Apostelgeschichte 11
1 Es erhielten aber die Apostel und die Brüder in Judäa Kunde davon, daß auch die Heiden das Wort Gottes angenommen hätten.
இத்த²ம்’ பி⁴ந்நதே³ஸீ²யலோகா அபீஸ்²வரஸ்ய வாக்யம் அக்³ரு’ஹ்லந் இமாம்’ வார்த்தாம்’ யிஹூதீ³யதே³ஸ²ஸ்த²ப்ரேரிதா ப்⁴ராத்ரு’க³ணஸ்²ச ஸ்²ருதவந்த: |
2 Als daher Petrus nach Jerusalem zurückgekehrt war, stellten die Gläubigen jüdischer Herkunft ihn zur Rede
தத: பிதரே யிரூஸா²லம்நக³ரம்’ க³தவதி த்வக்சே²தி³நோ லோகாஸ்தேந ஸஹ விவத³மாநா அவத³ந்,
3 und hielten ihm vor: »Du bist bei Nichtjuden eingekehrt und hast mit ihnen gegessen!«
த்வம் அத்வக்சே²தி³லோகாநாம்’ க்³ரு’ஹம்’ க³த்வா தை: ஸார்த்³த⁴ம்’ பு⁴க்தவாந்|
4 Da legte Petrus ihnen im einzelnen dar, wie sich alles von Anfang an zugetragen hatte, und berichtete:
தத: பிதர ஆதி³த: க்ரமஸ²ஸ்தத்கார்ய்யஸ்ய ஸர்வ்வவ்ரு’த்தாந்தமாக்²யாதும் ஆரப்³த⁴வாந்|
5 »Ich befand mich in der Stadt Joppe im Gebet; da sah ich im Zustande der Verzückung ein Gesicht: ein Behälter kam herab wie ein großes Stück Leinwand, das an den vier Zipfeln vom Himmel herabgelassen wurde und bis zu mir kam.
யாபோ²நக³ர ஏகதா³ஹம்’ ப்ரார்த²யமாநோ மூர்ச்சி²த: ஸந் த³ர்ஸ²நேந சதுர்ஷு கோணேஷு லம்ப³நமாநம்’ வ்ரு’ஹத்³வஸ்த்ரமிவ பாத்ரமேகம் ஆகாஸ²த³வருஹ்ய மந்நிகடம் ஆக³ச்ச²த்³ அபஸ்²யம்|
6 Als ich dann hineinschaute und es mir genau ansah, erblickte ich darin die vierfüßigen Tiere der Erde, auch die wilden, und die kriechenden Tiere und die Vögel des Himmels.
பஸ்²சாத் தத்³ அநந்யத்³ரு’ஷ்ட்யா த்³ரு’ஷ்ட்வா விவிச்ய தஸ்ய மத்⁴யே நாநாப்ரகாராந் க்³ராம்யவந்யபஸூ²ந் உரோகா³மிகே²சராம்’ஸ்²ச த்³ரு’ஷ்டவாந்;
7 Zugleich vernahm ich auch eine Stimme, die mir zurief: ›Stehe auf, Petrus, schlachte und iß!‹
ஹே பிதர த்வமுத்தா²ய க³த்வா பு⁴ம்’க்ஷ்வ மாம்’ ஸம்போ³த்⁴ய கத²யந்தம்’ ஸ²ப்³த³மேகம்’ ஸ்²ருதவாம்’ஸ்²ச|
8 Ich erwiderte darauf: ›Nicht doch, Herr! Denn noch nie ist etwas Unheiliges und Unreines in meinen Mund gekommen.‹
ததோஹம்’ ப்ரத்யவத³ம்’, ஹே ப்ரபோ⁴ நேத்த²ம்’ ப⁴வது, யத: கிஞ்சந நிஷித்³த⁴ம் அஸு²சி த்³ரவ்யம்’ வா மம முக²மத்⁴யம்’ கதா³பி ந ப்ராவிஸ²த்|
9 Aber eine Stimme erscholl zum zweitenmal vom Himmel her: ›Was Gott gereinigt hat, das erkläre du nicht für unrein!‹
அபரம் ஈஸ்²வரோ யத் ஸு²சி க்ரு’தவாந் தந்நிஷித்³த⁴ம்’ ந ஜாநீஹி த்³வி ர்மாம்ப்ரதீத்³ரு’ஸீ² விஹாயஸீயா வாணீ ஜாதா|
