< 1 Korinther 13 >
1 Wenn ich in den Zungensprachen der Menschen und der Engel reden könnte, aber die Liebe nicht besäße, so wäre ich nur ein tönendes Erz oder eine klingende Schelle.
अगर मैं माणुआं, कने स्वर्गदूतां दी भाषा बोलें, कने मैं लोकां सोगी प्यार ना करें, तां मेरा बोलणा ठण-ठण करदी पितल कने छण-छण करदी झांझ सांई है।
2 Und wenn ich die Gabe prophetischer Rede besäße und alle Geheimnisse wüßte und alle Erkenntnis und wenn ich allen Glauben besäße, so daß ich Berge versetzen könnte, aber die Liebe mir fehlte, so wäre ich nichts.
कने अगर मैं परमेश्वरे दा संदेश देई सकें, कने सारे भेदां कने हर तरा दे ज्ञाने जो समझी सकें, कने ऐथू दीकर की मेरा परमेश्वरे पर पूरा भरोसा हो की, मैं पहाड़े जो हटाई दें, पर दुज्जे सोगी प्यार नी करें, तां मेरी कोई कीमत नी।
3 Und wenn ich alle meine Habe (an die Armen) austeilte und meinen Leib dem Feuertode preisgäbe, aber keine Liebe besäße, so würde es mir nichts nützen.
कने अगर मैं अपणी सारी जमीन जायदाद गरीबां जो बंडी दें, या उना जो अपणा शरीर फुकणे तांई देई दें, कने दुज्जे सोगी प्यार नी करें, तां इदे ला मिंजो कोई फायदा नी।
4 Die Liebe ist langmütig, ist gütig; die Liebe ist frei von Eifersucht (und Neid), die Liebe prahlt nicht, sie bläht sich nicht auf,
जड़े लोक दुज्जयां सोगी प्यार करदे न, सै सबर रखणेबाले कने दयालु होंदे न, सै लोक जलन नी करदे; कने ना सै अपणी बड़ाई करदे न कने न अपणे बारे च घमंड करदे।
5 sie ist nicht rücksichtslos, sie sucht nicht den eigenen Vorteil, läßt sich nicht erbittern, rechnet das Böse nicht an;
सै लोक कुसी सोगी भी बुरा व्यवहार नी करदे, सै अपणी ही खुशी दे बारे च ही नी सोचदे, सै झट गुस्सा नी करदे, कने सै उना बुरियां गल्लां जो याद नी रखदे, जड़ियां उना दे खिलाफ कितियां होन।
6 sie freut sich nicht über die Ungerechtigkeit, freut sich vielmehr (im Bunde) mit der Wahrheit;
जालू लोक बुरे कम्म करदे न तां सै खुश नी होंदे, पर सै तालू खुश होंदे जालू लोक सही कम्म करदे न।
7 sie deckt alles zu, sie glaubt alles, sie hofft alles, sie erträgt alles.
सै कदी हार नी मंदे, प्यार सांझो हर तरा दे हालातां च परमेश्वरे पर भरोसा करणा कने आस रखणे दे काबिल बणादां है, ऐ दुख कने परेशानियां च सबर रखणा सिखांदा है।
8 Die Liebe hört niemals auf. Die Gabe prophetischer Rede wird ein Ende nehmen, die Zungenreden werden aufhören, die Erkenntnis wird ein Ende haben.
सै बकत ओंणा जालू लोकां परमेश्वरे दे संदेश दा प्रचार होर-होर भाषा च नी करणा, कने परमेश्वरे दे बारे च खास ज्ञाने दी जरूरत नी होणी, पर प्यार हमेशा तांई बणी रेणा।
9 Denn Stückwerk ist unser Erkennen und Stückwerk unsere prophetische Redegabe,
क्योंकि साड़ा खास ज्ञान कने परमेश्वरे दे संदेश दे बारे च प्रचार करणे दी शक्ति, दोनों अधूरियां न। पर जालू उनी ओणा है जड़ा पूरा कने सिद्ध है, तालू जड़ा अधुरा है उदी जरूरत नी रेणी।
10 und wenn das Vollkommene kommt, dann wird das Stückwerk ein Ende haben.
11 Als ich ein Kind war, redete ich wie ein Kind, hatte einen Sinn wie ein Kind, urteilte wie ein Kind; seit ich aber ein Mann geworden bin, habe ich das kindische Wesen abgetan.
ऐ इक माणुऐ दे बड्डे होणे सांई। जालू मैं इक बच्चा था, तां मैं बच्चे सांई बोलदा कने सोचदा समझदा था, पर जालू मैं बडा होई गिया, तां मैं बचपने दे तरीके छडी दिते।
12 Denn jetzt sehen wir in einem Spiegel nur undeutliche Bilder, dann aber von Angesicht zu Angesicht. Jetzt ist mein Erkennen nur Stückwerk; dann aber werde ich ganz erkennen, wie auch ich ganz erkannt worden bin.
इसा जिन्दगी च असां सब कुछ पूरी तरा नी समझदे न। ऐ तियां है जियां कोई माणु अपणी शकल धुन्दले सीसे च दिखदा है। पर जालू असां स्वर्गे च जांदे न, तालू असां सब कुछ साफ-साफ समझणा। ऐ कुसी सोगी आमणे सामणे गल्ल करणे सांई होणा। हुण असां सब कुछ जाणदे न जड़ा परमेश्वर सांझो सिखाणा चांदा है। तालू असां सब कुछ जाणी जाणा, जियां परमेश्वर सांझो जाणदा है।
13 Nun aber bleiben Glaube, Hoffnung, Liebe, diese drei; die größte unter diesen aber ist die Liebe.
इस तांई हुण असां तिन गल्लां जो करदे न: परमेश्वरे पर भरोसा रखा, परमेश्वरे दे बायदे पर आस रखा। पर इना गल्लां च सारयां ला बडी गल्ल इक दुज्जे ला कने परमेश्वरे ला प्यार करणा।