Psalm 147

1 Lobet den HERRN! denn unsern Gott loben, das ist ein köstlich Ding; solch Lob ist lieblich und schön.

۱ هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

2 Der HERR baut Jerusalem und bringt zusammen die Verjagten Israels.

۲ خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 Er heilt, die zerbrochnes Herzens sind, und verbindet ihre Schmerzen.

۳ شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

4 Er zählt die Sterne und nennt sie alle mit Namen.

۴ عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

5 Der HERR ist groß und von großer Kraft; und ist unbegreiflich, wie er regiert.

۵ خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

6 Der Herr richtet auf die Elenden und stößt die Gottlosen zu Boden.

۶ خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

7 Singet umeinander dem HERRN mit Dank und lobet unsern Gott mit Harfen,

۷ خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

8 der den Himmel mit Wolken verdeckt und gibt Regen auf Erden; der Gras auf Bergen wachsen läßt;

۸ که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

9 der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die ihn anrufen.

۹ که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses noch Gefallen an eines Mannes Schenkeln.

۱۰ در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

11 Der HERR hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Güte hoffen.

۱۱ رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

12 Preise, Jerusalem, den HERRN; lobe Zion, deinen Gott!

۱۲ ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

13 Denn er macht fest die Riegel deiner Tore und segnet deine Kinder drinnen.

۱۳ زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

14 Er schafft deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit dem besten Weizen.

۱۴ که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

15 Er sendet seine Rede auf Erden; sein Wort läuft schnell.

۱۵ که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

16 Er gibt Schnee wie Wolle, er streut Reif wie Asche.

۱۶ که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

17 Er wirft seine Schloßen wie Bissen; wer kann bleiben vor seinem Frost?

۱۷ که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

18 Er spricht, so zerschmilzt es; er läßt seinen Wind wehen, so taut es auf.

۱۸ کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

19 Er zeigt Jakob sein Wort, Israel seine Sitten und Rechte.

۱۹ کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

20 So tut er keinen Heiden, noch läßt er sie wissen seine Rechte. Halleluja!

۲۰ با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!