< Sprueche 11 >

1 Falsche Waage ist dem HERRN ein Greuel; aber völliges Gewicht ist sein Wohlgefallen.
Falsk våg är Herranom en styggelse; men en full vigt är honom behagelig.
2 Wo Stolz ist, da ist auch Schmach; aber Weisheit ist bei den Demütigen.
Der stolthet är, der är ock föraktelse; men vishet är när de ödmjuka.
3 Unschuld wird die Frommen leiten; aber die Bosheit wird die Verächter verstören.
Oskyldighet skall ledade fromma; men ondskan skall förstöra de föraktare.
4 Gut hilft nicht am Tage des Zorns; aber Gerechtigkeit errettet vom Tod.
Gods hjelper intet på vredenes dag; men rättfärdighet frälsar ifrå döden.
5 Die Gerechtigkeit des Frommen macht seinen Weg eben; aber der Gottlose wird fallen durch sein gottloses Wesen.
Dens frommas rättfärdighet gör hans väg rättan; men den ogudaktige skall falla genom sitt ogudaktiga väsende.
6 Die Gerechtigkeit der Frommen wird sie erretten; aber die Verächter werden gefangen in ihrer Bosheit.
De frommas rättfärdighet skall fria dem; men de föraktare varda fångne uti sine skalkhet.
7 Wenn der gottlose Mensch stirbt, ist seine Hoffnung verloren und das Harren des Ungerechten wird zunichte.
När den ogudaktiga menniskan dör, så är hoppet borto; och det de orättfärdige vänta, blifver omintet.
8 Der Gerechte wird aus seiner Not erlöst, und der Gottlose kommt an seine Statt.
Den rättfärdige varder förlossad utu nöd, och den ogudaktige kommer i hans stad.
9 Durch den Mund des Heuchlers wird sein Nächster verderbt; aber die Gerechten merken's und werden erlöst.
Genom skrymtarens mun varder hans näste förderfvad; men de rättfärdige märka det, och varda förlossade.
10 Eine Stadt freut sich, wenn's den Gerechten wohl geht; und wenn die Gottlosen umkommen, wird man froh.
En stad gläder sig, när dem rättfärdigom väl går, och der de ogudaktige förgöras varder man glad.
11 Durch den Segen der Frommen wird eine Stadt erhoben; aber durch den Mund der Gottlosen wird sie zerbrochen.
Genom de frommas välsignelse varder en stad upphöjd; men genom dens ogudaktigas mun varder han nederbruten.
12 Wer seinen Nächsten schändet, ist ein Narr; aber ein verständiger Mann schweigt still.
Den som sin nästa skämmer, han är en dåre; men en förståndig man stillar det.
13 Ein Verleumder verrät, was er heimlich weiß; aber wer eines getreuen Herzens ist, verbirgt es.
En baktalare röjer hvad han hemliga vet; men den som ett trofast hjerta hafver, han döljer det.
14 Wo nicht Rat ist, da geht das Volk unter; wo aber viel Ratgeber sind, da geht es wohl zu.
Der intet råd är, der far folket illa; men der månge rådgifvare äro, der går det väl till.
15 Wer für einen andern Bürge wird, der wird Schaden haben; wer aber sich vor Geloben hütet, ist sicher.
Den som för en annan i borgan går, han får skada; men den sig för borgan vaktar, han är säker.
16 Ein holdselig Weib erlangt Ehre; aber die Tyrannen erlangen Reichtum.
Den qvinna hafver ynnest, som ärona bevarar; men det äro de starke, som rikedomar bevara.
17 Ein barmherziger Mann tut sich selber Gutes; aber ein unbarmherziger betrübt auch sein eigen Fleisch.
En barmhertig man gör sinom kropp godt; men en obarmhertig bedröfvar ock sitt kött och blod.
18 Der Gottlosen Arbeit wird fehlschlagen; aber wer Gerechtigkeit sät, das ist gewisses Gut.
De ogudaktigas verk skall fela; men den som rättfärdighet sår, det är icke fåfängt.
19 Gerechtigkeit fördert zum Leben; aber dem Übel nachjagen fördert zum Tod.
Ty rättfärdighet fordrar till lifs; men fara efter ondt, det fordrar till döden.
20 Der HERR hat Greuel an den verkehrten Herzen, und Wohlgefallen an den Frommen.
Herren hafver en styggelse till vrång hjerta, och ett behag till de fromma.
21 Den Bösen hilft nichts, wenn sie auch alle Hände zusammentäten; aber der Gerechten Same wird errettet werden.
Dem ondom hjelper intet, om de än alle lade händer tillsamman; men de rättfärdigas säd skall hulpen varda.
22 Ein schönes Weib ohne Zucht ist wie eine Sau mit einem goldenen Haarband.
En dägelig qvinna utan tukt är lika som en so med ett gyldene spann på näsone.
23 Der Gerechten Wunsch muß doch wohl geraten, und der Gottlosen Hoffen wird Unglück.
De rätträrdigas önskan måste dock väl gå, och det de ogudaktige vänta, är olycka.
24 Einer teilt aus und hat immer mehr; ein anderer kargt, da er nicht soll, und wird doch ärmer.
Den ene skiftar ut, och får alltid mer; men den andre är nidsk, der han icke skall, och varder dock fattigare.
25 Die Seele, die da reichlich segnet, wird gelabt; wer reichlich tränkt, der wird auch getränkt werden.
Den själ, som rikeliga välsignar, varder fet; och den som drucknan gör, han skall ock drucken varda.
26 Wer Korn innehält, dem fluchen die Leute; aber Segen kommt über den, der es verkauft.
Den som korn innehåller, honom banna menniskorna; men välsignelse kommer öfver honom, som det säljer.
27 Wer da Gutes sucht, dem widerfährt Gutes; wer aber nach Unglück ringt, dem wird's begegnen.
Den som något godt söker, honom vederfars godt; men den som efter ondt far, det skall hända honom.
28 Wer sich auf seinen Reichtum verläßt, der wird untergehen; aber die Gerechten werden grünen wie ein Blatt.
Den sig uppå sina rikedomar förlåter, han skall förgås; men de rättfärdige skola grönskas såsom löf.
29 Wer sein eigen Haus betrübt, der wird Wind zum Erbteil haben; und ein Narr muß ein Knecht des Weisen sein.
Den som sitt eget hus bedröfvar, han skall få väder till arfvedel; och en dåre måste dens visas tjenare vara.
30 Die Frucht des Gerechten ist ein Baum des Lebens, und ein Weiser gewinnt die Herzen.
Dens rättfärdigas frukt är lifsens trä, och en vis man låter sig om menniskorna hjerteliga vårda.
31 So der Gerechte auf Erden leiden muß, wie viel mehr der Gottlose und der Sünder!
Efter den rättfärdige på jordene lida måste; huru mycket mer den ogudaktige och syndaren?

< Sprueche 11 >