1 Johannes 4
1 Geliebte, schenkt nicht jedem Geiste Glauben, sondern prüfet die Geister, ob sie aus Gott sind; denn viele falsche Propheten sind in die Welt ausgezogen.
ஹே ப்ரியதமா: , யூயம்’ ஸர்வ்வேஷ்வாத்மஸு ந விஸ்²வஸித கிந்து தே ஈஸ்²வராத் ஜாதா ந வேத்யாத்மந: பரீக்ஷத்⁴வம்’ யதோ ப³ஹவோ ம்ரு’ஷாப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோ ஜக³ந்மத்⁴யம் ஆக³தவந்த: |
2 Daran könnt ihr den Geist Gottes erkennen: Jeder Geist, der da bekennt, daß Jesus der im Fleisch gekommene Christus ist, der ist aus Gott;
ஈஸ்²வரீயோ ய ஆத்மா ஸ யுஷ்மாபி⁴ரநேந பரிசீயதாம்’, யீஸு²: க்²ரீஷ்டோ நராவதாரோ பூ⁴த்வாக³த ஏதத்³ யேந கேநசித்³ ஆத்மநா ஸ்வீக்ரியதே ஸ ஈஸ்²வரீய: |
3 und jeder Geist, der Jesus nicht so bekennt, ist nicht aus Gott; das ist vielmehr der Geist des Widerchrists, von dessen Kommen ihr gehört habt und der jetzt schon in der Welt ist.
கிந்து யீஸு²: க்²ரீஷ்டோ நராவதாரோ பூ⁴த்வாக³த ஏதத்³ யேந கேநசித்³ ஆத்மநா நாங்கீ³க்ரியதே ஸ ஈஸ்²வரீயோ நஹி கிந்து க்²ரீஷ்டாரேராத்மா, தேந சாக³ந்தவ்யமிதி யுஷ்மாபி⁴: ஸ்²ருதம்’, ஸ சேதா³நீமபி ஜக³தி வர்த்ததே|
4 Ihr seid aus Gott, Kindlein, und habt sie überwunden, weil der, welcher in euch (wirksam) ist, stärker ist als der in der Welt.
ஹே பா³லகா: , யூயம் ஈஸ்²வராத் ஜாதாஸ்தாந் ஜிதவந்தஸ்²ச யத: ஸம்’ஸாராதி⁴ஷ்டா²நகாரிணோ (அ)பி யுஷ்மத³தி⁴ஷ்டா²நகாரீ மஹாந்|
5 Sie stammen aus der Welt; deshalb reden sie aus der Welt heraus, und die Welt hört auf sie.
தே ஸம்’ஸாராத் ஜாதாஸ்ததோ ஹேதோ: ஸம்’ஸாராத்³ பா⁴ஷந்தே ஸம்’ஸாரஸ்²ச தேஷாம்’ வாக்யாநி க்³ரு’ஹ்லாதி|
6 Wir aber sind aus Gott; wer Gott (er)kennt, der hört auf uns; wer nicht aus Gott ist, hört nicht auf uns. Daran erkennen wir den Geist der Wahrheit und den Geist der Täuschung.
வயம் ஈஸ்²வராத் ஜாதா: , ஈஸ்²வரம்’ யோ ஜாநாதி ஸோ(அ)ஸ்மத்³வாக்யாநி க்³ரு’ஹ்லாதி யஸ்²சேஸ்²வராத் ஜாதோ நஹி ஸோ(அ)ஸ்மத்³வாக்யாநி ந க்³ரு’ஹ்லாதி; அநேந வயம்’ ஸத்யாத்மாநம்’ ப்⁴ராமகாத்மாநஞ்ச பரிசிநும: |
7 Geliebte, laßt uns einander lieben! Denn die Liebe stammt aus Gott, und jeder, der liebt, ist aus Gott erzeugt und erkennt Gott.
