ ସିପାଇକଆଃ ଆଗୁଆଇନିଃ ପାଉଲୁସ୍ତାଃତେ ସେନ୍କେଦ୍ତେ କୁଲିକିୟା, “ଆମ୍ ଚିନାଃ ମିଆଁଦ୍ ରୋମିରେନ୍ ତାନ୍ମେ?” ପାଉଲୁସ୍ କାଜିରୁହାଡ଼୍କିୟାଏ, “ହାଁ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ତାନିଙ୍ଗ୍ ।”
28 Da antwortete der Oberst: »Ich habe mir dieses Bürgerrecht für viel Geld erworben.« Paulus sagte: »Ich dagegen bin sogar als römischer Bürger geboren!«
୨୮ହାଜାର୍ ସିପାଇକଆଃ ଆଗୁଆଇନିଃ କାଜିକେଦାଏ, “ପୁରାଃ ଗନଙ୍ଗ୍ ଏମ୍କେଦ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ମିଆଁଦ୍ ରୋମିରେନ୍ ହଡ଼ ହବାକାନାଇଙ୍ଗ୍ ।” ମେନ୍ଦ ପାଉଲୁସ୍ କାଜିରୁହାଡ଼୍କିୟାଏ, “ମେନ୍ଦ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଜାନାମ୍ହେତେଗି ରୋମିରେନ୍ ତାନିଙ୍ଗ୍ ।”
29 So ließ man denn sofort von dem beabsichtigten peinlichen Verhör ab; aber auch der Oberst hatte einen Schrecken bekommen, da er erfahren hatte, daß er ein römischer Bürger sei, und weil er ihn hatte fesseln lassen.
୨୯ଇମ୍ତାଗି ଅକ ହଡ଼କ ପାଉଲୁସ୍କେ କୁଲି ନାଗେନ୍ତେକ ସେନ୍ତାଇକେନା, ଇନ୍କୁ ତାୟମ୍ତେକ ରୁହାଡ଼୍ୟାନା ଆଡଃ ପାଉଲୁସ୍ ରୋମିରେନ୍ ତାନିଃ ମେନ୍ତେ ସାରିକେଦ୍ତେ ଆଡଃ ଇନିଃ ସିକିଡ଼ିତେ ପାଉଲୁସ୍କେ ତଲ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ଆଚୁକାଦାଏ, ନେଆଁ ସାରିକେଦ୍ତେ, ଇନିଃ ପୁରାଃଗି ବରକେଦା ।
30 Weil er aber über das Vergehen, das ihm von seiten der Juden vorgeworfen wurde, ins klare kommen wollte, ließ er ihm am folgenden Tage die Fesseln abnehmen und ordnete eine Versammlung der Hohenpriester und des ganzen Hohen Rates an; dann ließ er Paulus hinabführen und ihn vor sie stellen.
୩୦ଯିହୁଦୀ ହଡ଼କ ପାଉଲୁସ୍କେ ଚିନାଃମେନ୍ତେକ ଚିଟାଇତାନା, ଏନା ସାରି ନାଗେନ୍ତେ ହାଜାର୍ ସିପାଇକଆଃ ଆଗୁଆଇନିଃ ଏଟାଃ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ ପାଉଲୁସ୍ଆଃ ସିକିଡ଼ି ତନଲ୍ତେୟାଃକ ରାଡ଼ାକେଦ୍ତେ ମାରାଙ୍ଗ୍ ପାଞ୍ଚେଟ୍ ହବାଅଃ ନାଗେନ୍ତେ ମୁଲ୍ ଯାଜାକ୍କକେ ଆଚୁକେଦ୍କଆ । ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ପାଉଲୁସ୍କେ ଇଦିକେଦ୍ତେ ଇନ୍କୁଆଃ ଆୟାର୍ରେ ତିଙ୍ଗୁକିୟା ।
