1 Korinther 11
1 Nehmt mich zum Vorbild, gleichwie ich meinerseits dem Vorbild Christi nachfolge!
ହେ ଭ୍ରାତରଃ, ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମିନ୍ କାର୍ୟ୍ୟେ ମାଂ ସ୍ମରଥ ମଯା ଚ ଯାଦୃଗୁପଦିଷ୍ଟାସ୍ତାଦୃଗାଚରଥୈତତ୍କାରଣାତ୍ ମଯା ପ୍ରଶଂସନୀଯା ଆଧ୍ବେ|
2 Ich erkenne es aber lobend bei euch an, daß »ihr in allen Beziehungen meiner eingedenk seid und an den Überlieferungen festhaltet, wie ich sie euch mitgeteilt habe.«
ତଥାପି ମମୈଷା ୱାଞ୍ଛା ଯଦ୍ ଯୂଯମିଦମ୍ ଅୱଗତା ଭୱଥ,
3 Ich möchte euch aber zu bedenken geben, daß das Haupt jedes Mannes Christus ist, das Haupt der Frau aber ist der Mann, und das Haupt Christi ist Gott.
ଏକୈକସ୍ୟ ପୁରୁଷସ୍ୟୋତ୍ତମାଙ୍ଗସ୍ୱରୂପଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଃ, ଯୋଷିତଶ୍ଚୋତ୍ତମାଙ୍ଗସ୍ୱରୂପଃ ପୁମାନ୍, ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଚୋତ୍ତମାଙ୍ଗସ୍ୱରୂପ ଈଶ୍ୱରଃ|
4 Jeder Mann, der beim Beten oder beim prophetischen Reden eine Kopfbedeckung trägt, entehrt dadurch sein Haupt;
ଅପରମ୍ ଆଚ୍ଛାଦିତୋତ୍ତମାଙ୍ଗେନ ଯେନ ପୁଂସା ପ୍ରାର୍ଥନା କ୍ରିଯତ ଈଶ୍ୱରୀଯୱାଣୀ କଥ୍ୟତେ ୱା ତେନ ସ୍ୱୀଯୋତ୍ତମାଙ୍ଗମ୍ ଅୱଜ୍ଞାଯତେ|
5 jede Frau dagegen, die mit unverhülltem Haupte betet oder prophetisch redet, entehrt dadurch ihr Haupt, denn sie steht damit auf völlig gleicher Stufe mit einer Geschorenen.
ଅନାଚ୍ଛାଦିତୋତ୍ତମାଙ୍ଗଯା ଯଯା ଯୋଷିତା ଚ ପ୍ରାର୍ଥନା କ୍ରିଯତ ଈଶ୍ୱରୀଯୱାଣୀ କଥ୍ୟତେ ୱା ତଯାପି ସ୍ୱୀଯୋତ୍ତମାଙ୍ଗମ୍ ଅୱଜ୍ଞାଯତେ ଯତଃ ସା ମୁଣ୍ଡିତଶିରଃସଦୃଶା|
6 Denn wenn eine Frau sich nicht verschleiert, so mag sie sich auch das Haar abschneiden lassen; ist es aber für eine Frau schimpflich, sich das Haar kurz zu schneiden oder es sich ganz abscheren zu lassen, so soll sie sich verschleiern!
ଅନାଚ୍ଛାଦିତମସ୍ତକା ଯା ଯୋଷିତ୍ ତସ୍ୟାଃ ଶିରଃ ମୁଣ୍ଡନୀଯମେୱ କିନ୍ତୁ ଯୋଷିତଃ କେଶଚ୍ଛେଦନଂ ଶିରୋମୁଣ୍ଡନଂ ୱା ଯଦି ଲଜ୍ଜାଜନକଂ ଭୱେତ୍ ତର୍ହି ତଯା ସ୍ୱଶିର ଆଚ୍ଛାଦ୍ୟତାଂ|
7 Der Mann dagegen darf das Haupt nicht verhüllt haben, weil er Gottes Abbild und Abglanz ist; die Frau aber ist der Abglanz des Mannes.
