1 Korinther 11
1 Nehmt mich zum Vorbild, gleichwie ich meinerseits dem Vorbild Christi nachfolge!
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਰ੍ੱਯੇ ਮਾਂ ਸ੍ਮਰਥ ਮਯਾ ਚ ਯਾਦ੍ਰੁʼਗੁਪਦਿਸ਼਼੍ਟਾਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਗਾਚਰਥੈਤਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਮਯਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਨੀਯਾ ਆਧ੍ਬੇ|
2 Ich erkenne es aber lobend bei euch an, daß »ihr in allen Beziehungen meiner eingedenk seid und an den Überlieferungen festhaltet, wie ich sie euch mitgeteilt habe.«
ਤਥਾਪਿ ਮਮੈਸ਼਼ਾ ਵਾਞ੍ਛਾ ਯਦ੍ ਯੂਯਮਿਦਮ੍ ਅਵਗਤਾ ਭਵਥ,
3 Ich möchte euch aber zu bedenken geben, daß das Haupt jedes Mannes Christus ist, das Haupt der Frau aber ist der Mann, und das Haupt Christi ist Gott.
ਏਕੈਕਸ੍ਯ ਪੁਰੁਸ਼਼ਸ੍ਯੋੱਤਮਾਙ੍ਗਸ੍ਵਰੂਪਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ, ਯੋਸ਼਼ਿਤਸ਼੍ਚੋੱਤਮਾਙ੍ਗਸ੍ਵਰੂਪਃ ਪੁਮਾਨ੍, ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਚੋੱਤਮਾਙ੍ਗਸ੍ਵਰੂਪ ਈਸ਼੍ਵਰਃ|
4 Jeder Mann, der beim Beten oder beim prophetischen Reden eine Kopfbedeckung trägt, entehrt dadurch sein Haupt;
ਅਪਰਮ੍ ਆੱਛਾਦਿਤੋੱਤਮਾਙ੍ਗੇਨ ਯੇਨ ਪੁੰਸਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਕ੍ਰਿਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਵਾਣੀ ਕਥ੍ਯਤੇ ਵਾ ਤੇਨ ਸ੍ਵੀਯੋੱਤਮਾਙ੍ਗਮ੍ ਅਵਜ੍ਞਾਯਤੇ|
5 jede Frau dagegen, die mit unverhülltem Haupte betet oder prophetisch redet, entehrt dadurch ihr Haupt, denn sie steht damit auf völlig gleicher Stufe mit einer Geschorenen.
ਅਨਾੱਛਾਦਿਤੋੱਤਮਾਙ੍ਗਯਾ ਯਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਾ ਚ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਕ੍ਰਿਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਵਾਣੀ ਕਥ੍ਯਤੇ ਵਾ ਤਯਾਪਿ ਸ੍ਵੀਯੋੱਤਮਾਙ੍ਗਮ੍ ਅਵਜ੍ਞਾਯਤੇ ਯਤਃ ਸਾ ਮੁਣ੍ਡਿਤਸ਼ਿਰਃਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ|
6 Denn wenn eine Frau sich nicht verschleiert, so mag sie sich auch das Haar abschneiden lassen; ist es aber für eine Frau schimpflich, sich das Haar kurz zu schneiden oder es sich ganz abscheren zu lassen, so soll sie sich verschleiern!
ਅਨਾੱਛਾਦਿਤਮਸ੍ਤਕਾ ਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਤਸ੍ਯਾਃ ਸ਼ਿਰਃ ਮੁਣ੍ਡਨੀਯਮੇਵ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋਸ਼਼ਿਤਃ ਕੇਸ਼ੱਛੇਦਨੰ ਸ਼ਿਰੋਮੁਣ੍ਡਨੰ ਵਾ ਯਦਿ ਲੱਜਾਜਨਕੰ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਤਯਾ ਸ੍ਵਸ਼ਿਰ ਆੱਛਾਦ੍ਯਤਾਂ|
7 Der Mann dagegen darf das Haupt nicht verhüllt haben, weil er Gottes Abbild und Abglanz ist; die Frau aber ist der Abglanz des Mannes.
ਪੁਮਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਿਮੂਰ੍ੱਤਿਃ ਪ੍ਰਤਿਤੇਜਃਸ੍ਵਰੂਪਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਨ ਸ਼ਿਰੋ ਨਾੱਛਾਦਨੀਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੀਮਨ੍ਤਿਨੀ ਪੁੰਸਃ ਪ੍ਰਤਿਬਿਮ੍ਬਸ੍ਵਰੂਪਾ|
8 Der Mann stammt ja doch nicht von der Frau, sondern die Frau vom Manne;
ਯਤੋ ਯੋਸ਼਼ਾਤਃ ਪੁਮਾਨ੍ ਨੋਦਪਾਦਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੁੰਸੋ ਯੋਸ਼਼ਿਦ੍ ਉਦਪਾਦਿ|
9 auch ist der Mann ja nicht um der Frau willen geschaffen, sondern die Frau um des Mannes willen.
