1 Korinther 14

1 Jaget also der Liebe nach! Doch bemüht euch (daneben) auch um die Geistesgaben, besonders aber um die Gabe der prophetischen Rede.

ਯੂਯੰ ਪ੍ਰੇਮਾਚਰਣੇ ਪ੍ਰਯਤਧ੍ਵਮ੍ ਆਤ੍ਮਿਕਾਨ੍ ਦਾਯਾਨਪਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਕਥਨਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਧ੍ਵੰ|

2 Denn der Zungenredner redet nicht zu Menschen, sondern zu Gott; niemand versteht ihn ja, vielmehr redet er im Geist Geheimnisse.

ਯੋ ਜਨਃ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਂ ਭਾਸ਼਼ਤੇ ਸ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਨ ਸਮ੍ਭਾਸ਼਼ਤੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਮੇਵ ਯਤਃ ਕੇਨਾਪਿ ਕਿਮਪਿ ਨ ਬੁਧ੍ਯਤੇ ਸ ਚਾਤ੍ਮਨਾ ਨਿਗੂਢਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਕਥਯਤਿ;

3 Der prophetisch Redende dagegen redet zu Menschen zu ihrer Erbauung und Ermahnung und Tröstung.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਜਨ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ੰ ਕਥਯਤਿ ਸ ਪਰੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਸ਼਼੍ਠਾਯੈ ਹਿਤੋਪਦੇਸ਼ਾਯ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਾਯੈ ਚ ਭਾਸ਼਼ਤੇ|

4 Der Zungenredner erbaut sich selbst, der prophetisch Redende dagegen erbaut die Gemeinde.

ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਵਾਦ੍ਯਾਤ੍ਮਨ ਏਵ ਨਿਸ਼਼੍ਠਾਂ ਜਨਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਵਾਦੀ ਸਮਿਤੇ ਰ੍ਨਿਸ਼਼੍ਠਾਂ ਜਨਯਤਿ|

5 Ich möchte, daß ihr allesamt mit Zungen redetet, aber noch lieber, daß ihr prophetische Redegabe besäßet; denn der prophetisch Redende steht über dem Zungenredner, es müßte denn sein, daß er (das von ihm Geredete) auch auslegt, damit die Gemeinde Erbauung dadurch empfängt.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਭਾਸ਼਼ਣਮ੍ ਇੱਛਾਮ੍ਯਹੰ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਕਥਨਮ੍ ਅਧਿਕਮਪੀੱਛਾਮਿ| ਯਤਃ ਸਮਿਤੇ ਰ੍ਨਿਸ਼਼੍ਠਾਯੈ ਯੇਨ ਸ੍ਵਵਾਕ੍ਯਾਨਾਮ੍ ਅਰ੍ਥੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤੇ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਵਾਦਿਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਵਾਦੀ ਸ਼੍ਰੇਯਾਨ੍|

6 So aber, liebe Brüder – wenn ich als Zungenredner zu euch käme, was würde ich euch da nützen, wenn ich an euch nicht (auch) Worte der Offenbarung oder Erkenntnis, der prophetischen Zusprache oder der Belehrung richtete?

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਇਦਾਨੀਂ ਮਯਾ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੰ ਗਮ੍ਯਤੇ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰੀਯਦਰ੍ਸ਼ਨਸ੍ਯ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਯ ਵੇਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਵਾ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾ ਵਾ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਨ ਭਾਸ਼਼ਿਤ੍ਵਾ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਂ ਭਾਸ਼਼ਮਾਣੇਨ ਮਯਾ ਯੂਯੰ ਕਿਮੁਪਕਾਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ?

7 Wenn die seelenlosen Musikwerkzeuge, obwohl sie einen Klang von sich geben, z. B. eine Flöte oder Zither, die einzelnen Töne nicht unterscheiden lassen, wie soll man da erkennen, was auf der Flöte oder auf der Zither gespielt wird?

ਅਪਰੰ ਵੰਸ਼ੀਵੱਲਕ੍ਯਾਦਿਸ਼਼ੁ ਨਿਸ਼਼੍ਪ੍ਰਾਣਿਸ਼਼ੁ ਵਾਦ੍ਯਯਨ੍ਤ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਵਾਦਿਤੇਸ਼਼ੁ ਯਦਿ ੱਕਣਾ ਨ ਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਕਿੰ ਵਾਦ੍ਯੰ ਕਿੰ ਵਾ ਗਾਨੰ ਭਵਤਿ ਤਤ੍ ਕੇਨ ਬੋੱਧੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ?

