Apostelgeschichte 10
1 In Cäsarea aber lebte (damals) ein Mann namens Kornelius, ein Hauptmann bei der sogenannten Italischen Abteilung;
కైసరియానగర ఇతాలియాఖ్యసైన్యాన్తర్గతః కర్ణీలియనామా సేనాపతిరాసీత్
2 er war fromm und gottesfürchtig mit seinem ganzen Hause, tat dem (jüdischen) Volke viel Gutes durch seine Mildtätigkeit und betete ohne Unterlaß zu Gott.
స సపరివారో భక్త ఈశ్వరపరాయణశ్చాసీత్; లోకేభ్యో బహూని దానాదీని దత్వా నిరన్తరమ్ ఈశ్వరే ప్రార్థయాఞ్చక్రే|
3 Dieser Mann sah (eines Tages) in einem Gesicht um die neunte Tagesstunde deutlich einen Engel Gottes bei sich eintreten, der ihn anredete: »Kornelius!«
ఏకదా తృతీయప్రహరవేలాయాం స దృష్టవాన్ ఈశ్వరస్యైకో దూతః సప్రకాశం తత్సమీపమ్ ఆగత్య కథితవాన్, హే కర్ణీలియ|
4 Dieser blickte ihn starr an und fragte erschrocken: »Was soll ich, Herr?« Jener antwortete ihm: »Deine Gebete und deine Almosen sind zu Gott emporgestiegen, und er gedenkt ihrer wohl.
కిన్తు స తం దృష్ట్వా భీతోఽకథయత్, హే ప్రభో కిం? తదా తమవదత్ తవ ప్రార్థనా దానాది చ సాక్షిస్వరూపం భూత్వేశ్వరస్య గోచరమభవత్|
5 Und nun sende Boten nach Joppe und laß einen gewissen Simon mit dem Beinamen Petrus zu dir kommen;
ఇదానీం యాఫోనగరం ప్రతి లోకాన్ ప్రేష్య సముద్రతీరే శిమోన్నామ్నశ్చర్మ్మకారస్య గృహే ప్రవాసకారీ పితరనామ్నా విఖ్యాతో యః శిమోన్ తమ్ ఆహ్వాయయ;
6 der ist als Gast bei einem Gerber Simon, dessen Haus am Meere liegt.«
తస్మాత్ త్వయా యద్యత్ కర్త్తవ్యం తత్తత్ స వదిష్యతి|
7 Als nun der Engel, der mit ihm gesprochen hatte, verschwunden war, rief Kornelius zwei von seinen Dienern und einen frommen Soldaten aus der Zahl der Mannschaften, die ihn persönlich zu bedienen hatten,
ఇత్యుపదిశ్య దూతే ప్రస్థితే సతి కర్ణీలియః స్వగృహస్థానాం దాసానాం ద్వౌ జనౌ నిత్యం స్వసఙ్గినాం సైన్యానామ్ ఏకాం భక్తసేనాఞ్చాహూయ
8 teilte ihnen alles mit und sandte sie nach Joppe.
సకలమేతం వృత్తాన్తం విజ్ఞాప్య యాఫోనగరం తాన్ ప్రాహిణోత్|
9 Am folgenden Tage aber, als diese unterwegs waren und sich schon der Stadt näherten, stieg Petrus um die Mittagszeit auf das Dach des Hauses hinauf, um dort zu beten.
పరస్మిన్ దినే తే యాత్రాం కృత్వా యదా నగరస్య సమీప ఉపాతిష్ఠన్, తదా పితరో ద్వితీయప్రహరవేలాయాం ప్రార్థయితుం గృహపృష్ఠమ్ ఆరోహత్|
10 Da wurde er hungrig und wünschte, etwas zu genießen. Während man es ihm nun zubereitete, kam eine Verzückung über ihn:
ఏతస్మిన్ సమయే క్షుధార్త్తః సన్ కిఞ్చిద్ భోక్తుమ్ ఐచ్ఛత్ కిన్తు తేషామ్ అన్నాసాదనసమయే స మూర్చ్ఛితః సన్నపతత్|
11 er sah den Himmel offen stehen und einen Behälter herabkommen wie ein großes Stück Leinwand, das an den vier Zipfeln zur Erde herabgelassen wurde.
తతో మేఘద్వారం ముక్తం చతుర్భిః కోణై ర్లమ్బితం బృహద్వస్త్రమివ కిఞ్చన భాజనమ్ ఆకాశాత్ పృథివీమ్ అవారోహతీతి దృష్టవాన్|
12 Darin befanden sich alle Arten vierfüßiger und kriechender Tiere der Erde und Vögel des Himmels.
తన్మధ్యే నానప్రకారా గ్రామ్యవన్యపశవః ఖేచరోరోగామిప్రభృతయో జన్తవశ్చాసన్|
13 Nun rief eine Stimme ihm zu: »Stehe auf, Petrus, schlachte und iß!«
అనన్తరం హే పితర ఉత్థాయ హత్వా భుంక్ష్వ తమ్ప్రతీయం గగణీయా వాణీ జాతా|
14 Petrus aber antwortete: »Nicht doch, Herr! Denn noch nie habe ich etwas Unheiliges und Unreines genossen.«
తదా పితరః ప్రత్యవదత్, హే ప్రభో ఈదృశం మా భవతు, అహమ్ ఏతత్ కాలం యావత్ నిషిద్ధమ్ అశుచి వా ద్రవ్యం కిఞ్చిదపి న భుక్తవాన్|
15 Da rief zum zweitenmal eine Stimme ihm zu: »Was Gott gereinigt hat, das erkläre du nicht für unrein!«
తతః పునరపి తాదృశీ విహయసీయా వాణీ జాతా యద్ ఈశ్వరః శుచి కృతవాన్ తత్ త్వం నిషిద్ధం న జానీహి|
16 Dies wiederholte sich dreimal; dann wurde der Behälter sogleich wieder in den Himmel emporgezogen.
ఇత్థం త్రిః సతి తత్ పాత్రం పునరాకృష్టం ఆకాశమ్ అగచ్ఛత్|
17 Als nun Petrus sich nicht zu erklären wußte, was die Erscheinung, die er gesehen hatte, zu bedeuten habe, siehe, da standen die Männer, die von Kornelius abgesandt worden waren und das Haus Simons ausfindig gemacht hatten, am Toreingang;
తతః పరం యద్ దర్శనం ప్రాప్తవాన్ తస్య కో భావ ఇత్యత్ర పితరో మనసా సన్దేగ్ధి, ఏతస్మిన్ సమయే కర్ణీలియస్య తే ప్రేషితా మనుష్యా ద్వారస్య సన్నిధావుపస్థాయ,
18 dort riefen sie und erkundigten sich, ob Simon mit dem Beinamen Petrus hier als Gast wohne.
శిమోనో గృహమన్విచ్ఛన్తః సమ్పృఛ్యాహూయ కథితవన్తః పితరనామ్నా విఖ్యాతో యః శిమోన్ స కిమత్ర ప్రవసతి?
19 Während Petrus noch immer über das Gesicht nachdachte, sagte der Geist zu ihm: »Da sind drei Männer, die dich suchen.
యదా పితరస్తద్దర్శనస్య భావం మనసాన్దోలయతి తదాత్మా తమవదత్, పశ్య త్రయో జనాస్త్వాం మృగయన్తే|
20 So stehe nun auf, gehe hinunter und mache dich mit ihnen ohne Bedenken auf den Weg! Denn ich habe sie gesandt.«
త్వమ్ ఉత్థాయావరుహ్య నిఃసన్దేహం తైః సహ గచ్ఛ మయైవ తే ప్రేషితాః|
21 Petrus stieg also zu den Männern hinunter und sagte zu ihnen: »Ich bin der, den ihr sucht! Aus welchem Grunde seid ihr hergekommen?«
తస్మాత్ పితరోఽవరుహ్య కర్ణీలియప్రేరితలోకానాం నికటమాగత్య కథితవాన్ పశ్యత యూయం యం మృగయధ్వే స జనోహం, యూయం కిన్నిమిత్తమ్ ఆగతాః?
22 Jene antworteten: »Ein Hauptmann Kornelius, ein ehrenhafter, gottesfürchtiger und von der ganzen jüdischen Bevölkerung anerkannter Mann, hat von einem heiligen Engel die (göttliche) Weisung erhalten, dich in sein Haus kommen zu lassen und zu hören, was du ihm zu sagen hast.«
తతస్తే ప్రత్యవదన్ కర్ణీలియనామా శుద్ధసత్త్వ ఈశ్వరపరాయణో యిహూదీయదేశస్థానాం సర్వ్వేషాం సన్నిధౌ సుఖ్యాత్యాపన్న ఏకః సేనాపతి ర్నిజగృహం త్వామాహూయ నేతుం త్వత్తః కథా శ్రోతుఞ్చ పవిత్రదూతేన సమాదిష్టః|
23 Da lud Petrus sie zu sich herein und nahm sie gastlich auf. Am folgenden Tage aber machte er sich mit ihnen auf den Weg; auch einige von den Brüdern aus Joppe begleiteten ihn.
తదా పితరస్తానభ్యన్తరం నీత్వా తేషామాతిథ్యం కృతవాన్, పరేఽహని తైః సార్ద్ధం యాత్రామకరోత్, యాఫోనివాసినాం భ్రాతృణాం కియన్తో జనాశ్చ తేన సహ గతాః|
24 Tags darauf kam er in Cäsarea an, wo Kornelius sie schon erwartete und alle seine Verwandten und vertrauten Freunde zu sich eingeladen hatte.
పరస్మిన్ దివసే కైసరియానగరమధ్యప్రవేశసమయే కర్ణీలియో జ్ఞాతిబన్ధూన్ ఆహూయానీయ తాన్ అపేక్ష్య స్థితః|
25 Als Petrus nun im Begriff stand, in das Haus einzutreten, kam Kornelius ihm entgegen, warf sich vor ihm nieder und bezeigte ihm seine hohe Verehrung.
పితరే గృహ ఉపస్థితే కర్ణీలియస్తం సాక్షాత్కృత్య చరణయోః పతిత్వా ప్రాణమత్|
26 Petrus aber hob ihn auf mit den Worten: »Stehe auf! Ich bin auch nur ein Mensch.«
పితరస్తముత్థాప్య కథితవాన్, ఉత్తిష్ఠాహమపి మానుషః|
27 Dann trat er im Gespräch mit ihm ein und traf eine zahlreiche Versammlung an,
తదా కర్ణీలియేన సాకమ్ ఆలపన్ గృహం ప్రావిశత్ తన్మధ్యే చ బహులోకానాం సమాగమం దృష్ట్వా తాన్ అవదత్,
28 zu der er sagte: »Ihr wißt, wie streng es einem Juden verboten ist, Verkehr mit jemand zu haben, der zu einem anderen Volke gehört, oder gar bei ihm einzukehren. Doch mir hat Gott gezeigt, daß man keinen Menschen als unheilig oder unrein bezeichnen darf.
అన్యజాతీయలోకైః మహాలపనం వా తేషాం గృహమధ్యే ప్రవేశనం యిహూదీయానాం నిషిద్ధమ్ అస్తీతి యూయమ్ అవగచ్ఛథ; కిన్తు కమపి మానుషమ్ అవ్యవహార్య్యమ్ అశుచిం వా జ్ఞాతుం మమ నోచితమ్ ఇతి పరమేశ్వరో మాం జ్ఞాపితవాన్|
29 Deshalb habe ich mich auch auf eure Einladung hin ohne Weigerung hier eingefunden. Ich möchte nun aber wissen, aus welchem Grunde ihr mich habt herkommen lassen.«
ఇతి హేతోరాహ్వానశ్రవణమాత్రాత్ కాఞ్చనాపత్తిమ్ అకృత్వా యుష్మాకం సమీపమ్ ఆగతోస్మి; పృచ్ఛామి యూయం కిన్నిమిత్తం మామ్ ఆహూయత?
30 Da antwortete Kornelius: »Vor vier Tagen, genau zu dieser Zeit, betete ich um die neunte Stunde in meinem Hause; da stand plötzlich ein Mann in einem glänzenden Gewande vor mir
తదా కర్ణీలియః కథితవాన్, అద్య చత్వారి దినాని జాతాని ఏతావద్వేలాం యావద్ అహమ్ అనాహార ఆసన్ తతస్తృతీయప్రహరే సతి గృహే ప్రార్థనసమయే తేజోమయవస్త్రభృద్ ఏకో జనో మమ సమక్షం తిష్ఠన్ ఏతాం కథామ్ అకథయత్,
31 und sagte: ›Kornelius, dein Gebet hat Erhörung gefunden, und deiner Almosen ist vor Gott gedacht worden.
