2 Korinther 12
1 Gerühmt muß sein; es ist zwar nicht heilsam, aber ich will doch auf die Gesichte und Offenbarungen des Herrn zu sprechen kommen.
ஆத்மஸ்²லாகா⁴ மமாநுபயுக்தா கிந்த்வஹம்’ ப்ரபோ⁴ ர்த³ர்ஸ²நாதே³ஸா²நாம் ஆக்²யாநம்’ கத²யிதும்’ ப்ரவர்த்தே|
2 Ich weiß von einem Menschen in Christus, daß er vor vierzehn Jahren bis zum dritten Himmel entrückt wurde; ob er dabei im Leibe gewesen ist, weiß ich nicht, ob außerhalb des Leibes, weiß ich auch nicht, Gott weiß es.
இதஸ்²சதுர்த³ஸ²வத்ஸரேப்⁴ய: பூர்வ்வம்’ மயா பரிசித ஏகோ ஜநஸ்த்ரு’தீயம்’ ஸ்வர்க³மநீயத, ஸ ஸஸ²ரீரேண நி: ஸ²ரீரேண வா தத் ஸ்தா²நமநீயத தத³ஹம்’ ந ஜாநாமி கிந்த்வீஸ்²வரோ ஜாநாதி|
3 Und ich weiß von dem betreffenden Menschen – ob er im Leibe oder ohne den Leib gewesen ist, weiß ich nicht, Gott weiß es –,
ஸ மாநவ: ஸ்வர்க³ம்’ நீத: ஸந் அகத்²யாநி மர்த்த்யவாக³தீதாநி ச வாக்யாநி ஸ்²ருதவாந்|
4 daß er in das Paradies entrückt wurde und unsagbare Worte hörte, die ein Mensch nicht aussprechen darf.
கிந்து ததா³நீம்’ ஸ ஸஸ²ரீரோ நி: ஸ²ரீரோ வாஸீத் தந்மயா ந ஜ்ஞாயதே தத்³ ஈஸ்²வரேணைவ ஜ்ஞாயதே|
5 Als ein solcher Mensch will ich mich rühmen, in bezug auf mich selbst aber will ich mich nicht rühmen als nur wegen der Schwachheiten.
தமத்⁴யஹம்’ ஸ்²லாகி⁴ஷ்யே மாமதி⁴ நாந்யேந கேநசித்³ விஷயேண ஸ்²லாகி⁴ஷ்யே கேவலம்’ ஸ்வதௌ³ர்ப்³ப³ல்யேந ஸ்²லாகி⁴ஷ்யே|
6 Wenn ich mich nämlich wirklich entschlösse, mich zu rühmen, wäre ich deshalb kein Tor, denn ich würde die Wahrheit sagen; doch ich unterlasse es, damit niemand höher von mir denke als dem entsprechend, was er an mir sieht oder von mir hört,
யத்³யஹம் ஆத்மஸ்²லாகா⁴ம்’ கர்த்தும் இச்சே²யம்’ ததா²பி நிர்ப்³போ³த⁴ இவ ந ப⁴விஷ்யாமி யத: ஸத்யமேவ கத²யிஷ்யாமி, கிந்து லோகா மாம்’ யாத்³ரு’ஸ²ம்’ பஸ்²யந்தி மம வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா வா யாத்³ரு’ஸ²ம்’ மாம்’ மந்யதே தஸ்மாத் ஸ்²ரேஷ்ட²ம்’ மாம்’ யந்ந க³ணயந்தி தத³ர்த²மஹம்’ ததோ விரம்’ஸ்யாமி|
7 und auch wegen der außerordentlichen Größe der Offenbarungen. Deswegen ist mir auch, damit ich mich nicht überhebe, ein Dorn ins Fleisch gegeben worden, ein Engel Satans, der mich mit Fäusten schlagen muß, damit ich mich nicht überhebe.
அபரம் உத்க்ரு’ஷ்டத³ர்ஸ²நப்ராப்திதோ யத³ஹம் ஆத்மாபி⁴மாநீ ந ப⁴வாமி தத³ர்த²ம்’ ஸ²ரீரவேத⁴கம் ஏகம்’ ஸூ²லம்’ மஹ்யம் அதா³யி தத் மதீ³யாத்மாபி⁴மாநநிவாரணார்த²ம்’ மம தாட³யிதா ஸ²யதாநோ தூ³த: |
8 Dreimal habe ich um seinetwillen den Herrn angefleht, er möchte von mir ablassen;
மத்தஸ்தஸ்ய ப்ரஸ்தா²நம்’ யாசிதுமஹம்’ த்ரிஸ்தமதி⁴ ப்ரபு⁴முத்³தி³ஸ்²ய ப்ரார்த²நாம்’ க்ரு’தவாந்|
9 doch er hat zu mir gesagt: »Meine Gnade ist für dich genügend, denn meine Kraft gelangt in der Schwachheit zur Vollendung.« Daher will ich mich am liebsten um so mehr meiner Schwachheiten rühmen, damit die Kraft Christi Wohnung bei mir nimmt.