ପୁମାନ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତିଃ ପ୍ରତିତେଜଃସ୍ୱରୂପଶ୍ଚ ତସ୍ମାତ୍ ତେନ ଶିରୋ ନାଚ୍ଛାଦନୀଯଂ କିନ୍ତୁ ସୀମନ୍ତିନୀ ପୁଂସଃ ପ୍ରତିବିମ୍ବସ୍ୱରୂପା|
8 Der Mann stammt ja doch nicht von der Frau, sondern die Frau vom Manne;
ଯତୋ ଯୋଷାତଃ ପୁମାନ୍ ନୋଦପାଦି କିନ୍ତୁ ପୁଂସୋ ଯୋଷିଦ୍ ଉଦପାଦି|
9 auch ist der Mann ja nicht um der Frau willen geschaffen, sondern die Frau um des Mannes willen.
ଅଧିକନ୍ତୁ ଯୋଷିତଃ କୃତେ ପୁଂସଃ ସୃଷ୍ଟି ର୍ନ ବଭୂୱ କିନ୍ତୁ ପୁଂସଃ କୃତେ ଯୋଷିତଃ ସୃଷ୍ଟି ର୍ବଭୂୱ|
10 Deshalb muß die Frau (ein Zeichen der) Herrschaft auf dem Haupte tragen um der Engel willen.
ଇତି ହେତୋ ର୍ଦୂତାନାମ୍ ଆଦରାଦ୍ ଯୋଷିତା ଶିରସ୍ୟଧୀନତାସୂଚକମ୍ ଆୱରଣଂ ଧର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ|
11 Sonst steht jedoch weder die Frau gesondert vom Mann, noch der Mann gesondert von der Frau im Herrn da;
ତଥାପି ପ୍ରଭୋ ର୍ୱିଧିନା ପୁମାଂସଂ ୱିନା ଯୋଷିନ୍ନ ଜାଯତେ ଯୋଷିତଞ୍ଚ ୱିନା ପୁମାନ୍ ନ ଜାଯତେ|
12 denn wie die Frau aus dem Manne entstanden ist, so wird wiederum der Mann durch die Frau geboren; alles aber ist von Gott ausgegangen.
ଯତୋ ଯଥା ପୁଂସୋ ଯୋଷିଦ୍ ଉଦପାଦି ତଥା ଯୋଷିତଃ ପୁମାନ୍ ଜାଯତେ, ସର୍ୱ୍ୱୱସ୍ତୂନି ଚେଶ୍ୱରାଦ୍ ଉତ୍ପଦ୍ୟନ୍ତେ|
13 Urteilt für euch selbst: Ist es schicklich, daß eine Frau unverhüllt zu Gott betet?
ଯୁଷ୍ମାଭିରେୱୈତଦ୍ ୱିୱିଚ୍ୟତାଂ, ଅନାୱୃତଯା ଯୋଷିତା ପ୍ରାର୍ଥନଂ କିଂ ସୁଦୃଶ୍ୟଂ ଭୱେତ୍?
14 Und lehrt euch nicht schon euer natürliches Gefühl, daß, wenn ein Mann langes Haar trägt, es eine Schmach für ihn ist,
ପୁରୁଷସ୍ୟ ଦୀର୍ଘକେଶତ୍ୱଂ ତସ୍ୟ ଲଜ୍ଜାଜନକଂ, କିନ୍ତୁ ଯୋଷିତୋ ଦୀର୍ଘକେଶତ୍ୱଂ ତସ୍ୟା ଗୌରୱଜନକଂ
15 während, wenn eine Frau langes Haar trägt, es eine Ehre für sie ist? Denn das lange Haar ist ihr als Schleier gegeben.
