Psalm 78

1 Eine Unterweisung Asaphs. Höre, mein Volk, mein Gesetz; neigt eure Ohren zu der Rede meines Mundes!

قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید.

2 Ich will meinen Mund auftun zu Sprüchen und alte Geschichten aussprechen,

زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم.

3 die wir gehört haben und wissen und unsre Väter uns erzählt haben,

می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم.

4 daß wir's nicht verhalten sollten ihren Kindern, die hernach kommen, und verkündigten den Ruhm des HERRN und seine Macht und seine Wunder, die er getan hat.

اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است.

5 Er richtete ein Zeugnis auf in Jakob und gab ein Gesetz in Israel, das er unsern Vätern gebot zu lehren ihre Kinder,

خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند

6 auf daß es die Nachkommen lernten und die Kinder, die noch sollten geboren werden; wenn sie aufkämen, daß sie es auch ihren Kinder verkündigten,

و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد.

7 daß sie setzten auf Gott ihre Hoffnung und nicht vergäßen der Taten Gottes und seine Gebote hielten

به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند.

8 und nicht würden wie ihre Väter, eine abtrünnige und ungehorsame Art, welchen ihr Herz nicht fest war und ihr Geist nicht treulich hielt an Gott,

در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند.

9 wie die Kinder Ephraim, die geharnischt den Bogen führten, abfielen zur Zeit des Streits.

افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند.

10 Sie hielten den Bund Gottes nicht und wollten nicht in seinem Gesetz wandeln

آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند.

11 und vergaßen seiner Taten und seiner Wunder, die er ihnen erzeigt hatte.

کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند،

12 Vor ihren Vätern tat er Wunder in Ägyptenland, im Felde Zoan.

کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود.

13 Er zerteilte das Meer und ließ sie hindurchgehen und stellte das Wasser wie eine Mauer.

خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند.

14 Er leitete sie des Tages mit einer Wolke und des Nachts mit einem hellen Feuer.

بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش!

15 Er riß die Felsen in der Wüste und tränkte sie mit Wasser die Fülle

در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد.

16 und ließ Bäche aus den Felsen fließen, daß sie hinabflossen wie Wasserströme.

بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت!

17 Dennoch sündigten sie weiter gegen ihn und erzürnten den Höchsten in der Wüste

ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند.

18 und versuchten Gott in ihrem Herzen, daß sie Speise forderten für ihre Seelen,

آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند.

19 und redeten gegen Gott und sprachen: “Ja, Gott sollte wohl können einen Tisch bereiten in der Wüste?

حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟

20 Siehe, er hat wohl den Felsen geschlagen, daß Wasser flossen und Bäche sich ergossen; aber wie kann er Brot geben und seinem Volke Fleisch verschaffen?”

درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟»

21 Da nun das der HERR hörte, entbrannte er, und Feuer ging an in Jakob, und Zorn kam über Israel,

خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید،

22 daß sie nicht glaubten an Gott und hofften nicht auf seine Hilfe.

زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد.

23 Und er gebot den Wolken droben und tat auf die Türen des Himmels

با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود

24 und ließ das Man auf sie regnen, zu essen, und gab ihnen Himmelsbrot.

و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند.

25 Sie aßen Engelbrot; er sandte ihnen Speise die Fülle.

بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود.

26 Er ließ wehen den Ostwind unter dem Himmel und erregte durch seine Stärke den Südwind

سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد

27 und ließ Fleisch auf sie regnen wie Staub und Vögel wie Sand am Meer

تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند.

28 und ließ sie fallen unter ihr Lager allenthalben, da sie wohnten.

پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند.

29 Da aßen sie und wurden allzu satt; er ließ sie ihre Lust büßen.

پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد.

30 Da sie nun ihre Lust gebüßt hatten und noch davon aßen,

اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود،

31 da kam der Zorn Gottes über sie und erwürgte die Vornehmsten unter ihnen und schlug darnieder die Besten in Israel.

غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت.

32 Aber über das alles sündigten sie noch mehr und glaubten nicht an seine Wunder.

با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند.

33 Darum ließ er sie dahinsterben, daß sie nichts erlangten und mußten ihr Leben lang geplagt sein.

بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند.

34 Wenn er sie erwürgte, suchten sie ihn und kehrten sich zu Gott

هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند

35 und gedachten, daß Gott ihr Hort ist und Gott der Höchste ihr Erlöser ist,

و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است.

