Klagelieder 3

1 Ich bin ein elender Mann, der die Rute seines Grimmes sehen muß.

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

2 Er hat mich geführt und lassen gehen in die Finsternis und nicht in Licht.

خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

3 Er hat seine Hand gewendet wider mich und handelt gar anders mit mir für und für.

او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

4 Er hat mir Fleisch und Haut alt gemacht und mein Gebein zerschlagen.

او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

5 Er hat mich verbaut und mich mit Galle und Mühe umgeben.

جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

6 Er hat mich in Finsternis gelegt wie die, so längst tot sind.

مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

7 Er hat mich vermauert, daß ich nicht heraus kann, und mich in harte Fesseln gelegt.

با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

8 Und wenn ich gleich schreie und rufe, so stopft er die Ohren zu vor meinem Gebet.

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

9 Er hat meinen Weg vermauert mit Werkstücken und meinen Steig umgekehrt.

با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

10 Er hat auf mich gelauert wie ein Bär, wie ein Löwe im Verborgenen.

او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

11 Er läßt mich des Weges fehlen. Er hat mich zerstückt und zunichte gemacht.

مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

12 Er hat seinen Bogen gespannt und mich dem Pfeil zum Ziel gesteckt.

او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

13 Er hat aus dem Köcher in meine Nieren schießen lassen.

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

14 Ich bin ein Spott allem meinem Volk und täglich ihr Liedlein.

مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

15 Er hat mich mit Bitterkeit gesättigt und mit Wermut getränkt.

او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

16 Er hat meine Zähne zu kleinen Stücken zerschlagen. Er wälzt mich in der Asche.

صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

17 Meine Seele ist aus dem Frieden vertrieben; ich muß des Guten vergessen.

آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

18 Ich sprach: Mein Vermögen ist dahin und meine Hoffnung auf den HERRN.

رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

19 Gedenke doch, wie ich so elend und verlassen, mit Wermut und Galle getränkt bin!

وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

20 Du wirst ja daran gedenken; denn meine Seele sagt mir es.

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

21 Das nehme ich zu Herzen, darum hoffe ich noch.

اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

22 Die Güte des HERRN ist's, daß wir nicht gar aus sind; seine Barmherzigkeit hat noch kein Ende,

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

23 sondern sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß.

وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

24 Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.

به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

25 Denn der HERR ist freundlich dem, der auf sie harrt, und der Seele, die nach ihm fragt.

خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

26 Es ist ein köstlich Ding, geduldig sein und auf die Hilfe des HERRN hoffen.

پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

27 Es ist ein köstlich Ding einem Mann, daß er das Joch in seiner Jugend trage;

خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

28 daß ein Verlassener geduldig sei, wenn ihn etwas überfällt,

هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

29 und seinen Mund in den Staub stecke und der Hoffnung warte

و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

30 und lasse sich auf die Backen schlagen und viel Schmach anlegen.

وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

31 Denn der Herr verstößt nicht ewiglich;

زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

32 sondern er betrübt wohl, und erbarmt sich wieder nach seiner Güte.

هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

33 Denn er nicht von Herzen die Menschen plagt und betrübt,

او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

34 als wollte er die Gefangenen auf Erden gar unter seine Füße zertreten

هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

35 und eines Mannes Recht vor dem Allerhöchsten beugen lassen

و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

36 und eines Menschen Sache verkehren lassen, gleich als sähe es der Herr nicht.

و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

37 Wer darf denn sagen, daß solches geschehe ohne des Herrn Befehl

کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

38 und daß nicht Böses und Gutes komme aus dem Munde des Allerhöchsten?

آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

39 Wie murren denn die Leute im Leben also? Ein jeglicher murre wider seine Sünde!

پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

40 Und laßt uns erforschen und prüfen unser Wesen und uns zum HERRN bekehren!

به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

41 Laßt uns unser Herz samt den Händen aufheben zu Gott im Himmel!

بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

42 Wir, wir haben gesündigt und sind ungehorsam gewesen; darum hast du billig nicht verschont;

«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

43 sondern du hast uns mit Zorn überschüttet und verfolgt und ohne Barmherzigkeit erwürgt.

«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

44 Du hast dich mit einer Wolke verdeckt, daß kein Gebet hindurch konnte.

خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

45 Du hast uns zu Kot und Unflat gemacht unter den Völkern.

ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

46 Alle unsre Feinde sperren ihr Maul auf wider uns.

تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

47 Wir werden gedrückt und geplagt mit Schrecken und Angst.

خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

48 Meine Augen rinnen mit Wasserbächen über den Jammer der Tochter meines Volks.

به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

49 Meine Augen fließen und können nicht ablassen; denn es ist kein Aufhören da,

50 bis der HERR vom Himmel herabschaue uns sehe darein.

تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

51 Mein Auge frißt mir das Leben weg um die Töchter meiner Stadt.

هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

52 Meine Feinde haben mich gehetzt wie einen Vogel ohne Ursache;

کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

53 sie haben mein Leben in einer Grube fast umgebracht und Steine auf mich geworfen;

آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

54 sie haben mein Haupt mit Wasser überschüttet; da sprach ich: Nun bin ich gar dahin.

آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

55 Ich rief aber deinen Namen an, HERR, unten aus der Grube,

اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

56 und du erhörtest meine Stimme: Verbirg deine Ohren nicht vor meinem Seufzen und Schreien!

صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

57 Du nahest dich zu mir, wenn ich dich anrufe, und sprichst: Fürchte dich nicht!

آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

58 Du führest, Herr, die Sache meiner Seele und erlösest mein Leben.

ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

59 Du siehest, HERR, wie mir so Unrecht geschieht; hilf mir zu meinem Recht!

ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

60 Du siehst alle ihre Rache und alle ihre Gedanken wider mich.

دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

61 HERR, du hörest ihr Schmähen und alle ihre Gedanken über mich,

ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

62 die Lippen meiner Widersacher und ihr dichten wider mich täglich.

تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

63 Schaue doch, sie sitzen oder stehen auf, so singen sie von mir ein Liedlein.

ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

64 Vergilt ihnen, HERR, wie sie verdient haben!

ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

65 Laß ihnen das Herz erschrecken, laß sie deinen Fluch fühlen!

ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

66 Verfolge sie mit deinem Grimm und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.