ਅਧਿਕਨ੍ਤੁ ਯੋਸ਼਼ਿਤਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪੁੰਸਃ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਨ ਬਭੂਵ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੁੰਸਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯੋਸ਼਼ਿਤਃ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਬਭੂਵ|
10 Deshalb muß die Frau (ein Zeichen der) Herrschaft auf dem Haupte tragen um der Engel willen.
ਇਤਿ ਹੇਤੋ ਰ੍ਦੂਤਾਨਾਮ੍ ਆਦਰਾਦ੍ ਯੋਸ਼਼ਿਤਾ ਸ਼ਿਰਸ੍ਯਧੀਨਤਾਸੂਚਕਮ੍ ਆਵਰਣੰ ਧਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ|
11 Sonst steht jedoch weder die Frau gesondert vom Mann, noch der Mann gesondert von der Frau im Herrn da;
ਤਥਾਪਿ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਵਿਧਿਨਾ ਪੁਮਾਂਸੰ ਵਿਨਾ ਯੋਸ਼਼ਿੰਨ ਜਾਯਤੇ ਯੋਸ਼਼ਿਤਞ੍ਚ ਵਿਨਾ ਪੁਮਾਨ੍ ਨ ਜਾਯਤੇ|
12 denn wie die Frau aus dem Manne entstanden ist, so wird wiederum der Mann durch die Frau geboren; alles aber ist von Gott ausgegangen.
ਯਤੋ ਯਥਾ ਪੁੰਸੋ ਯੋਸ਼਼ਿਦ੍ ਉਦਪਾਦਿ ਤਥਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਃ ਪੁਮਾਨ੍ ਜਾਯਤੇ, ਸਰ੍ੱਵਵਸ੍ਤੂਨਿ ਚੇਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਉਤ੍ਪਦ੍ਯਨ੍ਤੇ|
13 Urteilt für euch selbst: Ist es schicklich, daß eine Frau unverhüllt zu Gott betet?
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰੇਵੈਤਦ੍ ਵਿਵਿਚ੍ਯਤਾਂ, ਅਨਾਵ੍ਰੁʼਤਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨੰ ਕਿੰ ਸੁਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯੰ ਭਵੇਤ੍?
14 Und lehrt euch nicht schon euer natürliches Gefühl, daß, wenn ein Mann langes Haar trägt, es eine Schmach für ihn ist,
ਪੁਰੁਸ਼਼ਸ੍ਯ ਦੀਰ੍ਘਕੇਸ਼ਤ੍ਵੰ ਤਸ੍ਯ ਲੱਜਾਜਨਕੰ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋਸ਼਼ਿਤੋ ਦੀਰ੍ਘਕੇਸ਼ਤ੍ਵੰ ਤਸ੍ਯਾ ਗੌਰਵਜਨਕੰ
15 während, wenn eine Frau langes Haar trägt, es eine Ehre für sie ist? Denn das lange Haar ist ihr als Schleier gegeben.
ਯਤ ਆੱਛਾਦਨਾਯ ਤਸ੍ਯੈ ਕੇਸ਼ਾ ਦੱਤਾ ਇਤਿ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸ੍ਵਭਾਵਤੋ ਨ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ?
16 Will aber jemand durchaus auf seiner abweichenden Meinung bestehen (so wisse er): Wir kennen eine solche Sitte nicht, und auch die Gemeinden Gottes überhaupt.
ਅਤ੍ਰ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਵਿਵਦਿਤੁਮ੍ ਇੱਛੇਤ੍ ਤਰ੍ਹ੍ਯਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਸਮਿਤੀਨਾਞ੍ਚ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਰੀਤਿ ਰ੍ਨ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
17 Die folgenden Anordnungen aber treffe ich, weil ich es nicht löblich finde, daß eure Zusammenkünfte euch nicht zum Segen, sondern zur Schädigung gereichen.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਭਦ੍ਰਾਯ ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੁਤ੍ਸਿਤਾਯ ਸਮਾਗਮ੍ਯਤੇ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਤਾਨਿ ਭਾਸ਼਼ਮਾਣੇਨ ਮਯਾ ਯੂਯੰ ਨ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਨੀਯਾਃ|
18 Zunächst nämlich höre ich, daß, wenn ihr in einer Gemeindeversammlung zusammenkommt, Spaltungen unter euch bestehen, und zum Teil glaube ich es wirklich;
ਪ੍ਰਥਮਤਃ ਸਮਿਤੌ ਸਮਾਗਤਾਨਾਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਭੇਦਾਃ ਸਨ੍ਤੀਤਿ ਵਾਰ੍ੱਤਾ ਮਯਾ ਸ਼੍ਰੂਯਤੇ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਸਤ੍ਯੰ ਮਨ੍ਯਤੇ ਚ|
19 es muß ja doch auch Parteiungen bei euch geben, damit die Bewährten unter euch erkennbar werden!
ਯਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਯੇ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾਸ੍ਤੇ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਭੇਦੈ ਰ੍ਭਵਿਤਵ੍ਯਮੇਵ|
20 Wenn ihr also an einem Ort zusammenkommt, so ist es nicht möglich, das Herrenmahl zu essen;
ਏਕਤ੍ਰ ਸਮਾਗਤੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਪ੍ਰਭਾਵੰ ਭੇਜ੍ਯੰ ਭੁਜ੍ਯਤ ਇਤਿ ਨਹਿ;
21 denn jeder nimmt beim Essen seine eigene Mahlzeit vorweg, so daß der eine hungrig bleibt, während der andere trunken ist.
ਯਤੋ ਭੋਜਨਕਾਲੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮੇਕੈਕੇਨ ਸ੍ਵਕੀਯੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਤੂਰ੍ਣੰ ਗ੍ਰਸ੍ਯਤੇ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਕੋ ਜਨੋ ਬੁਭੁਕ੍ਸ਼਼ਿਤਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਅਨ੍ਯਸ਼੍ਚ ਪਰਿਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤੋ ਭਵਤਿ|
22 Habt ihr denn keine Häuser, um dort zu essen und zu trinken? Oder verachtet ihr die Gemeinde Gottes und geht ihr darauf aus, die Unbemittelten zu beschämen? Was soll ich dazu sagen? Soll ich euch etwa loben? In diesem Punkte sicherlich nicht!
ਭੋਜਨਪਾਨਾਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿੰ ਵੇਸ਼੍ਮਾਨਿ ਨ ਸਨ੍ਤਿ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਵਾ ਕਿਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮਿਤਿੰ ਤੁੱਛੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਦੀਨਾ ਲੋਕਾ ਅਵਜ੍ਞਾਯਨ੍ਤੇ? ਇਤ੍ਯਨੇਨ ਮਯਾ ਕਿੰ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ? ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਮਯਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਨੀਯਾਃ? ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਯੂਯੰ ਨ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਨੀਯਾਃ|
23 Denn ich habe es meinerseits vom Herrn her so überkommen, wie ich es euch auch überliefert habe: Der Herr Jesus, in der Nacht, in der er verraten wurde, nahm er Brot,
ਪ੍ਰਭੁਤੋ ਯ ਉਪਦੇਸ਼ੋ ਮਯਾ ਲਬ੍ਧੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਸਮਰ੍ਪਿਤਸ਼੍ਚ ਸ ਏਸ਼਼ਃ|
24 sprach das Dankgebet, brach das Brot und sagte: »Dies ist mein Leib, (der) für euch (gebrochen oder: dahingegeben wird); dies tut zu meinem Gedächtnis!«
ਪਰਕਰਸਮਰ੍ਪਣਕ੍ਸ਼਼ਪਾਯਾਂ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੂਪਮਾਦਾਯੇਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵ੍ਯਾਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤੰ ਭਙ੍ਕ੍ਤ੍ਵਾ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰੇਤਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਤਾਂ ਭੁਜ੍ਯਤਾਞ੍ਚ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਭਗ੍ਨੰ ਮਮ ਸ਼ਰੀਰੰ; ਮਮ ਸ੍ਮਰਣਾਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰੇਤਤ੍ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ|
25 Ebenso (nahm er) auch den Kelch nach dem Mahl und sagte: »Dieser Kelch ist der neue Bund in meinem Blut; dies tut, sooft ihr (ihn) trinkt, zu meinem Gedächtnis!«
ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਭੇਜਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਤਥੈਵ ਕੰਸਮ੍ ਆਦਾਯ ਤੇਨੋਕ੍ਤੰ ਕੰਸੋ(ਅ)ਯੰ ਮਮ ਸ਼ੋਣਿਤੇਨ ਸ੍ਥਾਪਿਤੋ ਨੂਤਨਨਿਯਮਃ; ਯਤਿਵਾਰੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰੇਤਤ੍ ਪੀਯਤੇ ਤਤਿਵਾਰੰ ਮਮ ਸ੍ਮਰਣਾਰ੍ਥੰ ਪੀਯਤਾਂ|
26 Denn sooft ihr dieses Brot eßt und den Kelch trinkt, verkündigt ihr (damit) den Tod des Herrn, bis er (wieder-) kommt.
ਯਤਿਵਾਰੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰੇਸ਼਼ ਪੂਪੋ ਭੁਜ੍ਯਤੇ ਭਾਜਨੇਨਾਨੇਨ ਪੀਯਤੇ ਚ ਤਤਿਵਾਰੰ ਪ੍ਰਭੋਰਾਗਮਨੰ ਯਾਵਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਤੇ|
27 Wer daher in unwürdiger Weise das Brot ißt oder den Kelch des Herrn trinkt, der wird sich am Leibe und am Blute des Herrn versündigen.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਯੋਗ੍ਯਤ੍ਵੇਨ ਪ੍ਰਭੋਰਿਮੰ ਪੂਪਮ੍ ਅਸ਼੍ਨਾਤਿ ਤਸ੍ਯਾਨੇਨ ਭਾਜਨੇਨ ਪਿਵਤਿ ਚ ਸ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕਾਯਰੁਧਿਰਯੋ ਰ੍ਦਣ੍ਡਦਾਯੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
28 Jedermann prüfe sich also selbst und esse dann erst von dem Brot und trinke von dem Kelch!
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਾਨਵੇਨਾਗ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾਨ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਏਸ਼਼ ਪੂਪੋ ਭੁਜ੍ਯਤਾਂ ਕੰਸੇਨਾਨੇਨ ਚ ਪੀਯਤਾਂ|
29 Denn wer da ißt und trinkt, der zieht sich selbst durch sein Essen und Trinken ein (göttliches) Strafurteil zu, wenn er den Leib (des Herrn) nicht unterscheidet.
ਯੇਨ ਚਾਨਰ੍ਹਤ੍ਵੇਨ ਭੁਜ੍ਯਤੇ ਪੀਯਤੇ ਚ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕਾਯਮ੍ ਅਵਿਮ੍ਰੁʼਸ਼ਤਾ ਤੇਨ ਦਣ੍ਡਪ੍ਰਾਪ੍ਤਯੇ ਭੁਜ੍ਯਤੇ ਪੀਯਤੇ ਚ|
30 Deshalb gibt es unter euch auch Schwache und Kranke in so großer Zahl, und gar viele sind schon entschlafen.
ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਭੂਰਿਸ਼ੋ ਲੋਕਾ ਦੁਰ੍ੱਬਲਾ ਰੋਗਿਣਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ ਬਹਵਸ਼੍ਚ ਮਹਾਨਿਦ੍ਰਾਂ ਗਤਾਃ|
31 Wenn wir aber mit uns selbst ins Gericht gingen, so würden wir kein Strafurteil empfangen.
ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਦ੍ਯਾਤ੍ਮਵਿਚਾਰੋ(ਅ)ਕਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤ ਤਰ੍ਹਿ ਦਣ੍ਡੋ ਨਾਲਪ੍ਸ੍ਯਤ;
32 Indem wir jedoch ein Strafurteil empfangen, werden wir vom Herrn gezüchtigt, damit wir nicht mit der Welt zusammen verurteilt werden.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਾਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਚਾਰੋ ਭਵਤਿ ਤਦਾ ਵਯੰ ਜਗਤੋ ਜਨੈਃ ਸਮੰ ਯਦ੍ ਦਣ੍ਡੰ ਨ ਲਭਾਮਹੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਭੁੰਜ੍ਮਹੇ|
33 Darum, meine Brüder, wenn ihr zum Essen zusammenkommt, so wartet aufeinander!
ਹੇ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਭੋਜਨਾਰ੍ਥੰ ਮਿਲਿਤਾਨਾਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੇਨੇਤਰੋ(ਅ)ਨੁਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਤਾਂ|
34 Wenn jemand Hunger hat, so esse er (vorher) zu Hause, damit ihr durch eure Zusammenkünfte euch kein Strafgericht zuzieht. Das Weitere werde ich anordnen, wenn ich (zu euch) komme.
ਯਸ਼੍ਚ ਬੁਭੁਕ੍ਸ਼਼ਿਤਃ ਸ ਸ੍ਵਗ੍ਰੁʼਹੇ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤਾਂ| ਦਣ੍ਡਪ੍ਰਾਪ੍ਤਯੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਸਮਾਗਮ੍ਯਤਾਂ| ਏਤਦ੍ਭਿੰਨੰ ਯਦ੍ ਆਦੇਸ਼਼੍ਟਵ੍ਯੰ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪਾਗਮਨਕਾਲੇ ਮਯਾਦੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ|