8 Ebenso auch, wenn eine Trompete nur einen undeutlichen Schall hören läßt, wer wird sich da zum Kampfe rüsten?

ਅਪਰੰ ਰਣਤੂਰ੍ੱਯਾ ਨਿਸ੍ਵਣੋ ਯਦ੍ਯਵ੍ਯਕ੍ਤੋ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁੱਧਾਯ ਕਃ ਸੱਜਿਸ਼਼੍ਯਤੇ?

9 So steht es auch bei euch: wenn ihr beim Zungenreden keine deutlichen Worte vernehmen laßt, wie soll man da das Gesprochene verstehen? Ihr werdet dann eben nur in den Wind reden.

ਤਦ੍ਵਤ੍ ਜਿਹ੍ਵਾਭਿ ਰ੍ਯਦਿ ਸੁਗਮ੍ਯਾ ਵਾਕ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਗਦ੍ਯੇਤ ਤਰ੍ਹਿ ਯਦ੍ ਗਦ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਕੇਨ ਭੋਤ੍ਸ੍ਯਤੇ? ਵਸ੍ਤੁਤੋ ਯੂਯੰ ਦਿਗਾਲਾਪਿਨ ਇਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ|

10 Es gibt wer weiß wie viele verschiedene Sprachen in der Welt, und keine ist (an und für sich) unverständlich;

ਜਗਤਿ ਕਤਿਪ੍ਰਕਾਰਾ ਉਕ੍ਤਯੋ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ? ਤਾਸਾਮੇਕਾਪਿ ਨਿਰਰ੍ਥਿਕਾ ਨਹਿ;

11 wenn ich aber die Bedeutung (der Wörter) einer Sprache nicht kenne, so werde ich für den in ihr Redenden ein Fremdling sein, und der in ihr Redende bleibt für mich ein Fremdling.

ਕਿਨ੍ਤੂਕ੍ਤੇਰਰ੍ਥੋ ਯਦਿ ਮਯਾ ਨ ਬੁਧ੍ਯਤੇ ਤਰ੍ਹ੍ਯਹੰ ਵਕ੍ਤ੍ਰਾ ਮ੍ਲੇੱਛ ਇਵ ਮੰਸ੍ਯੇ ਵਕ੍ਤਾਪਿ ਮਯਾ ਮ੍ਲੇੱਛ ਇਵ ਮੰਸ੍ਯਤੇ|

12 So steht es auch mit euch: weil ihr nach den Erweisungen des Geistes eifrig trachtet, so seid darauf bedacht, zur Erbauung der Gemeinde eine reiche Fülle von ihnen zu haben.

ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਆਤ੍ਮਿਕਦਾਯਲਿਪ੍ਸਵੋ ਯੂਯੰ ਸਮਿਤੇ ਰ੍ਨਿਸ਼਼੍ਠਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਬਹੁਵਰਾ ਭਵਿਤੁੰ ਯਤਧ੍ਵੰ,

13 Deshalb möge der Zungenredner auch um die Gabe der Auslegung beten;

ਅਤਏਵ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਵਾਦੀ ਯਦ੍ ਅਰ੍ਥਕਰੋ(ਅ)ਪਿ ਭਵੇਤ੍ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਤਾਂ|

14 denn wenn ich in Zungenrede bete, so betet dabei wohl mein Geist, aber mein Verstand bleibt unbeteiligt.

ਯਦ੍ਯਹੰ ਪਰਭਾਸ਼਼ਯਾ ਪ੍ਰਰ੍ਥਨਾਂ ਕੁਰ੍ੱਯਾਂ ਤਰ੍ਹਿ ਮਦੀਯ ਆਤ੍ਮਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਮ ਬੁੱਧਿ ਰ੍ਨਿਸ਼਼੍ਫਲਾ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|

15 Was folgt nun daraus? Ich will mit dem Geist beten, will aber auch mit dem Verstande beten; ich will Psalmen mit dem Geist singen, aber auch mit dem Verstande;

ਇਤ੍ਯਨੇਨ ਕਿੰ ਕਰਣੀਯੰ? ਅਹਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਸ਼਼੍ਯੇ ਬੁੱਧ੍ਯਾਪਿ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਸ਼਼੍ਯੇ; ਅਪਰੰ ਆਤ੍ਮਨਾ ਗਾਸ੍ਯਾਮਿ ਬੁੱਧ੍ਯਾਪਿ ਗਾਸ੍ਯਾਮਿ|

16 sonst wenn du ein Dankgebet nur mit dem Geist sprichst, wie soll da einer, der den Platz des Laien einnimmt, das Amen zu deinem Dankgebet sprechen? Er versteht ja gar nicht, was du sagst.

