Psalm 105
1 Danket dem HERRN und predigt seinen Namen; verkündigt sein Tun unter den Völkern!
Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego.
2 Singet von ihm und lobet ihn; redet von allen seinen Wundern!
Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.
3 Rühmet seinen heiligen Namen; es freue sich das Herz derer, die den HERRN suchen!
Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana.
4 Fraget nach dem HERRN und nach seiner Macht, suchet sein Antlitz allewege!
Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze.
5 Gedenket seiner Wunderwerke, die er getan hat, seiner Wunder und der Gerichte seines Mundes,
Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.
6 ihr, der Same Abrahams, seines Knechtes, ihr Kinder Jakobs, seine Auserwählten!
Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego!
7 Er ist der HERR, unser Gott; er richtet in aller Welt.
Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego.
8 Er gedenkt ewiglich an seinen Bund, des Wortes, das er verheißen hat auf tausend Geschlechter,
Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia;
9 den er gemacht hat mit Abraham, und des Eides mit Isaak;
Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi.
10 und stellte es Jakob zu einem Rechte und Israel zum ewigen Bunde
Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną.
11 und sprach: “Dir will ich das Land Kanaan geben, das Los eures Erbes,”
Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego;
12 da sie wenig und gering waren und Fremdlinge darin.
Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami.
13 Und sie zogen von Volk zu Volk, von einem Königreich zum andern Volk.
Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu;
14 Er ließ keinen Menschen ihnen Schaden tun und strafte Könige um ihretwillen.
Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc:
15 “Tastet meine Gesalbten nicht an und tut meinen Propheten kein Leid!”
Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego.
16 Und er ließ Teuerung ins Land kommen und entzog allen Vorrat des Brots.
Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.
17 Er sandte einen Mann vor ihnen hin; Joseph ward zum Knecht verkauft.
Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa;
18 Sie zwangen seine Füße in den Stock, sein Leib mußte in Eisen liegen,
Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego,
19 bis daß sein Wort kam und die Rede des HERRN ihn durchläuterte.
Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Pańska doświadczała go.
20 Da sandte der König hin und ließ ihn losgeben; der HERR über Völker hieß ihn herauslassen.
Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił.
21 Er setzte ihn zum Herrn über sein Haus, zum Herrscher über alle seine Güter,
Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją,
22 daß er seine Fürsten unterwiese nach seiner Weise und seine Ältesten Weisheit lehrte.
Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał.
23 Und Israel zog nach Ägypten, und Jakob ward ein Fremdling im Lande Hams.
Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej;
24 Und er ließ sein Volk sehr wachsen und machte sie mächtiger denn ihre Feinde.
Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.
25 Er verkehrte jener Herz, daß sie seinem Volk gram wurden und dachten, seine Knechte mit List zu dämpfen.
Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.
26 Er sandte seinen Knecht Mose, Aaron, den er erwählt hatte.
Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;
27 Dieselben taten seine Zeichen unter ihnen und seine Wunder im Lande Hams.
Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej.
28 Er ließ Finsternis kommen und machte es finster; und sie waren nicht ungehorsam seinen Worten.
Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.
29 Er verwandelte ihre Wasser in Blut und tötete ihre Fische.
Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich.
30 Ihr Land wimmelte Frösche heraus in den Kammern ihrer Könige.
Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.
31 Er sprach: da kam Ungeziefer, Stechmücken in all ihr Gebiet.
Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich.
32 Er gab ihnen Hagel zum Regen, Feuerflammen in ihrem Lande
Dał grad miasto deszczu, ogień palący na ziemię ich.
33 und schlug ihre Weinstöcke und Feigenbäume und zerbrach die Bäume in ihrem Gebiet.
Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich.
34 Er sprach: da kamen Heuschrecken und Käfer ohne Zahl.
Rzekł, a przyszła szarańcza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;
35 Und sie fraßen alles Gras in ihrem Lande und fraßen die Früchte auf ihrem Felde.
I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich.
36 Er schlug alle Erstgeburt in Ägypten, alle Erstlinge ihrer Kraft.
Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.
37 Und er führte sie aus mit Silber und Gold; und war kein Gebrechlicher unter ihren Stämmen.
Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich.
38 Ägypten ward froh, daß sie auszogen; denn ihre Furcht war auf sie gefallen.
Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich.
39 Er breitete eine Wolke aus zur Decke und ein Feuer, des Nachts zu leuchten.
Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy.
40 Sie baten: da ließ er Wachteln kommen; und er sättigte sie mit Himmelsbrot.
Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich.
41 Er öffnete den Felsen: da floß Wasser heraus, daß Bäche liefen in der dürren Wüste.
Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka.
42 Denn er gedachte an sein heiliges Wort, das er Abraham, seinem Knecht, hatte geredet.
Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego.
43 Also führte er sein Volk in Freuden und seine Auserwählten in Wonne
Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich.
44 und gab ihnen die Länder der Heiden, daß sie die Güter der Völker einnahmen,
I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów.
45 auf daß sie halten sollten seine Rechte und sein Gesetze bewahren. Halleluja!
Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja.
