Apostelgeschichte 18
1 Hierauf verließ Paulus Athen und begab sich nach Korinth.
ତଦ୍ଘଟନାତଃ ପରଂ ପୌଲ ଆଥୀନୀନଗରାଦ୍ ଯାତ୍ରାଂ କୃତ୍ୱା କରିନ୍ଥନଗରମ୍ ଆଗଚ୍ଛତ୍|
2 Dort traf er einen Juden namens Aquila, der aus Pontus stammte und erst vor kurzem mit seiner Frau Priscilla aus Italien gekommen war, weil (der Kaiser) Klaudius alle Juden aus Rom hatte ausweisen lassen. Paulus besuchte die beiden,
ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ କ୍ଲୌଦିଯଃ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ଯିହୂଦୀଯାନ୍ ରୋମାନଗରଂ ୱିହାଯ ଗନ୍ତୁମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯତ୍, ତସ୍ମାତ୍ ପ୍ରିସ୍କିଲ୍ଲାନାମ୍ନା ଜାଯଯା ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଇତାଲିଯାଦେଶାତ୍ କିଞ୍ଚିତ୍ପୂର୍ୱ୍ୱମ୍ ଆଗମତ୍ ଯଃ ପନ୍ତଦେଶେ ଜାତ ଆକ୍କିଲନାମା ଯିହୂଦୀଯଲୋକଃ ପୌଲସ୍ତଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ପ୍ରାପ୍ୟ ତଯୋଃ ସମୀପମିତୱାନ୍|
3 und weil er das gleiche Handwerk betrieb wie sie, blieb er bei ihnen wohnen und arbeitete mit ihnen zusammen; sie waren nämlich nach ihrem Handwerk Zeltmacher.
ତୌ ଦୂଷ୍ୟନିର୍ମ୍ମାଣଜୀୱିନୌ, ତସ୍ମାତ୍ ପରସ୍ପରମ୍ ଏକୱୃତ୍ତିକତ୍ୱାତ୍ ସ ତାଭ୍ୟାଂ ସହ ଉଷିତ୍ୱା ତତ୍ କର୍ମ୍ମାକରୋତ୍|
4 In der Synagoge aber besprach er sich an jedem Sabbat und suchte Juden wie Griechen zu gewinnen.
ପୌଲଃ ପ୍ରତିୱିଶ୍ରାମୱାରଂ ଭଜନଭୱନଂ ଗତ୍ୱା ୱିଚାରଂ କୃତ୍ୱା ଯିହୂଦୀଯାନ୍ ଅନ୍ୟଦେଶୀଯାଂଶ୍ଚ ପ୍ରୱୃତ୍ତିଂ ଗ୍ରାହିତୱାନ୍|
5 Als dann Silas und Timotheus aus Mazedonien eingetroffen waren, widmete Paulus sich ganz der Lehrtätigkeit und bezeugte den Juden nachdrücklich, daß Jesus der Gottgesalbte sei.
ସୀଲତୀମଥିଯଯୋ ର୍ମାକିଦନିଯାଦେଶାତ୍ ସମେତଯୋଃ ସତୋଃ ପୌଲ ଉତ୍ତପ୍ତମନା ଭୂତ୍ୱା ଯୀଶୁରୀଶ୍ୱରେଣାଭିଷିକ୍ତୋ ଭୱତୀତି ପ୍ରମାଣଂ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ସମୀପେ ପ୍ରାଦାତ୍|
6 Weil sie aber nichts davon wissen wollten und Lästerreden führten, schüttelte er den Staub von seinen Kleidern ab und sagte zu ihnen: »Euer Blut komme auf euer Haupt: ich bin unschuldig! Von nun an wende ich mich an die Heiden!«
କିନ୍ତୁ ତେ ଽତୀୱ ୱିରୋଧଂ ୱିଧାଯ ପାଷଣ୍ଡୀଯକଥାଂ କଥିତୱନ୍ତସ୍ତତଃ ପୌଲୋ ୱସ୍ତ୍ରଂ ଧୁନ୍ୱନ୍ ଏତାଂ କଥାଂ କଥିତୱାନ୍, ଯୁଷ୍ମାକଂ ଶୋଣିତପାତାପରାଧୋ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟେୱ ଭୱତୁ, ତେନାହଂ ନିରପରାଧୋ ଽଦ୍ୟାରଭ୍ୟ ଭିନ୍ନଦେଶୀଯାନାଂ ସମୀପଂ ଯାମି|
7 Damit ging er von dort weg und begab sich in das Haus eines Heidenjuden namens Titius Justus, dessen Haus an die Synagoge anstieß.
