< Matthaeus 23 >
1 Da redete Jesus zu dem Volk und zu seinen Jüngern
Erah lidi Jisu ah heliphante nyia miloong damdi waantiitta.
2 und sprach: Auf Mose's Stuhl sitzen die Schriftgelehrten und Pharisäer.
“Pharisi nyia Hootthe nyootte loong ah Moses Hootthe toombaat kotsuh chaan kotcho ang rumta.
3 Alles nun, was sie euch sagen, daß ihr halten sollt, das haltet und tut's; aber nach ihren Werken sollt ihr nicht tun: sie sagen's wohl, und tun's nicht.
Erah raang ih sen neng jengchaatchaat etheng, neng ih ere etheng ih baat han radoh ah, enoothong neng reeraang abah lanyoot theng, tumeah neng ih nyoot rumha jun ih tareeraang rumka.
4 Sie binden aber schwere und unerträgliche Bürden und legen sie den Menschen auf den Hals; aber sie selbst wollen dieselben nicht mit einem Finger regen.
Neng ih huijih nyia echeh echaan lajen huiji ah mih sakkhoh ni luulu khak korumha, eno neng ih erah huijih huite loong ah chosok suh neng laktiik tiksiit taan uh tamaak rumka.
5 Alle ihre Werke aber tun sie, daß sie von den Leuten gesehen werden. Sie machen ihre Denkzettel breit und die Säume an ihren Kleidern groß.
Jaatrep mih suh noisok suh ba reeraang rumla. Sok an neng khodek adi Rangte jengkhaap raangcho ang arah dek rum ano noisok rumha, neng sook adi khak et rum, eno neng ah elong hoonkap ih noisok rumha! Neng samsong adi jaannaat ah elootlootwah ih waangchi rum ano noisok rumha!
6 Sie sitzen gern obenan über Tisch und in den Schulen
Neng ih sadung theng ni tongtheng ese ni tong suh nook rumla nyia Jehudi rangsoomnok ni neng tongtheng ah ban khookham cho et thiin arah suh nook rumha;
7 und haben's gern, daß sie gegrüßt werden auf dem Markt und von den Menschen Rabbi genannt werden.
thaangtaam theng ni karum adi uh mih ih jengkhaapse jenglam ih toom soom he ih thun rumha adoleh ‘Nyootte’ toom et poonhe ih thun rumha.’
8 Aber ihr sollt euch nicht Rabbi nennen lassen; denn einer ist euer Meister, Christus; ihr aber seid alle Brüder.
Mih ih sen suh “Nyootte” ih nak toom poon han, tumeah sen soophoh soowah loong suh nyootte abah wasiit luulu.
9 Und sollt niemand Vater heißen auf Erden, denn einer ist euer Vater, der im Himmel ist.
Erah dam ih sen ih arah hatoh adoh ‘Ewah’ ih o uh nak poon an, tumeah sen wah wasiit luulu rangmong dowa ah.
10 Und ihr sollt euch nicht lassen Meister nennen; denn einer ist euer Meister, Christus.
Adoleh sen ih o suh uh ‘Phansiitte’ ih lapoon theng, tumeah sen phansiitte ah wasiit Kristo luulu.
11 Der Größte unter euch soll euer Diener sein.
Sendung nawa elongthoon angsuh nookte ah sen loong laksuh angjih.
12 Denn wer sich selbst erhöht, der wird erniedrigt; und wer sich selbst erniedrigt, der wird erhöht.
O ih heh teeteewah suh elong ih thiik ha erah mih ah ehin ih hoon theng, eno o heh teeteewah suh ehin et thiik ha erah mih ah elong ih hoon ah.
13 Weh euch, Schriftgelehrte und Pharisäer, ihr Heuchler, die ihr das Himmelreich zuschließet vor den Menschen! Ihr kommt nicht hinein, und die hinein wollen, laßt ihr nicht hineingehen.
“Tumthan echoojih ang ah, sen Hootthe nyootte nyi Pharisi loong suh ah! Lonoite sen loong ah! Sen ih Rangmong Hasong kaasak ah mih uh lanop thuk ih tangsak han, senteewah uh tanop kan, erah dam ih erah doh nopte taatje abah uh sen ih tanghaam et han!
14 Weh euch, Schriftgelehrte und Pharisäer, ihr Heuchler, die ihr der Witwen Häuser fresset und wendet lange Gebete vor! Darum werdet ihr desto mehr Verdammnis empfangen.
Tumthan echoojih ang ah sen, Hootthe nyootte nyi Pharisi loong suh ah! Lonoite sen loong! Sen ih thaknuh loong ah neng nok ni put kaleh, elootlootwah ih rangsoom jeng ah noisok et kohan! Erah loong ah tungthoidoh sen ethithoon ih cham thukte!
