2 Johannes 1
1 Ich, der Alte, sende meinen Gruß der auserwählten Herrin und ihren Kindern, die ich aufrichtig lieb habe – und nicht ich allein, sondern alle, welche die Wahrheit erkannt haben –
ஹே அபி⁴ருசிதே குரியே, த்வாம்’ தவ புத்ராம்’ஸ்²ச ப்ரதி ப்ராசீநோ(அ)ஹம்’ பத்ரம்’ லிகா²மி|
2 um der Wahrheit willen, die dauernd in uns wohnt und in unserer Mitte sein wird in Ewigkeit. (aiōn g165)
ஸத்யமதாத்³ யுஷ்மாஸு மம ப்ரேமாஸ்தி கேவலம்’ மம நஹி கிந்து ஸத்யமதஜ்ஞாநாம்’ ஸர்வ்வேஷாமேவ| யத: ஸத்யமதம் அஸ்மாஸு திஷ்ட²த்யநந்தகாலம்’ யாவச்சாஸ்மாஸு ஸ்தா²ஸ்யதி| (aiōn g165)
3 Gnade, Barmherzigkeit und Friede werden mit uns sein von Gott dem Vater und von Jesus Christus, dem Sohne des Vaters, in Wahrheit und Liebe.
பிதுரீஸ்²வராத் தத்பிது: புத்ராத் ப்ரபோ⁴ ர்யீஸு²க்²ரீஷ்டாச்ச ப்ராப்யோ (அ)நுக்³ரஹ: க்ரு’பா ஸா²ந்திஸ்²ச ஸத்யதாப்ரேமப்⁴யாம்’ ஸார்த்³த⁴ம்’ யுஷ்மாந் அதி⁴திஷ்ட²து|
4 Es ist mir eine große Freude gewesen, daß ich unter deinen Kindern solche gefunden habe, die in der Wahrheit wandeln dem Gebot entsprechend, das wir vom Vater empfangen haben.
வயம்’ பித்ரு’தோ யாம் ஆஜ்ஞாம்’ ப்ராப்தவந்தஸ்தத³நுஸாரேண தவ கேசித்³ ஆத்மஜா: ஸத்யமதம் ஆசரந்த்யேதஸ்ய ப்ரமாணம்’ ப்ராப்யாஹம்’ ப்⁴ரு’ஸ²ம் ஆநந்தி³தவாந்|
5 Und jetzt wende ich mich an dich, Herrin, mit einer Bitte – nicht als ob ich dir ein neues Gebot schriebe, sondern nur das, welches wir von Anfang an gehabt haben –: daß wir einander lieben sollen.
ஸாம்ப்ரதஞ்ச ஹே குரியே, நவீநாம்’ காஞ்சித்³ ஆஜ்ஞாம்’ ந லிக²ந்நஹம் ஆதி³தோ லப்³தா⁴ம் ஆஜ்ஞாம்’ லிக²ந் த்வாம் இத³ம்’ விநயே யத்³ அஸ்மாபி⁴: பரஸ்பரம்’ ப்ரேம கர்த்தவ்யம்’|
6 Und darin besteht die Liebe (zu Gott), daß wir nach seinen Geboten wandeln. Dies ist das Gebot, wie ihr es von Anfang an gehört habt, daß ihr darin wandeln sollt.
அபரம்’ ப்ரேமைதேந ப்ரகாஸ²தே யத்³ வயம்’ தஸ்யாஜ்ஞா ஆசரேம| ஆதி³தோ யுஷ்மாபி⁴ ர்யா ஸ்²ருதா ஸேயம் ஆஜ்ஞா ஸா ச யுஷ்மாபி⁴ராசரிதவ்யா|
7 Denn viele Irrlehrer sind in die Welt ausgezogen, die Jesus Christus nicht als den im Fleisch erscheinenden (Messias) bekennen: darin zeigt sich der Irrlehrer und der Widerchrist.
யதோ ப³ஹவ: ப்ரவஞ்சகா ஜக³த் ப்ரவிஸ்²ய யீஸு²க்²ரீஷ்டோ நராவதாரோ பூ⁴த்வாக³த ஏதத் நாங்கீ³குர்வ்வந்தி ஸ ஏவ ப்ரவஞ்சக: க்²ரீஷ்டாரிஸ்²சாஸ்தி|
8 Gebt acht auf euch selbst, daß ihr nicht das verliert, was ihr durch eure Arbeit bereits erreicht habt, sondern vollen Lohn empfangt.
அஸ்மாகம்’ ஸ்²ரமோ யத் பண்ட³ஸ்²ரமோ ந ப⁴வேத் கிந்து ஸம்பூர்ணம்’ வேதநமஸ்மாபி⁴ ர்லப்⁴யேத தத³ர்த²ம்’ ஸ்வாநதி⁴ ஸாவதா⁴நா ப⁴வத: |
9 Jeder, der darüber hinausgeht und nicht in der Lehre Christi verbleibt, der hat Gott nicht; wer (dagegen) in der Lehre verbleibt, der hat sowohl den Vater als auch den Sohn.
ய: கஸ்²சித்³ விபத²கா³மீ பூ⁴த்வா க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸி²க்ஷாயாம்’ ந திஷ்ட²தி ஸ ஈஸ்²வரம்’ ந தா⁴ரயதி க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸி²ஜ்ஞாயாம்’ யஸ்திஷ்ட²தி ஸ பிதரம்’ புத்ரஞ்ச தா⁴ரயதி|
10 Wenn jemand zu euch kommt und diese Lehre nicht mitbringt, so nehmt ihn nicht ins Haus und bietet ihm auch keinen Gruß!
ய: கஸ்²சித்³ யுஷ்மத்ஸந்நிதி⁴மாக³ச்ச²ந் ஸி²க்ஷாமேநாம்’ நாநயதி ஸ யுஷ்மாபி⁴: ஸ்வவேஸ்²மநி ந க்³ரு’ஹ்யதாம்’ தவ மங்க³லம்’ பூ⁴யாதி³தி வாக³பி தஸ்மை ந கத்²யதாம்’|
11 Denn wer ihn begrüßt, macht sich an seinem bösen Tun mitschuldig.
யதஸ்தவ மங்க³லம்’ பூ⁴யாதி³தி வாசம்’ ய: கஸ்²சித் தஸ்மை கத²யதி ஸ தஸ்ய து³ஷ்கர்ம்மணாம் அம்’ஸீ² ப⁴வதி|
12 Ich hätte euch noch vieles zu schreiben, mag es aber nicht mit Papier und Tinte tun; vielmehr hoffe ich, zu euch zu kommen und mich mündlich (mit euch) auszusprechen, damit unsere Freude vollkommen sei.
யுஷ்மாந் ப்ரதி மயா ப³ஹூநி லேகி²தவ்யாநி கிந்து பத்ரமஸீப்⁴யாம்’ தத் கர்த்தும்’ நேச்சா²மி, யதோ (அ)ஸ்மாகம் ஆநந்தோ³ யதா² ஸம்பூர்ணோ ப⁴விஷ்யதி ததா² யுஷ்மத்ஸமீபமுபஸ்தா²யாஹம்’ ஸம்முகீ²பூ⁴ய யுஷ்மாபி⁴: ஸம்பா⁴ஷிஷ்ய இதி ப்ரத்யாஸா² மமாஸ்தே|
13 Es grüßen dich die Kinder deiner Schwester, der Auserwählten.
தவாபி⁴ருசிதாயா ப⁴கி³ந்யா பா³லகாஸ்த்வாம்’ நமஸ்காரம்’ ஜ்ஞாபயந்தி| ஆமேந்|