ସ ତସ୍ମାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ଭଜନଭୱନସମୀପସ୍ଥସ୍ୟ ଯୁସ୍ତନାମ୍ନ ଈଶ୍ୱରଭକ୍ତସ୍ୟ ଭିନ୍ନଦେଶୀଯସ୍ୟ ନିୱେଶନଂ ପ୍ରାୱିଶତ୍|
8 Crispus aber, der Vorsteher der Synagoge, wurde mit seinem ganzen Hause gläubig an den Herrn, und ebenso kamen viele Korinther, die Paulus predigen hörten, zum Glauben und ließen sich taufen.
ତତଃ କ୍ରୀଷ୍ପନାମା ଭଜନଭୱନାଧିପତିଃ ସପରିୱାରଃ ପ୍ରଭୌ ୱ୍ୟଶ୍ୱସୀତ୍, କରିନ୍ଥନଗରୀଯା ବହୱୋ ଲୋକାଶ୍ଚ ସମାକର୍ଣ୍ୟ ୱିଶ୍ୱସ୍ୟ ମଜ୍ଜିତା ଅଭୱନ୍|
9 Der Herr aber sagte zu Paulus bei Nacht in einem Traumgesicht: »Fürchte dich nicht, sondern rede weiter und schweige nicht;
କ୍ଷଣଦାଯାଂ ପ୍ରଭୁଃ ପୌଲଂ ଦର୍ଶନଂ ଦତ୍ୱା ଭାଷିତୱାନ୍, ମା ଭୈଷୀଃ, ମା ନିରସୀଃ କଥାଂ ପ୍ରଚାରଯ|
10 denn ich bin mit dir, und niemand soll sich an dir vergreifen und dir ein Leid antun; denn ich habe ein zahlreiches Volk in dieser Stadt.«
ଅହଂ ତ୍ୱଯା ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଆସ ହିଂସାର୍ଥଂ କୋପି ତ୍ୱାଂ ସ୍ପ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟତି ନଗରେଽସ୍ମିନ୍ ମଦୀଯା ଲୋକା ବହୱ ଆସତେ|
11 So blieb denn Paulus anderthalb Jahre dort und lehrte das Wort Gottes unter ihnen.
ତସ୍ମାତ୍ ପୌଲସ୍ତନ୍ନଗରେ ପ୍ରାଯେଣ ସାର୍ଦ୍ଧୱତ୍ସରପର୍ୟ୍ୟନ୍ତଂ ସଂସ୍ଥାଯେଶ୍ୱରସ୍ୟ କଥାମ୍ ଉପାଦିଶତ୍|
12 Als aber Gallio Statthalter von Griechenland (geworden) war, traten die Juden einmütig gegen Paulus auf und führten ihn vor den Richterstuhl (des Statthalters)
ଗାଲ୍ଲିଯନାମା କଶ୍ଚିଦ୍ ଆଖାଯାଦେଶସ୍ୟ ପ୍ରାଡ୍ୱିୱାକଃ ସମଭୱତ୍, ତତୋ ଯିହୂଦୀଯା ଏକୱାକ୍ୟାଃ ସନ୍ତଃ ପୌଲମ୍ ଆକ୍ରମ୍ୟ ୱିଚାରସ୍ଥାନଂ ନୀତ୍ୱା
13 mit der Beschuldigung: »Dieser Mensch verleitet die Leute zu einer Gottesverehrung, die gegen unser Gesetz verstößt.«
ମାନୁଷ ଏଷ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯ ୱିରୁଦ୍ଧମ୍ ଈଶ୍ୱରଭଜନଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ଲୋକାନ୍ କୁପ୍ରୱୃତ୍ତିଂ ଗ୍ରାହଯତୀତି ନିୱେଦିତୱନ୍ତଃ|
14 Als Paulus sich nun dagegen verantworten wollte, sagte Gallio zu den Juden: »Wenn irgendein Verbrechen oder ein böswilliges Vergehen vorläge, ihr Juden, so würde ich eure Klage selbstverständlich angenommen haben;
ତତଃ ପୌଲେ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତରଂ ଦାତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତେ ସତି ଗାଲ୍ଲିଯା ଯିହୂଦୀଯାନ୍ ୱ୍ୟାହରତ୍, ଯଦି କସ୍ୟଚିଦ୍ ଅନ୍ୟାଯସ୍ୟ ୱାତିଶଯଦୁଷ୍ଟତାଚରଣସ୍ୟ ୱିଚାରୋଽଭୱିଷ୍ୟତ୍ ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାକଂ କଥା ମଯା ସହନୀଯାଭୱିଷ୍ୟତ୍|
15 wenn es sich jedoch (nur) um Streitfragen über eine Lehre und über Benennungen und über das für euch gültige Gesetz handelt, so müßt ihr selbst zusehen: über solche Dinge will ich nicht Richter sein.«
କିନ୍ତୁ ଯଦି କେୱଲଂ କଥାଯା ୱା ନାମ୍ନୋ ୱା ଯୁଷ୍ମାକଂ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯା ୱିୱାଦୋ ଭୱତି ତର୍ହି ତସ୍ୟ ୱିଚାରମହଂ ନ କରିଷ୍ୟାମି, ଯୂଯଂ ତସ୍ୟ ମୀମାଂସାଂ କୁରୁତ|