ਤ੍ਵੰ ਯਦਾਤ੍ਮਨਾ ਧਨ੍ਯਵਾਦੰ ਕਰੋਸ਼਼ਿ ਤਦਾ ਯਦ੍ ਵਦਸਿ ਤਦ੍ ਯਦਿ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਨੇਵੋਪਸ੍ਥਿਤੇਨ ਜਨੇਨ ਨ ਬੁੱਧ੍ਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤਵ ਧਨ੍ਯਵਾਦਸ੍ਯਾਨ੍ਤੇ ਤਥਾਸ੍ਤ੍ਵਿਤਿ ਤੇਨ ਵਕ੍ਤੰ ਕਥੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ?

17 Du für deine Person magst wohl ein treffliches Dankgebet sprechen, aber der andere wird dadurch nicht erbaut.

ਤ੍ਵੰ ਸਮ੍ਯਗ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਸੀਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਤਥਾਪਿ ਤਤ੍ਰ ਪਰਸ੍ਯ ਨਿਸ਼਼੍ਠਾ ਨ ਭਵਤਿ|

18 Ich danke Gott: mehr als ihr alle rede ich in Zungen;

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਹੰ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਭਾਸ਼਼ਣੇ ਸਮਰ੍ਥੋ(ਅ)ਸ੍ਮੀਤਿ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ;

19 aber in einer Gemeindeversammlung will ich lieber fünf Worte mit meinem Verstande reden, um auch andere zu unterweisen, als viele tausend Worte in Zungenrede.

ਤਥਾਪਿ ਸਮਿਤੌ ਪਰੋਪਦੇਸ਼ਾਰ੍ਥੰ ਮਯਾ ਕਥਿਤਾਨਿ ਪਞ੍ਚ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਵਰੰ ਨ ਚ ਲਕ੍ਸ਼਼ੰ ਪਰਭਾਸ਼਼ੀਯਾਨਿ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ|

20 Liebe Brüder, zeigt euch nicht als Kinder in der Urteilskraft! Nein, in der Bosheit sollt ihr Kinder sein, aber hinsichtlich der Urteilskraft zeigt euch als Erwachsene.

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਬੁੱਧ੍ਯਾ ਬਾਲਕਾਇਵ ਮਾ ਭੂਤ ਪਰਨ੍ਤੁ ਦੁਸ਼਼੍ਟਤਯਾ ਸ਼ਿਸ਼ਵਇਵ ਭੂਤ੍ਵਾ ਬੁੱਧ੍ਯਾ ਸਿੱਧਾ ਭਵਤ|

21 Im Gesetz steht geschrieben: »Durch Menschen mit fremder Sprache und durch die Lippen von Fremden will ich zu diesem Volke reden, und auch so werden sie nicht auf mich hören, spricht der Herr.«

ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਇਦੰ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, ਯਥਾ, ਇਤ੍ਯਵੋਚਤ੍ ਪਰੇਸ਼ੋ(ਅ)ਹਮ੍ ਆਭਾਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯ ਇਮਾਨ੍ ਜਨਾਨ੍| ਭਾਸ਼਼ਾਭਿਃ ਪਰਕੀਯਾਭਿ ਰ੍ਵਕ੍ਤ੍ਰੈਸ਼੍ਚ ਪਰਦੇਸ਼ਿਭਿਃ| ਤਥਾ ਮਯਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ(ਅ)ਪੀਮੇ ਨ ਗ੍ਰਹੀਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਮਦ੍ਵਚਃ||

22 Mithin sind die Zungenreden ein Zeichen nicht für die Gläubigen, sondern für die Ungläubigen; die prophetische Beredsamkeit dagegen ist ein solches nicht für die Ungläubigen, sondern für die Gläubigen.

ਅਤਏਵ ਤਤ੍ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਭਾਸ਼਼ਣੰ ਅਵਿਸ਼੍ਚਾਸਿਨਃ ਪ੍ਰਤਿ ਚਿਹ੍ਨਰੂਪੰ ਭਵਤਿ ਨ ਚ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਃ ਪ੍ਰਤਿ; ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਕਥਨੰ ਨਾਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਃ ਪ੍ਰਤਿ ਤਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਵ|

23 Wenn also die ganze Gemeinde sich an einem Ort versammelte und alle in Zungensprachen redeten und dann Laien oder Ungläubige hereinkämen, würden diese da nicht sagen, ihr seiet von Sinnen?

ਸਮਿਤਿਭੁਕ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਮਿਲਿਤ੍ਵਾ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਂ ਭਾਸ਼਼ਮਾਣੇਸ਼਼ੁ ਯਦਿ ਜ੍ਞਾਨਾਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ਿਣੋ(ਅ)ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੋ ਵਾ ਤਤ੍ਰਾਗੱਛੇਯੁਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਉਨ੍ਮੱਤਾਨ੍ ਕਿੰ ਨ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ?

