1 Korinther 4
1 Dafür halte uns jedermann, nämlich für Diener Christi und für Verwalter der Geheimnisse Gottes.
லோகா அஸ்மாந் க்²ரீஷ்டஸ்ய பரிசாரகாந் ஈஸ்²வரஸ்ய நிகூ³ட²வாக்யத⁴நஸ்யாத்⁴யக்ஷாம்’ஸ்²ச மந்யந்தாம்’|
2 Bei dieser Sachlage verlangt man allerdings von den Verwaltern, daß ein solcher treu erfunden werde.
கிஞ்ச த⁴நாத்⁴யக்ஷேண விஸ்²வஸநீயேந ப⁴விதவ்யமேததே³வ லோகை ர்யாச்யதே|
3 Doch was mich betrifft, so ist es mir etwas ganz Geringes, ob ich von euch oder von (sonst) einem menschlichen Gerichtstage ein Urteil empfange; ja, ich gebe nicht einmal selbst ein Urteil über mich ab.
அதோ விசாரயத்³பி⁴ ர்யுஷ்மாபி⁴ரந்யை: கைஸ்²சிந் மநுஜை ர்வா மம பரீக்ஷணம்’ மயாதீவ லகு⁴ மந்யதே (அ)ஹமப்யாத்மாநம்’ ந விசாரயாமி|
4 Denn ich bin mir wohl keiner Schuld bewußt, aber dadurch bin ich noch nicht gerechtfertigt; nein, der Herr ist’s, der das Urteil über mich abgibt.
மயா கிமப்யபராத்³த⁴மித்யஹம்’ ந வேத்³மி கிந்த்வேதேந மம நிரபராத⁴த்வம்’ ந நிஸ்²சீயதே ப்ரபு⁴ரேவ மம விசாரயிதாஸ்தி|
5 Daher urteilet über nichts vor der Zeit, bis der Herr kommt, der auch das im Dunkel Verborgene ans Licht bringen und die Gedanken der Herzen offenbar machen wird; und dann wird einem jeden das ihm gebührende Lob von Gott her zuteil werden.
அத உபயுக்தஸமயாத் பூர்வ்வம் அர்த²த: ப்ரபோ⁴ராக³மநாத் பூர்வ்வம்’ யுஷ்மாபி⁴ ர்விசாரோ ந க்ரியதாம்’| ப்ரபு⁴ராக³த்ய திமிரேண ப்ரச்ச²ந்நாநி ஸர்வ்வாணி தீ³பயிஷ்யதி மநஸாம்’ மந்த்ரணாஸ்²ச ப்ரகாஸ²யிஷ்யதி தஸ்மிந் ஸமய ஈஸ்²வராத்³ ஏகைகஸ்ய ப்ரஸ²ம்’ஸா ப⁴விஷ்யதி|
6 Ich habe das Gesagte aber, liebe Brüder, auf mich und Apollos bezogen (und zwar) mit Rücksicht auf euch, damit ihr an uns (beiden) das Wort verstehen lernt: »Nicht hinausgehen über das, was geschrieben steht!«, damit sich niemand (von euch) für den einen (Lehrer) gegen den andern aufblähen möge.
ஹே ப்⁴ராதர: ஸர்வ்வாண்யேதாநி மயாத்மாநம் ஆபல்லவஞ்சோத்³தி³ஸ்²ய கதி²தாநி தஸ்யைதத் காரணம்’ யுயம்’ யதா² ஸா²ஸ்த்ரீயவிதி⁴மதிக்ரம்ய மாநவம் அதீவ நாத³ரிஷ்யத்⁴ப³ ஈத்த²ஞ்சைகேந வைபரீத்யாத்³ அபரேண ந ஸ்²லாகி⁴ஷ்யத்⁴ப³ ஏதாத்³ரு’ஸீ²ம்’ ஸி²க்ஷாமாவயோர்த்³ரு’ஷ்டாந்தாத் லப்ஸ்யத்⁴வே|
7 Denn wer ist es, der dir ein Vorrecht gibt? Was besitzest du aber, das du nicht empfangen hättest? Wenn du es aber empfangen hast, was rühmst du dich, als ob du es nicht empfangen hättest?
