Apostelgeschichte 2
1 Als dann der Tag des Pfingstfestes herbeigekommen war, befanden sie alle sich an einem Ort beisammen.
அபரஞ்ச நிஸ்தாரோத்ஸவாத் பரம்’ பஞ்சாஸ²த்தமே தி³நே ஸமுபஸ்தி²தே ஸதி தே ஸர்வ்வே ஏகாசித்தீபூ⁴ய ஸ்தா²ந ஏகஸ்மிந் மிலிதா ஆஸந்|
2 Da entstand plötzlich ein Brausen vom Himmel her, wie wenn ein gewaltiger Wind daherfährt, und erfüllte das ganze Haus, in welchem sie weilten;
ஏதஸ்மிந்நேவ ஸமயே(அ)கஸ்மாத்³ ஆகாஸா²த் ப்ரசண்டா³த்யுக்³ரவாயோ: ஸ²ப்³த³வத்³ ஏக: ஸ²ப்³த³ ஆக³த்ய யஸ்மிந் க்³ரு’ஹே த உபாவிஸ²ந் தத்³ க்³ரு’ஹம்’ ஸமஸ்தம்’ வ்யாப்நோத்|
3 und es erschienen ihnen Zungen wie von Feuer, die sich (in Flämmchen) zerteilten und von denen sich eine auf jeden von ihnen niederließ;
தத: பரம்’ வஹ்நிஸி²கா²ஸ்வரூபா ஜிஹ்வா: ப்ரத்யக்ஷீபூ⁴ய விப⁴க்தா: ஸத்ய: ப்ரதிஜநோர்த்³த்⁴வே ஸ்த²கி³தா அபூ⁴வந்|
4 und sie wurden alle mit heiligem Geist erfüllt und begannen in anderen Zungen zu reden, wie der Geist es ihnen eingab auszusprechen.
தஸ்மாத் ஸர்வ்வே பவித்ரேணாத்மநா பரிபூர்ணா: ஸந்த ஆத்மா யதா² வாசிதவாந் தத³நுஸாரேணாந்யதே³ஸீ²யாநாம்’ பா⁴ஷா உக்தவந்த: |
5 Nun waren aber Juden in Jerusalem wohnhaft, gottesfürchtige Männer aus allen Völkern unter dem Himmel.
தஸ்மிந் ஸமயே ப்ரு’தி²வீஸ்த²ஸர்வ்வதே³ஸே²ப்⁴யோ யிஹூதீ³யமதாவலம்பி³நோ ப⁴க்தலோகா யிரூஸா²லமி ப்ராவஸந்;
6 Als nun dieses Brausen erfolgt war, kamen sie in großer Zahl zusammen und gerieten in Bestürzung; denn jeder hörte sie in seiner eigenen Sprache reden.
தஸ்யா: கதா²யா: கிம்’வத³ந்த்யா ஜாதத்வாத் ஸர்வ்வே லோகா மிலித்வா நிஜநிஜபா⁴ஷயா ஸி²ஷ்யாணாம்’ கதா²கத²நம்’ ஸ்²ருத்வா ஸமுத்³விக்³நா அப⁴வந்|
7 Da wurden sie alle betroffen und fragten voll Verwunderung: »Sind nicht diese alle, die da reden, aus Galiläa?
ஸர்வ்வஏவ விஸ்மயாபந்நா ஆஸ்²சர்ய்யாந்விதாஸ்²ச ஸந்த: பரஸ்பரம்’ உக்தவந்த: பஸ்²யத யே கதா²ம்’ கத²யந்தி தே ஸர்வ்வே கா³லீலீயலோகா: கிம்’ ந ப⁴வந்தி?
8 Wie kommt es denn, daß wir ein jeder sie in unserer eigenen Sprache reden hören, in der wir geboren sind:
தர்ஹி வயம்’ ப்ரத்யேகஸ²: ஸ்வஸ்வஜந்மதே³ஸீ²யபா⁴ஷாபி⁴: கதா² ஏதேஷாம்’ ஸ்²ரு’ணும: கிமித³ம்’?
