Markus 4
1 Und er fing abermals an, zu lehren am Meer. Und es versammelte sich viel Volks zu ihm, also daß er mußte in ein Schiff treten und auf dem Wasser sitzen; und alles Volk stand auf dem Lande am Meer.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਸਮੁਦ੍ਰਤਟੇ ਪੁਨਰੁਪਦੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭੇ, ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਰ ਬਹੁਜਨਾਨਾਂ ਸਮਾਗਮਾਤ੍ ਸ ਸਾਗਰੋਪਰਿ ਨੌਕਾਮਾਰੁਹ੍ਯ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਃ; ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਃ ਸਮੁਦ੍ਰਕੂਲੇ ਤਸ੍ਥੁਃ|
2 Und er predigte ihnen lange durch Gleichnisse; und in seiner Predigt sprach er zu ihnen:
ਤਦਾ ਸ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਭਿ ਰ੍ਬਹੂਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਉਪਦਿਸ਼ੰਸ਼੍ਚ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,
3 Höret zu! Siehe, es ging ein Sämann aus, zu säen.
ਅਵਧਾਨੰ ਕੁਰੁਤ, ਏਕੋ ਬੀਜਵਪ੍ਤਾ ਬੀਜਾਨਿ ਵਪ੍ਤੁੰ ਗਤਃ;
4 Und es begab sich, indem er säte, fiel etliches an den Weg; da kamen die Vögel unter dem Himmel und fraßen's auf.
ਵਪਨਕਾਲੇ ਕਿਯਨ੍ਤਿ ਬੀਜਾਨਿ ਮਾਰ੍ਗਪਾਸ਼੍ਵੇ ਪਤਿਤਾਨਿ, ਤਤ ਆਕਾਸ਼ੀਯਪਕ੍ਸ਼਼ਿਣ ਏਤ੍ਯ ਤਾਨਿ ਚਖਾਦੁਃ|
5 Etliches fiel in das Steinige, wo es nicht viel Erde hatte; und ging bald auf, darum daß es nicht tiefe Erde hatte.
ਕਿਯਨ੍ਤਿ ਬੀਜਾਨਿ ਸ੍ਵਲ੍ਪਮ੍ਰੁʼੱਤਿਕਾਵਤ੍ਪਾਸ਼਼ਾਣਭੂਮੌ ਪਤਿਤਾਨਿ ਤਾਨਿ ਮ੍ਰੁʼਦੋਲ੍ਪਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ਼ੀਘ੍ਰਮਙ੍ਕੁਰਿਤਾਨਿ;
6 Da nun die Sonne aufging, verwelkte es, und dieweil es nicht Wurzel hatte verdorrte es.
ਕਿਨ੍ਤੂਦਿਤੇ ਸੂਰ੍ੱਯੇ ਦਗ੍ਧਾਨਿ ਤਥਾ ਮੂਲਾਨੋ ਨਾਧੋਗਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਾਣਿ ਚ|
7 Und etliches fiel unter die Dornen; und die Dornen wuchsen empor und erstickten's, und es brachte keine Frucht.
ਕਿਯਨ੍ਤਿ ਬੀਜਾਨਿ ਕਣ੍ਟਕਿਵਨਮਧ੍ਯੇ ਪਤਿਤਾਨਿ ਤਤਃ ਕਣ੍ਟਕਾਨਿ ਸੰਵ੍ਰੁʼਦ੍ਵ੍ਯ ਤਾਨਿ ਜਗ੍ਰਸੁਸ੍ਤਾਨਿ ਨ ਚ ਫਲਿਤਾਨਿ|
8 Und etliches fiel auf ein gutes Land und brachte Frucht, die da zunahm und wuchs; etliches trug dreißigfältig und etliches sechzigfältig und etliches hundertfältig.