15 Weh euch, Schriftgelehrte und Pharisäer, ihr Heuchler, die ihr Land und Wasser umziehet, daß ihr einen Judengenossen macht; und wenn er's geworden ist, macht ihr aus ihm ein Kind der Hölle, zwiefältig mehr denn ihr seid! (Geenna )
“Tumthan echoojih ang ah, sen Hootthe nyootte nyi Pharisi loong suh ah! Lonoite sen loong! Sen ih mih wasiit leksiit suh juungko saangko deek akaan ni ih daankhoom lan, ang abah uh chojam ano erah mih ah ethithoon soolam ni we wang thuk lan sente senwah likhiikkhiik ah! (Geenna )
16 Weh euch, verblendete Leiter, die ihr sagt: “Wer da schwört bei dem Tempel, das ist nichts; wer aber schwört bei dem Gold am Tempel, der ist's schuldig.”
“Tumthan echoojih ah, mih lamthih ni siitte sen loong ah! Sen ih nyoot han, ‘o ih Rangteenok mendoh thoomhoon ah erah tumjih uh tah angka; enoothong o mina ih Rangteenok ni thiinha hun mendoh thoomhoon ah, erah thoomhoon jun doh re ejih jaatjaat ang ah.’
17 Ihr Narren und Blinden! Was ist größer: das Gold oder der Tempel, der das Gold heiligt?
Edook lam ni siitte loong! Hun akom ah tam rakla tam ah Rangteenok ah rakla?
18 “Wer da schwört bei dem Altar, das ist nichts; wer aber schwört bei dem Opfer, das darauf ist, der ist's schuldig.”
Sen ih amah nep et nyoot han, ‘O mina ih romthong mendoh thoomhoon ah erah tumjih uh tah angka; enoothong o ih lakkot lam ih romthong ni thoomhoon ah erah thoomhoon jun doh re ejih jaatjaat ang ah.’
19 Ihr Narren und Blinden! Was ist größer: das Opfer oder der Altar, der das Opfer heiligt?
Mamah lajat ehan! Marah ah rakla, lakkot ah tam rakla tam aleh lakkot saasiitte romthong ah rakla?
20 Darum, wer da schwört bei dem Altar, der schwört bei demselben und bei allem, was darauf ist.
O ih romthong mendi thoomhoonha erah romthong dowa hukkhaak loongtang mendi thoomla;
21 Und wer da schwört bei dem Tempel, der schwört bei demselben und bei dem, der darin wohnt.
erah dam ih o ih Rangteenok mendi thoomhoonha, erah Rangteenok ni tongte Rangte mendi thoomla;
22 Und wer da schwört bei dem Himmel, der schwört bei dem Stuhl Gottes und bei dem, der darauf sitzt.
erah damdi o mina rangmong hasong mendi thoomla, erah Rangte nyia Rangte tongtheng ni o tongla erah mendi thoomla.
23 Weh euch, Schriftgelehrte und Pharisäer, ihr Heuchler, die ihr verzehntet die Minze, Dill und Kümmel, und laßt dahinten das Schwerste im Gesetz, nämlich das Gericht, die Barmherzigkeit und den Glauben! Dies soll man tun und jenes nicht lassen.
“Tumthan echoojih ang ah sen, Hootthe nyootte nyia Pharisi loong suh ah! Sen lonoite loong! Sen ih Rangte suh asithiik hepoot phaksat, pochina, phantho nyia khokileeso botseh kohan, enoothong amiimi elong Hootthe jengkhaap loong ah phaang haat ehan, jengjuntiit nyia minchan adoleh toongtang reeraang loong ah. Erah loong Hootthe ah sen ih laphaang haat thang ih nyia mih uh laphaang thukthang ih, ban maak ruh etjih.
24 Ihr verblendeten Leiter, die ihr Mücken seihet und Kamele verschluckt!
Mih lamthih ni siitte loong! Sen ih joktheng joong nawa sewiik ah toonhaat et han, enoothong mokchongdoot ah elem et han!
25 Weh euch, Schriftgelehrte und Pharisäer, ihr Heuchler, die ihr die Becher und Schüsseln auswendig reinlich haltet, inwendig aber ist's voll Raubes und Fraßes!
“Tumthan echoojih ang ah sen suh ah, Hootthe nyootte nyi Pharisi loong oh! Sen lonoite loong! Sen khuung akhaak ah rangkhoh ko ah laklak saachot han, hemong ko adi bah sen mongthet nyia nyamnyook loong ih boh nyaansiit han.
26 Du blinder Pharisäer, reinige zum ersten das Inwendige an Becher und Schüssel, auf das auch das Auswendige rein werde!
Edook Pharisi loong oh! Khuung akhaak ah hemong ko ah chaak saachot an erah lidoh ba rangkhoh ko ah we saachot an!
