Klagelieder 3
1 Ich bin ein elender Mann, der die Rute seines Grimmes sehen muß.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 Er hat mich geführt und lassen gehen in die Finsternis und nicht in Licht.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Er hat seine Hand gewendet wider mich und handelt gar anders mit mir für und für.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Er hat mir Fleisch und Haut alt gemacht und mein Gebein zerschlagen.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 Er hat mich verbaut und mich mit Galle und Mühe umgeben.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 Er hat mich in Finsternis gelegt wie die, so längst tot sind.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Er hat mich vermauert, daß ich nicht heraus kann, und mich in harte Fesseln gelegt.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Und wenn ich gleich schreie und rufe, so stopft er die Ohren zu vor meinem Gebet.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Er hat meinen Weg vermauert mit Werkstücken und meinen Steig umgekehrt.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Er hat auf mich gelauert wie ein Bär, wie ein Löwe im Verborgenen.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Er läßt mich des Weges fehlen. Er hat mich zerstückt und zunichte gemacht.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 Er hat seinen Bogen gespannt und mich dem Pfeil zum Ziel gesteckt.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 Er hat aus dem Köcher in meine Nieren schießen lassen.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Ich bin ein Spott allem meinem Volk und täglich ihr Liedlein.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Er hat mich mit Bitterkeit gesättigt und mit Wermut getränkt.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Er hat meine Zähne zu kleinen Stücken zerschlagen. Er wälzt mich in der Asche.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 Meine Seele ist aus dem Frieden vertrieben; ich muß des Guten vergessen.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 Ich sprach: Mein Vermögen ist dahin und meine Hoffnung auf den HERRN.
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Gedenke doch, wie ich so elend und verlassen, mit Wermut und Galle getränkt bin!
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Du wirst ja daran gedenken; denn meine Seele sagt mir es.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Das nehme ich zu Herzen, darum hoffe ich noch.
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 Die Güte des HERRN ist's, daß wir nicht gar aus sind; seine Barmherzigkeit hat noch kein Ende,
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 sondern sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 Denn der HERR ist freundlich dem, der auf sie harrt, und der Seele, die nach ihm fragt.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 Es ist ein köstlich Ding, geduldig sein und auf die Hilfe des HERRN hoffen.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 Es ist ein köstlich Ding einem Mann, daß er das Joch in seiner Jugend trage;
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 daß ein Verlassener geduldig sei, wenn ihn etwas überfällt,
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 und seinen Mund in den Staub stecke und der Hoffnung warte
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 und lasse sich auf die Backen schlagen und viel Schmach anlegen.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Denn der Herr verstößt nicht ewiglich;
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 sondern er betrübt wohl, und erbarmt sich wieder nach seiner Güte.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 Denn er nicht von Herzen die Menschen plagt und betrübt,
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 als wollte er die Gefangenen auf Erden gar unter seine Füße zertreten
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 und eines Mannes Recht vor dem Allerhöchsten beugen lassen
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 und eines Menschen Sache verkehren lassen, gleich als sähe es der Herr nicht.
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Wer darf denn sagen, daß solches geschehe ohne des Herrn Befehl
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 und daß nicht Böses und Gutes komme aus dem Munde des Allerhöchsten?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Wie murren denn die Leute im Leben also? Ein jeglicher murre wider seine Sünde!
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Und laßt uns erforschen und prüfen unser Wesen und uns zum HERRN bekehren!
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Laßt uns unser Herz samt den Händen aufheben zu Gott im Himmel!
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 Wir, wir haben gesündigt und sind ungehorsam gewesen; darum hast du billig nicht verschont;
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 sondern du hast uns mit Zorn überschüttet und verfolgt und ohne Barmherzigkeit erwürgt.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Du hast dich mit einer Wolke verdeckt, daß kein Gebet hindurch konnte.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Du hast uns zu Kot und Unflat gemacht unter den Völkern.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Alle unsre Feinde sperren ihr Maul auf wider uns.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Wir werden gedrückt und geplagt mit Schrecken und Angst.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Meine Augen rinnen mit Wasserbächen über den Jammer der Tochter meines Volks.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Meine Augen fließen und können nicht ablassen; denn es ist kein Aufhören da,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 bis der HERR vom Himmel herabschaue uns sehe darein.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Mein Auge frißt mir das Leben weg um die Töchter meiner Stadt.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Meine Feinde haben mich gehetzt wie einen Vogel ohne Ursache;
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 sie haben mein Leben in einer Grube fast umgebracht und Steine auf mich geworfen;
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 sie haben mein Haupt mit Wasser überschüttet; da sprach ich: Nun bin ich gar dahin.
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Ich rief aber deinen Namen an, HERR, unten aus der Grube,
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 und du erhörtest meine Stimme: Verbirg deine Ohren nicht vor meinem Seufzen und Schreien!
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Du nahest dich zu mir, wenn ich dich anrufe, und sprichst: Fürchte dich nicht!
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Du führest, Herr, die Sache meiner Seele und erlösest mein Leben.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 Du siehest, HERR, wie mir so Unrecht geschieht; hilf mir zu meinem Recht!
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Du siehst alle ihre Rache und alle ihre Gedanken wider mich.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 HERR, du hörest ihr Schmähen und alle ihre Gedanken über mich,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 die Lippen meiner Widersacher und ihr dichten wider mich täglich.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Schaue doch, sie sitzen oder stehen auf, so singen sie von mir ein Liedlein.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Vergilt ihnen, HERR, wie sie verdient haben!
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Laß ihnen das Herz erschrecken, laß sie deinen Fluch fühlen!
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Verfolge sie mit deinem Grimm und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
