1 Korinther 9
1 Bin ich nicht ein freier (Mann)? Bin ich nicht ein Apostel? Habe ich nicht unsern Herrn Jesus gesehen? Seid ihr nicht mein Werk im Herrn?
അഹം കിമ് ഏകഃ പ്രേരിതോ നാസ്മി? കിമഹം സ്വതന്ത്രോ നാസ്മി? അസ്മാകം പ്രഭു ര്യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടഃ കിം മയാ നാദർശി? യൂയമപി കിം പ്രഭുനാ മദീയശ്രമഫലസ്വരൂപാ ന ഭവഥ?
2 Mag ich für andere kein Apostel sein, so bin ich es doch sicherlich für euch; denn das Siegel für mein Apostelamt seid ihr im Herrn.
അന്യലോകാനാം കൃതേ യദ്യപ്യഹം പ്രേരിതോ ന ഭവേയം തഥാച യുഷ്മത്കൃതേ പ്രേരിതോഽസ്മി യതഃ പ്രഭുനാ മമ പ്രേരിതത്വപദസ്യ മുദ്രാസ്വരൂപാ യൂയമേവാധ്വേ|
3 Das ist meine Rechtfertigung denen gegenüber, die über mich zu Gericht sitzen (wollen).
യേ ലോകാ മയി ദോഷമാരോപയന്തി താൻ പ്രതി മമ പ്രത്യുത്തരമേതത്|
4 Haben wir (Apostel) etwa nicht das Recht, Essen und Trinken zu beanspruchen?
ഭോജനപാനയോഃ കിമസ്മാകം ക്ഷമതാ നാസ്തി?
5 Haben wir nicht das Recht, eine Schwester als Ehefrau (auf unsern Reisen) bei uns zu haben wie die übrigen Apostel und die Brüder des Herrn und Kephas?
അന്യേ പ്രേരിതാഃ പ്രഭോ ർഭ്രാതരൗ കൈഫാശ്ച യത് കുർവ്വന്തി തദ്വത് കാഞ്ചിത് ധർമ്മഭഗിനീം വ്യൂഹ്യ തയാ സാർദ്ധം പര്യ്യടിതും വയം കിം ന ശക്നുമഃ?
6 Oder sind wir allein, ich und Barnabas, nicht berechtigt, die Handarbeit zu unterlassen?
സാംസാരികശ്രമസ്യ പരിത്യാഗാത് കിം കേവലമഹം ബർണബ്ബാശ്ച നിവാരിതൗ?
7 Wer leistet jemals Kriegsdienste für eigenen Sold? Wer legt einen Weinberg an, ohne von dessen Früchten zu essen? Oder wer hütet eine Herde, ohne von der Milch der Herde zu genießen?
നിജധനവ്യയേന കഃ സംഗ്രാമം കരോതി? കോ വാ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രം കൃത്വാ തത്ഫലാനി ന ഭുങ്ക്തേ? കോ വാ പശുവ്രജം പാലയൻ തത്പയോ ന പിവതി?
8 Behaupte ich dies etwa als einen bloß von Menschen aufgestellten Grundsatz, oder enthält nicht das Gesetz dieselbe Verordnung?
കിമഹം കേവലാം മാനുഷികാം വാചം വദാമി? വ്യവസ്ഥായാം കിമേതാദൃശം വചനം ന വിദ്യതേ?
9 Im mosaischen Gesetz steht ja doch geschrieben: »Du sollst einem Ochsen, der zu dreschen hat, das Maul nicht verbinden!« Ist es Gott etwa um die Ochsen zu tun?
മൂസാവ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥേ ലിഖിതമാസ്തേ, ത്വം ശസ്യമർദ്ദകവൃഷസ്യാസ്യം ന ഭംത്സ്യസീതി| ഈശ്വരേണ ബലീവർദ്ദാനാമേവ ചിന്താ കിം ക്രിയതേ?
10 Oder gehen seine Worte nicht ohne allen Zweifel auf uns? Ja, um unsertwillen steht geschrieben, daß der Pflüger auf Hoffnung hin pflügen und der Drescher in der Hoffnung auf Mitgenuß (des Ertrages) arbeiten soll.
കിം വാ സർവ്വഥാസ്മാകം കൃതേ തദ്വചനം തേനോക്തം? അസ്മാകമേവ കൃതേ തല്ലിഖിതം| യഃ ക്ഷേത്രം കർഷതി തേന പ്രത്യാശായുക്തേന കർഷ്ടവ്യം, യശ്ച ശസ്യാനി മർദ്ദയതി തേന ലാഭപ്രത്യാശായുക്തേന മർദ്ദിതവ്യം|
11 Wenn wir für euch das Geistliche ausgesät haben, ist es da etwas Absonderliches, wenn wir von euch das Irdische ernten?