ਤਥਾ ਕਿਯਨ੍ਤਿ ਬੀਜਾਨ੍ਯੁੱਤਮਭੂਮੌ ਪਤਿਤਾਨਿ ਤਾਨਿ ਸੰਵ੍ਰੁʼਦ੍ਵ੍ਯ ਫਲਾਨ੍ਯੁਤ੍ਪਾਦਿਤਾਨਿ ਕਿਯਨ੍ਤਿ ਬੀਜਾਨਿ ਤ੍ਰਿੰਸ਼ਦ੍ਗੁਣਾਨਿ ਕਿਯਨ੍ਤਿ ਸ਼਼ਸ਼਼੍ਟਿਗੁਣਾਨਿ ਕਿਯਨ੍ਤਿ ਸ਼ਤਗੁਣਾਨਿ ਫਲਾਨਿ ਫਲਿਤਵਨ੍ਤਿ|
9 Und er sprach zu ihnen: Wer Ohren hat, zu hören, der höre!
ਅਥ ਸ ਤਾਨਵਦਤ੍ ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਕਰ੍ਣੌ ਸ੍ਤਃ ਸ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤੁ|
10 Und da er allein war, fragten ihn um dies Gleichnis, die um ihn waren, mitsamt den Zwölfen.
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਨਿਰ੍ਜਨਸਮਯੇ ਤਤ੍ਸਙ੍ਗਿਨੋ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਤੰ ਤੱਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ|
11 Und er sprach zu ihnen: Euch ist's gegeben, das Geheimnis des Reiches Gottes zu wissen; denen aber draußen widerfährt es alles nur durch Gleichnisse,
ਤਦਾ ਸ ਤਾਨੁਦਿਤਵਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਨਿਗੂਢਵਾਕ੍ਯੰ ਬੋੱਧੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਧਿਕਾਰੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ;
12 auf daß sie es mit sehenden Augen sehen, und doch nicht erkennen, und mit hörenden Ohren hören, und doch nicht verstehen, auf daß sie sich nicht dermaleinst bekehren und ihre Sünden ihnen vergeben werden.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇ ਵਹਿਰ੍ਭੂਤਾਃ "ਤੇ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤਃ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਜਾਨਨ੍ਤਿ, ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤਃ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਚੇੱਤੈ ਰ੍ਮਨਃਸੁ ਕਦਾਪਿ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਾਪਾਨ੍ਯਮੋਚਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤ," ਅਤੋਹੇਤੋਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੈਰੇਵ ਤਾਨਿ ਮਯਾ ਕਥਿਤਾਨਿ|
13 Und er sprach zu ihnen: Verstehet ihr dies Gleichnis nicht, wie wollt ihr denn die andern alle verstehen?
ਅਥ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਕਿਮੇਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਵਾਕ੍ਯੰ ਨ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਵੇ? ਤਰ੍ਹਿ ਕਥੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਾਨ ਭੋਤ੍ਸ੍ਯਧ੍ਵੇ?
14 Der Sämann sät das Wort.
ਬੀਜਵਪ੍ਤਾ ਵਾਕ੍ਯਰੂਪਾਣਿ ਬੀਜਾਨਿ ਵਪਤਿ;
15 Diese sind's aber, die an dem Wege sind: Wo das Wort gesät wird und sie es gehört haben, so kommt alsbald der Satan und nimmt weg das Wort, das in ihr Herz gesät war.
ਤਤ੍ਰ ਯੇ ਯੇ ਲੋਕਾ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼੍ਰੁਤਮਾਤ੍ਰਾਤ੍ ਸ਼ੈਤਾਨ੍ ਸ਼ੀਘ੍ਰਮਾਗਤ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨਃਸੂਪ੍ਤਾਨਿ ਤਾਨਿ ਵਾਕ੍ਯਰੂਪਾਣਿ ਬੀਜਾਨ੍ਯਪਨਯਤਿ ਤਏਵ ਉਪ੍ਤਬੀਜਮਾਰ੍ਗਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇਸ੍ਵਰੂਪਾਃ|
16 Also auch die sind's, bei welchen aufs Steinige gesät ist: wenn sie das Wort gehört haben, nehmen sie es alsbald mit Freuden auf,
ਯੇ ਜਨਾ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਹਸਾ ਪਰਮਾਨਨ੍ਦੇਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਹ੍ਰੁʼਦਿ ਸ੍ਥੈਰ੍ੱਯਾਭਾਵਾਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਕਾਲਮਾਤ੍ਰੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਹੇਤੋਃ
17 und haben keine Wurzel in sich, sondern sind wetterwendisch; wenn sich Trübsal oder Verfolgung um des Wortes willen erhebt, so ärgern sie sich alsbald.