தத: ஸ மாமுக்தவாந் மமாநுக்³ரஹஸ்தவ ஸர்வ்வஸாத⁴க: , யதோ தௌ³ர்ப்³ப³ல்யாத் மம ஸ²க்தி: பூர்ணதாம்’ க³ச்ச²தீதி| அத: க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸ²க்தி ர்யந்மாம் ஆஸ்²ரயதி தத³ர்த²ம்’ ஸ்வதௌ³ர்ப்³ப³ல்யேந மம ஸ்²லாக⁴நம்’ ஸுக²த³ம்’|
10 Darum bin ich freudigen Muts in Schwachheiten, bei Mißhandlungen, in Notlagen, in Verfolgungen und Bedrängnissen, die ich um Christi willen erleide; denn gerade wenn ich schwach bin, dann bin ich stark.
தஸ்மாத் க்²ரீஷ்டஹேதோ ர்தௌ³ர்ப்³ப³ல்யநிந்தா³த³ரித்³ரதாவிபக்ஷதாகஷ்டாதி³ஷு ஸந்துஷ்யாம்யஹம்’| யதா³ஹம்’ து³ர்ப்³ப³லோ(அ)ஸ்மி ததை³வ ஸப³லோ ப⁴வாமி|
11 Ich bin ein Tor geworden; ihr habt mich dazu gezwungen; denn (eigentlich) hätte ich von euch empfohlen werden müssen; ich bin ja doch in keiner Beziehung hinter den »unvergleichlichen« Aposteln zurückgeblieben, wenn ich auch nichts bin;
ஏதேநாத்மஸ்²லாக⁴நேநாஹம்’ நிர்ப்³போ³த⁴ இவாப⁴வம்’ கிந்து யூயம்’ தஸ்ய காரணம்’ யதோ மம ப்ரஸ²ம்’ஸா யுஷ்மாபி⁴ரேவ கர்த்தவ்யாஸீத்| யத்³யப்யம் அக³ண்யோ ப⁴வேயம்’ ததா²பி முக்²யதமேப்⁴ய: ப்ரேரிதேப்⁴ய: கேநாபி ப்ரகாரேண நாஹம்’ ந்யூநோ(அ)ஸ்மி|
12 wenigstens sind die Zeichen des Apostels unter euch in aller Ausdauer erbracht worden durch Zeichen, Wunder und Machttaten;
ஸர்வ்வதா²த்³பு⁴தக்ரியாஸ²க்திலக்ஷணை: ப்ரேரிதஸ்ய சிஹ்நாநி யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே ஸதை⁴ர்ய்யம்’ மயா ப்ரகாஸி²தாநி|
13 denn was wäre es, worin ihr im Vergleich mit den anderen Gemeinden verkürzt worden wäret? Höchstens das eine, daß ich persönlich euch nicht zur Last gefallen bin: vergebt mir dieses Unrecht!
மம பாலநார்த²ம்’ யூயம்’ மயா பா⁴ராக்ராந்தா நாப⁴வதைதத்³ ஏகம்’ ந்யூநத்வம்’ விநாபராப்⁴ய: ஸமிதிப்⁴யோ யுஷ்மாகம்’ கிம்’ ந்யூநத்வம்’ ஜாதம்’? அநேந மம தோ³ஷம்’ க்ஷமத்⁴வம்’|
14 Seht, ich halte mich jetzt zu einem dritten Besuche bei euch bereit und werde euch (auch diesmal) nicht zur Last fallen; denn ich suche nicht euer Hab und Gut, sondern euch selbst; die Kinder sind ja nicht verpflichtet, für die Eltern Schätze zu sammeln, sondern umgekehrt die Eltern für die Kinder.
பஸ்²யத த்ரு’தீயவாரம்’ யுஷ்மத்ஸமீபம்’ க³ந்துமுத்³யதோ(அ)ஸ்மி தத்ராப்யஹம்’ யுஷ்மாந் பா⁴ராக்ராந்தாந் ந கரிஷ்யாமி| யுஷ்மாகம்’ ஸம்பத்திமஹம்’ ந ம்ரு’க³யே கிந்து யுஷ்மாநேவ, யத: பித்ரோ: க்ரு’தே ஸந்தாநாநாம்’ த⁴நஸஞ்சயோ(அ)நுபயுக்த: கிந்து ஸந்தாநாநாம்’ க்ரு’தே பித்ரோ ர்த⁴நஸஞ்சய உபயுக்த: |
15 Ich aber will herzlich gern (Geld und Gut) zum Opfer bringen, ja mich selbst völlig aufopfern lassen, wenn es sich um euer Seelenheil handelt. Soll ich, wenn ich euch in besonderem Maße liebe, darum weniger Gegenliebe (bei euch) finden?