10 Dies wiederholte sich bis zum drittenmal; dann wurde alles wieder in den Himmel hinaufgezogen.
த்ரிரித்த²ம்’ ஸதி தத் ஸர்வ்வம்’ புநராகாஸ²ம் ஆக்ரு’ஷ்டம்’|
11 Und seht, sogleich standen vor dem Hause, in dem wir waren, drei Männer, die aus Cäsarea zu mir gesandt waren;
பஸ்²சாத் கைஸரியாநக³ராத் த்ரயோ ஜநா மந்நிகடம்’ ப்ரேஷிதா யத்ர நிவேஸ²நே ஸ்தி²தோஹம்’ தஸ்மிந் ஸமயே தத்ரோபாதிஷ்ட²ந்|
12 und der Geist gebot mir, ohne alles Bedenken mit ihnen zu gehen. Es begleiteten mich aber auch diese sechs Brüder hier, und wir traten in das Haus des Mannes ein.
ததா³ நி: ஸந்தே³ஹம்’ தை: ஸார்த்³த⁴ம்’ யாதும் ஆத்மா மாமாதி³ஷ்டவாந்; தத: பரம்’ மயா ஸஹைதேஷு ஷட்³ப்⁴ராத்ரு’ஷு க³தேஷு வயம்’ தஸ்ய மநுஜஸ்ய க்³ரு’ஹம்’ ப்ராவிஸா²ம|
13 Der berichtete uns nun, wie er den Engel in seinem Hause gesehen habe, der dagestanden und gesagt hätte: ›Sende nach Joppe und laß Simon mit dem Beinamen Petrus holen;
ஸோஸ்மாகம்’ நிகடே கதா²மேதாம் அகத²யத் ஏகதா³ தூ³த ஏக: ப்ரத்யக்ஷீபூ⁴ய மம க்³ரு’ஹமத்⁴யே திஷ்டந் மாமித்யாஜ்ஞாபிதவாந், யாபோ²நக³ரம்’ ப்ரதி லோகாந் ப்ரஹித்ய பிதரநாம்நா விக்²யாதம்’ ஸி²மோநம் ஆஹூயய;
14 der wird Worte zu dir reden, durch die du mit deinem ganzen Hause gerettet werden wirst.‹
ததஸ்தவ த்வதீ³யபரிவாராணாஞ்ச யேந பரித்ராணம்’ ப⁴விஷ்யதி தத் ஸ உபதே³க்ஷ்யதி|
15 Während ich dann zu reden begann, fiel der heilige Geist auf sie ebenso wie auch auf uns im Anfang.
அஹம்’ தாம்’ கதா²முத்தா²ப்ய கதி²தவாந் தேந ப்ரத²மம் அஸ்மாகம் உபரி யதா² பவித்ர ஆத்மாவரூட⁴வாந் ததா² தேஷாமப்யுபரி ஸமவரூட⁴வாந்|
16 Da gedachte ich an das Wort des Herrn, wie er sagte: ›Johannes hat mit Wasser getauft, ihr aber werdet mit heiligem Geist getauft werden.‹
தேந யோஹந் ஜலே மஜ்ஜிதவாந் இதி ஸத்யம்’ கிந்து யூயம்’ பவித்ர ஆத்மநி மஜ்ஜிதா ப⁴விஷ்யத², இதி யத்³வாக்யம்’ ப்ரபு⁴ருதி³தவாந் தத் ததா³ மயா ஸ்ம்ரு’தம்|
17 Wenn somit Gott ihnen die gleiche Gnadengabe verliehen hat wie uns, die wir zum Glauben an den Herrn Jesus Christus gekommen sind, wie wäre ich da imstande gewesen, Gott zu wehren?«
அத: ப்ரபா⁴ யீஸு²க்²ரீஷ்டே ப்ரத்யயகாரிணோ யே வயம் அஸ்மப்⁴யம் ஈஸ்²வரோ யத்³ த³த்தவாந் தத் தேப்⁴யோ லோகேப்⁴யோபி த³த்தவாந் தத: கோஹம்’? கிமஹம் ஈஸ்²வரம்’ வாரயிதும்’ ஸ²க்நோமி?