9 Parther, Meder und Elamiter und wir Bewohner von Mesopotamien, von Judäa und Kappadocien, von Pontus und (der Provinz) Asien,
பார்தீ²-மாதீ³-அராம்நஹரயிம்தே³ஸ²நிவாஸிமநோ யிஹூதா³-கப்பத³கியா-பந்த-ஆஸி²யா-
10 von Phrygien und Pamphylien, von Ägypten und der Landschaft Libyen bei Cyrene, auch die hier ansässigen Römer,
ப்²ருகி³யா-பம்பு²லியா-மிஸரநிவாஸிந: குரீணீநிகடவர்த்திலூபீ³யப்ரதே³ஸ²நிவாஸிநோ ரோமநக³ராத்³ ஆக³தா யிஹூதீ³யலோகா யிஹூதீ³யமதக்³ராஹிண: க்ரீதீயா அராபீ³யாத³யோ லோகாஸ்²ச யே வயம்
11 geborene Juden und Judengenossen, Kreter und Araber – wir hören sie mit unsern Zungen die großen Taten Gottes verkünden!«
அஸ்மாகம்’ நிஜநிஜபா⁴ஷாபி⁴ரேதேஷாம் ஈஸ்²வரீயமஹாகர்ம்மவ்யாக்²யாநம்’ ஸ்²ரு’ணும: |
12 So waren sie alle betroffen und ratlos und sagten einer zum anderen: »Was hat das zu bedeuten?«
இத்த²ம்’ தே ஸர்வ்வஏவ விஸ்மயாபந்நா: ஸந்தி³க்³த⁴சித்தா: ஸந்த: பரஸ்பரமூசு: , அஸ்ய கோ பா⁴வ: ?
13 Andere aber spotteten und sagten: »Sie sind voll süßen Weins!«
அபரே கேசித் பரிஹஸ்ய கதி²தவந்த ஏதே நவீநத்³ராக்ஷாரஸேந மத்தா அப⁴வந்|
14 Da trat Petrus im Verein mit den Elfen auf und redete sie mit laut erhobener Stimme so an: »Ihr jüdischen Männer und ihr anderen alle, die ihr in Jerusalem wohnt: dies sei euch kundgetan und schenkt meinen Worten Gehör!
ததா³ பிதர ஏகாத³ஸ²பி⁴ ர்ஜநை: ஸாகம்’ திஷ்ட²ந் தால்லோகாந் உச்சை: காரம் அவத³த், ஹே யிஹூதீ³யா ஹே யிரூஸா²லம்நிவாஸிந: ஸர்வ்வே, அவதா⁴நம்’ க்ரு’த்வா மதீ³யவாக்யம்’ பு³த்⁴யத்⁴வம்’|
15 Diese Männer hier sind nicht betrunken, wie ihr meint – es ist ja erst die dritte Stunde des Tages –,
இதா³நீம் ஏகயாமாத்³ அதி⁴கா வேலா நாஸ்தி தஸ்மாத்³ யூயம்’ யத்³ அநுமாத² மாநவா இமே மத்³யபாநேந மத்தாஸ்தந்ந|
16 nein, hier erfüllt sich die Verheißung des Propheten Joel:
கிந்து யோயேல்ப⁴விஷ்யத்³வக்த்ரைதத்³வாக்யமுக்தம்’ யதா²,
17 ›In den letzten Tagen wird es geschehen, spricht Gott, da werde ich von meinem Geist auf alles Fleisch ausgießen, so daß eure Söhne und eure Töchter prophetisch reden und eure jungen Männer Gesichte schauen und eure Greise Offenbarungen in Träumen empfangen;
ஈஸ்²வர: கத²யாமாஸ யுகா³ந்தஸமயே த்வஹம்| வர்ஷிஷ்யாமி ஸ்வமாத்மாநம்’ ஸர்வ்வப்ராண்யுபரி த்⁴ருவம்| பா⁴விவாக்யம்’ வதி³ஷ்யந்தி கந்யா: புத்ராஸ்²ச வஸ்துத: | ப்ரத்யாதே³ஸ²ஞ்ச ப்ராப்ஸ்யந்தி யுஷ்மாகம்’ யுவமாநவா: | ததா² ப்ராசீநலோகாஸ்து ஸ்வப்நாந் த்³ரக்ஷ்யந்தி நிஸ்²சிதம்’|
18 ja, sogar auf meine Knechte und auf meine Mägde werde ich in jenen Tagen von meinem Geist ausgießen, so daß sie prophetisch reden.