ਕੁਤ੍ਰਚਿਤ੍ ਕ੍ਲੇਸ਼ੇ ਉਪਦ੍ਰਵੇ ਵਾ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੇ ਤਦੈਵ ਵਿਘ੍ਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਤਏਵ ਉਪ੍ਤਬੀਜਪਾਸ਼਼ਾਣਭੂਮਿਸ੍ਵਰੂਪਾਃ|
18 Und diese sind's, bei welchen unter die Dornen gesät ist: die das Wort hören,
ਯੇ ਜਨਾਃ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾਂਸਾਰਿਕੀ ਚਿਨ੍ਤਾ ਧਨਭ੍ਰਾਨ੍ਤਿ ਰ੍ਵਿਸ਼਼ਯਲੋਭਸ਼੍ਚ ਏਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਤਾਂ ਕਥਾਂ ਗ੍ਰਸਨ੍ਤਿ ਤਤਃ ਮਾ ਵਿਫਲਾ ਭਵਤਿ (aiōn g165)
19 und die Sorgen dieser Welt und der betrügerische Reichtum und viele andere Lüste gehen hinein und ersticken das Wort, und es bleibt ohne Frucht. (aiōn g165)
ਤਏਵ ਉਪ੍ਤਬੀਜਸਕਣ੍ਟਕਭੂਮਿਸ੍ਵਰੂਪਾਃ|
20 Und diese sind's, bei welchen auf ein gutes Land gesät ist: die das Wort hören und nehmen's an und bringen Frucht, etliche dreißigfältig und etliche sechzigfältig und etliche hundertfältig.
ਯੇ ਜਨਾ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਸ੍ਯ ਵਾ ਤ੍ਰਿੰਸ਼ਦ੍ਗੁਣਾਨਿ ਕਸ੍ਯ ਵਾ ਸ਼਼ਸ਼਼੍ਟਿਗੁਣਾਨਿ ਕਸ੍ਯ ਵਾ ਸ਼ਤਗੁਣਾਨਿ ਫਲਾਨਿ ਭਵਨ੍ਤਿ ਤਏਵ ਉਪ੍ਤਬੀਜੋਰ੍ੱਵਰਭੂਮਿਸ੍ਵਰੂਪਾਃ|
21 Und er sprach zu ihnen: Zündet man auch ein Licht an, daß man es unter einen Scheffel oder unter einen Tisch setze? Mitnichten, sondern daß man's auf einen Leuchter setze.
ਤਦਾ ਸੋ(ਅ)ਪਰਮਪਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਕੋਪਿ ਜਨੋ ਦੀਪਾਧਾਰੰ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਦ੍ਰੋਣਸ੍ਯਾਧਃ ਖਟ੍ਵਾਯਾ ਅਧੇ ਵਾ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਦੀਪਮਾਨਯਤਿ ਕਿੰ?
22 Denn es ist nichts verborgen, das es nicht offenbar werde, und ist nichts Heimliches, das nicht hervorkomme.
ਅਤੋਹੇਤੋ ਰ੍ਯੰਨ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਲੁੱਕਾਯਿਤੰ ਕਿਮਪਿ ਵਸ੍ਤੁ ਨਾਸ੍ਤਿ; ਯਦ੍ ਵ੍ਯਕ੍ਤੰ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਗੁਪ੍ਤੰ ਕਿਮਪਿ ਵਸ੍ਤੁ ਨਾਸ੍ਤਿ|
23 Wer Ohren hat, zu hören, der höre!
ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਕਰ੍ਣੌ ਸ੍ਤਃ ਸ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤੁ|
24 Und er sprach zu ihnen: Sehet zu, was ihr höret! Mit welcherlei Maß ihr messet, wird man euch wieder messen, und man wird noch zugeben euch, die ihr dies hört.
ਅਪਰਮਪਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਯਦ੍ ਯਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਥ ਤਤ੍ਰ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ, ਯਤੋ ਯੂਯੰ ਯੇਨ ਪਰਿਮਾਣੇਨ ਪਰਿਮਾਥ ਤੇਨੈਵ ਪਰਿਮਾਣੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥਮਪਿ ਪਰਿਮਾਸ੍ਯਤੇ; ਸ਼੍ਰੋਤਾਰੋ ਯੂਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮਧਿਕੰ ਦਾਸ੍ਯਤੇ|
25 Denn wer da hat, dem wird gegeben; und wer nicht hat, von dem wird man nehmen, auch was er hat.
ਯਸ੍ਯਾਸ਼੍ਰਯੇ ਵਰ੍ੱਧਤੇ ਤਸ੍ਮੈ ਅਪਰਮਪਿ ਦਾਸ੍ਯਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਯਾਸ਼੍ਰਯੇ ਨ ਵਰ੍ੱਧਤੇ ਤਸ੍ਯ ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦਸ੍ਤਿ ਤਦਪਿ ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਨੇਸ਼਼੍ਯਤੇ|
26 Und er sprach: Das Reich Gottes hat sich also, als wenn ein Mensch Samen aufs Land wirft
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਏਕੋ ਲੋਕਃ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਬੀਜਾਨ੍ਯੁਪ੍ਤ੍ਵਾ
27 und schläft und steht auf Nacht und Tag; und der Same geht auf und wächst, daß er's nicht weiß.
ਜਾਗਰਣਨਿਦ੍ਰਾਭ੍ਯਾਂ ਦਿਵਾਨਿਸ਼ੰ ਗਮਯਤਿ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਤਦ੍ਵੀਜੰ ਤਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਤਰੂਪੇਣਾਙ੍ਕੁਰਯਤਿ ਵਰ੍ੱਧਤੇ ਚ;
28 Denn die Erde bringt von selbst zum ersten das Gras, darnach die Ähren, darnach den vollen Weizen in den Ähren.
ਯਤੋਹੇਤੋਃ ਪ੍ਰਥਮਤਃ ਪਤ੍ਰਾਣਿ ਤਤਃ ਪਰੰ ਕਣਿਸ਼ਾਨਿ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਕਣਿਸ਼ਪੂਰ੍ਣਾਨਿ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਭੂਮਿਃ ਸ੍ਵਯਮੁਤ੍ਪਾਦਯਤਿ;
29 Wenn sie aber die Frucht gebracht hat, so schickt er bald die Sichel hin; denn die Ernte ist da.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਫਲੇਸ਼਼ੁ ਪੱਕੇਸ਼਼ੁ ਸ਼ਸ੍ਯੱਛੇਦਨਕਾਲੰ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਛਿਨੱਤਿ, ਅਨੇਨ ਤੁਲ੍ਯਮੀਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯੰ|
30 Und er sprach: Wem wollen wir das Reich Gottes vergleichen, und durch welch Gleichnis wollen wir es vorbilden?
ਪੁਨਃ ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯੰ ਕੇਨ ਸਮੰ? ਕੇਨ ਵਸ੍ਤੁਨਾ ਸਹ ਵਾ ਤਦੁਪਮਾਸ੍ਯਾਮਿ?
31 Gleichwie ein Senfkorn, wenn das gesät wird aufs Land, so ist's das kleinste unter allen Samen auf Erden;
ਤਤ੍ ਸਰ੍ਸ਼਼ਪੈਕੇਨ ਤੁਲ੍ਯੰ ਯਤੋ ਮ੍ਰੁʼਦਿ ਵਪਨਕਾਲੇ ਸਰ੍ਸ਼਼ਪਬੀਜੰ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਸ੍ਥਬੀਜਾਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰੰ
32 und wenn es gesät ist, so nimmt es zu und wird größer denn alle Kohlkräuter und gewinnt große Zweige, also daß die Vögel unter dem Himmel unter seinem Schatten wohnen können.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਪਨਾਤ੍ ਪਰਮ੍ ਅਙ੍ਕੁਰਯਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਾਕਾਦ੍ ਬ੍ਰੁʼਹਦ੍ ਭਵਤਿ, ਤਸ੍ਯ ਬ੍ਰੁʼਹਤ੍ਯਃ ਸ਼ਾਖਾਸ਼੍ਚ ਜਾਯਨ੍ਤੇ ਤਤਸ੍ਤੱਛਾਯਾਂ ਪਕ੍ਸ਼਼ਿਣ ਆਸ਼੍ਰਯਨ੍ਤੇ|
33 Und durch viele solche Gleichnisse sagte er ihnen das Wort, nach dem sie es hören konnten.
ਇੱਥੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਬੋਧਾਨੁਰੂਪੰ ਸੋ(ਅ)ਨੇਕਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੈਸ੍ਤਾਨੁਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍,