ଯତ ଆଚ୍ଛାଦନାଯ ତସ୍ୟୈ କେଶା ଦତ୍ତା ଇତି କିଂ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ସ୍ୱଭାୱତୋ ନ ଶିକ୍ଷ୍ୟତେ?
16 Will aber jemand durchaus auf seiner abweichenden Meinung bestehen (so wisse er): Wir kennen eine solche Sitte nicht, und auch die Gemeinden Gottes überhaupt.
ଅତ୍ର ଯଦି କଶ୍ଚିଦ୍ ୱିୱଦିତୁମ୍ ଇଚ୍ଛେତ୍ ତର୍ହ୍ୟସ୍ମାକମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯସମିତୀନାଞ୍ଚ ତାଦୃଶୀ ରୀତି ର୍ନ ୱିଦ୍ୟତେ|
17 Die folgenden Anordnungen aber treffe ich, weil ich es nicht löblich finde, daß eure Zusammenkünfte euch nicht zum Segen, sondern zur Schädigung gereichen.
ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନ ଭଦ୍ରାଯ କିନ୍ତୁ କୁତ୍ସିତାଯ ସମାଗମ୍ୟତେ ତସ୍ମାଦ୍ ଏତାନି ଭାଷମାଣେନ ମଯା ଯୂଯଂ ନ ପ୍ରଶଂସନୀଯାଃ|
18 Zunächst nämlich höre ich, daß, wenn ihr in einer Gemeindeversammlung zusammenkommt, Spaltungen unter euch bestehen, und zum Teil glaube ich es wirklich;
ପ୍ରଥମତଃ ସମିତୌ ସମାଗତାନାଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ ଭେଦାଃ ସନ୍ତୀତି ୱାର୍ତ୍ତା ମଯା ଶ୍ରୂଯତେ ତନ୍ମଧ୍ୟେ କିଞ୍ଚିତ୍ ସତ୍ୟଂ ମନ୍ୟତେ ଚ|
19 es muß ja doch auch Parteiungen bei euch geben, damit die Bewährten unter euch erkennbar werden!
ଯତୋ ହେତୋ ର୍ୟୁଷ୍ମନ୍ମଧ୍ୟେ ଯେ ପରୀକ୍ଷିତାସ୍ତେ ଯତ୍ ପ୍ରକାଶ୍ୟନ୍ତେ ତଦର୍ଥଂ ଭେଦୈ ର୍ଭୱିତୱ୍ୟମେୱ|
20 Wenn ihr also an einem Ort zusammenkommt, so ist es nicht möglich, das Herrenmahl zu essen;
ଏକତ୍ର ସମାଗତୈ ର୍ୟୁଷ୍ମାଭିଃ ପ୍ରଭାୱଂ ଭେଜ୍ୟଂ ଭୁଜ୍ୟତ ଇତି ନହି;
21 denn jeder nimmt beim Essen seine eigene Mahlzeit vorweg, so daß der eine hungrig bleibt, während der andere trunken ist.
ଯତୋ ଭୋଜନକାଲେ ଯୁଷ୍ମାକମେକୈକେନ ସ୍ୱକୀଯଂ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ତୂର୍ଣଂ ଗ୍ରସ୍ୟତେ ତସ୍ମାଦ୍ ଏକୋ ଜନୋ ବୁଭୁକ୍ଷିତସ୍ତିଷ୍ଠତି, ଅନ୍ୟଶ୍ଚ ପରିତୃପ୍ତୋ ଭୱତି|
22 Habt ihr denn keine Häuser, um dort zu essen und zu trinken? Oder verachtet ihr die Gemeinde Gottes und geht ihr darauf aus, die Unbemittelten zu beschämen? Was soll ich dazu sagen? Soll ich euch etwa loben? In diesem Punkte sicherlich nicht!