வர்ஷிஷ்யாமி ததா³த்மாநம்’ தா³ஸதா³ஸீஜநோபிரி| தேநைவ பா⁴விவாக்யம்’ தே வதி³ஷ்யந்தி ஹி ஸர்வ்வஸ²: |
19 Und ich werde Wunderzeichen erscheinen lassen oben am Himmel und Wahrzeichen unten auf der Erde: Blut und Feuer und Rauchwolken.
ஊர்த்³த்⁴வஸ்தே² க³க³ணே சைவ நீசஸ்தே² ப்ரு’தி²வீதலே| ஸோ²ணிதாநி ப்³ரு’ஹத்³பா⁴நூந் க⁴நதூ⁴மாதி³காநி ச| சிஹ்நாநி த³ர்ஸ²யிஷ்யாமி மஹாஸ்²சர்ய்யக்ரியாஸ்ததா²|
20 Die Sonne wird sich in Finsternis verwandeln und der Mond in Blut, bevor der Tag des Herrn kommt, der große und herrliche.
மஹாப⁴யாநகஸ்யைவ தத்³தி³நஸ்ய பரேஸி²து: | புராக³மாத்³ ரவி: க்ரு’ஷ்ணோ ரக்தஸ்²சந்த்³ரோ ப⁴விஷ்யத: |
21 Und es wird geschehen: Jeder, der den Namen des Herrn anruft, wird gerettet werden.‹«
கிந்து ய: பரமேஸ²ஸ்ய நாம்நி ஸம்ப்ரார்த²யிஷ்யதே| ஸஏவ மநுஜோ நூநம்’ பரித்ராதோ ப⁴விஷ்யதி||
22 »Ihr Männer von Israel, vernehmt diese Worte! Jesus von Nazareth, einen Mann, der als Gottgesandter durch Machttaten, Wunder und Zeichen, die Gott durch ihn in eurer Mitte getan hat, wie ihr selbst wißt, vor euch erwiesen worden ist –
அதோ ஹே இஸ்ராயேல்வம்’ஸீ²யலோகா: ஸர்வ்வே கதா²யாமேதஸ்யாம் மநோ நித⁴த்³த்⁴வம்’ நாஸரதீயோ யீஸு²ரீஸ்²வரஸ்ய மநோநீத: புமாந் ஏதத்³ ஈஸ்²வரஸ்தத்க்ரு’தைராஸ்²சர்ய்யாத்³பு⁴தகர்ம்மபி⁴ ர்லக்ஷணைஸ்²ச யுஷ்மாகம்’ ஸாக்ஷாதே³வ ப்ரதிபாதி³தவாந் இதி யூயம்’ ஜாநீத²|
23 diesen Mann, der nach dem festgesetzten Ratschluß und der Vorherbestimmung Gottes euch preisgegeben war, habt ihr durch die Hand der Gesetzlosen ans Kreuz nageln und hinrichten lassen.
தஸ்மிந் யீஸௌ² ஈஸ்²வரஸ்ய பூர்வ்வநிஸ்²சிதமந்த்ரணாநிரூபணாநுஸாரேண ம்ரு’த்யௌ ஸமர்பிதே ஸதி யூயம்’ தம்’ த்⁴ரு’த்வா து³ஷ்டலோகாநாம்’ ஹஸ்தை: க்ருஸே² விதி⁴த்வாஹத|
24 Gott aber hat ihn auferweckt, indem er die Wehen des Todes löste, weil er ja unmöglich vom Tode festgehalten werden konnte.
கிந்த்வீஸ்²வரஸ்தம்’ நித⁴நஸ்ய ப³ந்த⁴நாந்மோசயித்வா உத³ஸ்தா²பயத் யத: ஸ ம்ரு’த்யுநா ப³த்³த⁴ஸ்திஷ்ட²தீதி ந ஸம்ப⁴வதி|
25 David sagt ja mit Bezug auf ihn: ›Ich habe den Herrn allezeit vor meinen Augen gesehen, denn er steht mir zur Rechten, damit ich nicht wanke.
