Offenbarung 5
1 Und ich sah in der rechten Hand des, der auf dem Stuhl saß, ein Buch, beschrieben inwendig und auswendig, versiegelt mit sieben Siegeln.
అనన్తరం తస్య సిహాసనోపవిష్టజనస్య దక్షిణస్తే ఽన్త ర్బహిశ్చ లిఖితం పత్రమేకం మయా దృష్టం తత్ సప్తముద్రాభిరఙ్కితం|
2 Und ich sah einen starken Engel, der rief aus mit großer Stimme: Wer ist würdig, das Buch aufzutun und seine Siegel zu brechen?
తత్పశ్చాద్ ఏకో బలవాన్ దూతో దృష్టః స ఉచ్చైః స్వరేణ వాచమిమాం ఘోషయతి కః పత్రమేతద్ వివరీతుం తమ్ముద్రా మోచయితుఞ్చార్హతి?
3 Und niemand im Himmel noch auf Erden noch unter der Erde konnte das Buch auftun und hineinsehen.
కిన్తు స్వర్గమర్త్త్యపాతాలేషు తత్ పత్రం వివరీతుం నిరీక్షితుఞ్చ కస్యాపి సామర్థ్యం నాభవత్|
4 Und ich weinte sehr, daß niemand würdig erfunden ward, das Buch aufzutun und zu lesen noch hineinzusehen.
అతో యస్తత్ పత్రం వివరీతుం నిరీక్షితుఞ్చార్హతి తాదృశజనస్యాభావాద్ అహం బహు రోదితవాన్|
5 Und einer von den Ältesten spricht zu mir: Weine nicht! Siehe, es hat überwunden der Löwe, der da ist vom Geschlecht Juda, die Wurzel Davids, aufzutun das Buch und zu brechen seine sieben Siegel.
కిన్తు తేషాం ప్రాచీనానామ్ ఏకో జనో మామవదత్ మా రోదీః పశ్య యో యిహూదావంశీయః సింహో దాయూదో మూలస్వరూపశ్చాస్తి స పత్రస్య తస్య సప్తముద్రాణాఞ్చ మోచనాయ ప్రమూతవాన్|
6 Und ich sah, und siehe, mitten zwischen dem Stuhl und den vier Tieren und zwischen den Ältesten stand ein Lamm, wie wenn es erwürgt wäre, und hatte sieben Hörner und sieben Augen, das sind die sieben Geister Gottes, gesandt in alle Lande.
అపరం సింహాసనస్య చతుర్ణాం ప్రాణినాం ప్రాచీనవర్గస్య చ మధ్య ఏకో మేషశావకో మయా దృష్టః స ఛేదిత ఇవ తస్య సప్తశృఙ్గాణి సప్తలోచనాని చ సన్తి తాని కృత్స్నాం పృథివీం ప్రేషితా ఈశ్వరస్య సప్తాత్మానః|
7 Und es kam und nahm das Buch aus der Hand des, der auf dem Stuhl saß.
స ఉపాగత్య తస్య సింహాసనోపవిష్టజనస్య దక్షిణకరాత్ తత్ పత్రం గృహీతవాన్|
8 Und da es das Buch nahm, da fielen die vier Tiere und die vierundzwanzig Ältesten nieder vor dem Lamm und hatten ein jeglicher Harfen und goldene Schalen voll Räuchwerk, das sind die Gebete der Heiligen,
పత్రే గృహీతే చత్వారః ప్రాణినశ్చతుర్వింంశతిప్రాచీనాశ్చ తస్య మేషశావకస్యాన్తికే ప్రణిపతన్తి తేషామ్ ఏకైకస్య కరయో ర్వీణాం సుగన్ధిద్రవ్యైః పరిపూర్ణం స్వర్ణమయపాత్రఞ్చ తిష్ఠతి తాని పవిత్రలోకానాం ప్రార్థనాస్వరూపాణి|
9 und sangen ein neues Lied und sprachen: Du bist würdig, zu nehmen das Buch und aufzutun seine Siegel; denn du bist erwürget und hast uns Gott erkauft mit deinem Blut aus allerlei Geschlecht und Zunge und Volk und Heiden
అపరం తే నూతనమేకం గీతమగాయన్, యథా, గ్రహీతుం పత్రికాం తస్య ముద్రా మోచయితుం తథా| త్వమేవార్హసి యస్మాత్ త్వం బలివత్ ఛేదనం గతః| సర్వ్వాభ్యో జాతిభాషాభ్యః సర్వ్వస్మాద్ వంశదేశతః| ఈశ్వరస్య కృతే ఽస్మాన్ త్వం స్వీయరక్తేన క్రీతవాన్|
10 und hast uns unserm Gott zu Königen und Priestern gemacht, und wir werden Könige sein auf Erden.
అస్మదీశ్వరపక్షే ఽస్మాన్ నృపతీన్ యాజకానపి| కృతవాంస్తేన రాజత్వం కరిష్యామో మహీతలే||
11 Und ich sah und hörte eine Stimme vieler Engel um den Stuhl und um die Tiere und um die Ältesten her; und ihre Zahl war vieltausendmal tausend;
అపరం నిరీక్షమాణేన మయా సింహాసనస్య ప్రాణిచతుష్టయస్య ప్రాచీనవర్గస్య చ పరితో బహూనాం దూతానాం రవః శ్రుతః, తేషాం సంఖ్యా అయుతాయుతాని సహస్రసహస్త్రాణి చ|
12 und sie sprachen mit großer Stimme: Das Lamm, das erwürget ist, ist würdig, zu nehmen Kraft und Reichtum und Weisheit und Stärke und Ehre und Preis und Lob.
తైరుచ్చైరిదమ్ ఉక్తం, పరాక్రమం ధనం జ్ఞానం శక్తిం గౌరవమాదరం| ప్రశంసాఞ్చార్హతి ప్రాప్తుం ఛేదితో మేషశావకః||
13 Und alle Kreatur, die im Himmel ist und auf Erden und unter der Erde und im Meer, und alles, was darinnen ist, hörte ich sagen: Dem, der auf dem Stuhl sitzt, und dem Lamm sei Lob und Ehre und Preis und Gewalt von Ewigkeit zu Ewigkeit! (aiōn g165)
అపరం స్వర్గమర్త్త్యపాతాలసాగరేషు యాని విద్యన్తే తేషాం సర్వ్వేషాం సృష్టవస్తూనాం వాగియం మయా శ్రుతా, ప్రశంసాం గౌరవం శౌర్య్యమ్ ఆధిపత్యం సనాతనం| సింహసనోపవిష్టశ్చ మేషవత్సశ్చ గచ్ఛతాం| (aiōn g165)
14 Und die vier Tiere sprachen: Amen! Und die vierundzwanzig Ältesten fielen nieder und beteten an den, der da lebt von Ewigkeit zu Ewigkeit.
అపరం తే చత్వారః ప్రాణినః కథితవన్తస్తథాస్తు, తతశ్చతుర్వింశతిప్రాచీనా అపి ప్రణిపత్య తమ్ అనన్తకాలజీవినం ప్రాణమన్|
