2 Petrus 1
1 Ich, Symeon Petrus, ein Knecht und Apostel Jesu Christi, sende meinen Gruß denen, welche mit uns den gleichwertigen Glauben durch die Gerechtigkeit unsers Gottes und (des) Erretters Jesus Christus erlangt haben.
ਯੇ ਜਨਾ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਅਸ੍ਤਦੀਸ਼੍ਵਰੇ ਤ੍ਰਾਤਰਿ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਚ ਪੁਣ੍ਯਸਮ੍ਬਲਿਤਵਿਸ਼੍ਵਾਸਧਨਸ੍ਯ ਸਮਾਨਾਂਸ਼ਿਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਦਾਸਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤਸ਼੍ਚ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਪਿਤਰਃ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਤਿ|
2 Gnade und Friede möge euch in der Erkenntnis Gottes und unsers Herrn Jesus immer reichlicher zuteil werden!
ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੋਸ਼੍ਚ ਤਤ੍ਵਜ੍ਞਾਨੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸ੍ਵਨੁਗ੍ਰਹਸ਼ਾਨ੍ਤ੍ਯੋ ਰ੍ਬਾਹੁਲ੍ਯੰ ਵਰ੍ੱਤਤਾਂ|
3 Seine göttliche Kraft hat uns ja doch alles, was zum Leben und zur Gottseligkeit erforderlich ist, durch die Erkenntnis dessen geschenkt, der uns durch die ihm eigene Herrlichkeit und Tugend berufen hat.
ਜੀਵਨਾਰ੍ਥਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਭਕ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਞ੍ਚ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਆਵਸ਼੍ਯਕੰ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਗੌਰਵਸਦ੍ਗੁਣਾਭ੍ਯਾਮ੍ ਅਸ੍ਮਦਾਹ੍ਵਾਨਕਾਰਿਣਸ੍ਤੱਤ੍ਵਜ੍ਞਾਨਦ੍ਵਾਰਾ ਤਸ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰੀਯਸ਼ਕ੍ਤਿਰਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਦੱਤਵਤੀ|
4 Durch sie hat er uns die kostbaren und überaus wichtigen Verheißungen geschenkt, damit ihr durch diese dem in der Welt infolge der Sinnenlust herrschenden Verderben entrinnet und Anteil an der göttlichen Natur erhaltet.
ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੇਣ ਚਾਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਬਹੁਮੂਲ੍ਯਾ ਮਹਾਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾ ਦੱਤਾ ਯਾਭਿ ਰ੍ਯੂਯੰ ਸੰਸਾਰਵ੍ਯਾਪ੍ਤਾਤ੍ ਕੁਤ੍ਸਿਤਾਭਿਲਾਸ਼਼ਮੂਲਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਨਾਸ਼ਾਦ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰੀਯਸ੍ਵਭਾਵਸ੍ਯਾਂਸ਼ਿਨੋ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ|
5 Eben darum müßt ihr aber auch mit Aufbietung allen Eifers in eurem Glauben die Tugend darreichen, in der Tugend die Erkenntnis,
ਤਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯੂਯੰ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣੰ ਯਤ੍ਨੰ ਵਿਧਾਯ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇ ਸੌਜਨ੍ਯੰ ਸੌਜਨ੍ਯੇ ਜ੍ਞਾਨੰ
6 in der Erkenntnis die Selbstbeherrschung, in der Selbstbeherrschung die Standhaftigkeit, in der Standhaftigkeit die Gottseligkeit,
ਜ੍ਞਾਨ ਆਯਤੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯਤਾਮ੍ ਆਯਤੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯਤਾਯਾਂ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਧੈਰ੍ੱਯ ਈਸ਼੍ਵਰਭਕ੍ਤਿਮ੍
7 in der Gottseligkeit die Bruderliebe, in der Bruderliebe die allgemeine Liebe.
