1 Korinther 2
1 So bin denn auch ich, als ich zu euch kam, liebe Brüder, nicht in der Absicht gekommen, euch mit überwältigender Redekunst oder Weisheit das Zeugnis Gottes zu verkündigen;
ஹே ப்⁴ராதரோ யுஷ்மத்ஸமீபே மமாக³மநகாலே(அ)ஹம்’ வக்த்ரு’தாயா வித்³யாயா வா நைபுண்யேநேஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷ்யம்’ ப்ரசாரிதவாந் தந்நஹி;
2 nein, ich hatte mir vorgenommen, kein anderes Wissen bei euch zu zeigen als das von Jesus Christus, und zwar dem Gekreuzigten.
யதோ யீஸு²க்²ரீஷ்டம்’ தஸ்ய க்ருஸே² ஹதத்வஞ்ச விநா நாந்யத் கிமபி யுஷ்மந்மத்⁴யே ஜ்ஞாபயிதும்’ விஹிதம்’ பு³த்³த⁴வாந்|
3 Dabei trat ich mit (dem Gefühl der) Schwachheit und mit Furcht und großer Ängstlichkeit bei euch auf,
அபரஞ்சாதீவ தௌ³ர்ப்³ப³ல்யபீ⁴திகம்பயுக்தோ யுஷ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴மாஸம்’|
4 und meine Rede und meine Predigt erfolgte nicht mit eindrucksvollen Weisheitsworten, sondern mit dem Ausweis von Geist und Kraft;
அபரம்’ யுஷ்மாகம்’ விஸ்²வாஸோ யத் மாநுஷிகஜ்ஞாநஸ்ய ப²லம்’ ந ப⁴வேத் கிந்த்வீஸ்²வரீயஸ²க்தே: ப²லம்’ ப⁴வேத்,
5 denn euer Glaube sollte nicht auf Menschenweisheit, sondern auf Gotteskraft beruhen.
தத³ர்த²ம்’ மம வக்த்ரு’தா மதீ³யப்ரசாரஸ்²ச மாநுஷிகஜ்ஞாநஸ்ய மது⁴ரவாக்யஸம்ப³லிதௌ நாஸ்தாம்’ கிந்த்வாத்மந: ஸ²க்தேஸ்²ச ப்ரமாணயுக்தாவாஸ்தாம்’|
6 Was wir aber vortragen, ist dennoch Weisheit – bei den Vollkommenen, jedoch nicht die Weisheit dieser Weltzeit, auch nicht die der Machthaber dieser Weltzeit, die dem Untergang verfallen: (aiōn g165)
வயம்’ ஜ்ஞாநம்’ பா⁴ஷாமஹே தச்ச ஸித்³த⁴லோகை ர்ஜ்ஞாநமிவ மந்யதே, ததி³ஹலோகஸ்ய ஜ்ஞாநம்’ நஹி, இஹலோகஸ்ய நஸ்²வராணாம் அதி⁴பதீநாம்’ வா ஜ்ஞாநம்’ நஹி; (aiōn g165)
7 nein, wir tragen Gottes geheimnisvolle, verborgene Weisheit vor, die Gott vor allen Weltzeiten zu unserer Verherrlichung vorherbestimmt hat. (aiōn g165)
கிந்து காலாவஸ்தா²யா: பூர்வ்வஸ்மாத்³ யத் ஜ்ஞாநம் அஸ்மாகம்’ விப⁴வார்த²ம் ஈஸ்²வரேண நிஸ்²சித்ய ப்ரச்ச²ந்நம்’ தந்நிகூ³ட⁴ம் ஈஸ்²வரீயஜ்ஞாநம்’ ப்ரபா⁴ஷாமஹே| (aiōn g165)
8 Diese (Weisheit) hat keiner von den Machthabern dieser Weltzeit erkannt; denn hätten sie sie erkannt, so hätten sie den Herrn der Herrlichkeit nicht ans Kreuz geschlagen; (aiōn g165)
இஹலோகஸ்யாதி⁴பதீநாம்’ கேநாபி தத் ஜ்ஞாநம்’ ந லப்³த⁴ம்’, லப்³தே⁴ ஸதி தே ப்ரபா⁴வவிஸி²ஷ்டம்’ ப்ரபு⁴ம்’ க்ருஸே² நாஹநிஷ்யந்| (aiōn g165)
9 vielmehr (predigen wir so), wie geschrieben steht: »Was kein Auge gesehen und kein Ohr gehört hat und wovon keines Menschen Herz eine Ahnung gehabt hat, nämlich das, was Gott denen bereitet hat, die ihn lieben.«
தத்³வல்லிகி²தமாஸ்தே, நேத்ரேண க்காபி நோ த்³ரு’ஷ்டம்’ கர்ணேநாபி ச ந ஸ்²ருதம்’| மநோமத்⁴யே து கஸ்யாபி ந ப்ரவிஷ்டம்’ கதா³பி யத்| ஈஸ்²வரே ப்ரீயமாணாநாம்’ க்ரு’தே தத் தேந ஸஞ்சிதம்’|
