Job 6
1 Hiob antwortete und sprach:
Ījabs atbildēja un sacīja:
2 Wenn man doch meinen Unmut wöge und mein Leiden zugleich in die Waage legte!
Kaut manas vaimanas ar svaru svērtu un turpretī manas bēdas svaru kausā liktu!
3 Denn nun ist es schwerer als Sand am Meer; darum gehen meine Worte irre.
Jo tās tagad ir grūtākas nekā jūras smiltis, tāpēc mana mute muld.
4 Denn die Pfeile des Allmächtigen stecken in mir: derselben Gift muß mein Geist trinken, und die Schrecknisse Gottes sind auf mich gerichtet.
Jo tā Visuvarenā bultas ir iekš manis, mans gars dzer viņu ugunis, Dieva briesmas karo pret mani.
5 Das Wild schreit nicht, wenn es Gras hat; der Ochse blökt nicht, wenn er sein Futter hat.
Vai gan meža ēzelis zviedz, kad tam ir zāle? Vai vērsis mauj, kad tam sava barība?
6 Kann man auch essen, was ungesalzen ist? Oder wer mag kosten das Weiße um den Dotter?
Vai jēlu var ēst bez sāls? Vai ir gardums olas baltumā?
7 Was meine Seele widerte anzurühren, das ist meine Speise, mir zum Ekel.
Ko mana dvēsele negribēja aizskart, tā nu ir mana bēdu barība.
8 O, daß meine Bitte geschähe und Gott gäbe mir, was ich hoffe!
Kaut mana lūgšana notiktu, un Dievs man dotu, ko es gaidu,
9 Daß Gott anfinge und zerschlüge mich und ließe seine Hand gehen und zerscheiterte mich!
Kaut Dievs mani sadauzītu, kaut tas Savu roku izstieptu un mani satriektu!
10 So hätte ich nun Trost, und wollte bitten in meiner Krankheit, daß er nur nicht schonte, habe ich doch nicht verleugnet die Reden des Heiligen.
Tas man vēl būtu par prieku, un es vēl savās nežēlīgās sāpēs būtu līksms, ka neesmu aizliedzis tā Svētā vārdus.
11 Was ist meine Kraft, daß ich möge beharren? und welches ist mein Ende, daß meine Seele geduldig sein sollte?
Kāds ir mans spēks, ka es vēl varētu cerēt, un kāds ir mans gals, ka manai dvēselei būtu jāpaciešās?
12 Ist doch meine Kraft nicht steinern und mein Fleisch nicht ehern.
Vai mans spēks ir akmeņu spēks, vai mana miesa ir varš?
13 Habe ich doch nirgend Hilfe, und mein Vermögen ist dahin.
Vai man palīga netrūkst pavisam, un vai man padoms nav visai pagalam?
14 Wer Barmherzigkeit seinem Nächsten verweigert, der verläßt des Allmächtigen Furcht.
Izsamisušam žēlastības vajag no sava drauga, citādi tas arī tā Visuvarenā bijāšanu atmet.
15 Meine Brüder trügen wie ein Bach, wie Wasserströme, die vergehen,
Mani brāļi mani pieviļ kā strauts, kā strauta ūdeņi, kas notek;
16 die trübe sind vom Eis, in die der Schnee sich birgt:
Sajukuši tie bija ar ledu, un sasniguši ar sniegu, -
17 zur Zeit, wenn sie die Hitze drückt, versiegen sie; wenn es heiß wird, vergehen sie von ihrer Stätte.
Tai laikā, kad karstums tos spiež, tad tie izsīkst, kad karsts metās, tad tie iznīkst no savas vietas.
18 Die Reisezüge gehen ab vom Wege, sie treten aufs Ungebahnte und kommen um;
Viņu ceļi griežas sānis, tie iet uz tuksnesi un izzūd.
19 die Reisezüge von Thema blicken ihnen nach, die Karawanen von Saba hofften auf sie:
Uz tiem skatās ceļa ļaudis no Temas un cer Šebas ceļa gājēji.
20 aber sie wurden zu Schanden über ihrer Hoffnung und mußten sich schämen, als sie dahin kamen.
Tie paliek kaunā ar tādu cerību un nosarkst, tur nonākdami.
21 So seid ihr jetzt ein Nichts geworden, und weil ihr Jammer sehet, fürchtet ihr euch.
Tiešām nu jūs neesat it nekas, redzat briesmas un iztrūcinājāties.
22 Habe ich auch gesagt: Bringet her von eurem Vermögen und schenkt mir
Vai es jeb kad sacīju: nesiet man un dodiet man dāvanas no sava padoma?
23 und errettet mich aus der Hand des Feindes und erlöst mich von der Hand der Gewalttätigen?
Jeb glābiet mani no ienaidnieka rokas un pestījiet mani no varas darītāju rokas?
24 Lehret mich, so will ich schweigen; und was ich nicht weiß, darin unterweist mich.
Mācat mani, es cietīšu klusu, un pierādiet man, kur es maldījies.
25 Warum tadelt ihr rechte Rede? Wer ist unter euch, der sie strafen könnte?
Cik spēcīgi ir taisni vārdi, bet ko norāj jūsu rāšana;
26 Gedenket ihr, Worte zu strafen? Aber eines Verzweifelten Rede ist für den Wind.
Vai jūs esat apņēmušies vārdus aprāt? Vējam pieder izsamisuša vārdi.
27 Ihr fielet wohl über einen armen Waisen her und grübet eurem Nachbarn Gruben.
Vai arī bāriņam gribat valgus mest un bedri rakt savam tuvākam.
28 Doch weil ihr habt angehoben, sehet auf mich, ob ich vor euch mit Lügen bestehen werde.
Bet nu, lūdzami, uzlūkojiet mani, jums acīs tiešām es nemelošu.
29 Antwortet, was recht ist; meine Antwort wird noch recht bleiben.
Atbildiet jel, lai nenotiek netaisnība, atbildiet, jo mana taisnība vēl stāv.
30 Ist denn auf meiner Zunge Unrecht, oder sollte mein Gaumen Böses nicht merken?
Vai tad uz manas mēles būs netaisnība, vai mana mute nemanīs, kas ir blēdība?