16 Damit wies er sie von seinem Richterstuhl weg.
ତତଃ ସ ତାନ୍ ୱିଚାରସ୍ଥାନାଦ୍ ଦୂରୀକୃତୱାନ୍|
17 Da fielen alle über Sosthenes, den Vorsteher der Synagoge, her und verprügelten ihn vor dem Richterstuhl; Gallio aber kümmerte sich nicht weiter darum.
ତଦା ଭିନ୍ନଦେଶୀଯାଃ ସୋସ୍ଥିନିନାମାନଂ ଭଜନଭୱନସ୍ୟ ପ୍ରଧାନାଧିପତିଂ ଧୃତ୍ୱା ୱିଚାରସ୍ଥାନସ୍ୟ ସମ୍ମୁଖେ ପ୍ରାହରନ୍ ତଥାପି ଗାଲ୍ଲିଯା ତେଷୁ ସର୍ୱ୍ୱକର୍ମ୍ମସୁ ନ ମନୋ ନ୍ୟଦଧାତ୍|
18 Nachdem Paulus dann noch längere Zeit (in Korinth) geblieben war, nahm er von den Brüdern Abschied und trat die Seefahrt nach Syrien an, und zwar zusammen mit Priscilla und Aquila, nachdem er sich in Kenchreä (dem östlichen Hafen Korinths) das Haupt hatte scheren lassen, weil er ein Gelübde getan hatte.
ପୌଲସ୍ତତ୍ର ପୁନର୍ବହୁଦିନାନି ନ୍ୟୱସତ୍, ତତୋ ଭ୍ରାତୃଗଣାଦ୍ ୱିସର୍ଜନଂ ପ୍ରାପ୍ୟ କିଞ୍ଚନୱ୍ରତନିମିତ୍ତଂ କିଂକ୍ରିଯାନଗରେ ଶିରୋ ମୁଣ୍ଡଯିତ୍ୱା ପ୍ରିସ୍କିଲ୍ଲାକ୍କିଲାଭ୍ୟାଂ ସହିତୋ ଜଲପଥେନ ସୁରିଯାଦେଶଂ ଗତୱାନ୍|
19 Sie kamen dann nach Ephesus, wo Paulus sich von jenen beiden trennte; er selbst aber ging in die Synagoge und unterredete sich mit den Juden.
ତତ ଇଫିଷନଗର ଉପସ୍ଥାଯ ତତ୍ର ତୌ ୱିସୃଜ୍ୟ ସ୍ୱଯଂ ଭଜନଭ୍ୱନଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ଯିହୂଦୀଯୈଃ ସହ ୱିଚାରିତୱାନ୍|
20 Als sie ihn aber baten, er möchte noch länger dort bleiben, ging er nicht darauf ein,
ତେ ସ୍ୱୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ପୁନଃ କତିପଯଦିନାନି ସ୍ଥାତୁଂ ତଂ ୱ୍ୟନଯନ୍, ସ ତଦନୁରରୀକୃତ୍ୟ କଥାମେତାଂ କଥିତୱାନ୍,
21 sondern nahm Abschied von ihnen mit den Worten: »[Ich muß durchaus das bevorstehende Fest in Jerusalem feiern; aber] so Gott will, werde ich später zu euch zurückkehren.« Dann fuhr er zu Schiff von Ephesus ab,
ଯିରୂଶାଲମି ଆଗାମ୍ୟୁତ୍ସୱପାଲନାର୍ଥଂ ମଯା ଗମନୀଯଂ; ପଶ୍ଚାଦ୍ ଈଶ୍ୱରେଚ୍ଛାଯାଂ ଜାତାଯାଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସମୀପଂ ପ୍ରତ୍ୟାଗମିଷ୍ୟାମି| ତତଃ ପରଂ ସ ତୈ ର୍ୱିସୃଷ୍ଟଃ ସନ୍ ଜଲପଥେନ ଇଫିଷନଗରାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥିତୱାନ୍|
22 landete in Cäsarea, ging (nach Jerusalem) hinauf, wo er die Gemeinde begrüßte, und zog dann nach Antiochia hinab.