ਈਸ਼੍ਵਰਭਕ੍ਤੌ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਸ੍ਨੇਹੇ ਚ ਪ੍ਰੇਮ ਯੁਙ੍ਕ੍ਤ|
8 Denn wenn diese (Eigenschaften) bei euch vorhanden sind und beständig zunehmen, so lassen sie euch hinsichtlich der Erkenntnis unsers Herrn Jesus Christus nicht untätig und ohne Frucht bleiben.
ਏਤਾਨਿ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ ਵਰ੍ੱਧਨ੍ਤੇ ਚ ਤਰ੍ਹ੍ਯਸ੍ਮਤ੍ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਤੱਤ੍ਵਜ੍ਞਾਨੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਲਸਾਨ੍ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲਾਂਸ਼੍ਚ ਨ ਸ੍ਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
9 Wem dagegen diese (Eigenschaften) fehlen, der ist blind in Kurzsichtigkeit und hat die Reinigung von seinen früheren Sünden in Vergessenheit geraten lassen.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਤਾਨਿ ਯਸ੍ਯ ਨ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ ਸੋ (ਅ)ਨ੍ਧੋ ਮੁਦ੍ਰਿਤਲੋਚਨਃ ਸ੍ਵਕੀਯਪੂਰ੍ੱਵਪਾਪਾਨਾਂ ਮਾਰ੍ੱਜਨਸ੍ਯ ਵਿਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਿੰ ਗਤਸ਼੍ਚ|
10 Darum seid um so eifriger darauf bedacht, liebe Brüder, eure Berufung und Erwählung festzumachen; denn wenn ihr das tut, werdet ihr sicherlich niemals zu Fall kommen;
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਕੀਯਾਹ੍ਵਾਨਵਰਣਯੋ ਰ੍ਦ੍ਰੁʼਢਕਰਣੇ ਬਹੁ ਯਤਧ੍ਵੰ, ਤਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਦਾਚ ਨ ਸ੍ਖਲਿਸ਼਼੍ਯਥ|
11 denn auf diese Weise wird euch der Eingang in das ewige Reich unsers Herrn und Retters Jesus Christus gewährt werden. (aiōnios g166)
ਯਤੋ (ਅ)ਨੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣਾਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੋਸ੍ਤ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯਾਨਨ੍ਤਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ੇਨ ਯੂਯੰ ਸੁਕਲੇਨ ਯੋਜਯਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ| (aiōnios g166)
12 Daher will ich auch darauf bedacht sein, euch immer wieder an diese Dinge zu erinnern, wenn sie euch auch schon bekannt sind und ihr in der Wahrheit, wie sie (bei euch) vorhanden ist, fest gegründet seid.
ਯਦ੍ਯਪਿ ਯੂਯਮ੍ ਏਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਜਾਨੀਥ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨੇ ਸਤ੍ਯਮਤੇ ਸੁਸ੍ਥਿਰਾ ਭਵਥ ਚ ਤਥਾਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਤਤ੍ ਸ੍ਮਾਰਯਿਤੁਮ੍ ਅਹਮ੍ ਅਯਤ੍ਨਵਾਨ੍ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
13 Ich halte es aber für meine Pflicht, solange ich noch in dieser Leibeshütte wohne, euch durch solches Erinnern wachzuhalten,
ਯਾਵਦ੍ ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦੂਸ਼਼੍ਯੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮਿ ਤਾਵਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਮਾਰਯਨ੍ ਪ੍ਰਬੋਧਯਿਤੁੰ ਵਿਹਿਤੰ ਮਨ੍ਯੇ|
14 zumal da ich weiß, daß das Ablegen meiner Leibeshütte plötzlich erfolgen wird, wie es mir auch unser Herr Jesus Christus angekündigt hat.
ਯਤੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਮਾਂ ਯਤ੍ ਜ੍ਞਾਪਿਤਵਾਨ੍ ਤਦਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਦੂਸ਼਼੍ਯਮੇਤਤ੍ ਮਯਾ ਸ਼ੀਘ੍ਰੰ ਤ੍ਯਕ੍ਤਵ੍ਯਮ੍ ਇਤਿ ਜਾਨਾਮਿ|
15 Ich will aber dafür Sorge tragen, daß ihr auch nach meinem Heimgang jederzeit in der Lage seid, euch diese Dinge ins Gedächtnis zu rufen.
