1 Timotheus 4
1 Der Geist aber kündigt ausdrücklich an, daß in späteren Zeiten manche vom Glauben abfallen werden, weil sie sich irreführenden Geistern und Lehren, die von Dämonen herrühren, zuwenden,
ปวิตฺร อาตฺมา สฺปษฺฏมฺ อิทํ วากฺยํ วทติ จรมกาเล กติปยโลกา วหฺนินางฺกิตตฺวาตฺ
2 verführt durch das heuchlerische Gebaren von Lügenrednern, die das Brandmal der Schuld im eigenen Gewissen tragen.
กโฐรมนสำ กาปฏฺยาทฺ อนฺฤตวาทินำ วิวาหนิเษธกานำ ภกฺษฺยวิเศษนิเษธกานาญฺจ
3 Es sind dies Leute, die das Heiraten verbieten und Enthaltsamkeit von Speisen (gebieten), welche Gott doch dazu geschaffen hat, daß die Gläubigen und alle, welche die Wahrheit erkannt haben, sie mit Danksagung genießen sollen.
ภูตสฺวรูปาณำ ศิกฺษายำ ภฺรมกาตฺมนำ วาเกฺยษุ จ มนำสิ นิเวศฺย ธรฺมฺมาทฺ ภฺรํศิษฺยนฺเตฯ ตานิ ตุ ภกฺษฺยาณิ วิศฺวาสินำ สฺวีกฺฤตสตฺยธรฺมฺมาณาญฺจ ธนฺยวาทสหิตาย โภคาเยศฺวเรณ สสฺฤชิเรฯ
4 Denn alles von Gott Geschaffene ist gut, und nichts (davon) ist verwerflich, wenn man es mit Danksagung hinnimmt;
ยต อีศฺวเรณ ยทฺยตฺ สฺฤษฺฏํ ตตฺ สรฺวฺวมฺ อุตฺตมํ ยทิ จ ธนฺยวาเทน ภุชฺยเต ตรฺหิ ตสฺย กิมปิ นาคฺราหฺยํ ภวติ,
5 es wird ja durch das Wort Gottes und durch Gebet geheiligt.
ยต อีศฺวรสฺย วาเกฺยน ปฺรารฺถนยา จ ตตฺ ปวิตฺรีภวติฯ
6 Wenn du dieses den Brüdern vorhältst, wirst du ein löblicher Diener Christi Jesu sein, weil du zu deiner Speise die Worte des Glaubens und der guten Lehre machst, die du dir zur Richtschnur genommen hast.
เอตานิ วากฺยานิ ยทิ ตฺวํ ภฺราตฺฤนฺ ชฺญาปเยสฺตรฺหิ ยีศุขฺรีษฺฏโสฺยตฺตมฺ: ปริจารโก ภวิษฺยสิ โย วิศฺวาโส หิโตปเทศศฺจ ตฺวยา คฺฤหีตสฺตทียวาไกฺยราปฺยายิษฺยเส จฯ
7 Aber die wertlosen und nur den alten Weibern zusagenden Fabeln weise zurück; übe dich dagegen zur Gottseligkeit.
ยานฺยุปาขฺยานานิ ทุรฺภาวานิ วฺฤทฺธโยษิตาเมว โยคฺยานิ จ ตานิ ตฺวยา วิสฺฤชฺยนฺตามฺ อีศฺวรภกฺตเย ยตฺน: กฺริยตาญฺจฯ
8 Denn die dem Leibe gewidmete Übung bringt nur geringen Nutzen; die Gottseligkeit aber ist zu allen Dingen nütze, weil sie die Verheißung für das gegenwärtige wie für das zukünftige Leben hat.
ยต: ศารีริโก ยตฺน: สฺวลฺปผลโท ภวติ กินฺตฺวีศฺวรภกฺติไรหิกปารตฺริกชีวนโย: ปฺรติชฺญายุกฺตา สตี สรฺวฺวตฺร ผลทา ภวติฯ
9 Zuverlässig ist das Wort und wert, daß alle es anerkennen;
วากฺยเมตทฺ วิศฺวสนียํ สรฺไวฺว รฺคฺรหณียญฺจ วยญฺจ ตทรฺถเมว ศฺรามฺยาโม นินฺทำ ภุํชฺมเห จฯ
10 denn dafür mühen wir uns ab und lassen auch Schmähungen über uns ergehen, weil wir unsere Hoffnung auf den lebendigen Gott gesetzt haben, der ein Retter aller Menschen ist, zumal der Gläubigen.
ยโต เหโต: สรฺวฺวมานวานำ วิเศษโต วิศฺวาสินำ ตฺราตา โย'มร อีศฺวรสฺตสฺมินฺ วยํ วิศฺวสาม: ฯ
11 Dies schärfe ein und lehre!
ตฺวมฺ เอตานิ วากฺยานิ ปฺรจารย สมุปทิศ จฯ
12 Niemand soll dir wegen deiner Jugend die gebührende Achtung versagen; werde du vielmehr ein Vorbild für die Gläubigen in Wort und Wandel, in der Liebe wie im Glauben und in der Sittenreinheit.
อลฺปวยษฺกตฺวาตฺ เกนาปฺยวชฺเญโย น ภว กินฺตฺวาลาเปนาจรเณน เปฺรมฺนา สทาตฺมเตฺวน วิศฺวาเสน ศุจิเตฺวน จ วิศฺวาสินามฺ อาทรฺโศ ภวฯ
13 Bis zu meiner Ankunft fahre fort mit dem Vorlesen (der heiligen Schrift), mit den ermahnenden Ansprachen, mit der Lehrtätigkeit!
ยาวนฺนาหมฺ อาคมิษฺยามิ ตาวตฺ ตฺว ปาเฐ เจตยเน อุปเทเศ จ มโน นิธตฺสฺวฯ
14 Laß die dir zu Gebot stehende Gnadengabe nicht unbetätigt, die dir durch prophetische Verheißung unter Handauflegung der Ältestenschaft verliehen worden ist.
ปฺราจีนคณหสฺตารฺปณสหิเตน ภวิษฺยทฺวาเกฺยน ยทฺทานํ ตุภฺยํ วิศฺราณิตํ ตวานฺต: เสฺถ ตสฺมินฺ ทาเน ศิถิลมนา มา ภวฯ
15 Dies laß dir angelegen sein, hierin lebe: alle müssen wahrnehmen können, welche Fortschritte du darin machst.
เอเตษุ มโน นิเวศย, เอเตษุ วรฺตฺตสฺว, อิตฺถญฺจ สรฺวฺววิษเย ตว คุณวฺฤทฺธิ: ปฺรกาศตำฯ
16 Gib auf dich selbst und auf die Lehre acht, halte daran fest; denn wenn du das tust, wirst du sowohl dich selbst als auch deine Hörer retten.
สฺวสฺมินฺ อุปเทเศ จ สาวธาโน ภูตฺวาวติษฺฐสฺว ตตฺ กฺฤตฺวา ตฺวยาตฺมปริตฺราณํ โศฺรตฺฤณาญฺจ ปริตฺราณํ สาธยิษฺยเตฯ
