Job 41
1 Kannst du den Leviathan ziehen mit dem Haken und seine Zunge mit einer Schnur fassen?
Vai tu levijatanu vari ķert ar makšķeri, jeb viņa mēli ar dziļi iemestu virvi?
2 Kannst du ihm eine Angel in die Nase legen und mit einem Stachel ihm die Backen durchbohren?
Vai tu viņam riņķi māki likt nāsīs un ar asmeni izdurt viņa žaunas?
3 Meinst du, er werde dir viel Flehens machen oder dir heucheln?
Vai tu domā, ka tas tevis daudz lūgsies un labus vārdus uz tevi runās?
4 Meinst du, daß er einen Bund mit dir machen werde, daß du ihn immer zum Knecht habest?
Vai viņš derēs derību ar tevi, ka tu viņu vari ņemt par mūžīgu vergu?
5 Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vogel oder ihn für deine Dirnen anbinden?
Vai tu ar viņu varēsi spēlēties kā ar putniņu, jeb viņu saistīsi savām meitām?
6 Meinst du die Genossen werden ihn zerschneiden, daß er unter die Kaufleute zerteilt wird?
Vai zvejnieku biedrībā viņu pārdod, vai viņu izdala pircējiem?
7 Kannst du mit Spießen füllen seine Haut und mit Fischerhaken seinen Kopf?
Vai tu viņa ādu vari piedurt pilnu ar šķēpiem, jeb viņa galvu ar žebērkļiem?
8 Wenn du deine Hand an ihn legst, so gedenke, daß es ein Streit ist, den du nicht ausführen wirst.
Kad tu savu roku viņam pieliksi, tad pieminēsi, kāds tas karš, un vairs to nedarīsi.
9 Siehe, die Hoffnung wird jedem fehlen; schon wenn er seiner ansichtig wird, stürzt er zu Boden.
Redzi, tāda cerība ir velti; jau viņu ieraugot krīt gar zemi.
10 Niemand ist so kühn, daß er ihn reizen darf; wer ist denn, der vor mir stehen könnte?
Neviens nav tik drošs, viņu kaitināt, - kas tad būtu, kas Man varētu celties pretim?
11 Wer hat mir etwas zuvor getan, daß ich's ihm vergelte? Es ist mein, was unter allen Himmeln ist.
Kas Man ko laba papriekš darījis, ka Man to bija atmaksāt? Kas ir apakš visām debesīm, tas Man pieder.
12 Dazu muß ich nun sagen, wie groß, wie mächtig und wohlgeschaffen er ist.
Un lai vēl pieminu viņa locekļus, stiprumu un viņa vareno augumu.
13 Wer kann ihm sein Kleid aufdecken? und wer darf es wagen, ihm zwischen die Zähne zu greifen?
Kas drīkstētu viņa bruņas atsegt, kas līst viņa zobu starpā?
14 Wer kann die Kinnbacken seines Antlitzes auftun? Schrecklich stehen seine Zähne umher.
Kas viņa vaiga žokļus var atplēst? Ap viņa zobiem ir briesmas.
15 Seine stolzen Schuppen sind wie feste Schilde, fest und eng ineinander.
Lepni ir viņa bruņu zvīņas, cieti kā ar zieģeli saspiesti kopā.
16 Eine rührt an die andere, daß nicht ein Lüftlein dazwischengeht.
Viens tik tuvu pie otra, ka ne vējš netiek starpā.
17 Es hängt eine an der andern, und halten zusammen, daß sie sich nicht voneinander trennen.
Tie līp viens pie otra, un turas kopā, ka nešķiras.
18 Sein Niesen glänzt wie ein Licht; seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.
Viņš šķauda ugunis, un viņa acis ir kā rīta blāzmas stari.
19 Aus seinem Munde fahren Fackeln, und feurige Funken schießen heraus.
No viņa mutes šaujās ugunis, degošas dzirksteles no tās izlec.
20 Aus seiner Nase geht Rauch wie von heißen Töpfen und Kesseln.
No viņa nāsīm iziet dūmi kā no verdoša poda un katla.
21 Sein Odem ist wie eine lichte Lohe, und aus seinem Munde gehen Flammen.
Viņa dvaša varētu iededzināt ogles, un liesmas iziet no viņa mutes.
22 Auf seinem Hals wohnt die Stärke, und vor ihm her hüpft die Angst.
Viņa kakls ir visai stiprs, un viņa priekšā lec bailes.
23 Die Gliedmaßen seines Fleisches hangen aneinander und halten hart an ihm, daß er nicht zerfallen kann.
Viņa miesas locekļi kā sakalti, tie turas cieti kopā, ka nevar kustināt.
24 Sein Herz ist so hart wie ein Stein und so fest wie ein unterer Mühlstein.
Viņa sirds ir cieta kā akmens un cieta kā apakšējais dzirnu akmens.
25 Wenn er sich erhebt, so entsetzen sich die Starken; und wenn er daherbricht, so ist keine Gnade da.
Kad viņš ceļas, tad stiprie izbīstas, no bailēm tie paģībst.
26 Wenn man zu ihm will mit dem Schwert, so regt er sich nicht, oder mit Spieß, Geschoß und Panzer.
Kad viņam cērt ar zobenu, tas nekož, nedz šķēps, ne bulta, ne žebērklis.
27 Er achtet Eisen wie Stroh, und Erz wie faules Holz.
Dzelzs priekš viņa kā salmi, un varš kā sapraulējis koks.
28 Kein Pfeil wird ihn verjagen; die Schleudersteine sind ihm wie Stoppeln.
Bulta viņu neaiztrieks; lingas akmeņi viņam ir kā pelus.
29 Die Keule achtet er wie Stoppeln; er spottet der bebenden Lanze.
Lielas bozes viņam ir kā pelus, viņš smejas, kad šķēps svelpj.
30 Unten an ihm sind scharfe Scherben; er fährt wie mit einem Dreschwagen über den Schlamm.
Viņa pavēderē asi kasīkļi, un kā ar ecešām viņš brauc pa dubļiem.
31 Er macht, daß der tiefe See siedet wie ein Topf, und rührt ihn ineinander, wie man eine Salbe mengt.
Viņš dara, ka dziļumi verd kā pods, un sajauc jūru kā zalves virumu.
32 Nach ihm leuchtet der Weg; er macht die Tiefe ganz grau.
Kur viņš gājis ceļš spīd; tie ūdens viļņi ir kā sudraboti.
33 Auf Erden ist seinesgleichen niemand; er ist gemacht, ohne Furcht zu sein.
Virs zemes cits viņam nav līdzinājams, viņš tāds radīts, ka nebīstas.
34 Er verachtet alles, was hoch ist; er ist ein König über alles stolze Wild.
Viss, kas ir augsts, viņam nav nekas; viņš visu lepno zvēru ķēniņš.
