1 Petrus 2
1 So legt also alle Bosheit und alle Falschheit, die Heuchelei, den Neid und alle Verleumdungssucht ab
ಸರ್ವ್ವಾನ್ ದ್ವೇಷಾನ್ ಸರ್ವ್ವಾಂಶ್ಚ ಛಲಾನ್ ಕಾಪಟ್ಯಾನೀರ್ಷ್ಯಾಃ ಸಮಸ್ತಗ್ಲಾನಿಕಥಾಶ್ಚ ದೂರೀಕೃತ್ಯ
2 und tragt wie neugeborene Kinder nach der geistigen lauteren Milch Verlangen, damit ihr durch sie zur Errettung heranwachst,
ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಪರಿತ್ರಾಣಾಯ ವೃದ್ಧಿಪ್ರಾಪ್ತ್ಯರ್ಥಂ ನವಜಾತಶಿಶುಭಿರಿವ ಪ್ರಕೃತಂ ವಾಗ್ದುಗ್ಧಂ ಪಿಪಾಸ್ಯತಾಂ|
3 wenn ihr wirklich »geschmeckt habt, daß der Herr freundlich ist«.
ಯತಃ ಪ್ರಭು ರ್ಮಧುರ ಏತಸ್ಯಾಸ್ವಾದಂ ಯೂಯಂ ಪ್ರಾಪ್ತವನ್ತಃ|
4 Wenn ihr zu ihm, dem lebendigen Stein, herantretet, der von den Menschen zwar als unbrauchbar verworfen, bei Gott aber als ein auserwähltes Kleinod gilt,
ಅಪರಂ ಮಾನುಷೈರವಜ್ಞಾತಸ್ಯ ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರೇಣಾಭಿರುಚಿತಸ್ಯ ಬಹುಮೂಲ್ಯಸ್ಯ ಜೀವತ್ಪ್ರಸ್ತರಸ್ಯೇವ ತಸ್ಯ ಪ್ರಭೋಃ ಸನ್ನಿಧಿಮ್ ಆಗತಾ
5 so werdet auch ihr selbst als lebendige Bausteine zu einem geistlichen Hause, zu einer heiligen Priesterschaft aufgebaut, um geistliche Opfer darzubringen, die Gott durch Jesus Christus wohlgefällig sind.
ಯೂಯಮಪಿ ಜೀವತ್ಪ್ರಸ್ತರಾ ಇವ ನಿಚೀಯಮಾನಾ ಆತ್ಮಿಕಮನ್ದಿರಂ ಖ್ರೀಷ್ಟೇನ ಯೀಶುನಾ ಚೇಶ್ವರತೋಷಕಾಣಾಮ್ ಆತ್ಮಿಕಬಲೀನಾಂ ದಾನಾರ್ಥಂ ಪವಿತ್ರೋ ಯಾಜಕವರ್ಗೋ ಭವಥ|
6 In der Schrift heißt es ja: »Seht, ich lege in Zion einen auserwählten Stein, einen kostbaren Eckstein; und wer auf ihn sein Vertrauen setzt, wird nimmermehr zuschanden werden.«
ಯತಃ ಶಾಸ್ತ್ರೇ ಲಿಖಿತಮಾಸ್ತೇ, ಯಥಾ, ಪಶ್ಯ ಪಾಷಾಣ ಏಕೋ ಽಸ್ತಿ ಸೀಯೋನಿ ಸ್ಥಾಪಿತೋ ಮಯಾ| ಮುಖ್ಯಕೋಣಸ್ಯ ಯೋಗ್ಯಃ ಸ ವೃತಶ್ಚಾತೀವ ಮೂಲ್ಯವಾನ್| ಯೋ ಜನೋ ವಿಶ್ವಸೇತ್ ತಸ್ಮಿನ್ ಸ ಲಜ್ಜಾಂ ನ ಗಮಿಷ್ಯತಿ|
7 Euch also, die ihr Vertrauen besitzt, wird das kostbare Gut zuteil; für die Ungläubigen aber ist »der Stein, den die Bauleute verworfen haben – gerade der ist zum Eckstein geworden«
ವಿಶ್ವಾಸಿನಾಂ ಯುಷ್ಮಾಕಮೇವ ಸಮೀಪೇ ಸ ಮೂಲ್ಯವಾನ್ ಭವತಿ ಕಿನ್ತ್ವವಿಶ್ವಾಸಿನಾಂ ಕೃತೇ ನಿಚೇತೃಭಿರವಜ್ಞಾತಃ ಸ ಪಾಷಾಣಃ ಕೋಣಸ್ಯ ಭಿತ್ತಿಮೂಲಂ ಭೂತ್ವಾ ಬಾಧಾಜನಕಃ ಪಾಷಾಣಃ ಸ್ಖಲನಕಾರಕಶ್ಚ ಶೈಲೋ ಜಾತಃ|
8 und damit »zu einem Stein des Anstoßes« und »zum Felsen des Ärgernisses«; sie stoßen sich an ihm in ihrem Ungehorsam gegen das Wort, wozu sie auch bestimmt sind.