ஏதஸ்திந் தா³யூத³பி கதி²தவாந் யதா², ஸர்வ்வதா³ மம ஸாக்ஷாத்தம்’ ஸ்தா²பய பரமேஸ்²வரம்’| ஸ்தி²தே மத்³த³க்ஷிணே தஸ்மிந் ஸ்க²லிஷ்யாமி த்வஹம்’ நஹி|
26 Deshalb freute sich mein Herz, und meine Zunge frohlockte; zudem wird auch mein Leib in Hoffnung ruhen;
ஆநந்தி³ஷ்யதி தத்³தே⁴தோ ர்மாமகீநம்’ மநஸ்து வை| ஆஹ்லாதி³ஷ்யதி ஜிஹ்வாபி மதீ³யா து ததை²வ ச| ப்ரத்யாஸ²யா ஸ²ரீரந்து மதீ³யம்’ வைஸ²யிஷ்யதே|
27 denn du wirst meine Seele nicht im Totenreich belassen und nicht zugeben, daß dein Heiliger die Verwesung sieht. (Hadēs g86)
பரலோகே யதோ ஹேதோஸ்த்வம்’ மாம்’ நைவ ஹி த்யக்ஷ்யஸி| ஸ்வகீயம்’ புண்யவந்தம்’ த்வம்’ க்ஷயிதும்’ நைவ தா³ஸ்யஸி| ஏவம்’ ஜீவநமார்க³ம்’ த்வம்’ மாமேவ த³ர்ஸ²யிஷ்யஸி| (Hadēs g86)
28 Du hast mir Wege des Lebens kundgetan; du wirst mich mit Freude erfüllen vor deinem Angesicht.‹
ஸ்வஸம்முகே² ய ஆநந்தோ³ த³க்ஷிணே ஸ்வஸ்ய யத் ஸுக²ம்’| அநந்தம்’ தேந மாம்’ பூர்ணம்’ கரிஷ்யஸி ந ஸம்’ஸ²ய: ||
29 Werte Brüder! Ich darf mit Freimütigkeit zu euch vom Erzvater David reden: er ist gestorben und ist begraben worden, und sein Grabmal befindet sich bis auf den heutigen Tag hier bei uns.
ஹே ப்⁴ராதரோ(அ)ஸ்மாகம்’ தஸ்ய பூர்வ்வபுருஷஸ்ய தா³யூத³: கதா²ம்’ ஸ்பஷ்டம்’ கத²யிதும்’ மாம் அநுமந்யத்⁴வம்’, ஸ ப்ராணாந் த்யக்த்வா ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பிதோப⁴வத்³ அத்³யாபி தத் ஸ்²மஸா²நம் அஸ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ வித்³யதே|
30 Weil er nun ein Prophet war und wußte, daß Gott ihm mit einem Eide zugeschworen hatte, es solle einer von seinen leiblichen Nachkommen auf seinem Throne sitzen,
ப²லதோ லௌகிகபா⁴வேந தா³யூதோ³ வம்’ஸே² க்²ரீஷ்டம்’ ஜந்ம க்³ராஹயித்வா தஸ்யைவ ஸிம்’ஹாஸநே ஸமுவேஷ்டும்’ தமுத்தா²பயிஷ்யதி பரமேஸ்²வர: ஸ²பத²ம்’ குத்வா தா³யூத³: ஸமீப இமம் அங்கீ³காரம்’ க்ரு’தவாந்,
31 so hat er vorausschauend von der Auferstehung Christi geredet, daß dieser nämlich weder dem Totenreich überlassen worden ist noch sein Leib die Verwesung gesehen hat. (Hadēs g86)
இதி ஜ்ஞாத்வா தா³யூத்³ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ ஸந் ப⁴விஷ்யத்காலீயஜ்ஞாநேந க்²ரீஷ்டோத்தா²நே கதா²மிமாம்’ கத²யாமாஸ யதா² தஸ்யாத்மா பரலோகே ந த்யக்ஷ்யதே தஸ்ய ஸ²ரீரஞ்ச ந க்ஷேஷ்யதி; (Hadēs g86)
32 Diesen Jesus hat Gott auferweckt: dafür sind wir alle Zeugen!
அத: பரமேஸ்²வர ஏநம்’ யீஸு²ம்’ ஸ்²மஸா²நாத்³ உத³ஸ்தா²பயத் தத்ர வயம்’ ஸர்வ்வே ஸாக்ஷிண ஆஸ்மஹே|
33 Nachdem er nun durch die Rechte Gottes erhöht worden ist und den verheißenen heiligen Geist empfangen hat vom Vater, hat er jetzt diesen (Geist), wie ihr selbst seht und hört, hier ausgegossen.