10 Uns aber hat Gott dies durch den Geist geoffenbart; denn der Geist erforscht alles, selbst die Tiefen Gottes.
அபரமீஸ்²வர: ஸ்வாத்மநா தத³ஸ்மாகம்’ ஸாக்ஷாத் ப்ராகாஸ²யத்; யத ஆத்மா ஸர்வ்வமேவாநுஸந்த⁴த்தே தேந சேஸ்²வரஸ்ய மர்ம்மதத்த்வமபி பு³த்⁴யதே|
11 Denn wer von den Menschen kennt das innere Wesen eines Menschen? Doch nur der Geist, der in dem betreffenden Menschen wohnt. Ebenso hat auch niemand das innere Wesen Gottes erkannt als nur der Geist Gottes.
மநுஜஸ்யாந்த: ஸ்த²மாத்மாநம்’ விநா கேந மநுஜேந தஸ்ய மநுஜஸ்ய தத்த்வம்’ பு³த்⁴யதே? தத்³வதீ³ஸ்²வரஸ்யாத்மாநம்’ விநா கேநாபீஸ்²வரஸ்ய தத்த்வம்’ ந பு³த்⁴யதே|
12 Wir aber haben nicht den Geist der Welt empfangen, sondern den Geist, der aus Gott ist, um das zu erkennen, was uns von Gott aus Gnaden geschenkt worden ist.
வயஞ்சேஹலோகஸ்யாத்மாநம்’ லப்³த⁴வந்தஸ்தந்நஹி கிந்த்வீஸ்²வரஸ்யைவாத்மாநம்’ லப்³த⁴வந்த: , ததோ ஹேதோரீஸ்²வரேண ஸ்வப்ரஸாதா³த்³ அஸ்மப்⁴யம்’ யத்³ யத்³ த³த்தம்’ தத்ஸர்வ்வம் அஸ்மாபி⁴ ர்ஜ்ஞாதும்’ ஸ²க்யதே|
13 Und davon reden wir auch, (aber) nicht mit Worten, wie menschliche Weisheit sie lehrt, sondern mit solchen, wie der Geist sie lehrt, indem wir geistgewirkten Inhalt mit geistgewirkter Sprache verbinden.
தச்சாஸ்மாபி⁴ ர்மாநுஷிகஜ்ஞாநஸ்ய வாக்யாநி ஸி²க்ஷித்வா கத்²யத இதி நஹி கிந்த்வாத்மதோ வாக்யாநி ஸி²க்ஷித்வாத்மிகை ர்வாக்யைராத்மிகம்’ பா⁴வம்’ ப்ரகாஸ²யத்³பி⁴: கத்²யதே|
14 Der seelische Mensch aber nimmt nichts an, was vom Geiste Gottes kommt, denn es gilt ihm als Torheit, und er ist nicht imstande, es zu verstehen, weil es geistlich beurteilt werden muß.
ப்ராணீ மநுஷ்ய ஈஸ்²வரீயாத்மந: ஸி²க்ஷாம்’ ந க்³ரு’ஹ்லாதி யத ஆத்மிகவிசாரேண ஸா விசார்ய்யேதி ஹேதோ: ஸ தாம்’ ப்ரலாபமிவ மந்யதே போ³த்³து⁴ஞ்ச ந ஸ²க்நோதி|
15 Der Geistesmensch dagegen beurteilt alles zutreffend, während er selbst von niemand zutreffend beurteilt wird.
ஆத்மிகோ மாநவ: ஸர்வ்வாணி விசாரயதி கிந்து ஸ்வயம்’ கேநாபி ந விசார்ய்யதே|
16 »Denn wer hat den Sinn des Herrn erkannt, daß er ihn unterweisen könnte?« Wir aber haben den Sinn Christi.
யத ஈஸ்²வரஸ்ய மநோ ஜ்ஞாத்வா தமுபதே³ஷ்டும்’ க: ஸ²க்நோதி? கிந்து க்²ரீஷ்டஸ்ய மநோ(அ)ஸ்மாபி⁴ ர்லப்³த⁴ம்’|