அபராத் கஸ்த்வாம்’ விஸே²ஷயதி? துப்⁴யம்’ யந்ந த³த்த தாத்³ரு’ஸ²ம்’ கிம்’ தா⁴ரயஸி? அத³த்தேநேவ த³த்தேந வஸ்துநா குத: ஸ்²லாக⁴ஸே?
8 Ihr (freilich) seid bereits gesättigt, seid bereits im Besitz des Reichtums, habt es ohne unser Zutun zu königlicher Herrschaft (im Gottesreich) gebracht! Wollte Gott, ihr hättet es wirklich schon zu königlicher Herrschaft gebracht, damit auch wir mit euch zum Herrschen kämen!
இதா³நீமேவ யூயம்’ கிம்’ த்ரு’ப்தா லப்³த⁴த⁴நா வா? அஸ்மாஸ்வவித்³யமாநேஷு யூயம்’ கிம்’ ராஜத்வபத³ம்’ ப்ராப்தா: ? யுஷ்மாகம்’ ராஜத்வம்’ மயாபி⁴லஷிதம்’ யதஸ்தேந யுஷ்மாபி⁴: ஸஹ வயமபி ராஜ்யாம்’ஸி²நோ ப⁴விஷ்யாம: |
9 Denn ich bin der Ansicht, Gott habe uns Aposteln den letzten Platz zugewiesen wie zum Tode verurteilten (Verbrechern); wir sind ja der (ganzen) Welt, Engeln sowohl wie Menschen, ein Schaustück geworden!
ப்ரேரிதா வயம்’ ஸே²ஷா ஹந்தவ்யாஸ்²சேவேஸ்²வரேண நித³ர்ஸி²தா: | யதோ வயம்’ ஸர்வ்வலோகாநாம் அர்த²த: ஸ்வர்கீ³யதூ³தாநாம்’ மாநவாநாஞ்ச கௌதுகாஸ்பதா³நி ஜாதா: |
10 Wir stehen als Toren da um Christi willen, ihr aber seid kluge Leute in Christus; wir sind schwach, ihr aber stark; ihr steht in Ehren und wir in Verachtung.
க்²ரீஷ்டஸ்ய க்ரு’தே வயம்’ மூடா⁴: கிந்து யூயம்’ க்²ரீஷ்டேந ஜ்ஞாநிந: , வயம்’ து³ர்ப்³ப³லா யூயஞ்ச ஸப³லா: , யூயம்’ ஸம்மாநிதா வயஞ்சாபமாநிதா: |
11 Bis zur jetzigen Stunde leiden wir Hunger und Durst, haben keine Kleidung und müssen uns mit Fäusten schlagen lassen, führen ein unstetes Leben
வயமத்³யாபி க்ஷுதா⁴ர்த்தாஸ்த்ரு’ஷ்ணார்த்தா வஸ்த்ரஹீநாஸ்தாடி³தா ஆஸ்²ரமரஹிதாஸ்²ச ஸந்த:
12 und mühen uns ab, um mit eigenen Händen das tägliche Brot zu verdienen. Schmäht man uns, so segnen wir; verfolgt man uns, so halten wir geduldig still;
கர்ம்மணி ஸ்வகராந் வ்யாபாரயந்தஸ்²ச து³: கை²: காலம்’ யாபயாம: | க³ர்ஹிதைரஸ்மாபி⁴ராஸீ²: கத்²யதே தூ³ரீக்ரு’தை: ஸஹ்யதே நிந்தி³தை: ப்ரஸாத்³யதே|
13 beschimpft man uns, so geben wir gute Worte: wie der Kehricht der Welt, wie der allgemeine Auswurf sind wir bis heute geworden.
