Psalm 103
1 Ein Psalm Davids. Lobe den HERRN, meine Seele, und was in mir ist, seinen heiligen Namen!
Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;
2 Lobe den HERRN, meine Seele, und vergiß nicht, was er dir Gutes getan hat:
Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!
3 der dir alle deine Sünden vergibt und heilet alle deine Gebrechen,
Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;
4 der dein Leben vom Verderben erlöst, der dich krönt mit Gnade und Barmherzigkeit,
Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;
5 der deinen Mund fröhlich macht, und du wieder jung wirst wie ein Adler.
Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!
6 Der HERR schafft Gerechtigkeit und Gericht allen, die Unrecht leiden.
Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:
7 Er hat seine Wege Mose wissen lassen, die Kinder Israel sein Tun.
Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!
8 Barmherzig und gnädig ist der HERR, geduldig und von großer Güte.
Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:
9 Er wird nicht immer hadern noch ewiglich Zorn halten.
Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;
10 Er handelt nicht mit uns nach unsern Sünden und vergilt uns nicht nach unsrer Missetat.
Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.
11 Denn so hoch der Himmel über der Erde ist, läßt er seine Gnade walten über die, so ihn fürchten.
Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!
12 So ferne der Morgen ist vom Abend, läßt er unsre Übertretungen von uns sein.
Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;
13 Wie sich ein Vater über Kinder erbarmt, so erbarmt sich der HERR über die, so ihn fürchten.
Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:
14 Denn er kennt, was für ein Gemächte wir sind; er gedenkt daran, daß wir Staub sind.
Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.
15 Ein Mensch ist in seinem Leben wie Gras, er blüht wie eine Blume auf dem Feld;
Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:
16 wenn der Wind darüber geht, so ist sie nimmer da, und ihre Stätte kennt sie nicht mehr.
Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.
17 Die Gnade aber des HERRN währet von Ewigkeit zu Ewigkeit über die, so ihn fürchten, und seine Gerechtigkeit auf Kindeskind
Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:
18 bei denen, die seinen Bund halten und gedenken an seine Gebote, daß sie darnach tun.
Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.
19 Der HERR hat seinen Stuhl im Himmel bereitet, und sein Reich herrscht über alles.
In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;
20 Lobet den HERRN, ihr seine Engel, ihr starken Helden, die ihr seine Befehle ausrichtet, daß man höre auf die Stimme seines Wortes!
Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!
21 Lobet den HERRN, alle seine Heerscharen, seine Diener, die ihr seinen Willen tut!
Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;
22 Lobet den HERRN, alle seine Werke, an allen Orten seiner Herrschaft! Lobe den HERRN, meine Seele!
Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!