ஹே ப்ரியதமா: , வயம்’ பரஸ்பரம்’ ப்ரேம கரவாம, யத: ப்ரேம ஈஸ்²வராத் ஜாயதே, அபரம்’ ய: கஸ்²சித் ப்ரேம கரோதி ஸ ஈஸ்²வராத் ஜாத ஈஸ்²வரம்’ வேத்தி ச|
8 Wer nicht liebt, hat Gott nicht erkannt; denn Gott ist Liebe.
ய: ப்ரேம ந கரோதி ஸ ஈஸ்²வரம்’ ந ஜாநாதி யத ஈஸ்²வர: ப்ரேமஸ்வரூப: |
9 Darin ist die Liebe Gottes an uns offenbar geworden, daß Gott seinen eingeborenen Sohn in die Welt gesandt hat, damit wir durch ihn leben.
அஸ்மாஸ்வீஸ்²வரஸ்ய ப்ரேமைதேந ப்ராகாஸ²த யத் ஸ்வபுத்ரேணாஸ்மப்⁴யம்’ ஜீவநதா³நார்த²ம் ஈஸ்²வர: ஸ்வீயம் அத்³விதீயம்’ புத்ரம்’ ஜக³ந்மத்⁴யம்’ ப்ரேஷிதவாந்|
10 Darin besteht die Liebe: nicht daß wir Gott geliebt haben, sondern daß er uns geliebt und seinen Sohn zur Sühnung für unsere Sünden gesandt hat.
வயம்’ யத்³ ஈஸ்²வரே ப்ரீதவந்த இத்யத்ர நஹி கிந்து ஸ யத³ஸ்மாஸு ப்ரீதவாந் அஸ்மத்பாபாநாம்’ ப்ராயஸ்²சிர்த்தார்த²ம்’ ஸ்வபுத்ரம்’ ப்ரேஷிதவாம்’ஸ்²சேத்யத்ர ப்ரேம ஸந்திஷ்ட²தே|
11 Geliebte, wenn Gott uns so sehr geliebt hat, so sind auch wir verpflichtet, einander zu lieben.
ஹே ப்ரியதமா: , அஸ்மாஸு யதீ³ஸ்²வரேணைதாத்³ரு’ஸ²ம்’ ப்ரேம க்ரு’தம்’ தர்ஹி பரஸ்பரம்’ ப்ரேம கர்த்தும் அஸ்மாகமப்யுசிதம்’|
12 Niemand hat Gott jemals (mit Augen) gesehen; doch wenn wir einander lieben, so bleibt Gott dauernd in uns, und seine Liebe ist in uns zur Vollendung gekommen.
ஈஸ்²வர: கதா³ச கேநாபி ந த்³ரு’ஷ்ட: யத்³யஸ்மாபி⁴: பரஸ்பரம்’ ப்ரேம க்ரியதே தர்ஹீஸ்²வரோ (அ)ஸ்மந்மத்⁴யே திஷ்ட²தி தஸ்ய ப்ரேம சாஸ்மாஸு ஸேத்ஸ்யதே|
13 Daß wir aber in ihm bleiben und er in uns, erkennen wir daran, daß er uns (eine Spende) von seinem Geist gegeben hat.
அஸ்மப்⁴யம்’ தேந ஸ்வகீயாத்மநோம்’(அ)ஸோ² த³த்த இத்யநேந வயம்’ யத் தஸ்மிந் திஷ்டா²ம: ஸ ச யத்³ அஸ்மாஸு திஷ்ட²தீதி ஜாநீம: |
14 Und wir haben (mit Augen) gesehen und bezeugen es, daß der Vater den Sohn als Retter der Welt gesandt hat.
பிதா ஜக³த்ராதாரம்’ புத்ரம்’ ப்ரேஷிதவாந் ஏதத்³ வயம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ப்ரமாணயாம: |
15 Wer nun bekennt, daß Jesus der Sohn Gottes ist, in dem wohnt Gott dauernd, und er wohnt dauernd in Gott.
யீஸு²ரீஸ்²வரஸ்ய புத்ர ஏதத்³ யேநாங்கீ³க்ரியதே தஸ்மிந் ஈஸ்²வரஸ்திஷ்ட²தி ஸ சேஸ்²வரே திஷ்ட²தி|
16 Und wir haben die Liebe, die Gott zu uns hat, erkannt und geglaubt: Gott ist Liebe, und wer in der Liebe bleibt, der bleibt in Gott, und Gott bleibt in ihm.