ஸ ஈஸ்²வரஸ்ய த³க்ஷிணகரேணோந்நதிம்’ ப்ராப்ய பவித்ர ஆத்மிந பிதா யமங்கீ³காரம்’ க்ரு’தவாந் தஸ்ய ப²லம்’ ப்ராப்ய யத் பஸ்²யத² ஸ்²ரு’ணுத² ச தத³வர்ஷத்|
34 Denn nicht David ist in die Himmel hinaufgefahren; wohl aber sagt er selbst: ›Der Herr hat zu meinem Herrn gesagt: Setze dich zu meiner Rechten,
யதோ தா³யூத்³ ஸ்வர்க³ம்’ நாருரோஹ கிந்து ஸ்வயம் இமாம்’ கதா²ம் அகத²யத்³ யதா², மம ப்ரபு⁴மித³ம்’ வாக்யமவத³த் பரமேஸ்²வர: |
35 bis ich deine Feinde hinlege zum Schemel deiner Füße!‹
தவ ஸ²த்ரூநஹம்’ யாவத் பாத³பீட²ம்’ கரோமி ந| தாவத் காலம்’ மதீ³யே த்வம்’ த³க்ஷவார்ஸ்²வ உபாவிஸ²|
36 So möge denn das ganze Haus Israel mit Sicherheit erkennen, daß Gott ihn zum Herrn und zum Christus gemacht hat, eben diesen Jesus, den ihr gekreuzigt habt!«
அதோ யம்’ யீஸு²ம்’ யூயம்’ க்ருஸே²(அ)ஹத பரமேஸ்²வரஸ்தம்’ ப்ரபு⁴த்வாபி⁴ஷிக்தத்வபதே³ ந்யயும்’க்தேதி இஸ்ராயேலீயா லோகா நிஸ்²சிதம்’ ஜாநந்து|
37 Als sie das hörten, ging es ihnen wie ein Stich durchs Herz, und sie wandten sich an Petrus und die anderen Apostel mit der Frage: »Was sollen wir tun, werte Brüder?«
ஏதாத்³ரு’ஸீ²ம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா தேஷாம்’ ஹ்ரு’த³யாநாம்’ விதீ³ர்ணத்வாத் தே பிதராய தத³ந்யப்ரேரிதேப்⁴யஸ்²ச கதி²தவந்த: , ஹே ப்⁴ராத்ரு’க³ண வயம்’ கிம்’ கரிஷ்யாம: ?
38 Da antwortete ihnen Petrus: »Tut Buße und laßt euch ein jeder auf den Namen Jesu Christi zur Vergebung eurer Sünden taufen, dann werdet ihr die Gabe des heiligen Geistes empfangen.
தத: பிதர: ப்ரத்யவத³த்³ யூயம்’ ஸர்வ்வே ஸ்வம்’ ஸ்வம்’ மந: பரிவர்த்தயத்⁴வம்’ ததா² பாபமோசநார்த²ம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம்நா மஜ்ஜிதாஸ்²ச ப⁴வத, தஸ்மாத்³ தா³நரூபம்’ பரித்ரம் ஆத்மாநம்’ லப்ஸ்யத²|
39 Denn euch gilt die Verheißung und euren Kindern und allen, die noch fern stehen, soviele ihrer der Herr, unser Gott, berufen wird.«
யதோ யுஷ்மாகம்’ யுஷ்மத்ஸந்தாநாநாஞ்ச தூ³ரஸ்த²ஸர்வ்வலோகாநாஞ்ச நிமித்தம் அர்தா²த்³ அஸ்மாகம்’ ப்ரபு⁴: பரமேஸ்²வரோ யாவதோ லாகாந் ஆஹ்வாஸ்யதி தேஷாம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ நிமித்தம் அயமங்கீ³கார ஆஸ்தே|
40 Auch noch mit vielen anderen Worten redete er ihnen eindringlich zu und ermahnte sie: »Laßt euch aus diesem verkehrten Geschlecht erretten!«
ஏதத³ந்யாபி⁴ ர்ப³ஹுகதா²பி⁴: ப்ரமாணம்’ த³த்வாகத²யத் ஏதேப்⁴யோ விபத²கா³மிப்⁴யோ வர்த்தமாநலோகேப்⁴ய: ஸ்வாந் ரக்ஷத|
41 Die nun sein Wort annahmen, ließen sich taufen, und so kamen an jenem Tage etwa dreitausend Seelen (zu der Gemeinde) hinzu.