36 und heuchelten mit ihrem Munde und logen ihm mit ihrer Zunge;

اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند.

37 aber ihr Herz war nicht fest an ihm, und hielten nicht treulich an seinem Bund.

دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند.

38 Er aber war barmherzig und vergab die Missetat und vertilgte sie nicht und wandte oft seinen Zorn ab und ließ nicht seinen ganzen Zorn gehen.

اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید،

39 Denn er gedachte, daß sie Fleisch sind, ein Wind, der dahinfährt und nicht wiederkommt.

زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست.

40 Wie oft erzürnten sie ihn in der Wüste und entrüsteten ihn in der Einöde!

بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند.

41 Sie versuchten Gott immer wieder und meisterten den Heiligen in Israel.

بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند.

42 Sie gedachten nicht an seine Hand des Tages, da er sie erlöste von den Feinden;

قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند.

43 wie er denn seine Zeichen in Ägypten getan hatte und seine Wunder im Lande Zoan;

بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند.

44 da er ihr Wasser in Blut wandelte, daß sie ihre Bäche nicht trinken konnten;

در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند.

45 da er Ungeziefer unter sie schickte, daß sie fraß, und Frösche, die sie verderbten,

انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد.

46 und gab ihre Gewächse den Raupen und ihre Saat den Heuschrecken;

محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد.

47 da er ihre Weinstöcke mit Hagel schlug und ihre Maulbeerbäume mit Schloßen;

تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد.

48 da er ihr Vieh schlug mit Hagel und ihre Herden mit Wetterstrahlen;

رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد.

49 da er böse Engel unter sie sandte in seinem grimmigen Zorn und ließ sie toben und wüten und Leid tun;

او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد.

50 da er seinen Zorn ließ fortgehen und ihre Seele vor dem Tode nicht verschonte und übergab ihr Leben der Pestilenz;

او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت.

51 da er alle Erstgeburt in Ägypten schlug, die Erstlinge ihrer Kraft in den Hütten Hams,

همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت.

52 und ließ sein Volk ausziehen wie die Schafe und führte sie wie eine Herde in der Wüste.

آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد.

53 Und leitete sie sicher, daß sie sich nicht fürchteten; aber ihre Feinde bedeckte das Meer.

ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند.

54 Und er brachte sie zu seiner heiligen Grenze, zu diesem Berge, den seine Rechte erworben hat,

سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود.

55 und vertrieb vor ihnen her die Völker und ließ ihnen das Erbe austeilen und ließ in jener Hütten die Stämme Israels wohnen.

ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند.

56 Aber sie versuchten und erzürnten Gott den Höchsten und hielten ihre Zeugnisse nicht

اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند.

57 und fielen zurück und verachteten alles wie ihre Väter und hielten nicht, gleichwie ein loser Bogen,

مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند.

58 und erzürnten ihn mit ihren Höhen und reizten ihn mit ihren Götzen.

بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند.

59 Und da das Gott hörte, entbrannte er und verwarf Israel ganz,

وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد.

60 daß er seine Wohnung zu Silo ließ fahren, die Hütte, da er unter Menschen wohnte,

خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد

61 und gab seine Macht ins Gefängnis und seine Herrlichkeit in die Hand des Feindes

و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد.

62 und übergab sein Volk ins Schwert und entbrannte über sein Erbe.

بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد.

63 Ihre junge Mannschaft fraß das Feuer, und ihre Jungfrauen mußten ungefreit bleiben.

جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند.

64 Ihre Priester fielen durchs Schwert, und waren keine Witwen, die da weinen sollten.

کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند.

65 Und der Herr erwachte wie ein Schlafender, wie ein Starker jauchzt, der vom Wein kommt,

سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست.

66 und schlug seine Feinde zurück und hängte ihnen ewige Schande an.

دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت.

67 Und er verwarf die Hütte Josephs und erwählte nicht den Stamm Ephraim,

او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود

68 sondern erwählte den Stamm Juda, den Berg Zion, welchen er liebte.

اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید.

69 Und baute sein Heiligtum hoch, wie die Erde, die ewiglich fest stehen soll.

در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود.

70 Und erwählte seinen Knecht David und nahm ihn von den Schafställen;

سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید.

71 von den säugenden Schafen holte er ihn, daß er sein Volk Jakob weiden sollte und sein Erbe Israel.

او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود.

72 Und er weidete sie auch mit aller Treue und regierte mit allem Fleiß.

داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد.