1 Petrus 3
1 Ebenso, ihr Frauen: seid euren Ehemännern untertan, damit auch solche (Männer), die dem Wort ungehorsam sind, durch den Wandel ihrer Frauen auch ohne Wort gewonnen werden,
హే యోషితః, యూయమపి నిజస్వామినాం వశ్యా భవత తథా సతి యది కేచిద్ వాక్యే విశ్వాసినో న సన్తి తర్హి
2 wenn sie euren in Gottesfurcht sittsamen Wandel wahrnehmen.
తే వినావాక్యం యోషితామ్ ఆచారేణార్థతస్తేషాం ప్రత్యక్షేణ యుష్మాకం సభయసతీత్వాచారేణాక్రష్టుం శక్ష్యన్తే|
3 Euer Schmuck sei nicht der äußerliche, nicht kunstvolles Haargeflecht und das Anlegen goldenen Geschmeides oder das Anziehen prächtiger Gewänder,
అపరం కేశరచనయా స్వర్ణాలఙ్కారధారణోన పరిచ్ఛదపరిధానేన వా యుష్మాకం వాహ్యభూషా న భవతు,
4 sondern der im Herzen verborgene Mensch mit dem unvergänglichen Wesen eines sanften und stillen Geistes, der vor Gott als kostbar gilt.
కిన్త్వీశ్వరస్య సాక్షాద్ బహుమూల్యక్షమాశాన్తిభావాక్షయరత్నేన యుక్తో గుప్త ఆన్తరికమానవ ఏవ|
5 So haben sich ja einst auch die heiligen Frauen geschmückt, die ihre Hoffnung auf Gott setzten, indem sie sich ihren Ehemännern untertan bewiesen.
యతః పూర్వ్వకాలే యాః పవిత్రస్త్రియ ఈశ్వరే ప్రత్యాశామకుర్వ్వన్ తా అపి తాదృశీమేవ భూషాం ధారయన్త్యో నిజస్వామినాం వశ్యా అభవన్|
6 So hat sich z. B. Sara dem Abraham gehorsam gezeigt, indem sie ihn »Herr« nannte. Ihre Kinder seid ihr geworden, wenn ihr das Gute tut und euch durch keine Drohung einschüchtern laßt.
తథైవ సారా ఇబ్రాహీమో వశ్యా సతీ తం పతిమాఖ్యాతవతీ యూయఞ్చ యది సదాచారిణ్యో భవథ వ్యాకులతయా చ భీతా న భవథ తర్హి తస్యాః కన్యా ఆధ్వే|
7 Ebenso, ihr Männer: lebt in vernünftiger Weise mit euren Frauen zusammen als mit dem schwächeren Teil und erweist ihnen (die schuldige) Ehre, indem ihr in ihnen auch Miterben der Gnadengabe des (ewigen) Lebens seht; sonst würden ja eure (gemeinsamen) Gebete unmöglich gemacht.
హే పురుషాః, యూయం జ్ఞానతో దుర్బ్బలతరభాజనైరివ యోషిద్భిః సహవాసం కురుత, ఏకస్య జీవనవరస్య సహభాగినీభ్యతాభ్యః సమాదరం వితరత చ న చేద్ యుష్మాకం ప్రార్థనానాం బాధా జనిష్యతే|
8 Schließlich aber: seid alle einträchtig, voll Mitgefühl und Bruderliebe, barmherzig und demütig!
విశేషతో యూయం సర్వ్వ ఏకమనసః పరదుఃఖై ర్దుఃఖితా భ్రాతృప్రమిణః కృపావన్తః ప్రీతిభావాశ్చ భవత|
9 Vergeltet nicht Böses mit Bösem oder Scheltwort mit Scheltwort, sondern im Gegenteil segnet, denn dazu seid ihr berufen, damit ihr Segen ererbet.
అనిష్టస్య పరిశోధేనానిష్టం నిన్దాయా వా పరిశోధేన నిన్దాం న కుర్వ్వన్త ఆశిషం దత్త యతో యూయమ్ ఆశిరధికారిణో భవితుమాహూతా ఇతి జానీథ|
10 Denn »wer seines Lebens froh werden will und gute Tage zu sehen wünscht, der halte seine Zunge vom Bösen fern und seine Lippen, daß sie nicht Trug reden;
అపరఞ్చ, జీవనే ప్రీయమాణో యః సుదినాని దిదృక్షతే| పాపాత్ జిహ్వాం మృషావాక్యాత్ స్వాధరౌ స నివర్త్తయేత్|
11 er wende sich vom Bösen ab und tue das Gute, er suche Frieden und jage ihm nach!
స త్యజేద్ దుష్టతామార్గం సత్క్రియాఞ్చ సమాచరేత్| మృగయాణశ్చ శాన్తిం స నిత్యమేవానుధావతు|
12 Denn die Augen des Herrn (sind) auf die Gerechten (hingewandt), und seine Ohren (achten) auf ihr Flehen; dagegen ist das Angesicht des Herrn gegen die Übeltäter (gerichtet).«
లోచనే పరమేశస్యోన్మీలితే ధార్మ్మికాన్ ప్రతి| ప్రార్థనాయాః కృతే తేషాః తచ్ఛ్రోత్రే సుగమే సదా| క్రోధాస్యఞ్చ పరేశస్య కదాచారిషు వర్త్తతే|
13 Und wo ist jemand, der euch Böses zufügen sollte, wenn ihr dem Guten eifrig nachtrachtet?
అపరం యది యూయమ్ ఉత్తమస్యానుగామినో భవథ తర్హి కో యుష్మాన్ హింసిష్యతే?
14 Doch müßtet ihr um der Gerechtigkeit willen auch leiden: selig seid ihr zu preisen! So fürchtet euch denn nicht vor ihnen und laßt euch nicht erschrecken!
యది చ ధర్మ్మార్థం క్లిశ్యధ్వం తర్హి ధన్యా భవిష్యథ| తేషామ్ ఆశఙ్కయా యూయం న బిభీత న విఙ్క్త వా|
15 Haltet nur den Herrn Christus in euren Herzen heilig und seid allezeit bereit, euch gegen jedermann zu verantworten, der von euch Rechenschaft über die Hoffnung fordert, die in euch lebt;
మనోభిః కిన్తు మన్యధ్వం పవిత్రం ప్రభుమీశ్వరం| అపరఞ్చ యుష్మాకమ్ ఆన్తరికప్రత్యాశాయాస్తత్త్వం యః కశ్చిత్ పృచ్ఛతి తస్మై శాన్తిభీతిభ్యామ్ ఉత్తరం దాతుం సదా సుసజ్జా భవత|
16 tut es jedoch mit Sanftmut und Furcht, so daß ihr euch ein gutes Gewissen bewahrt, damit die, welche euren guten Wandel in Christus schmähen, mit ihren Verleumdungen gegen euch zuschanden werden.
యే చ ఖ్రీష్టధర్మ్మే యుష్మాకం సదాచారం దూషయన్తి తే దుష్కర్మ్మకారిణామివ యుష్మాకమ్ అపవాదేన యత్ లజ్జితా భవేయుస్తదర్థం యుష్మాకమ్ ఉత్తమః సంవేదో భవతు|
17 Es ist ja doch besser, wenn Gottes Wille es so fügen sollte, für Gutestun zu leiden als für Bösestun.
ఈశ్వరస్యాభిమతాద్ యది యుష్మాభిః క్లేశః సోఢవ్యస్తర్హి సదాచారిభిః క్లేశసహనం వరం న చ కదాచారిభిః|
18 Denn auch Christus ist einmal um der Sünden willen gestorben, als Gerechter für Ungerechte, um uns zu Gott zu führen, er, der am Fleisch zwar getötet worden ist, aber zum Leben erweckt am Geist.
యస్మాద్ ఈశ్వరస్య సన్నిధిమ్ అస్మాన్ ఆనేతుమ్ అధార్మ్మికాణాం వినిమయేన ధార్మ్మికః ఖ్రీష్టో ఽప్యేకకృత్వః పాపానాం దణ్డం భుక్తవాన్, స చ శరీరసమ్బన్ధే మారితః కిన్త్వాత్మనః సమ్బన్ధే పున ర్జీవితో ఽభవత్|
19 Im Geist ist er auch hingegangen und hat den Geistern im Gefängnis gepredigt,
తత్సమ్బన్ధే చ స యాత్రాం విధాయ కారాబద్ధానామ్ ఆత్మనాం సమీపే వాక్యం ఘోషితవాన్|
20 nämlich denen, welche einst ungehorsam gewesen waren, als Gottes Langmut geduldig wartete in den Tagen Noahs, während die Arche hergestellt wurde, in der nur wenige, nämlich acht Seelen, Rettung fanden durchs Wasser hindurch.
పురా నోహస్య సమయే యావత్ పోతో నిరమీయత తావద్ ఈశ్వరస్య దీర్ఘసహిష్ణుతా యదా వ్యలమ్బత తదా తేఽనాజ్ఞాగ్రాహిణోఽభవన్| తేన పోతోనాల్పేఽర్థాద్ అష్టావేవ ప్రాణినస్తోయమ్ ఉత్తీర్ణాః|
21 Dieses (Wasser) rettet jetzt als Gegenstück auch euch, nämlich die Taufe, die nicht eine Beseitigung des Schmutzes am Fleisch ist, sondern eine an Gott gerichtete Bitte um ein gutes Gewissen; (sie rettet euch) kraft der Auferstehung Jesu Christi,
తన్నిదర్శనఞ్చావగాహనం (అర్థతః శారీరికమలినతాయా యస్త్యాగః స నహి కిన్త్వీశ్వరాయోత్తమసంవేదస్య యా ప్రతజ్ఞా సైవ) యీశుఖ్రీష్టస్య పునరుత్థానేనేదానీమ్ అస్మాన్ ఉత్తారయతి,
22 der nach seiner Himmelfahrt zur Rechten Gottes sitzt: Engel, Gewalten und Mächte sind ihm untertan geworden.
యతః స స్వర్గం గత్వేశ్వరస్య దక్షిణే విద్యతే స్వర్గీయదూతాః శాసకా బలాని చ తస్య వశీభూతా అభవన్|
A Dove is Sent Forth from the Ark