ତତଃ କୈସରିଯାମ୍ ଉପସ୍ଥିତଃ ସନ୍ ନଗରଂ ଗତ୍ୱା ସମାଜଂ ନମସ୍କୃତ୍ୟ ତସ୍ମାଦ୍ ଆନ୍ତିଯଖିଯାନଗରଂ ପ୍ରସ୍ଥିତୱାନ୍|
23 Nachdem er dort einige Zeit zugebracht hatte, brach er wieder auf, durchwanderte von einem Ort zum anderen das galatische Land und Phrygien und stärkte überall die Jünger durch Zuspruch.
ତତ୍ର କିଯତ୍କାଲଂ ଯାପଯିତ୍ୱା ତସ୍ମାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ଶିଷ୍ୟାଣାଂ ମନାଂସି ସୁସ୍ଥିରାଣି କୃତ୍ୱା କ୍ରମଶୋ ଗଲାତିଯାଫ୍ରୁଗିଯାଦେଶଯୋ ର୍ଭ୍ରମିତ୍ୱା ଗତୱାନ୍|
24 Inzwischen war ein Jude namens Apollos, der aus Alexandria stammte, ein gelehrter Mann, der in den (heiligen) Schriften außerordentlich bewandert war, nach Ephesus gekommen.
ତସ୍ମିନ୍ନେୱ ସମଯେ ସିକନ୍ଦରିଯାନଗରେ ଜାତ ଆପଲ୍ଲୋନାମା ଶାସ୍ତ୍ରୱିତ୍ ସୁୱକ୍ତା ଯିହୂଦୀଯ ଏକୋ ଜନ ଇଫିଷନଗରମ୍ ଆଗତୱାନ୍|
25 Er hatte Unterweisung über den Weg des Herrn erhalten, redete mit glühender Begeisterung und trug das auf Jesus Bezügliche richtig vor, obgleich er nur von der Taufe des Johannes wußte.
ସ ଶିକ୍ଷିତପ୍ରଭୁମାର୍ଗୋ ମନସୋଦ୍ୟୋଗୀ ଚ ସନ୍ ଯୋହନୋ ମଜ୍ଜନମାତ୍ରଂ ଜ୍ଞାତ୍ୱା ଯଥାର୍ଥତଯା ପ୍ରଭୋଃ କଥାଂ କଥଯନ୍ ସମୁପାଦିଶତ୍|
26 Dieser Mann fing dann auch an, in der Synagoge freimütig zu reden. Als Priscilla und Aquila ihn gehört hatten, traten sie mit ihm in Verbindung und setzten ihm die Lehre Gottes noch genauer auseinander.
ଏଷ ଜନୋ ନିର୍ଭଯତ୍ୱେନ ଭଜନଭୱନେ କଥଯିତୁମ୍ ଆରବ୍ଧୱାନ୍, ତତଃ ପ୍ରିସ୍କିଲ୍ଲାକ୍କିଲୌ ତସ୍ୟୋପଦେଶକଥାଂ ନିଶମ୍ୟ ତଂ ସ୍ୱଯୋଃ ସମୀପମ୍ ଆନୀଯ ଶୁଦ୍ଧରୂପେଣେଶ୍ୱରସ୍ୟ କଥାମ୍ ଅବୋଧଯତାମ୍|
27 Als er dann nach Griechenland hinüberzureisen wünschte, bestärkten die Brüder ihn in dieser Absicht und schrieben an die Jünger (in Korinth), sie möchten ihn freundlich aufnehmen. Nach seiner Ankunft leistete er denen, die gläubig geworden waren, durch seine Gnadengabe die erfreulichsten Dienste;
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଆଖାଯାଦେଶଂ ଗନ୍ତୁଂ ମତିଂ କୃତୱାନ୍, ତଦା ତତ୍ରତ୍ୟଃ ଶିଷ୍ୟଗଣୋ ଯଥା ତଂ ଗୃହ୍ଲାତି ତଦର୍ଥଂ ଭ୍ରାତୃଗଣେନ ସମାଶ୍ୱସ୍ୟ ପତ୍ରେ ଲିଖିତେ ସତି, ଆପଲ୍ଲାସ୍ତତ୍ରୋପସ୍ଥିତଃ ସନ୍ ଅନୁଗ୍ରହେଣ ପ୍ରତ୍ୟଯିନାଂ ବହୂପକାରାନ୍ ଅକରୋତ୍,
28 denn in schlagender Weise widerlegte er die Juden öffentlich, indem er aus den (heiligen) Schriften nachwies, daß Jesus der Messias sei.
ଫଲତୋ ଯୀଶୁରଭିଷିକ୍ତସ୍ତ୍ରାତେତି ଶାସ୍ତ୍ରପ୍ରମାଣଂ ଦତ୍ୱା ପ୍ରକାଶରୂପେଣ ପ୍ରତିପନ୍ନଂ କୃତ୍ୱା ଯିହୂଦୀଯାନ୍ ନିରୁତ୍ତରାନ୍ କୃତୱାନ୍|