ತೇ ಚಾವಿಶ್ವಾಸಾದ್ ವಾಕ್ಯೇನ ಸ್ಖಲನ್ತಿ ಸ್ಖಲನೇ ಚ ನಿಯುಕ್ತಾಃ ಸನ್ತಿ|
9 Ihr dagegen seid »das auserwählte Geschlecht, die königliche Priesterschaft, die heilige Volksgemeinschaft, das zum Eigentum erkorene Volk«, und sollt die Tugenden dessen verkünden, der euch aus der Finsternis in sein wunderbares Licht berufen hat,
ಕಿನ್ತು ಯೂಯಂ ಯೇನಾನ್ಧಕಾರಮಧ್ಯಾತ್ ಸ್ವಕೀಯಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯದೀಪ್ತಿಮಧ್ಯಮ್ ಆಹೂತಾಸ್ತಸ್ಯ ಗುಣಾನ್ ಪ್ರಕಾಶಯಿತುಮ್ ಅಭಿರುಚಿತೋ ವಂಶೋ ರಾಜಕೀಯೋ ಯಾಜಕವರ್ಗಃ ಪವಿತ್ರಾ ಜಾತಿರಧಿಕರ್ತ್ತವ್ಯಾಃ ಪ್ರಜಾಶ್ಚ ಜಾತಾಃ|
10 euch, die ihr vordem »ein Nicht-Volk« waret, jetzt aber »das Volk Gottes« seid, einst »ohne Gottes Erbarmen«, jetzt aber »reich an Gotteserbarmen«.
ಪೂರ್ವ್ವಂ ಯೂಯಂ ತಸ್ಯ ಪ್ರಜಾ ನಾಭವತ ಕಿನ್ತ್ವಿದಾನೀಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಪ್ರಜಾ ಆಧ್ವೇ| ಪೂರ್ವ್ವಮ್ ಅನನುಕಮ್ಪಿತಾ ಅಭವತ ಕಿನ್ತ್ವಿದಾನೀಮ್ ಅನುಕಮ್ಪಿತಾ ಆಧ್ವೇ|
11 Geliebte, ich ermahne euch: Enthaltet euch, da ihr ja »Fremdlinge und Beisassen« seid, der fleischlichen Begierden, die im Kampf gegen die Seele liegen;
ಹೇ ಪ್ರಿಯತಮಾಃ, ಯೂಯಂ ಪ್ರವಾಸಿನೋ ವಿದೇಶಿನಶ್ಚ ಲೋಕಾ ಇವ ಮನಸಃ ಪ್ರಾತಿಕೂಲ್ಯೇನ ಯೋಧಿಭ್ಯಃ ಶಾರೀರಿಕಸುಖಾಭಿಲಾಷೇಭ್ಯೋ ನಿವರ್ತ್ತಧ್ವಮ್ ಇತ್ಯಹಂ ವಿನಯೇ|
12 führt einen guten Wandel unter den Heiden, damit sie in allem, worin sie euch (jetzt) als Übeltäter verlästern, bei genauer Prüfung auf Grund eurer guten Werke Gott preisen am »Tage der Gnadenheimsuchung«.
ದೇವಪೂಜಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಆಚಾರ ಏವಮ್ ಉತ್ತಮೋ ಭವತು ಯಥಾ ತೇ ಯುಷ್ಮಾನ್ ದುಷ್ಕರ್ಮ್ಮಕಾರಿಲೋಕಾನಿವ ಪುನ ರ್ನ ನಿನ್ದನ್ತಃ ಕೃಪಾದೃಷ್ಟಿದಿನೇ ಸ್ವಚಕ್ಷುರ್ಗೋಚರೀಯಸತ್ಕ್ರಿಯಾಭ್ಯ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಪ್ರಶಂಸಾಂ ಕುರ್ಯ್ಯುಃ|
13 Seid jeder menschlichen Ordnung um des Herrn willen untertan, es sei dem König als dem obersten Herrn
ತತೋ ಹೇತೋ ರ್ಯೂಯಂ ಪ್ರಭೋರನುರೋಧಾತ್ ಮಾನವಸೃಷ್ಟಾನಾಂ ಕರ್ತೃತ್ವಪದಾನಾಂ ವಶೀಭವತ ವಿಶೇಷತೋ ಭೂಪಾಲಸ್ಯ ಯತಃ ಸ ಶ್ರೇಷ್ಠಃ,
14 oder den Statthaltern als denen, die von ihm zur Bestrafung der Übeltäter und Belobigung der recht Handelnden entsandt werden.
ದೇಶಾಧ್ಯಕ್ಷಾಣಾಞ್ಚ ಯತಸ್ತೇ ದುಷ್ಕರ್ಮ್ಮಕಾರಿಣಾಂ ದಣ್ಡದಾನಾರ್ಥಂ ಸತ್ಕರ್ಮ್ಮಕಾರಿಣಾಂ ಪ್ರಶಂಸಾರ್ಥಞ್ಚ ತೇನ ಪ್ರೇರಿತಾಃ|
15 Denn so ist es der Wille Gottes, daß ihr durch Gutestun den Unverstand der törichten Menschen zum Schweigen bringt,
ಇತ್ಥಂ ನಿರ್ಬ್ಬೋಧಮಾನುಷಾಣಾಮ್ ಅಜ್ಞಾನತ್ವಂ ಯತ್ ಸದಾಚಾರಿಭಿ ರ್ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ನಿರುತ್ತರೀಕ್ರಿಯತೇ ತದ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯಾಭಿಮತಂ|
16 und zwar als (wahrhaft) Freie und nicht als solche, welche die Freiheit zum Deckmantel der Bosheit machen, sondern als Knechte Gottes.
ಯೂಯಂ ಸ್ವಾಧೀನಾ ಇವಾಚರತ ತಥಾಪಿ ದುಷ್ಟತಾಯಾ ವೇಷಸ್ವರೂಪಾಂ ಸ್ವಾಧೀನತಾಂ ಧಾರಯನ್ತ ಇವ ನಹಿ ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರಸ್ಯ ದಾಸಾ ಇವ|
17 Erweiset jedermann die schuldige Ehre, habt die Brüder lieb, »fürchtet Gott, ehret den König«!
ಸರ್ವ್ವಾನ್ ಸಮಾದ್ರಿಯಧ್ವಂ ಭ್ರಾತೃವರ್ಗೇ ಪ್ರೀಯಧ್ವಮ್ ಈಶ್ವರಾದ್ ಬಿಭೀತ ಭೂಪಾಲಂ ಸಮ್ಮನ್ಯಧ್ವಂ|
18 Ihr Dienstleute, seid in aller Furcht euren Herren untertan, nicht nur den gütigen und nachsichtigen, sondern auch den verkehrten;
ಹೇ ದಾಸಾಃ ಯೂಯಂ ಸಮ್ಪೂರ್ಣಾದರೇಣ ಪ್ರಭೂನಾಂ ವಶ್ಯಾ ಭವತ ಕೇವಲಂ ಭದ್ರಾಣಾಂ ದಯಾಲೂನಾಞ್ಚ ನಹಿ ಕಿನ್ತ್ವನೃಜೂನಾಮಪಿ|
19 denn das ist Gnade, wenn jemand im Gedanken an Gott Trübsale geduldig erträgt, sofern er unschuldig leidet.