18 Als sie das hörten, beruhigten sie sich und priesen Gott mit den Worten: »So hat Gott also auch den Heiden die Buße zum Leben verliehen!«
கதா²மேதாம்’ ஸ்²ருவா தே க்ஷாந்தா ஈஸ்²வரஸ்ய கு³ணாந் அநுகீர்த்த்ய கதி²தவந்த: , தர்ஹி பரமாயு: ப்ராப்திநிமித்தம் ஈஸ்²வரோந்யதே³ஸீ²யலோகேப்⁴யோபி மந: பரிவர்த்தநரூபம்’ தா³நம் அதா³த்|
19 Diejenigen (Gläubigen) nun, welche sich aus Anlaß der Verfolgung, die wegen des Stephanus entstanden war, zerstreut hatten, waren bis nach Phönizien, Cypern und Antiochia gezogen, ohne jedoch jemandem das Wort zu verkündigen als nur Juden.
ஸ்திபா²நம்’ ப்ரதி உபத்³ரவே க⁴டிதே யே விகீர்ணா அப⁴வந் தை பை²நீகீகுப்ராந்தியகி²யாஸு ப்⁴ரமித்வா கேவலயிஹூதீ³யலோகாந் விநா கஸ்யாப்யந்யஸ்ய ஸமீப ஈஸ்²வரஸ்ய கதா²ம்’ ந ப்ராசாரயந்|
20 Es befanden sich aber einige Männer aus Cypern und Cyrene unter ihnen, die sich nach ihrer Ankunft in Antiochia auch mit den Griechen besprachen und ihnen die Heilsbotschaft vom Herrn Jesus verkündigten.
அபரம்’ தேஷாம்’ குப்ரீயா: குரீநீயாஸ்²ச கியந்தோ ஜநா ஆந்தியகி²யாநக³ரம்’ க³த்வா யூநாநீயலோகாநாம்’ ஸமீபேபி ப்ரபோ⁴ர்யீஸோ²: கதா²ம்’ ப்ராசாரயந்|
21 Und die Hand des Herrn war mit ihnen, so daß eine große Anzahl gläubig wurde und sich zum Herrn bekehrte.
ப்ரபோ⁴: கரஸ்தேஷாம்’ ஸஹாய ஆஸீத் தஸ்மாத்³ அநேகே லோகா விஸ்²வஸ்ய ப்ரபு⁴ம்’ ப்ரதி பராவர்த்தந்த|
22 Die Kunde hiervon kam der Gemeinde in Jerusalem zu Ohren, die dann den Barnabas nach Antiochia entsandte.
இதி வார்த்தாயாம்’ யிரூஸா²லமஸ்த²மண்ட³லீயலோகாநாம்’ கர்ணகோ³சரீபூ⁴தாயாம் ஆந்தியகி²யாநக³ரம்’ க³ந்து தே ப³ர்ணப்³பா³ம்’ ப்ரைரயந்|
23 Als dieser nach seiner Ankunft dort die Gnade Gottes wahrnahm, freute er sich und ermahnte alle, mit festem Herzen dem Herrn treu zu bleiben;
ததோ ப³ர்ணப்³பா³ஸ்தத்ர உபஸ்தி²த: ஸந் ஈஸ்²வரஸ்யாநுக்³ரஹஸ்ய ப²லம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸாநந்தோ³ ஜாத: ,
24 er war nämlich ein trefflicher Mann, erfüllt mit heiligem Geist und mit Glauben. So wurde denn eine ansehnliche Menge für den Herrn hinzugewonnen.
