Psalm 50
1 Ein Psalm Asaphs. Gott, der HERR, der Mächtige, redet und ruft der Welt vom Aufgang der Sonne bis zu ihrem Niedergang.
Asafa dziesma. Tas stiprais Dievs, Dievs Tas Kungs, runā, un sauc zemi no rītiem līdz vakariem.
2 Aus Zion bricht an der schöne Glanz Gottes.
No Ciānas, kur tas pilnīgais skaistums, Dievs parādās ar spožumu.
3 Unser Gott kommt und schweigt nicht. Fressend Feuer geht vor ihm her und um ihn her ist ein großes Wetter.
Mūsu Dievs nāk un necieš klusu; rijoša uguns iet Viņa priekšā, un Viņam apkārt liela vētra.
4 Er ruft Himmel und Erde, daß er sein Volk richte:
Viņš sauc debesīm augšā, un zemei, tiesāt Savus ļaudis.
5 “Versammelt mir meine Heiligen, die den Bund mit mir gemacht haben beim Opfer.”
Sapulcinājiet Man Manus svētos, kas Manu derību derējuši ar upuriem.
6 Und die Himmel werden seine Gerechtigkeit verkündigen; denn Gott ist Richter. (Sela)
Un debesis stāsta Viņa taisnību, jo Dievs pats ir soģis. (Sela)
7 “Höre, mein Volk, laß mich reden; Israel, laß mich unter dir zeugen: Ich, Gott, bin dein Gott.
Klausiet, Mani ļaudis, Es runāšu; Israēl, Es došu liecību pret tevi: Es, Dievs, esmu tavs Dievs.
8 Deines Opfers halber strafe ich dich nicht, sind doch deine Brandopfer immer vor mir.
Tavu upuru pēc Es tevi nepārmācu, nedz tavu dedzināmo upuru pēc, kas vienmēr Manā priekšā.
9 Ich will nicht von deinem Hause Farren nehmen noch Böcke aus deinen Ställen.
No tava nama Es vēršus neņemšu, nedz āžus no taviem laidariem.
10 Denn alle Tiere im Walde sind mein und das Vieh auf den Bergen, da sie bei tausend gehen.
Jo visi meža zvēri Man pieder, tie lopi uz kalniem pa tūkstošiem.
11 Ich kenne alle Vögel auf den Bergen, und allerlei Tier auf dem Feld ist vor mir.
Es zinu visus putnus uz kalniem, un tie zvēri laukā ir manā priekšā.
12 Wo mich hungerte, wollte ich dir nicht davon sagen; denn der Erdboden ist mein und alles, was darinnen ist.
Ja Man gribētos ēst, tad Es tev to nesacītu, jo Man pieder pasaule un viņas pilnums.
13 Meinst du, daß ich Ochsenfleisch essen wolle oder Bocksblut trinken?
Vai Man ēst vērša gaļu un dzert āžu asinis?
14 Opfere Gott Dank und bezahle dem Höchsten deine Gelübde
Upurē Dievam pateicību un maksā tam Visuaugstam savus solījumus.
15 und rufe mich an in der Not, so will ich dich erretten, so sollst du mich preisen.”
Un piesauc Mani bēdu laikā, tad Es tevi gribu izraut, un tev būs Mani godāt.
16 Aber zum Gottlosen spricht Gott: “Was verkündigst du meine Rechte und nimmst meinen Bund in deinen Mund,
Bet uz bezdievīgo Dievs saka: kā tu drīksti daudzināt Manus likumus un Manu derību ņemt savā mutē.
17 so du doch Zucht hassest und wirfst meine Worte hinter dich?
Kad tu tomēr ienīsti pārmācību, un laidi pār galvu Manus vārdus?
18 Wenn du einen Dieb siehst, so läufst du mit ihm und hast Gemeinschaft mit den Ehebrechern.
Kad tu zagli redzi, tad tu viņam skrej līdz, un tev ir dalība ar laulības pārkāpējiem.
19 Deinen Mund lässest du Böses reden, und deine Zunge treibt Falschheit.
Ar savu muti tu dodies uz ļaunu, un tava mēle dzen viltību.
20 Du sitzest und redest wider deinen Bruder; deiner Mutter Sohn verleumdest du.
Tu sēdi runādams pret savu brāli, tavas mātes dēlu tu apmelo.
21 Das tust du, und ich schweige; da meinst du, ich werde sein gleichwie du. Aber ich will dich strafen und will dir's unter Augen stellen.
To tu dari, un kad Es ciešu klusu, tad tu domā, ka Es tāds pat esmu kā tu; bet Es tevi pārmācīšu un tev to turēšu priekš acīm.
22 Merket doch das, die ihr Gottes vergesset, daß ich nicht einmal hinraffe und sei kein Retter da.
Saprotiet jel to, jūs, kas Dievu aizmirstat, lai Es nesaplosu, un izglābēja nav.
23 Wer Dank opfert, der preiset mich; und da ist der Weg, daß ich ihm zeige das Heil Gottes.”
Kas pateicību upurē, tas Mani tur godā; un tas ir tas ceļš, kā Es tam rādīšu Dieva pestīšanu.
