Psalm 35

1 Ein Psalm Davids. HERR, hadere mit meinen Haderern; streite wider meine Bestreiter.

Psalm Dawidowy. Rozpieraj się, Panie! z tymi, którzy się ze mną spierają; a walcz przeciwko tym, którzy walczą przeciwko mnie.

2 Ergreife Schild und Waffen und mache dich auf, mir zu helfen!

Porwij pukierz i tarczę, a powstań na ratunek mój.

3 Zücke den Spieß und schütze mich gegen meine Verfolger! Sprich zu meiner Seele: Ich bin deine Hilfe!

Dobądź włóczni, a staw się na drodze przeciwko tym, którzy mię prześladują. Rzeczże duszy mojej: Jam jest zbawieniem twojem.

4 Es müssen sich schämen und gehöhnt werden, die nach meiner Seele stehen; es müssen zurückkehren und zu Schanden werden, die mir übelwollen.

Niech będą pohańbieni i zawstydzeni, którzy szukają duszy mojej; niech tył podadzą, i niech będą zawstydzeni, którzy mi źle myślą.

5 Sie müssen werden wie Spreu vor dem Winde, und der Engel des Herrn stoße sie weg.

Niech będą jako plewy przed wiatrem, a Anioł Pański niechaj ich rozproszy.

6 Ihr Weg müsse finster und schlüpfrig werden, und der Engel des HERRN verfolge sie.

Niech będzie droga ich ciemna i śliska, Anioł Pański niech ich goni.

7 Denn sie haben mir ohne Ursache ihr Netz gestellt, mich zu verderben, und haben ohne Ursache meiner Seele Gruben zugerichtet.

Albowiem bez przyczyny zastawili na mię w dole sieci swoje, i bez przyczyny ukopali dół duszy mojej.

8 Er müsse unversehens überfallen werden; und sein Netz, das er gestellt hat, müsse ihn fangen; und er müsse darin überfallen werden.

Niechaj na nich przyjdzie spustoszenie, którego się nie spodziewali; a sieć ich, którą zastawili, niech ich ułowi na zginienie, a niech w nią wpadną.

9 Aber meine Seele müsse sich freuen des HERRN und sei fröhlich über seine Hilfe.

Ale dusza moja niech się rozraduje w Panu, niech się rozweseli w zbawieniu jego.

10 Alle meine Gebeine müssen sagen: HERR, wer ist deinesgleichen? Der du den Elenden errettest von dem, der ihm zu stark ist, und den Elenden und Armen von seinen Räubern.

Tedy wszystkie kości moje rzeką: Panie! któż podobny tobie? który wyrywasz utrapionego od mocniejszego nadeń, a nędznego i ubogiego od drapieżcy jego.

11 Es treten frevle Zeugen auf; die zeihen mich, des ich nicht schuldig bin.

Powstawają świadkowie fałszywi, a o czem nie wiem, pytają mię.

12 Sie tun mir Arges um Gutes, mich in Herzeleid zu bringen.

Oddawają mi złem za dobre, chcąc mię pozbawić duszy mojej,

13 Ich aber, wenn sie krank waren, zog einen Sack an, tat mir wehe mit Fasten und betete stets von Herzen;

Chociażem się ja w wór obłóczył, gdy oni chorowali; trapiłem postem duszę moję, i modliłem się często sam u siebie za nimi.

14 ich hielt mich, als wäre es mein Freund und Bruder; ich ging traurig wie einer, der Leid trägt über seine Mutter.

Jako do przyjaciela, jako do brata mego, ustawiczniem chadzał; poniżałem się jako ten, który się smuci, chodząc po matce w żałobie.

15 Sie aber freuen sich über meinen Schaden und rotten sich; es rotten sich die Hinkenden wider mich ohne meine Schuld; sie zerreißen und hören nicht auf.

Lecz oni, gdym ja chorował, weselili się, i zbierali się; zbierali się przeciwko mnie, jakoby byli dla mnie utrapieni, czegom ja nie spostrzegł; szczypali mię, a nie milczeli.

16 Mit denen, die da heucheln und spotten um des Bauches willen, beißen sie ihre Zähne zusammen über mich.

Z obłudnikami, z naśmiewcami, z pochlebcami zgrzytali na mię zębami swemi.

17 Herr, wie lange willst du zusehen? Errette doch meine Seele aus ihrem Getümmel und meine einsame von den jungen Löwen!

Panie! długoż na to patrzeć będziesz? wyrwijże duszę moję od zguby ich, od lwiąt jedynaczkę moję.

18 Ich will dir danken in der großen Gemeinde, und unter vielem Volk will ich dich rühmen.

Będę cię wysławiał w zgromadzeniu wielkiem; między ludem wielkim będę cię chwalił.

19 Laß sich nicht über mich freuen, die mir unbillig feind sind, noch mit Augen spotten, die mich ohne Ursache hassen!

Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi są nieprzyjaciółmi bez przyczyny; którzy mię mają w nienawiści niesłusznie, niech nie mrugają okiem.

20 Denn sie trachten Schaden zu tun und suchen falsche Anklagen gegen die Stillen im Lande

Albowiem nie mówią o pokoju; ale przeciwko spokojnym na ziemi zdradliwe słowa zmyślają.

21 und sperren ihr Maul weit auf wider mich und sprechen: “Da, Da! das sehen wir gerne.”

Owszem, rozdzierają na mię gębę swą, mówiąc: Ehej! ehej! widzić to oko nasze.

22 HERR, du siehst es, schweige nicht; Herr, sei nicht ferne von mir!

Widzisz to, Panie! nie milczże Panie! nie oddalaj się odemnie.

23 Erwecke dich und wache auf zu meinem Recht und zu meiner Sache, mein Gott und Herr!

Obudźże się, a ocuć dla sądu mego, Boże mój i Panie mój! dla sprawy mojej.

24 HERR, mein Gott, richte mich nach deiner Gerechtigkeit, daß sie sich über mich nicht freuen.

Sądź mnie według sprawiedliwości twojej, Panie Boże mój! a niech się nie weselą nademną.

25 Laß sie nicht sagen in ihrem Herzen: “Da, da! das wollten wir.” Laß sie nicht sagen: “Wir haben ihn verschlungen.”

Niech nie mówią w sercu swojem: Ehej, duszo masza! niech nie mówią: Pożarliśmy go.

26 Sie müssen sich schämen und zu Schanden werden alle, die sich meines Übels freuen; sie müssen mit Schande und Scham gekleidet werden, die sich gegen mich rühmen.

Niechajże będą pohańbieni, i zawstydzeni wszyscy weselący się ze złego mego; niech będą obleczeni w hańbę, i w sromotę, którzy się chlubią przeciwko mnie.

27 Rühmen und freuen müssen sich, die mir gönnen, daß ich recht behalte, und immer sagen: Der HERR sei hoch gelobt, der seinem Knechte wohlwill.

Ale ci, którzy się kochają w sprawiedliwości mojej, niech śpiewają i radują się, a niech mówią ustawicznie: Niech będzie uwielbiony Pan, który życzy pokoju słudze swemu.

28 Und meine Zunge soll reden von deiner Gerechtigkeit und dich täglich preisen.

A język mój będzie opowiadał sprawiedliwość twoję, i na każdy dzień chwałę twoję.