24 Wenn dagegen alle prophetisch reden und dann ein Ungläubiger oder ein Laie dazukommt, so wird ihm von allen ins Gewissen geredet, er fühlt sich von allen ins Gericht genommen,

ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਤ੍ਸੁ ਯਦ੍ਯਵਿਸ਼੍ਵਾਸੀ ਜ੍ਞਾਨਾਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ੀ ਵਾ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤਤ੍ਰਾਗੱਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸਰ੍ੱਵੈਰੇਵ ਤਸ੍ਯ ਪਾਪਜ੍ਞਾਨੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਚ ਜਾਯਤੇ,

25 die geheimen Gedanken seines Herzens werden aufgedeckt, und so wird er auf sein Angesicht fallen und Gott anbeten und offen bekennen, daß Gott tatsächlich in euch (wirksam) ist.

ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਤਃਕਰਣਸ੍ਯ ਗੁਪ੍ਤਕਲ੍ਪਨਾਸੁ ਵ੍ਯਕ੍ਤੀਭੂਤਾਸੁ ਸੋ(ਅ)ਧੋਮੁਖਃ ਪਤਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਮਾਰਾਧ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਧ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਇਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

26 Was folgt nun daraus, ihr Brüder? Sooft ihr euch versammelt, hat ein jeder (etwas in Bereitschaft): ein geistliches Lied, einen belehrenden Vortrag, eine Offenbarung, eine Zungenrede, eine Auslegung (derselben) – das alles laßt zur Erbauung (der Gemeinde) dienen!

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਸੰਮਿਲਿਤਾਨਾਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੇਨ ਗੀਤਮ੍ ਅਨ੍ਯੇਨੋਪਦੇਸ਼ੋ(ਅ)ਨ੍ਯੇਨ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਨ੍ਯੇਨ ਐਸ਼੍ਵਰਿਕਦਰ੍ਸ਼ਨਮ੍ ਅਨ੍ਯੇਨਾਰ੍ਥਬੋਧਕੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਲਭ੍ਯਤੇ ਕਿਮੇਤਤ੍? ਸਰ੍ੱਵਮੇਵ ਪਰਨਿਸ਼਼੍ਠਾਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ|

27 Will man in Zungensprachen reden, so sollen es jedesmal nur zwei oder höchstens drei sein, und zwar der Reihe nach, und einer soll die Auslegung geben.

ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਾਸ਼਼ਾਨ੍ਤਰੰ ਵਿਵਕ੍ਸ਼਼ਤਿ ਤਰ੍ਹ੍ਯੇਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ ਦ੍ਵਿਜਨੇਨ ਤ੍ਰਿਜਨੇਨ ਵਾ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾ ਕਥ੍ਯਤਾਂ ਤਦਧਿਕੈਰ੍ਨ ਕਥ੍ਯਤਾਂ ਤੈਰਪਿ ਪਰ੍ੱਯਾਯਾਨੁਸਾਰਾਤ੍ ਕਥ੍ਯਤਾਂ, ਏਕੇਨ ਚ ਤਦਰ੍ਥੋ ਬੋਧ੍ਯਤਾਂ|

28 Ist jedoch kein Ausleger da, so soll er (der Zungenredner) in der Versammlung schweigen: er mag dann für sich allein und zu Gott reden.

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਰ੍ਥਾਭਿਧਾਯਕਃ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਯਦਿ ਨ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਸਮਿਤੌ ਵਾਚੰਯਮਃ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰਾਯਾਤ੍ਮਨੇ ਚ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤੁ|

29 Propheten sollen gleichfalls nur zwei oder drei zu Worte kommen und die anderen sich ein Urteil darüber bilden.

ਅਪਰੰ ਦ੍ਵੌ ਤ੍ਰਯੋ ਵੇਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਵਕ੍ਤਾਰਃ ਸ੍ਵੰ ਸ੍ਵਮਾਦੇਸ਼ੰ ਕਥਯਨ੍ਤੁ ਤਦਨ੍ਯੇ ਚ ਤੰ ਵਿਚਾਰਯਨ੍ਤੁ|

30 Wenn aber einem anderen, der noch dasitzt, eine Offenbarung zuteil wird, so soll der erste schweigen;

ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ਰਾਪਰੇਣ ਕੇਨਚਿਤ੍ ਜਨੇਨੇਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ੇ ਲਬ੍ਧੇ ਪ੍ਰਥਮੇਨ ਕਥਨਾਤ੍ ਨਿਵਰ੍ੱਤਿਤਵ੍ਯੰ|