ਮਮ ਪਰਲੋਕਗਮਨਾਤ੍ ਪਰਮਪਿ ਯੂਯੰ ਯਦੇਤਾਨਿ ਸ੍ਮਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਥਾ ਯਤਿਸ਼਼੍ਯੇ|
16 Denn wir sind nicht klug ersonnenen Fabeln nachgegangen, als wir euch die Macht und Wiederkunft unsers Herrn Jesus Christus verkündigten, sondern wir sind Augenzeugen seiner wunderbaren Herrlichkeit gewesen.
ਯਤੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪਰਾਕ੍ਰਮੰ ਪੁਨਰਾਗਮਨਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯਨ੍ਤੋ ਵਯੰ ਕਲ੍ਪਿਤਾਨ੍ਯੁਪਾਖ੍ਯਾਨਾਨ੍ਯਨ੍ਵਗੱਛਾਮੇਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਮਹਿਮ੍ਨਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਨ੍ਤਃ|
17 Denn von Gott dem Vater hat er (damals) Ehre und Verherrlichung empfangen, als von der hocherhabenen Herrlichkeit jener Zuruf an ihn erging: »Dieser ist mein geliebter Sohn, an dem ich Wohlgefallen gefunden habe.«
ਯਤਃ ਸ ਪਿਤੁਰੀਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਗੌਰਵੰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ ਮਹਿਮਯੁਕ੍ਤਤੇਜੋਮਧ੍ਯਾਦ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਵਾਣੀ ਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਨਿਰ੍ਗਤਵਤੀ, ਯਥਾ, ਏਸ਼਼ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯਪੁਤ੍ਰ ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਮਮ ਪਰਮਸਨ੍ਤੋਸ਼਼ਃ|
18 Diesen Ruf haben wir ja vom Himmel her erschallen hören, als wir mit ihm auf dem heiligen Berge waren,
ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਤ੍ ਨਿਰ੍ਗਤੇਯੰ ਵਾਣੀ ਪਵਿਤ੍ਰਪਰ੍ੱਵਤੇ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨੈਰਸ੍ਮਾਭਿਰਸ਼੍ਰਾਵਿ|
19 und um so fester steht uns nun das prophetische Wort, das wir besitzen, und ihr tut wohl, auf dieses achtzugeben als auf ein Licht, das an einem dunklen Ort scheint, bis der volle Tag anbricht und der Morgenstern in euren Herzen aufgeht.
ਅਪਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੇ ਦ੍ਰੁʼਢਤਰੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਯੂਯਞ੍ਚ ਯਦਿ ਦਿਨਾਰਮ੍ਭੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਨਃਸੁ ਪ੍ਰਭਾਤੀਯਨਕ੍ਸ਼਼ਤ੍ਰਸ੍ਯੋਦਯਞ੍ਚ ਯਾਵਤ੍ ਤਿਮਿਰਮਯੇ ਸ੍ਥਾਨੇ ਜ੍ਵਲਨ੍ਤੰ ਪ੍ਰਦੀਪਮਿਵ ਤਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸੰਮਨ੍ਯਧ੍ਵੇ ਤਰ੍ਹਿ ਭਦ੍ਰੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਥ|
20 Dabei müßt ihr euch vor allem darüber klar sein, daß keine Weissagung der Schrift eine eigenmächtige Deutung zuläßt;
ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯੰ ਕਿਮਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਸ੍ਵਕੀਯਭਾਵਬੋਧਕੰ ਨਹਿ, ਏਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਮ੍ਯਕ੍ ਜ੍ਞਾਯਤਾਂ|
21 denn noch niemals ist eine Weissagung durch menschlichen Willen ergangen, sondern, vom heiligen Geist getrieben, haben Menschen von Gott aus geredet.
ਯਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਪੁਰਾ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਣਾਮ੍ ਇੱਛਾਤੋ ਨੋਤ੍ਪੰਨੰ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕਾਃ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਭਾਸ਼਼ਨ੍ਤ|