அபரஞ்ச யுஷ்மாஸு ப³ஹு ப்ரீயமாணோ(அ)ப்யஹம்’ யதி³ யுஷ்மத்தோ(அ)ல்பம்’ ப்ரம லபே⁴ ததா²பி யுஷ்மாகம்’ ப்ராணரக்ஷார்த²ம்’ ஸாநந்த³ம்’ ப³ஹு வ்யயம்’ ஸர்வ்வவ்யயஞ்ச கரிஷ்யாமி|
16 Doch gut: ich persönlich bin euch nicht beschwerlich gefallen; aber weil ich ein »schlauer« Mann bin, habe ich euch »mit List eingefangen«?
யூயம்’ மயா கிஞ்சித³பி ந பா⁴ராக்ராந்தா இதி ஸத்யம்’, கிந்த்வஹம்’ தூ⁴ர்த்த: ஸந் ச²லேந யுஷ்மாந் வஞ்சிதவாந் ஏதத் கிம்’ கேநசித்³ வக்தவ்யம்’?
17 Habe ich euch etwa durch einen von denen ausbeuten lassen, die ich zu euch gesandt habe?
யுஷ்மத்ஸமீபம்’ மயா யே லோகா: ப்ரஹிதாஸ்தேஷாமேகேந கிம்’ மம கோ(அ)ப்யர்த²லாபோ⁴ ஜாத: ?
18 Ich habe Titus zur Reise veranlaßt und den Bruder mitgesandt: hat euch nun Titus irgendwie ausgebeutet? Sind wir (beide) nicht in dem gleichen Geiste gewandelt? Nicht in den gleichen Fußtapfen?
அஹம்’ தீதம்’ விநீய தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ப்⁴ராதரமேகம்’ ப்ரேஷிதவாந் யுஷ்மத்தஸ்தீதேந கிம் அர்தோ² லப்³த⁴: ? ஏகஸ்மிந் பா⁴வ ஏகஸ்ய பத³சிஹ்நேஷு சாவாம்’ கிம்’ ந சரிதவந்தௌ?
19 Schon lange seid ihr der Meinung, daß wir uns euch gegenüber verantworten wollen. Nein, vor Gottes Angesicht in Christus reden wir, und zwar soll das alles, Geliebte, zu eurer Auferbauung dienen.
யுஷ்மாகம்’ ஸமீபே வயம்’ புந ர்தோ³ஷக்ஷாலநகதா²ம்’ கத²யாம இதி கிம்’ பு³த்⁴யத்⁴வே? ஹே ப்ரியதமா: , யுஷ்மாகம்’ நிஷ்டா²ர்த²ம்’ வயமீஸ்²வரஸ்ய ஸமக்ஷம்’ க்²ரீஷ்டேந ஸர்வ்வாண்யேதாநி கத²யாம: |
20 Ich fürchte nämlich, euch bei meinem Kommen nicht so zu finden, wie ich es wünsche, und (selbst) von euch so erfunden zu werden, wie ihr es nicht wünscht; ich fürchte, Streitigkeiten und Eifersucht, Zerwürfnisse und Parteiwesen, Verleumdungen und Ohrenbläsereien, Überhebung und Unordnung (bei euch) vorzufinden;
அஹம்’ யதா³க³மிஷ்யாமி, ததா³ யுஷ்மாந் யாத்³ரு’ஸா²ந் த்³ரஷ்டும்’ நேச்சா²மி தாத்³ரு’ஸா²ந் த்³ரக்ஷ்யாமி, யூயமபி மாம்’ யாத்³ரு’ஸ²ம்’ த்³ரஷ்டும்’ நேச்ச²த² தாத்³ரு’ஸ²ம்’ த்³ரக்ஷ்யத², யுஷ்மந்மத்⁴யே விவாத³ ஈர்ஷ்யா க்ரோதோ⁴ விபக்ஷதா பராபவாத³: கர்ணேஜபநம்’ த³ர்ப: கலஹஸ்²சைதே ப⁴விஷ்யந்தி;
21 (ich fürchte) daß mein Gott mich nach meiner Ankunft aufs neue demütigende Erfahrungen bei euch machen läßt und daß ich um viele von denen Leid tragen muß, die früher gesündigt haben und wegen der Unsittlichkeit, der Unzucht und ausschweifenden Lebensweise, die sie getrieben haben, unbußfertig geblieben sind.
தேநாஹம்’ யுஷ்மத்ஸமீபம்’ புநராக³த்ய மதீ³யேஸ்²வரேண நமயிஷ்யே, பூர்வ்வம்’ க்ரு’தபாபாந் லோகாந் ஸ்வீயாஸு²சிதாவேஸ்²யாக³மநலம்படதாசரணாத்³ அநுதாபம் அக்ரு’தவந்தோ த்³ரு’ஷ்ட்வா ச தாநதி⁴ மம ஸோ²கோ ஜநிஷ்யத இதி பி³பே⁴மி|