அஸ்மாஸ்வீஸ்²வரஸ்ய யத் ப்ரேம வர்த்ததே தத்³ வயம்’ ஜ்ஞாதவந்தஸ்தஸ்மிந் விஸ்²வாஸிதவந்தஸ்²ச| ஈஸ்²வர: ப்ரேமஸ்வரூப: ப்ரேம்நீ யஸ்திஷ்ட²தி ஸ ஈஸ்²வரே திஷ்ட²தி தஸ்மிம்’ஸ்²சேஸ்²வரஸ்திஷ்ட²தி|
17 Darin ist die Liebe bei uns zur Vollendung gekommen, daß wir eine freudige Zuversicht am Tage des Gerichts haben; denn wie er ist, so sind auch wir in dieser Welt.
ஸ யாத்³ரு’ஸோ² (அ)ஸ்தி வயமப்யேதஸ்மிந் ஜக³தி தாத்³ரு’ஸா² ப⁴வாம ஏதஸ்மாத்³ விசாரதி³நே (அ)ஸ்மாபி⁴ ர்யா ப்ரதிபா⁴ லப்⁴யதே ஸாஸ்மத்ஸம்ப³ந்தீ⁴யஸ்ய ப்ரேம்ந: ஸித்³தி⁴: |
18 Furcht ist nicht in der Liebe, sondern die vollkommene Liebe treibt die Furcht aus, weil die Furcht es mit Strafe zu tun hat; wer also Furcht empfindet, der ist in der Liebe noch nicht zur Vollendung gelangt.
ப்ரேம்நி பீ⁴தி ர்ந வர்த்ததே கிந்து ஸித்³த⁴ம்’ ப்ரேம பீ⁴திம்’ நிராகரோதி யதோ பீ⁴தி: ஸயாதநாஸ்தி பீ⁴தோ மாநவ: ப்ரேம்நி ஸித்³தோ⁴ ந ஜாத: |
19 Wir dagegen lieben, weil er uns zuerst geliebt hat.
அஸ்மாஸு ஸ ப்ரத²மம்’ ப்ரீதவாந் இதி காரணாத்³ வயம்’ தஸ்மிந் ப்ரீயாமஹே|
20 Wenn jemand behauptet: »Ich liebe Gott« und doch seinen Bruder haßt, so ist er ein Lügner; denn wer seinen Bruder nicht liebt, der sichtbar bei ihm ist, kann ganz gewiß Gott nicht lieben, den er nicht gesehen hat.
ஈஸ்²வரே (அ)ஹம்’ ப்ரீய இத்யுக்த்வா ய: கஸ்²சித் ஸ்வப்⁴ராதரம்’ த்³வேஷ்டி ஸோ (அ)ந்ரு’தவாதீ³| ஸ யம்’ த்³ரு’ஷ்டவாந் தஸ்மிந் ஸ்வப்⁴ராதரி யதி³ ந ப்ரீயதே தர்ஹி யம் ஈஸ்²வரம்’ ந த்³ரு’ஷ்டவாந் கத²ம்’ தஸ்மிந் ப்ரேம கர்த்தும்’ ஸ²க்நுயாத்?
21 Und dies Gebot haben wir von ihm, daß, wer Gott liebt, auch seinen Bruder liebe.
அத ஈஸ்²வரே ய: ப்ரீயதே ஸ ஸ்வீயப்⁴ராதர்ய்யபி ப்ரீயதாம் இயம் ஆஜ்ஞா தஸ்மாத்³ அஸ்மாபி⁴ ர்லப்³தா⁴|