வயமத்³யாபி ஜக³த: ஸம்மார்ஜநீயோக்³யா அவகரா இவ ஸர்வ்வை ர்மந்யாமஹே|
14 Ich schreibe dies nicht, um euch zu beschämen, sondern um euch als meine geliebten Kinder zu ermahnen.
யுஷ்மாந் த்ரபயிதுமஹமேதாநி லிகா²மீதி நஹி கிந்து ப்ரியாத்மஜாநிவ யுஷ்மாந் ப்ரபோ³த⁴யாமி|
15 Denn wenn ihr auch viele tausend Lehrmeister in Christus hättet, so habt ihr doch nicht viele Väter; denn in Christus Jesus bin ich durch die (Verkündigung der) Heilsbotschaft euer (geistlicher) Vater geworden.
யத: க்²ரீஷ்டத⁴ர்ம்மே யத்³யபி யுஷ்மாகம்’ த³ஸ²ஸஹஸ்ராணி விநேதாரோ ப⁴வந்தி ததா²பி ப³ஹவோ ஜநகா ந ப⁴வந்தி யதோ(அ)ஹமேவ ஸுஸம்’வாதே³ந யீஸு²க்²ரீஷ்டே யுஷ்மாந் அஜநயம்’|
16 Daher rufe ich euch mahnend zu: »Nehmt mich zum Vorbild!«
அதோ யுஷ்மாந் விநயே(அ)ஹம்’ யூயம்’ மத³நுகா³மிநோ ப⁴வத|
17 Eben deswegen habe ich auch Timotheus zu euch gesandt, mein im Herrn geliebtes und treues Kind; er wird euch an meine Wege in Christus Jesus erinnern, wie ich sie überall in jeder Gemeinde lehre.
இத்யர்த²ம்’ ஸர்வ்வேஷு த⁴ர்ம்மஸமாஜேஷு ஸர்வ்வத்ர க்²ரீஷ்டத⁴ர்ம்மயோக்³யா யே வித⁴யோ மயோபதி³ஸ்²யந்தே தாந் யோ யுஷ்மாந் ஸ்மாரயிஷ்யத்யேவம்பூ⁴தம்’ ப்ரபோ⁴: க்ரு’தே ப்ரியம்’ விஸ்²வாஸிநஞ்ச மதீ³யதநயம்’ தீமதி²யம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸமீபம்’ ப்ரேஷிதவாநஹம்’|
18 Freilich haben sich einige (bei euch) in der Annahme, daß ich nicht zu euch kommen würde, in die Brust geworfen;
அபரமஹம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸமீபம்’ ந க³மிஷ்யாமீதி பு³த்³த்⁴வா யுஷ்மாகம்’ கியந்தோ லோகா க³ர்வ்வந்தி|
19 ich werde aber, wenn es des Herrn Wille ist, bald zu euch kommen und dann nicht die Worte derer prüfen, die sich so in die Brust geworfen haben, sondern ihre Kraft;
கிந்து யதி³ ப்ரபே⁴ரிச்சா² ப⁴வதி தர்ஹ்யஹமவிலம்ப³ம்’ யுஷ்மத்ஸமீபமுபஸ்தா²ய தேஷாம்’ த³ர்பத்⁴மாதாநாம்’ லோகாநாம்’ வாசம்’ ஜ்ஞாஸ்யாமீதி நஹி ஸாமர்த்²யமேவ ஜ்ஞாஸ்யாமி|
20 denn nicht auf Worten beruht das Reich Gottes, sondern auf Kraft.
யஸ்மாதீ³ஸ்²வரஸ்ய ராஜத்வம்’ வாக்³யுக்தம்’ நஹி கிந்து ஸாமர்த்²யயுக்தம்’|
21 Was wünscht ihr nun? Soll ich mit dem Stock zu euch kommen oder mit Liebe und dem Geiste der Sanftmut?
யுஷ்மாகம்’ கா வாஞ்சா²? யுஷ்மத்ஸமீபே மயா கிம்’ த³ண்ட³பாணிநா க³ந்தவ்யமுத ப்ரேமநம்ரதாத்மயுக்தேந வா?