ಯತೋ ಽನ್ಯಾಯೇನ ದುಃಖಭೋಗಕಾಲ ಈಶ್ವರಚಿನ್ತಯಾ ಯತ್ ಕ್ಲೇಶಸಹನಂ ತದೇವ ಪ್ರಿಯಂ|
20 Denn was ist das für ein Ruhm, wenn ihr (die Schläge) geduldig aushaltet, wo ihr euch vergeht und dann gezüchtigt werdet? Aber wenn ihr geduldig aushaltet, wo ihr trotz eures guten Verhaltens leiden müßt, das ist Gnade bei Gott.
ಪಾಪಂ ಕೃತ್ವಾ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಚಪೇಟಾಘಾತಸಹನೇನ ಕಾ ಪ್ರಶಂಸಾ? ಕಿನ್ತು ಸದಾಚಾರಂ ಕೃತ್ವಾ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಯದ್ ದುಃಖಸಹನಂ ತದೇವೇಶ್ವರಸ್ಯ ಪ್ರಿಯಂ|
21 Denn dazu seid ihr berufen worden, weil auch Christus für euch gelitten und euch (dadurch) ein Vorbild hinterlassen hat, damit ihr seinen Fußtapfen nachfolget.
ತದರ್ಥಮೇವ ಯೂಯಮ್ ಆಹೂತಾ ಯತಃ ಖ್ರೀಷ್ಟೋಽಪಿ ಯುಷ್ಮನ್ನಿಮಿತ್ತಂ ದುಃಖಂ ಭುಕ್ತ್ವಾ ಯೂಯಂ ಯತ್ ತಸ್ಯ ಪದಚಿಹ್ನೈ ರ್ವ್ರಜೇತ ತದರ್ಥಂ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಮೇಕಂ ದರ್ಶಿತವಾನ್|
22 Er hat keine Sünde getan, auch ist kein Trug in seinem Munde gefunden worden;
ಸ ಕಿಮಪಿ ಪಾಪಂ ನ ಕೃತವಾನ್ ತಸ್ಯ ವದನೇ ಕಾಪಿ ಛಲಸ್ಯ ಕಥಾ ನಾಸೀತ್|
23 er hat, wenn er geschmäht wurde, nicht wieder geschmäht und, als er litt, keine Drohungen ausgestoßen, sondern es dem anheimgestellt, der gerecht richtet.
ನಿನ್ದಿತೋ ಽಪಿ ಸನ್ ಸ ಪ್ರತಿನಿನ್ದಾಂ ನ ಕೃತವಾನ್ ದುಃಖಂ ಸಹಮಾನೋ ಽಪಿ ನ ಭರ್ತ್ಸಿತವಾನ್ ಕಿನ್ತು ಯಥಾರ್ಥವಿಚಾರಯಿತುಃ ಸಮೀಪೇ ಸ್ವಂ ಸಮರ್ಪಿತವಾನ್|
24 Er hat unsere Sünden selber mit seinem Leibe an das (Marter-) Holz hinaufgetragen, damit wir, von den Sünden freigemacht, der Gerechtigkeit leben möchten: durch seine Wunden seid ihr geheilt worden.
ವಯಂ ಯತ್ ಪಾಪೇಭ್ಯೋ ನಿವೃತ್ಯ ಧರ್ಮ್ಮಾರ್ಥಂ ಜೀವಾಮಸ್ತದರ್ಥಂ ಸ ಸ್ವಶರೀರೇಣಾಸ್ಮಾಕಂ ಪಾಪಾನಿ ಕ್ರುಶ ಊಢವಾನ್ ತಸ್ಯ ಪ್ರಹಾರೈ ರ್ಯೂಯಂ ಸ್ವಸ್ಥಾ ಅಭವತ|
25 Denn ihr ginget (einst) wie Schafe in der Irre; jetzt aber seid ihr zu dem Hirten und Hüter eurer Seelen bekehrt worden.
ಯತಃ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಯೂಯಂ ಭ್ರಮಣಕಾರಿಮೇಷಾ ಇವಾಧ್ವಂ ಕಿನ್ತ್ವಧುನಾ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಆತ್ಮನಾಂ ಪಾಲಕಸ್ಯಾಧ್ಯಕ್ಷಸ್ಯ ಚ ಸಮೀಪಂ ಪ್ರತ್ಯಾವರ್ತ್ತಿತಾಃ|