27 Weh euch, Schriftgelehrte und Pharisäer, ihr Heuchler, die ihr gleich seid wie die übertünchten Gräber, welche auswendig hübsch scheinen, aber inwendig sind sie voller Totengebeine und alles Unflats!
“Tumthan echoojih ang ah sen Pharisi nyia Hootthe nyootte loong suh ah! Lonoite sen loong ah! Sen ah mangbeng nok puungmook arah likhiik boh ah, rangkhoh ah sok koleh puungchamcham hemong ah sok koleh mih mang nyia kiing araang loong namchaam arah likhiik ah.
28 Also auch ihr: von außen scheint ihr den Menschen fromm, aber in wendig seid ihr voller Heuchelei und Untugend.
Erah likhiik, rangkhoh ni ba ese ih noisok han, enoothong hemong ni bah ethih tenthun nyia rangdah loong laklak meela.
29 Weh euch, Schriftgelehrte und Pharisäer, ihr Heuchler, die ihr der Propheten Gräber bauet und schmücket der Gerechten Gräber
“Tumthan echoojih ang ah, sen Hootthe nyootte nyia Pharisi sen loong suh ah! Lonoite sen loong! Sen ih khowah loong mangbeng theng ah jaaseemoong ih hoon han nyia elong elang loong mangbeng ah naririh ih choomraang han;
30 und sprecht: Wären wir zu unsrer Väter Zeiten gewesen, so wollten wir nicht teilhaftig sein mit ihnen an der Propheten Blut!
eno sen ih chaang han, te awah hasong tokdoh seng mok roongjeeti bah khowah loong taroong tek haat thengti eah.
31 So gebt ihr über euch selbst Zeugnis, daß ihr Kinder seid derer, die die Propheten getötet haben.
Sen teeteewah ih jatthuk hali sen ah khowah loong tek haatte sutoom satoom eah!
32 Wohlan, erfüllet auch ihr das Maß eurer Väter!
Erah ang abah, sente senwah loong reeraang rumta rah sen we tuk reeraang an!
33 Ihr Schlangen und Otterngezücht! wie wollt ihr der höllischen Verdammnis entrinnen? (Geenna )
Pu sen loong nyia pu suh asah loong! Soolam nawa epi ete ih mamet mi banthun han? (Geenna )
34 Darum siehe, ich sende zu euch Propheten und Weise und Schriftgelehrte; und deren werdet ihr etliche töten und kreuzigen, und etliche werdet ihr geißeln in ihren Schulen und werdet sie verfolgen von einer Stadt zu der anderen;
Erah thoidi ngah ih baat rumhala, ngah ih khowah, jatwah nyia nyootte loong daapkaat hang; erah dowa sen ih mararah ah tek haat et an, mararah ah bangphak nah tek haat an, rukho ah Jehudi rangsoomnok nah ruh ih buh ano hadaang hadaang nah tum phanjoh an.
35 auf daß über euch komme all das gerechte Blut, das vergossen ist auf Erden, von dem Blut des gerechten Abel an bis auf das Blut des Zacharias, des Sohnes Berechja's, welchen ihr getötet habt zwischen dem Tempel und dem Altar.
Erah raang ih, sen ih toongtang mina mathan tek haattan chamnaang ah sen sak nah dat ha, marah Abel dowa ih Berekia sah Jekaria tuk ih romthong nyia Rangteenok chamchi ni tek haattan loong ah.
36 Wahrlich ich sage euch, daß solches alles wird über dies Geschlecht kommen.
Ngah ih baat rumhala: erah tek haat rumta mat ah ahaangwa mina loong sak nah ang ah!
37 Jerusalem, Jerusalem, die du tötest die Propheten und steinigst, die zu dir gesandt sind! wie oft habe ich deine Kinder versammeln wollen, wie eine Henne versammelt ihre Küchlein unter ihre Flügel; und ihr habt nicht gewollt!
“Jerusalem, Jerusalem! Rangte ih daapjah taha khowah loong nyia ruurang baatte loong ah jong ih tekpat han! Wonuh ih hejang khui ni wothaang loong khon arah likhiik, sen loong ah nga lak ih khonjoot suh tumthan taat thuntang, ang abah uh sen ih tare thukri!
38 Siehe, euer Haus soll euch wüst gelassen werden.
Erah raangtaan ih Rangteenok ah hahuung et thiinhaatte anglan.
39 Denn ich sage euch: Ihr werdet mich von jetzt an nicht sehen, bis ihr sprecht: Gelobt sei, der da kommt im Namen des HERRN!
Ngah ih baat rumhala aadowa ih bah, sen ih ngah babah uh takah we japtup ri, ‘Teesu mendi raakte asuh Rangte ih romseetam koh ah,’ ih sen ih maang liili bah ah.”