1 Petrus 2
1 So legt also alle Bosheit und alle Falschheit, die Heuchelei, den Neid und alle Verleumdungssucht ab
ஸர்வ்வாந் த்³வேஷாந் ஸர்வ்வாம்’ஸ்²ச ச²லாந் காபட்யாநீர்ஷ்யா: ஸமஸ்தக்³லாநிகதா²ஸ்²ச தூ³ரீக்ரு’த்ய
2 und tragt wie neugeborene Kinder nach der geistigen lauteren Milch Verlangen, damit ihr durch sie zur Errettung heranwachst,
யுஷ்மாபி⁴: பரித்ராணாய வ்ரு’த்³தி⁴ப்ராப்த்யர்த²ம்’ நவஜாதஸி²ஸு²பி⁴ரிவ ப்ரக்ரு’தம்’ வாக்³து³க்³த⁴ம்’ பிபாஸ்யதாம்’|
3 wenn ihr wirklich »geschmeckt habt, daß der Herr freundlich ist«.
யத: ப்ரபு⁴ ர்மது⁴ர ஏதஸ்யாஸ்வாத³ம்’ யூயம்’ ப்ராப்தவந்த: |
4 Wenn ihr zu ihm, dem lebendigen Stein, herantretet, der von den Menschen zwar als unbrauchbar verworfen, bei Gott aber als ein auserwähltes Kleinod gilt,
அபரம்’ மாநுஷைரவஜ்ஞாதஸ்ய கிந்த்வீஸ்²வரேணாபி⁴ருசிதஸ்ய ப³ஹுமூல்யஸ்ய ஜீவத்ப்ரஸ்தரஸ்யேவ தஸ்ய ப்ரபோ⁴: ஸந்நிதி⁴ம் ஆக³தா
5 so werdet auch ihr selbst als lebendige Bausteine zu einem geistlichen Hause, zu einer heiligen Priesterschaft aufgebaut, um geistliche Opfer darzubringen, die Gott durch Jesus Christus wohlgefällig sind.
யூயமபி ஜீவத்ப்ரஸ்தரா இவ நிசீயமாநா ஆத்மிகமந்தி³ரம்’ க்²ரீஷ்டேந யீஸு²நா சேஸ்²வரதோஷகாணாம் ஆத்மிகப³லீநாம்’ தா³நார்த²ம்’ பவித்ரோ யாஜகவர்கோ³ ப⁴வத²|
6 In der Schrift heißt es ja: »Seht, ich lege in Zion einen auserwählten Stein, einen kostbaren Eckstein; und wer auf ihn sein Vertrauen setzt, wird nimmermehr zuschanden werden.«
யத: ஸா²ஸ்த்ரே லிகி²தமாஸ்தே, யதா², பஸ்²ய பாஷாண ஏகோ (அ)ஸ்தி ஸீயோநி ஸ்தா²பிதோ மயா| முக்²யகோணஸ்ய யோக்³ய: ஸ வ்ரு’தஸ்²சாதீவ மூல்யவாந்| யோ ஜநோ விஸ்²வஸேத் தஸ்மிந் ஸ லஜ்ஜாம்’ ந க³மிஷ்யதி|
7 Euch also, die ihr Vertrauen besitzt, wird das kostbare Gut zuteil; für die Ungläubigen aber ist »der Stein, den die Bauleute verworfen haben – gerade der ist zum Eckstein geworden«
விஸ்²வாஸிநாம்’ யுஷ்மாகமேவ ஸமீபே ஸ மூல்யவாந் ப⁴வதி கிந்த்வவிஸ்²வாஸிநாம்’ க்ரு’தே நிசேத்ரு’பி⁴ரவஜ்ஞாத: ஸ பாஷாண: கோணஸ்ய பி⁴த்திமூலம்’ பூ⁴த்வா பா³தா⁴ஜநக: பாஷாண: ஸ்க²லநகாரகஸ்²ச ஸை²லோ ஜாத: |
8 und damit »zu einem Stein des Anstoßes« und »zum Felsen des Ärgernisses«; sie stoßen sich an ihm in ihrem Ungehorsam gegen das Wort, wozu sie auch bestimmt sind.