യുഷ്മത്കൃതേഽസ്മാഭിഃ പാരത്രികാണി ബീജാനി രോപിതാനി, അതോ യുഷ്മാകമൈഹികഫലാനാം വയമ് അംശിനോ ഭവിഷ്യാമഃ കിമേതത് മഹത് കർമ്മ?
12 Wenn andere an dem Verfügungsrecht über euch Anteil haben, sind wir dann nicht in noch höherem Grade dazu berechtigt? Aber wir haben von diesem Recht keinen Gebrauch gemacht, sondern ertragen lieber alles, um nur der Heilsbotschaft Christi kein Hindernis in den Weg zu legen.
യുഷ്മാസു യോഽധികാരസ്തസ്യ ഭാഗിനോ യദ്യന്യേ ഭവേയുസ്തർഹ്യസ്മാഭിസ്തതോഽധികം കിം തസ്യ ഭാഗിഭി ർന ഭവിതവ്യം? അധികന്തു വയം തേനാധികാരേണ ന വ്യവഹൃതവന്തഃ കിന്തു ഖ്രീഷ്ടീയസുസംവാദസ്യ കോഽപി വ്യാഘാതോഽസ്മാഭിര്യന്ന ജായേത തദർഥം സർവ്വം സഹാമഹേ|
13 Wißt ihr nicht, daß die, welche den Tempeldienst verrichten, von den Einkünften des Tempels ihren Unterhalt haben? Daß die, welche beständig am Opferaltar tätig sind, ihren Anteil vom Altar erhalten?
അപരം യേ പവിത്രവസ്തൂനാം പരിചര്യ്യാം കുർവ്വന്തി തേ പവിത്രവസ്തുതോ ഭക്ഷ്യാണി ലഭന്തേ, യേ ച വേദ്യാഃ പരിചര്യ്യാം കുർവ്വന്തി തേ വേദിസ്ഥവസ്തൂനാമ് അംശിനോ ഭവന്ത്യേതദ് യൂയം കിം ന വിദ?
14 Ebenso hat auch der Herr über die Verkündiger der Heilsbotschaft die Anordnung getroffen, daß sie von der Heilsverkündigung leben sollen.
തദ്വദ് യേ സുസംവാദം ഘോഷയന്തി തൈഃ സുസംവാദേന ജീവിതവ്യമിതി പ്രഭുനാദിഷ്ടം|
15 Ich aber habe von keinem dieser Rechte für mich Gebrauch gemacht, und ich schreibe euch dieses auch nicht deshalb, damit es fortan mit mir so gehalten werde; denn lieber wollte ich sterben, als – nein, meinen Ruhm soll mir niemand zunichte machen!
അഹമേതേഷാം സർവ്വേഷാം കിമപി നാശ്രിതവാൻ മാം പ്രതി തദനുസാരാത് ആചരിതവ്യമിത്യാശയേനാപി പത്രമിദം മയാ ന ലിഖ്യതേ യതഃ കേനാപി ജനേന മമ യശസോ മുധാകരണാത് മമ മരണം വരം|
16 Denn wenn ich die Heilsbotschaft verkündige, so habe ich daran keinen Grund zum Rühmen, denn ich stehe dabei unter einem Zwang; ein ›Wehe!‹ träfe mich ja, wenn ich die Heilsbotschaft nicht verkündigte!
സുസംവാദഘേഷണാത് മമ യശോ ന ജായതേ യതസ്തദ്ഘോഷണം മമാവശ്യകം യദ്യഹം സുസംവാദം ന ഘോഷയേയം തർഹി മാം ധിക്|
17 Denn nur, wenn ich dies aus freiem Entschluß tue, habe ich (Anspruch auf) Lohn; wenn ich es aber unfreiwillig tue, so ist es nur ein Haushalteramt, mit dem ich betraut bin.
ഇച്ഛുകേന തത് കുർവ്വതാ മയാ ഫലം ലപ്സ്യതേ കിന്ത്വനിച്ഛുകേഽപി മയി തത്കർമ്മണോ ഭാരോഽർപിതോഽസ്തി|
18 Worin besteht demnach mein Lohn? Darin, daß ich als Verkündiger der Heilsbotschaft diese unentgeltlich darbiete, so daß ich von meinem Recht bei der Verkündigung der Heilsbotschaft keinen Gebrauch mache.
ഏതേന മയാ ലഭ്യം ഫലം കിം? സുസംവാദേന മമ യോഽധികാര ആസ്തേ തം യദഭദ്രഭാവേന നാചരേയം തദർഥം സുസംവാദഘോഷണസമയേ തസ്യ ഖ്രീഷ്ടീയസുസംവാദസ്യ നിർവ്യയീകരണമേവ മമ ഫലം|
19 Denn obwohl ich von allen Menschen unabhängig bin, habe ich mich doch allen zum Knecht gemacht, um die Mehrzahl von ihnen zu gewinnen.