ଭୋଜନପାନାର୍ଥଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ କିଂ ୱେଶ୍ମାନି ନ ସନ୍ତି? ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ୱା କିମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସମିତିଂ ତୁଚ୍ଛୀକୃତ୍ୟ ଦୀନା ଲୋକା ଅୱଜ୍ଞାଯନ୍ତେ? ଇତ୍ୟନେନ ମଯା କିଂ ୱକ୍ତୱ୍ୟଂ? ଯୂଯଂ କିଂ ମଯା ପ୍ରଶଂସନୀଯାଃ? ଏତସ୍ମିନ୍ ଯୂଯଂ ନ ପ୍ରଶଂସନୀଯାଃ|
23 Denn ich habe es meinerseits vom Herrn her so überkommen, wie ich es euch auch überliefert habe: Der Herr Jesus, in der Nacht, in der er verraten wurde, nahm er Brot,
ପ୍ରଭୁତୋ ଯ ଉପଦେଶୋ ମଯା ଲବ୍ଧୋ ଯୁଷ୍ମାସୁ ସମର୍ପିତଶ୍ଚ ସ ଏଷଃ|
24 sprach das Dankgebet, brach das Brot und sagte: »Dies ist mein Leib, (der) für euch (gebrochen oder: dahingegeben wird); dies tut zu meinem Gedächtnis!«
ପରକରସମର୍ପଣକ୍ଷପାଯାଂ ପ୍ରଭୁ ର୍ୟୀଶୁଃ ପୂପମାଦାଯେଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱ୍ୟାହୃତ୍ୟ ତଂ ଭଙ୍କ୍ତ୍ୱା ଭାଷିତୱାନ୍ ଯୁଷ୍ମାଭିରେତଦ୍ ଗୃହ୍ୟତାଂ ଭୁଜ୍ୟତାଞ୍ଚ ତଦ୍ ଯୁଷ୍ମତ୍କୃତେ ଭଗ୍ନଂ ମମ ଶରୀରଂ; ମମ ସ୍ମରଣାର୍ଥଂ ଯୁଷ୍ମାଭିରେତତ୍ କ୍ରିଯତାଂ|
25 Ebenso (nahm er) auch den Kelch nach dem Mahl und sagte: »Dieser Kelch ist der neue Bund in meinem Blut; dies tut, sooft ihr (ihn) trinkt, zu meinem Gedächtnis!«
ପୁନଶ୍ଚ ଭେଜନାତ୍ ପରଂ ତଥୈୱ କଂସମ୍ ଆଦାଯ ତେନୋକ୍ତଂ କଂସୋଽଯଂ ମମ ଶୋଣିତେନ ସ୍ଥାପିତୋ ନୂତନନିଯମଃ; ଯତିୱାରଂ ଯୁଷ୍ମାଭିରେତତ୍ ପୀଯତେ ତତିୱାରଂ ମମ ସ୍ମରଣାର୍ଥଂ ପୀଯତାଂ|
26 Denn sooft ihr dieses Brot eßt und den Kelch trinkt, verkündigt ihr (damit) den Tod des Herrn, bis er (wieder-) kommt.
ଯତିୱାରଂ ଯୁଷ୍ମାଭିରେଷ ପୂପୋ ଭୁଜ୍ୟତେ ଭାଜନେନାନେନ ପୀଯତେ ଚ ତତିୱାରଂ ପ୍ରଭୋରାଗମନଂ ଯାୱତ୍ ତସ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁଃ ପ୍ରକାଶ୍ୟତେ|
27 Wer daher in unwürdiger Weise das Brot ißt oder den Kelch des Herrn trinkt, der wird sich am Leibe und am Blute des Herrn versündigen.