31 denn ihr könnt alle einzeln als prophetische Redner auftreten, damit alle Belehrung empfangen und alle ermahnt werden;

ਸਰ੍ੱਵੇ ਯਤ੍ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਾਞ੍ਚ ਲਭਨ੍ਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵੇ ਪਰ੍ੱਯਾਯੇਣੇਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ੰ ਕਥਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ|

32 und die prophetischen Geister sind ja auch den Propheten gehorsam –

ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਵਕ੍ਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਮਨਾਂਸਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਧੀਨਾਨਿ ਭਵਨ੍ਤਿ|

33 denn Gott ist nicht ein Gott der Unordnung, sondern des Friedens – wie in allen Gemeinden der Heiligen.

ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਕੁਸ਼ਾਸਨਜਨਕੋ ਨਹਿ ਸੁਸ਼ਾਸਨਜਨਕ ਏਵੇਤਿ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵਸਮਿਤਿਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ|

34 Die Frauen sollen in den Gemeindeversammlungen schweigen, denn es kann ihnen nicht gestattet werden zu reden, sondern sie haben sich unterzuordnen, wie auch das (mosaische) Gesetz es gebietet.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਨਿਤਾਃ ਸਮਿਤਿਸ਼਼ੁ ਤੂਸ਼਼੍ਣੀਮ੍ਭੂਤਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੁ ਯਤਃ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਲਿਖਿਤੇਨ ਵਿਧਿਨਾ ਤਾਃ ਕਥਾਪ੍ਰਚਾਰਣਾਤ੍ ਨਿਵਾਰਿਤਾਸ੍ਤਾਭਿ ਰ੍ਨਿਘ੍ਰਾਭਿ ਰ੍ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ|

35 Wünschen sie aber Belehrung über irgend etwas, so mögen sie daheim ihre Ehemänner befragen; denn es steht einer Frau übel an, sich in einer Gemeindeversammlung hören zu lassen.

ਅਤਸ੍ਤਾ ਯਦਿ ਕਿਮਪਿ ਜਿਜ੍ਞਾਸਨ੍ਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਗੇਹੇਸ਼਼ੁ ਪਤੀਨ੍ ਪ੍ਰੁʼੱਛਨ੍ਤੁ ਯਤਃ ਸਮਿਤਿਮਧ੍ਯੇ ਯੋਸ਼਼ਿਤਾਂ ਕਥਾਕਥਨੰ ਨਿਨ੍ਦਨੀਯੰ|

36 Oder ist etwa das Wort Gottes von euch ausgegangen oder zu euch allein hingekommen?

ਐਸ਼੍ਵਰੰ ਵਚਃ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਤੋ ਨਿਰਗਮਤ? ਕੇਵਲੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਾ ਤਤ੍ ਕਿਮ੍ ਉਪਾਗਤੰ?

37 Wenn jemand sich für einen Propheten oder (überhaupt) für einen Geistbegabten hält, so muß er erkennen, daß das, was ich euch hier schreibe, das Gebot des Herrn ist.

ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਆਤ੍ਮਾਨਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਵਕ੍ਤਾਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਾਵਿਸ਼਼੍ਟੰ ਵਾ ਮਨ੍ਯਤੇ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਮਯਾ ਯਦ੍ ਯਤ੍ ਲਿਖ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ਪ੍ਰਭੁਨਾਜ੍ਞਾਪਿਤਮ੍ ਈਤ੍ਯੁਰਰੀ ਕਰੋਤੁ|

38 Wenn jemand es aber nicht anerkennen will, so wird er (auch von Gott) nicht (an)erkannt.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਅਜ੍ਞੋ ਭਵਤਿ ਸੋ(ਅ)ਜ੍ਞ ਏਵ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੁ|

39 Also, meine Brüder: bemüht euch eifrig um die Gabe prophetischer Beredsamkeit und hindert auch das Zungenreden nicht!

ਅਤਏਵ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਦੇਸ਼ਕਥਨਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯੰ ਲਬ੍ਧੁੰ ਯਤਧ੍ਵੰ ਪਰਭਾਸ਼਼ਾਭਾਸ਼਼ਣਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਨਿਵਾਰ੍ੱਯਤਾਂ|

40 Laßt aber alles mit Anstand und in Ordnung vor sich gehen!

ਸਰ੍ੱਵਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਚ ਵਿਧ੍ਯਨੁਸਾਰਤਃ ਸੁਪਰਿਪਾਟ੍ਯਾ ਕ੍ਰਿਯਨ੍ਤਾਂ|