സർവ്വേഷാമ് അനായത്തോഽഹം യദ് ഭൂരിശോ ലോകാൻ പ്രതിപദ്യേ തദർഥം സർവ്വേഷാം ദാസത്വമങ്ഗീകൃതവാൻ|
20 So bin ich denn für die Juden zu einem Juden geworden, um Juden zu gewinnen; für die Gesetzesleute zu einem Mann des Gesetzes – obgleich ich selbst nicht unter dem Gesetz stehe –, um die Gesetzesleute zu gewinnen;
യിഹൂദീയാൻ യത് പ്രതിപദ്യേ തദർഥം യിഹൂദീയാനാം കൃതേ യിഹൂദീയഇവാഭവം| യേ ച വ്യവസ്ഥായത്താസ്താൻ യത് പ്രതിപദ്യേ തദർഥം വ്യവസ്ഥാനായത്തോ യോഽഹം സോഽഹം വ്യവസ്ഥായത്താനാം കൃതേ വ്യവസ്ഥായത്തഇവാഭവം|
21 für die (Heiden), die das Gesetz nicht haben, zu einem Manne, der ohne das Gesetz lebt – obgleich ich nicht ohne Gottes Gesetz lebe, vielmehr dem Gesetz Christi unterworfen bin –, um die, welche das Gesetz nicht haben, zu gewinnen;
യേ ചാലബ്ധവ്യവസ്ഥാസ്താൻ യത് പ്രതിപദ്യേ തദർഥമ് ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ് അലബ്ധവ്യവസ്ഥോ ന ഭൂത്വാ ഖ്രീഷ്ടേന ലബ്ധവ്യവസ്ഥോ യോഽഹം സോഽഹമ് അലബ്ധവ്യവസ്ഥാനാം കൃതേഽലബ്ധവ്യവസ്ഥ ഇവാഭവം|
22 für die Schwachen bin ich ein Schwacher geworden, um die Schwachen zu gewinnen; kurz: für alle bin ich alles geworden, um auf jeden Fall einige zu retten.
ദുർബ്ബലാൻ യത് പ്രതിപദ്യേ തദർഥമഹം ദുർബ്ബലാനാം കൃതേ ദുർബ്ബലഇവാഭവം| ഇത്ഥം കേനാപി പ്രകാരേണ കതിപയാ ലോകാ യന്മയാ പരിത്രാണം പ്രാപ്നുയുസ്തദർഥം യോ യാദൃശ ആസീത് തസ്യ കൃതേ ഽഹം താദൃശഇവാഭവം|
23 Alles (das) aber tue ich um der Heilsbotschaft willen, damit auch ich Anteil an ihr erlange.
ഇദൃശ ആചാരഃ സുസംവാദാർഥം മയാ ക്രിയതേ യതോഽഹം തസ്യ ഫലാനാം സഹഭാഗീ ഭവിതുമിച്ഛാമി|
24 Wißt ihr nicht, daß die, welche in der Rennbahn laufen, zwar alle laufen, daß aber nur einer den Siegespreis erhält? Lauft ihr nun in der Weise, daß ihr ihn erlangt!
പണ്യലാഭാർഥം യേ ധാവന്തി ധാവതാം തേഷാം സർവ്വേഷാം കേവല ഏകഃ പണ്യം ലഭതേ യുഷ്മാഭിഃ കിമേതന്ന ജ്ഞായതേ? അതോ യൂയം യഥാ പണ്യം ലപ്സ്യധ്വേ തഥൈവ ധാവത|
25 Jeder aber, der sich am Wettkampf beteiligen will, legt sich Enthaltsamkeit in allen Beziehungen auf, jene, um einen vergänglichen Kranz zu empfangen, wir aber einen unvergänglichen.
മല്ലാ അപി സർവ്വഭോഗേ പരിമിതഭോഗിനോ ഭവന്തി തേ തു മ്ലാനാം സ്രജം ലിപ്സന്തേ കിന്തു വയമ് അമ്ലാനാം ലിപ്സാമഹേ|
26 So laufe ich denn nicht ziellos und treibe den Faustkampf so, daß ich keine Lufthiebe führe;
തസ്മാദ് അഹമപി ധാവാമി കിന്തു ലക്ഷ്യമനുദ്ദിശ്യ ധാവാമി തന്നഹി| അഹം മല്ലഇവ യുധ്യാമി ച കിന്തു ഛായാമാഘാതയന്നിവ യുധ്യാമി തന്നഹി|
27 sondern ich zerschlage meinen Leib und mache ihn mir dienstbar, um nicht, nachdem ich als Herold andere zum Kampf aufgerufen habe, mich selbst als untüchtig zu erweisen.
ഇതരാൻ പ്രതി സുസംവാദം ഘോഷയിത്വാഹം യത് സ്വയമഗ്രാഹ്യോ ന ഭവാമി തദർഥം ദേഹമ് ആഹന്മി വശീകുർവ്വേ ച|