34 Und ohne Gleichnis redete er nichts zu ihnen; aber insonderheit legte er's seinen Jüngern alles aus.
ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੰ ਵਿਨਾ ਕਾਮਪਿ ਕਥਾਂ ਤੇਭ੍ਯੋ ਨ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਪਸ਼੍ਚਾਨ੍ ਨਿਰ੍ਜਨੇ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਾਰ੍ਥੰ ਬੋਧਿਤਵਾਨ੍|
35 Und an demselben Tage des Abends sprach er zu ihnen: Laßt uns hinüberfahren.
ਤੱਦਿਨਸ੍ਯ ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਯਾਂ ਸ ਤੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਕਥਯਦ੍ ਆਗੱਛਤ ਵਯੰ ਪਾਰੰ ਯਾਮ|
36 Und sie ließen das Volk gehen und nahmen ihn, wie er im Schiff war; und es waren mehr Schiffe bei ihm.
ਤਦਾ ਤੇ ਲੋਕਾਨ੍ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜ੍ਯ ਤਮਵਿਲਮ੍ਬੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਨੌਕਯਾ ਪ੍ਰਤਸ੍ਥਿਰੇ; ਅਪਰਾ ਅਪਿ ਨਾਵਸ੍ਤਯਾ ਸਹ ਸ੍ਥਿਤਾਃ|
37 Und es erhob sich ein großer Windwirbel und warf Wellen in das Schiff, also daß das Schiff voll ward.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਮਹਾਝਞ੍ਭ੍ਸ਼ਗਮਾਤ੍ ਨੌ ਰ੍ਦੋਲਾਯਮਾਨਾ ਤਰਙ੍ਗੇਣ ਜਲੈਃ ਪੂਰ੍ਣਾਭਵੱਚ|
38 Und er war hinten auf dem Schiff und schlief auf einem Kissen. Und sie weckten ihn auf und sprachen zu ihm: Meister, fragst du nichts darnach, daß wir verderben?
ਤਦਾ ਸ ਨੌਕਾਚਸ਼੍ਚਾਦ੍ਭਾਗੇ ਉਪਧਾਨੇ ਸ਼ਿਰੋ ਨਿਧਾਯ ਨਿਦ੍ਰਿਤ ਆਸੀਤ੍ ਤਤਸ੍ਤੇ ਤੰ ਜਾਗਰਯਿਤ੍ਵਾ ਜਗਦੁਃ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਾਣਾ ਯਾਨ੍ਤਿ ਕਿਮਤ੍ਰ ਭਵਤਸ਼੍ਚਿਨ੍ਤਾ ਨਾਸ੍ਤਿ?
39 Und er stand auf und bedrohte den Wind und sprach zu dem Meer: Schweig und verstumme! Und der Wind legte sich, und es ward eine große Stille.
ਤਦਾ ਸ ਉੱਥਾਯ ਵਾਯੁੰ ਤਰ੍ਜਿਤਵਾਨ੍ ਸਮੁਦ੍ਰਞ੍ਚੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਸ਼ਾਨ੍ਤਃ ਸੁਸ੍ਥਿਰਸ਼੍ਚ ਭਵ; ਤਤੋ ਵਾਯੌ ਨਿਵ੍ਰੁʼੱਤੇ(ਅ)ਬ੍ਧਿਰ੍ਨਿਸ੍ਤਰਙ੍ਗੋਭੂਤ੍|
40 Und er sprach zu ihnen: Wie seid ihr so furchtsam? Wie, daß ihr keinen Glauben habt?
ਤਦਾ ਸ ਤਾਨੁਵਾਚ ਯੂਯੰ ਕੁਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼ਙ੍ਕਾਕੁਲਾ ਭਵਤ? ਕਿੰ ਵੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਨਾਸ੍ਤਿ?
41 Und sie fürchteten sich sehr und sprachen untereinander: Wer ist der? denn Wind und Meer sind ihm gehorsam.
ਤਸ੍ਮਾੱਤੇ(ਅ)ਤੀਵਭੀਤਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਅਹੋ ਵਾਯੁਃ ਸਿਨ੍ਧੁਸ਼੍ਚਾਸ੍ਯ ਨਿਦੇਸ਼ਗ੍ਰਾਹਿਣੌ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗਯੰ ਮਨੁਜਃ|