ଅପରଞ୍ଚ ଯଃ କଶ୍ଚିଦ୍ ଅଯୋଗ୍ୟତ୍ୱେନ ପ୍ରଭୋରିମଂ ପୂପମ୍ ଅଶ୍ନାତି ତସ୍ୟାନେନ ଭାଜନେନ ପିୱତି ଚ ସ ପ୍ରଭୋଃ କାଯରୁଧିରଯୋ ର୍ଦଣ୍ଡଦାଯୀ ଭୱିଷ୍ୟତି|
28 Jedermann prüfe sich also selbst und esse dann erst von dem Brot und trinke von dem Kelch!
ତସ୍ମାତ୍ ମାନୱେନାଗ୍ର ଆତ୍ମାନ ପରୀକ୍ଷ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଏଷ ପୂପୋ ଭୁଜ୍ୟତାଂ କଂସେନାନେନ ଚ ପୀଯତାଂ|
29 Denn wer da ißt und trinkt, der zieht sich selbst durch sein Essen und Trinken ein (göttliches) Strafurteil zu, wenn er den Leib (des Herrn) nicht unterscheidet.
ଯେନ ଚାନର୍ହତ୍ୱେନ ଭୁଜ୍ୟତେ ପୀଯତେ ଚ ପ୍ରଭୋଃ କାଯମ୍ ଅୱିମୃଶତା ତେନ ଦଣ୍ଡପ୍ରାପ୍ତଯେ ଭୁଜ୍ୟତେ ପୀଯତେ ଚ|
30 Deshalb gibt es unter euch auch Schwache und Kranke in so großer Zahl, und gar viele sind schon entschlafen.
ଏତତ୍କାରଣାଦ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଭୂରିଶୋ ଲୋକା ଦୁର୍ବ୍ବଲା ରୋଗିଣଶ୍ଚ ସନ୍ତି ବହୱଶ୍ଚ ମହାନିଦ୍ରାଂ ଗତାଃ|
31 Wenn wir aber mit uns selbst ins Gericht gingen, so würden wir kein Strafurteil empfangen.
ଅସ୍ମାଭି ର୍ୟଦ୍ୟାତ୍ମୱିଚାରୋଽକାରିଷ୍ୟତ ତର୍ହି ଦଣ୍ଡୋ ନାଲପ୍ସ୍ୟତ;
32 Indem wir jedoch ein Strafurteil empfangen, werden wir vom Herrn gezüchtigt, damit wir nicht mit der Welt zusammen verurteilt werden.
କିନ୍ତୁ ଯଦାସ୍ମାକଂ ୱିଚାରୋ ଭୱତି ତଦା ୱଯଂ ଜଗତୋ ଜନୈଃ ସମଂ ଯଦ୍ ଦଣ୍ଡଂ ନ ଲଭାମହେ ତଦର୍ଥଂ ପ୍ରଭୁନା ଶାସ୍ତିଂ ଭୁଂଜ୍ମହେ|
33 Darum, meine Brüder, wenn ihr zum Essen zusammenkommt, so wartet aufeinander!
ହେ ମମ ଭ୍ରାତରଃ, ଭୋଜନାର୍ଥଂ ମିଲିତାନାଂ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଏକେନେତରୋଽନୁଗୃହ୍ୟତାଂ|
34 Wenn jemand Hunger hat, so esse er (vorher) zu Hause, damit ihr durch eure Zusammenkünfte euch kein Strafgericht zuzieht. Das Weitere werde ich anordnen, wenn ich (zu euch) komme.
ଯଶ୍ଚ ବୁଭୁକ୍ଷିତଃ ସ ସ୍ୱଗୃହେ ଭୁଙ୍କ୍ତାଂ| ଦଣ୍ଡପ୍ରାପ୍ତଯେ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନ ସମାଗମ୍ୟତାଂ| ଏତଦ୍ଭିନ୍ନଂ ଯଦ୍ ଆଦେଷ୍ଟୱ୍ୟଂ ତଦ୍ ଯୁଷ୍ମତ୍ସମୀପାଗମନକାଲେ ମଯାଦେକ୍ଷ୍ୟତେ|
