Sprueche 6

1 Mein Kind, wirst du Bürge für deinen Nächsten und hast deine Hand bei einem Fremden verhaftet,

Mijn zoon! zo gij voor uw naaste borg geworden zijt, voor een vreemde uw hand toegeklapt hebt;

2 so bist du verknüpft durch die Rede deines Mundes und gefangen mit den Reden deines Mundes.

Gij zijt verstrikt met de redenen uws monds; gij zijt gevangen met de redenen uws monds.

3 So tue doch, mein Kind, also und errette dich, denn du bist deinem Nächsten in die Hände gekommen: eile, dränge und treibe deinen Nächsten.

Doe nu dit, mijn zoon! en red u, dewijl gij in de hand uws naasten gekomen zijt; ga, onderwerp uzelven, en sterk uw naaste.

4 Laß deine Augen nicht schlafen, noch deinen Augenlider schlummern.

Laat uw ogen geen slaap toe, noch uw oogleden sluimering.

5 Errette dich wie ein Reh von der Hand und wie eine Vogel aus der Hand des Voglers.

Red u, als een ree uit de hand des jagers, en als een vogel uit de hand des vogelvangers.

6 Gehe hin zur Ameise, du Fauler; siehe ihre Weise an und lerne!

Ga tot de mier, gij luiaard! zie haar wegen, en word wijs;

7 Ob sie wohl keinen Fürsten noch Hauptmann noch Herrn hat,

Dewelke, geen overste, ambtman noch heerser hebbende,

8 bereitet sie doch ihr Brot im Sommer und sammelt ihre Speise in der Ernte.

Haar brood bereidt in den zomer, haar spijs vergadert in den oogst.

9 Wie lange liegst du, Fauler? Wann willst du aufstehen von deinem Schlaf?

Hoe lang zult gij, luiaard, nederliggen? Wanneer zult gij van uw slaap opstaan?

10 Ja, schlafe noch ein wenig, schlummere ein wenig, schlage die Hände ineinander ein wenig, daß du schlafest,

Een weinig slapens, een weinig sluimerens, een weinig handvouwens, al nederliggende;

11 so wird dich die Armut übereilen wie ein Fußgänger und der Mangel wie ein gewappneter Mann.

Zo zal uw armoede u overkomen als een wandelaar, en uw gebrek als een gewapend man.

12 Ein heilloser Mensch, ein schädlicher Mann geht mit verstelltem Munde,

Een Belialsmens, een ondeugdzaam man gaat met verkeerdheid des monds om;

13 winkt mit Augen, deutet mit Füßen, zeigt mit Fingern,

Wenkt met zijn ogen, spreekt met zijn voeten, leert met zijn vingeren;

14 trachtet allezeit Böses und Verkehrtes in seinem Herzen und richtet Hader an.

In zijn hart zijn verkeerdheden, hij smeedt te aller tijd kwaad; hij werpt twisten in.

15 Darum wird ihm plötzlich sein Verderben kommen, und er wird schnell zerbrochen werden, da keine Hilfe dasein wird.

Daarom zal zijn verderf haastelijk komen; hij zal schielijk verbroken worden, dat er geen genezen aan zij.

16 Diese sechs Stücke haßt der HERR, und am siebenten hat er einen Greuel:

Deze zes haat de HEERE; ja, zeven zijn Zijn ziel een gruwel:

17 hohe Augen, falsche Zunge, Hände, die unschuldig Blut vergießen,

Hoge ogen, een valse tong, en handen, die onschuldig bloed vergieten;

18 Herz, das mit böser Tücke umgeht, Füße, die behend sind, Schaden zu tun,

Een hart, dat ondeugdzame gedachten smeedt; voeten, die zich haasten, om tot kwaad te lopen;

19 falscher Zeuge, der frech Lügen redet und wer Hader zwischen Brüdern anrichtet.

Een vals getuige, die leugenen blaast; en die tussen broederen krakelen inwerpt.

20 Mein Kind, bewahre die Gebote deines Vaters und laß nicht fahren das Gesetz deiner Mutter.

Mijn zoon, bewaar het gebod uws vaders, en verlaat de wet uwer moeder niet.

21 Binde sie zusammen auf dein Herz allewege und hänge sie an deinen Hals,

Bind ze steeds aan uw hart, hecht ze aan uw hals.

22 wenn du gehst, daß sie dich geleiten; wenn du dich legst, daß sie dich bewahren; wenn du aufwachst, daß sie zu dir sprechen.

Als gij wandelt, zal dat u geleiden; als gij nederligt, zal het over u de wacht houden; als gij wakker wordt, zal hetzelve met u spreken.

23 Denn das Gebot ist eine Leuchte und das Gesetz ein Licht, und die Strafe der Zucht ist ein Weg des Lebens,

Want het gebod is een lamp, en de wet is een licht, en de bestraffingen der tucht zijn de weg des levens;

24 auf daß du bewahrt werdest vor dem bösen Weibe, vor der glatten Zunge der Fremden.

Om u te bewaren voor de kwade vrouw, voor het gevlei der vreemde tong.

25 Laß dich ihre Schöne nicht gelüsten in deinem Herzen und verfange dich nicht an ihren Augenlidern.

Begeer haar schoonheid niet in uw hart, en laat ze u niet vangen met haar oogleden.

26 Denn eine Hure bringt einen ums Brot; aber eines andern Weib fängt das edle Leben.

Want door een vrouw, die een hoer is, komt men tot een stuk broods; en eens mans huisvrouw jaagt de kostelijke ziel.

27 Kann auch jemand ein Feuer im Busen behalten, daß seine Kleider nicht brennen?

Zal iemand vuur in zijn boezem nemen, dat zijn klederen niet verbrand worden?

28 Wie sollte jemand auf Kohlen gehen, daß seine Füße nicht verbrannt würden?

Zal iemand op kolen gaan, dat zijn voeten niet branden?

29 Also gehet's dem, der zu seines Nächsten Weib geht; es bleibt keiner ungestraft, der sie berührt.

Alzo die tot zijns naasten huisvrouw ingaat; al wie haar aanroert, zal niet onschuldig gehouden worden.

30 Es ist einem Diebe nicht so große Schmach, ob er stiehlt, seine Seele zu sättigen, weil ihn hungert;

Men doet een dief geen verachting aan, als hij steelt om zijn ziel te vullen, dewijl hij honger heeft;

31 und ob er ergriffen wird, gibt er's siebenfältig wieder und legt dar alles Gut in seinem Hause.

En gevonden zijnde, vergeldt hij het zevenvoudig; hij geeft al het goed van zijn huis.

32 Aber wer mit einem Weibe die Ehe bricht, der ist ein Narr; der bringt sein Leben ins Verderben.

Maar die met een vrouw overspel doet, is verstandeloos; hij verderft zijn ziel, die dat doet;

33 Dazu trifft ihn Plage und Schande, und seine Schande wird nicht ausgetilgt.

Plage en schande zal hij vinden, en zijn smaad zal niet uitgewist worden.

34 Denn der Grimm des Mannes eifert, und schont nicht zur Zeit der Rache

Want jaloersheid is een grimmigheid des mans; en in den dag der wraak zal hij niet verschonen.

35 und sieht keine Person an, die da versöhne, und nimmt's nicht an, ob du viel schenken wolltest.

Hij zal geen verzoening aannemen; en hij zal niet bewilligen, ofschoon gij het geschenk vergroot.