హే కర్ణీలియ త్వదీయా ప్రార్థనా ఈశ్వరస్య కర్ణగోచరీభూతా తవ దానాది చ సాక్షిస్వరూపం భూత్వా తస్య దృష్టిగోచరమభవత్|
32 So sende nun nach Joppe und laß Simon, der den Beinamen Petrus führt, herrufen; der ist als Gast im Hause eines Gerbers Simon am Meer.‹
అతో యాఫోనగరం ప్రతి లోకాన్ ప్రహిత్య తత్ర సముద్రతీరే శిమోన్నామ్నః కస్యచిచ్చర్మ్మకారస్య గృహే ప్రవాసకారీ పితరనామ్నా విఖ్యాతో యః శిమోన్ తమాహూయయ; తతః స ఆగత్య త్వామ్ ఉపదేక్ష్యతి|
33 Da habe ich auf der Stelle zu dir gesandt, und ich bin dir dankbar dafür, daß du gekommen bist. Jetzt haben wir nun alle uns hier vor Gottes Angesicht eingefunden, um alles zu vernehmen, was dir vom Herrn aufgetragen worden ist.«
ఇతి కారణాత్ తత్క్షణాత్ తవ నికటే లోకాన్ ప్రేషితవాన్, త్వమాగతవాన్ ఇతి భద్రం కృతవాన్| ఈశ్వరో యాన్యాఖ్యానాని కథయితుమ్ ఆదిశత్ తాని శ్రోతుం వయం సర్వ్వే సామ్ప్రతమ్ ఈశ్వరస్య సాక్షాద్ ఉపస్థితాః స్మః|
34 Da tat Petrus den Mund auf und sagte: »Nun erkenne ich in Wahrheit, daß Gott nicht die Person ansieht,
తదా పితర ఇమాం కథాం కథయితుమ్ ఆరబ్ధవాన్, ఈశ్వరో మనుష్యాణామ్ అపక్షపాతీ సన్
35 sondern daß in jedem Volk der, welcher ihn fürchtet und Gerechtigkeit übt, ihm angenehm ist.
యస్య కస్యచిద్ దేశస్య యో లోకాస్తస్మాద్భీత్వా సత్కర్మ్మ కరోతి స తస్య గ్రాహ్యో భవతి, ఏతస్య నిశ్చయమ్ ఉపలబ్ధవానహమ్|
36 Ihr kennt das Wort, das er an die Kinder Israel hat ergehen lassen, indem er ihnen (die Heilsbotschaft vom) Frieden durch Jesus Christus verkündigen ließ: dieser ist der Herr über alle.
సర్వ్వేషాం ప్రభు ర్యో యీశుఖ్రీష్టస్తేన ఈశ్వర ఇస్రాయేల్వంశానాం నికటే సుసంవాదం ప్రేష్య సమ్మేలనస్య యం సంవాదం ప్రాచారయత్ తం సంవాదం యూయం శ్రుతవన్తః|
37 Ebenso kennt ihr die Ereignisse, die sich im ganzen jüdischen Lande zugetragen haben und von Galiläa nach der Taufe, die Johannes gepredigt hatte, ausgegangen sind,
యతో యోహనా మజ్జనే ప్రచారితే సతి స గాలీలదేశమారభ్య సమస్తయిహూదీయదేశం వ్యాప్నోత్;
38 nämlich wie Gott Jesus von Nazareth mit heiligem Geist und mit Kraft gesalbt hat, wie dieser dann umhergezogen ist und Gutes getan und alle geheilt hat, die vom Teufel überwältigt waren, denn Gott war mit ihm;
ఫలత ఈశ్వరేణ పవిత్రేణాత్మనా శక్త్యా చాభిషిక్తో నాసరతీయయీశుః స్థానే స్థానే భ్రమన్ సుక్రియాం కుర్వ్వన్ శైతానా క్లిష్టాన్ సర్వ్వలోకాన్ స్వస్థాన్ అకరోత్, యత ఈశ్వరస్తస్య సహాయ ఆసీత్;
39 und wir sind Zeugen für alles das, was er im jüdischen Lande sowie in Jerusalem vollbracht hat. Den haben sie dann zwar ans Kreuz gehängt und getötet,
వయఞ్చ యిహూదీయదేశే యిరూశాలమ్నగరే చ తేన కృతానాం సర్వ్వేషాం కర్మ్మణాం సాక్షిణో భవామః| లోకాస్తం క్రుశే విద్ధ్వా హతవన్తః,
40 aber Gott hat ihn am dritten Tage auferweckt und ihn sichtbar erscheinen lassen,
కిన్తు తృతీయదివసే ఈశ్వరస్తముత్థాప్య సప్రకాశమ్ అదర్శయత్|
41 nicht dem ganzen Volk, sondern uns, den von Gott zuvor erwählten Zeugen, die wir nach seiner Auferstehung von den Toten mit ihm zusammen gegessen und getrunken haben.
సర్వ్వలోకానాం నికట ఇతి న హి, కిన్తు తస్మిన్ శ్మశానాదుత్థితే సతి తేన సార్ద్ధం భోజనం పానఞ్చ కృతవన్త ఏతాదృశా ఈశ్వరస్య మనోనీతాః సాక్షిణో యే వయమ్ అస్మాకం నికటే తమదర్శయత్|
42 Und er hat uns geboten, dem Volke zu verkündigen und zu bezeugen, daß dieser der von Gott bestimmte Richter über Lebende und Tote ist.
జీవితమృతోభయలోకానాం విచారం కర్త్తుమ్ ఈశ్వరో యం నియుక్తవాన్ స ఏవ స జనః, ఇమాం కథాం ప్రచారయితుం తస్మిన్ ప్రమాణం దాతుఞ్చ సోఽస్మాన్ ఆజ్ఞాపయత్|
43 Für diesen legen alle Propheten das Zeugnis ab, daß jeder, der an ihn glaubt, Vergebung der Sünden durch seinen Namen empfängt.«
యస్తస్మిన్ విశ్వసితి స తస్య నామ్నా పాపాన్ముక్తో భవిష్యతి తస్మిన్ సర్వ్వే భవిష్యద్వాదినోపి ఏతాదృశం సాక్ష్యం దదతి|
44 Während Petrus noch in dieser Weise redete, fiel der heilige Geist auf alle, die seine Ansprache hörten.
పితరస్యైతత్కథాకథనకాలే సర్వ్వేషాం శ్రోతృణాముపరి పవిత్ర ఆత్మావారోహత్|
45 Da gerieten die Gläubigen jüdischer Herkunft, die mit Petrus gekommen waren, in das höchste Erstaunen darüber, daß auch auf die Heiden die Gabe des heiligen Geistes ausgegossen war;
తతః పితరేణ సార్ద్ధమ్ ఆగతాస్త్వక్ఛేదినో విశ్వాసినో లోకా అన్యదేశీయేభ్యః పవిత్ర ఆత్మని దత్తే సతి
46 denn sie hörten sie mit Zungen reden und Gott preisen. Da sprach Petrus:
తే నానాజాతీయభాషాభిః కథాం కథయన్త ఈశ్వరం ప్రశంసన్తి, ఇతి దృష్ట్వా శ్రుత్వా చ విస్మయమ్ ఆపద్యన్త|
47 »Kann wohl jemand diesen Leuten, die den heiligen Geist ebenso wie wir empfangen haben, das Wasser versagen, daß diese nicht getauft würden?«
తదా పితరః కథితవాన్, వయమివ యే పవిత్రమ్ ఆత్మానం ప్రాప్తాస్తేషాం జలమజ్జనం కిం కోపి నిషేద్ధుం శక్నోతి?
48 So ordnete er denn an, daß sie im Namen Jesu Christi getauft würden. Hierauf baten sie ihn, noch einige Tage bei ihnen zu bleiben.
తతః ప్రభో ర్నామ్నా మజ్జితా భవతేతి తానాజ్ఞాపయత్| అనన్తరం తే స్వైః సార్ద్ధం కతిపయదినాని స్థాతుం ప్రార్థయన్త|