தத: பரம்’ யே ஸாநந்தா³ஸ்தாம்’ கதா²ம் அக்³ரு’ஹ்லந் தே மஜ்ஜிதா அப⁴வந்| தஸ்மிந் தி³வஸே ப்ராயேண த்ரீணி ஸஹஸ்ராணி லோகாஸ்தேஷாம்’ ஸபக்ஷா: ஸந்த:
42 Sie hielten aber beharrlich fest an der Lehre der Apostel und an der (brüderlichen) Gemeinschaft, am Brechen des Brotes und an den (gemeinsamen) Gebeten.
ப்ரேரிதாநாம் உபதே³ஸே² ஸங்க³தௌ பூபப⁴ஞ்ஜநே ப்ரார்த²நாஸு ச மந: ஸம்’யோக³ம்’ க்ரு’த்வாதிஷ்ட²ந்|
43 Und über jedermann (im Volk) kam Furcht, und viele Wunder und Zeichen geschahen durch die Apostel.
ப்ரேரிதை ர்நாநாப்ரகாரலக்ஷணேஷு மஹாஸ்²சர்ய்யகர்மமஸு ச த³ர்ஸி²தேஷு ஸர்வ்வலோகாநாம்’ ப⁴யமுபஸ்தி²தம்’|
44 Alle Gläubiggewordenen aber waren beisammen und hatten alles gemeinsam;
விஸ்²வாஸகாரிண: ஸர்வ்வ ச ஸஹ திஷ்ட²நத: | ஸ்வேஷாம்’ ஸர்வ்வா: ஸம்பத்தீ: ஸாதா⁴ரண்யேந ஸ்தா²பயித்வாபு⁴ஞ்ஜத|
45 sie verkauften ihre Besitztümer und ihre Habe und verteilten (den Erlös) unter alle nach Maßgabe der Bedürftigkeit eines jeden;
ப²லதோ க்³ரு’ஹாணி த்³ரவ்யாணி ச ஸர்வ்வாணி விக்ரீய ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸ்வஸ்வப்ரயோஜநாநுஸாரேண விப⁴ஜ்ய ஸர்வ்வேப்⁴யோ(அ)த³த³ந்|
46 und indem sie am täglichen Besuch des Tempels mit Einmütigkeit festhielten und das Brot in den einzelnen Häusern brachen, genossen sie ihre (tägliche) Nahrung mit Frohlocken und in Herzenseinfalt,
ஸர்வ்வ ஏகசித்தீபூ⁴ய தி³நே தி³நே மந்தி³ரே ஸந்திஷ்ட²மாநா க்³ரு’ஹே க்³ரு’ஹே ச பூபாநப⁴ஞ்ஜந்த ஈஸ்²வரஸ்ய த⁴ந்யவாத³ம்’ குர்வ்வந்தோ லோகை: ஸமாத்³ரு’தா: பரமாநந்தே³ந ஸரலாந்த: கரணேந போ⁴ஜநம்’ பாநஞ்சகுர்வ்வந்|
47 priesen Gott und standen mit dem ganzen Volk in gutem Einvernehmen. Der Herr aber fügte täglich solche, die gerettet wurden, zu festem Anschluß hinzu.
பரமேஸ்²வரோ தி³நே தி³நே பரித்ராணபா⁴ஜநை ர்மண்ட³லீம் அவர்த்³த⁴யத்|