ஸ ஸ்வயம்’ ஸாது⁴ ர்விஸ்²வாஸேந பவித்ரேணாத்மநா ச பரிபூர்ண: ஸந் க³நோநிஷ்டயா ப்ரபா⁴வாஸ்தா²ம்’ கர்த்தும்’ ஸர்வ்வாந் உபதி³ஷ்டவாந் தேந ப்ரபோ⁴: ஸி²ஷ்யா அநேகே ப³பூ⁴வு: |
25 Barnabas begab sich dann von dort nach Tarsus, um Saulus aufzusuchen;
ஸே²ஷே ஸௌ²லம்’ ம்ரு’க³யிதும்’ ப³ர்ணப்³பா³ஸ்தார்ஷநக³ரம்’ ப்ரஸ்தி²தவாந்| தத்ர தஸ்யோத்³தே³ஸ²ம்’ ப்ராப்ய தம் ஆந்தியகி²யாநக³ரம் ஆநயத்;
26 und als er ihn gefunden hatte, nahm er ihn mit nach Antiochia; und es fügte sich dann so, daß sie ein ganzes Jahr hindurch als Gäste in der Gemeinde tätig waren und eine beträchtliche Menge unterwiesen und daß man in Antiochia zuerst den Jüngern den Namen ›Christen‹ (wörtlich: Christianer) beilegte.
ததஸ்தௌ மண்ட³லீஸ்த²லோகை: ஸபா⁴ம்’ க்ரு’த்வா ஸம்’வத்ஸரமேகம்’ யாவத்³ ப³ஹுலோகாந் உபாதி³ஸ²தாம்’; தஸ்மிந் ஆந்தியகி²யாநக³ரே ஸி²ஷ்யா: ப்ரத²மம்’ க்²ரீஷ்டீயநாம்நா விக்²யாதா அப⁴வந்|
27 In dieser Zeit kamen Propheten von Jerusalem nach Antiochia hinab.
தத: பரம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³க³ணே யிரூஸா²லம ஆந்தியகி²யாநக³ரம் ஆக³தே ஸதி
28 Einer von ihnen namens Agabus trat auf und weissagte auf Eingebung des Geistes, daß eine große Hungersnot über den ganzen Erdkreis kommen würde, die dann auch wirklich unter der Regierung des (Kaisers) Klaudius eintrat.
ஆகா³ப³நாமா தேஷாமேக உத்தா²ய ஆத்மந: ஸி²க்ஷயா ஸர்வ்வதே³ஸே² து³ர்பி⁴க்ஷம்’ ப⁴விஷ்யதீதி ஜ்ஞாபிதவாந்; தத: க்லௌதி³யகைஸரஸ்யாதி⁴காரே ஸதி தத் ப்ரத்யக்ஷம் அப⁴வத்|
29 Da beschlossen die Jünger, jeder von ihnen solle nach Maßgabe seines Vermögens den im jüdischen Lande wohnenden Brüdern eine Unterstützung zukommen lassen.
தஸ்மாத் ஸி²ஷ்யா ஏகைகஸ²: ஸ்வஸ்வஸ²க்த்யநுஸாரதோ யிஹூதீ³யதே³ஸ²நிவாஸிநாம்’ ப்⁴ரத்ரு’ணாம்’ தி³நயாபநார்த²ம்’ த⁴நம்’ ப்ரேஷயிதும்’ நிஸ்²சித்ய
30 Sie führten diesen Beschluß auch aus und ließen es (den Ertrag der Sammlung) durch Vermittlung des Barnabas und Saulus an die Ältesten (der Gemeinde) gelangen.
ப³ர்ணப்³பா³ஸௌ²லயோ ர்த்³வாரா ப்ராசீநலோகாநாம்’ ஸமீபம்’ தத் ப்ரேஷிதவந்த: |
