Psalm 9

1 Ein Psalm Davids, von der schönen Jugend, vorzusingen. Ich danke dem HERRN von ganzem Herzen und erzähle alle deine Wunder.

Przewodnikowi chóru, na Halmutlabben. Pieśń Dawida. Będę [cię] wysławiał, PANIE, całym mym sercem; będę opowiadał o wszystkich twoich cudach.

2 Ich freue mich und bin fröhlich in dir und lobe deinen Namen, du Allerhöchster,

Będę się cieszył i radował tobą, będę śpiewał twemu imieniu, o Najwyższy!

3 daß du meine Feinde hinter sich getrieben hast; sie sind gefallen und umgekommen vor dir.

Gdy cofną się moi nieprzyjaciele, upadną i znikną sprzed twego oblicza.

4 Denn du führest mein Recht und meine Sache aus; du sitzest auf dem Stuhl, ein rechter Richter.

Ty bowiem przeprowadziłeś mój sąd i moją sprawę, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.

5 Du schiltst die Heiden und bringst die Gottlosen um; ihren Namen vertilgst du immer und ewiglich.

Skarciłeś pogan, wytraciłeś niegodziwych, wymazałeś ich imię na wieki wieków.

6 Die Schwerter des Feindes haben ein Ende; die Städte hast du umgekehrt; ihr Gedächtnis ist umgekommen samt ihnen.

O nieprzyjacielu, twoje spustoszenia skończyły się na zawsze, zburzyłeś miasta, ich pamięć przepadła razem z nimi.

7 Der HERR aber bleibt ewiglich; er hat seinen Stuhl bereitet zum Gericht,

Ale PAN trwa na wieki, ustawił swój tron, by sądzić.

8 und er wird den Erdboden recht richten und die Völker regieren rechtschaffen.

On będzie sądził świat sprawiedliwie, osądzi narody według słuszności.

9 Und der HERR ist des Armen Schutz, ein Schutz in der Not.

I będzie PAN ucieczką dla uciśnionego, schronieniem w czasie niedoli.

10 Darum hoffen auf dich, die deinen Namen kennen; denn du verlässest nicht, die dich, HERR, suchen.

I będą ufać tobie ci, którzy znają twoje imię, bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy cię szukają.

11 Lobet den HERRN, der zu Zion wohnt; verkündiget unter den Völkern sein Tun!

Śpiewajcie PANU, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o jego dziełach.

12 Denn er gedenkt und fragt nach ihrem Blut; er vergißt nicht des Schreiens der Armen.

Bo on dopomina się krwi i pamięta o nich, a nie zapomina wołania strapionych.

13 HERR, sei mir gnädig; siehe an mein Elend unter den Feinden, der du mich erhebst aus den Toren des Todes,

Zmiłuj się nade mną, PANIE, spójrz, jak mnie uciskają ci, którzy mnie nienawidzą, ty, który podnosisz mnie z bram śmierci;

14 auf daß ich erzähle all deinen Preis in den Toren der Tochter Zion, daß ich fröhlich sei über deine Hilfe.

Abym głosił wszelką twą chwałę w bramach córki Syjonu; będę się radował twoim zbawieniem.

15 Die Heiden sind versunken in der Grube, die sie zugerichtet hatten; ihr Fuß ist gefangen in dem Netz, das sie gestellt hatten.

Poganie wpadli w dół, [który] wykopali; w sidłach, które zastawili, uwięzła ich noga.

16 So erkennt man, daß der HERR Recht schafft. Der Gottlose ist verstrickt in dem Werk seiner Hände. (Zwischenspiel, Sela)

PAN dał się poznać, gdy odbył sąd, w dzieła swoich rąk uwikłał się niegodziwy. (Higgajon, Sela)

17 Ach daß die Gottlosen müßten zur Hölle gekehrt werden, alle Heiden, die Gottes vergessen! (Sheol h7585)

Niegodziwi zstąpią do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga. (Sheol h7585)

18 Denn er wird des Armen nicht so ganz vergessen, und die Hoffnung der Elenden wird nicht verloren sein ewiglich.

Bo biedak nie będzie zapomniany na zawsze, nadzieja ubogich nie zginie na wieki.

19 HERR, stehe auf, daß die Menschen nicht Oberhand haben; laß alle Heiden vor dir gerichtet werden!

Powstań, PANIE, niech nie triumfuje człowiek, niech narody zostaną osądzone przed twoim obliczem.

20 Gib ihnen, HERR, einen Meister, daß die Heiden erkennen, daß sie Menschen sind. (Sela)

PANIE, ześlij na nie strach, aby narody poznały, że są tylko ludźmi. (Sela)