தே சாவிஸ்²வாஸாத்³ வாக்யேந ஸ்க²லந்தி ஸ்க²லநே ச நியுக்தா: ஸந்தி|
9 Ihr dagegen seid »das auserwählte Geschlecht, die königliche Priesterschaft, die heilige Volksgemeinschaft, das zum Eigentum erkorene Volk«, und sollt die Tugenden dessen verkünden, der euch aus der Finsternis in sein wunderbares Licht berufen hat,
கிந்து யூயம்’ யேநாந்த⁴காரமத்⁴யாத் ஸ்வகீயாஸ்²சர்ய்யதீ³ப்திமத்⁴யம் ஆஹூதாஸ்தஸ்ய கு³ணாந் ப்ரகாஸ²யிதும் அபி⁴ருசிதோ வம்’ஸோ² ராஜகீயோ யாஜகவர்க³: பவித்ரா ஜாதிரதி⁴கர்த்தவ்யா: ப்ரஜாஸ்²ச ஜாதா: |
10 euch, die ihr vordem »ein Nicht-Volk« waret, jetzt aber »das Volk Gottes« seid, einst »ohne Gottes Erbarmen«, jetzt aber »reich an Gotteserbarmen«.
பூர்வ்வம்’ யூயம்’ தஸ்ய ப்ரஜா நாப⁴வத கிந்த்விதா³நீம் ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஜா ஆத்⁴வே| பூர்வ்வம் அநநுகம்பிதா அப⁴வத கிந்த்விதா³நீம் அநுகம்பிதா ஆத்⁴வே|
11 Geliebte, ich ermahne euch: Enthaltet euch, da ihr ja »Fremdlinge und Beisassen« seid, der fleischlichen Begierden, die im Kampf gegen die Seele liegen;
ஹே ப்ரியதமா: , யூயம்’ ப்ரவாஸிநோ விதே³ஸி²நஸ்²ச லோகா இவ மநஸ: ப்ராதிகூல்யேந யோதி⁴ப்⁴ய: ஸா²ரீரிகஸுகா²பி⁴லாஷேப்⁴யோ நிவர்த்தத்⁴வம் இத்யஹம்’ விநயே|
12 führt einen guten Wandel unter den Heiden, damit sie in allem, worin sie euch (jetzt) als Übeltäter verlästern, bei genauer Prüfung auf Grund eurer guten Werke Gott preisen am »Tage der Gnadenheimsuchung«.
தே³வபூஜகாநாம்’ மத்⁴யே யுஷ்மாகம் ஆசார ஏவம் உத்தமோ ப⁴வது யதா² தே யுஷ்மாந் து³ஷ்கர்ம்மகாரிலோகாநிவ புந ர்ந நிந்த³ந்த: க்ரு’பாத்³ரு’ஷ்டிதி³நே ஸ்வசக்ஷுர்கோ³சரீயஸத்க்ரியாப்⁴ய ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸ²ம்’ஸாம்’ குர்ய்யு: |
13 Seid jeder menschlichen Ordnung um des Herrn willen untertan, es sei dem König als dem obersten Herrn
ததோ ஹேதோ ர்யூயம்’ ப்ரபோ⁴ரநுரோதா⁴த் மாநவஸ்ரு’ஷ்டாநாம்’ கர்த்ரு’த்வபதா³நாம்’ வஸீ²ப⁴வத விஸே²ஷதோ பூ⁴பாலஸ்ய யத: ஸ ஸ்²ரேஷ்ட²: ,
14 oder den Statthaltern als denen, die von ihm zur Bestrafung der Übeltäter und Belobigung der recht Handelnden entsandt werden.
தே³ஸா²த்⁴யக்ஷாணாஞ்ச யதஸ்தே து³ஷ்கர்ம்மகாரிணாம்’ த³ண்ட³தா³நார்த²ம்’ ஸத்கர்ம்மகாரிணாம்’ ப்ரஸ²ம்’ஸார்த²ஞ்ச தேந ப்ரேரிதா: |
15 Denn so ist es der Wille Gottes, daß ihr durch Gutestun den Unverstand der törichten Menschen zum Schweigen bringt,
இத்த²ம்’ நிர்ப்³போ³த⁴மாநுஷாணாம் அஜ்ஞாநத்வம்’ யத் ஸதா³சாரிபி⁴ ர்யுஷ்மாபி⁴ ர்நிருத்தரீக்ரியதே தத்³ ஈஸ்²வரஸ்யாபி⁴மதம்’|
16 und zwar als (wahrhaft) Freie und nicht als solche, welche die Freiheit zum Deckmantel der Bosheit machen, sondern als Knechte Gottes.
