Psalm 2
1 Warum toben die Heiden, und die Völker reden so vergeblich?
Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?
2 Die Könige der Erde lehnen sich auf, und die Herren ratschlagen miteinander wider den HERRN und seinen Gesalbten:
Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.
3 “Lasset uns zerreißen ihre Bande und von uns werfen ihre Seile!”
Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».
4 Aber der im Himmel wohnt, lacht ihrer, und der Herr spottet ihrer.
Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.
5 Er wird einst mit ihnen reden in seinem Zorn, und mit seinem Grimm wird er sie schrecken.
Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.
6 “Aber ich habe meinen König eingesetzt auf meinem heiligen Berg Zion.”
O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».
7 Ich will von der Weisheit predigen, daß der HERR zu mir gesagt hat: “Du bist mein Sohn, heute habe ich dich gezeuget:
Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.
8 heische von mir, so will ich dir Heiden zum Erbe geben und der Welt Enden zum Eigentum.
Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.
9 Du sollst sie mit einem eisernen Zepter zerschlagen; wie Töpfe sollst du sie zerschmeißen.”
Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».
10 So lasset euch nun weisen, ihr Könige, und lasset euch züchtigen, ihr Richter auf Erden!
İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!
11 Dient dem HERRN mit Furcht und freut euch mit Zittern!
Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.
12 Küßt den Sohn, daß er nicht zürne und ihr umkommt auf dem Wege; denn sein Zorn wird bald entbrennen. Aber wohl allen, die auf ihn trauen!
Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!