யூயம்’ ஸ்வாதீ⁴நா இவாசரத ததா²பி து³ஷ்டதாயா வேஷஸ்வரூபாம்’ ஸ்வாதீ⁴நதாம்’ தா⁴ரயந்த இவ நஹி கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய தா³ஸா இவ|
17 Erweiset jedermann die schuldige Ehre, habt die Brüder lieb, »fürchtet Gott, ehret den König«!
ஸர்வ்வாந் ஸமாத்³ரியத்⁴வம்’ ப்⁴ராத்ரு’வர்கே³ ப்ரீயத்⁴வம் ஈஸ்²வராத்³ பி³பீ⁴த பூ⁴பாலம்’ ஸம்மந்யத்⁴வம்’|
18 Ihr Dienstleute, seid in aller Furcht euren Herren untertan, nicht nur den gütigen und nachsichtigen, sondern auch den verkehrten;
ஹே தா³ஸா: யூயம்’ ஸம்பூர்ணாத³ரேண ப்ரபூ⁴நாம்’ வஸ்²யா ப⁴வத கேவலம்’ ப⁴த்³ராணாம்’ த³யாலூநாஞ்ச நஹி கிந்த்வந்ரு’ஜூநாமபி|
19 denn das ist Gnade, wenn jemand im Gedanken an Gott Trübsale geduldig erträgt, sofern er unschuldig leidet.
யதோ (அ)ந்யாயேந து³: க²போ⁴க³கால ஈஸ்²வரசிந்தயா யத் க்லேஸ²ஸஹநம்’ ததே³வ ப்ரியம்’|
20 Denn was ist das für ein Ruhm, wenn ihr (die Schläge) geduldig aushaltet, wo ihr euch vergeht und dann gezüchtigt werdet? Aber wenn ihr geduldig aushaltet, wo ihr trotz eures guten Verhaltens leiden müßt, das ist Gnade bei Gott.
பாபம்’ க்ரு’த்வா யுஷ்மாகம்’ சபேடாகா⁴தஸஹநேந கா ப்ரஸ²ம்’ஸா? கிந்து ஸதா³சாரம்’ க்ரு’த்வா யுஷ்மாகம்’ யத்³ து³: க²ஸஹநம்’ ததே³வேஸ்²வரஸ்ய ப்ரியம்’|
21 Denn dazu seid ihr berufen worden, weil auch Christus für euch gelitten und euch (dadurch) ein Vorbild hinterlassen hat, damit ihr seinen Fußtapfen nachfolget.
தத³ர்த²மேவ யூயம் ஆஹூதா யத: க்²ரீஷ்டோ(அ)பி யுஷ்மந்நிமித்தம்’ து³: க²ம்’ பு⁴க்த்வா யூயம்’ யத் தஸ்ய பத³சிஹ்நை ர்வ்ரஜேத தத³ர்த²ம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தமேகம்’ த³ர்ஸி²தவாந்|
22 Er hat keine Sünde getan, auch ist kein Trug in seinem Munde gefunden worden;
ஸ கிமபி பாபம்’ ந க்ரு’தவாந் தஸ்ய வத³நே காபி ச²லஸ்ய கதா² நாஸீத்|
23 er hat, wenn er geschmäht wurde, nicht wieder geschmäht und, als er litt, keine Drohungen ausgestoßen, sondern es dem anheimgestellt, der gerecht richtet.
நிந்தி³தோ (அ)பி ஸந் ஸ ப்ரதிநிந்தா³ம்’ ந க்ரு’தவாந் து³: க²ம்’ ஸஹமாநோ (அ)பி ந ப⁴ர்த்ஸிதவாந் கிந்து யதா²ர்த²விசாரயிது: ஸமீபே ஸ்வம்’ ஸமர்பிதவாந்|
24 Er hat unsere Sünden selber mit seinem Leibe an das (Marter-) Holz hinaufgetragen, damit wir, von den Sünden freigemacht, der Gerechtigkeit leben möchten: durch seine Wunden seid ihr geheilt worden.
வயம்’ யத் பாபேப்⁴யோ நிவ்ரு’த்ய த⁴ர்ம்மார்த²ம்’ ஜீவாமஸ்தத³ர்த²ம்’ ஸ ஸ்வஸ²ரீரேணாஸ்மாகம்’ பாபாநி க்ருஸ² ஊட⁴வாந் தஸ்ய ப்ரஹாரை ர்யூயம்’ ஸ்வஸ்தா² அப⁴வத|
25 Denn ihr ginget (einst) wie Schafe in der Irre; jetzt aber seid ihr zu dem Hirten und Hüter eurer Seelen bekehrt worden.
யத: பூர்வ்வம்’ யூயம்’ ப்⁴ரமணகாரிமேஷா இவாத்⁴வம்’ கிந்த்வது⁴நா யுஷ்மாகம் ஆத்மநாம்’ பாலகஸ்யாத்⁴யக்ஷஸ்ய ச ஸமீபம்’ ப்ரத்யாவர்த்திதா: |
