Job 41

1 Kannst du den Leviathan ziehen mit dem Haken und seine Zunge mit einer Schnur fassen?

«ئایا دەتوانیت لیڤیاتان بە قولاپ ڕاو بکەیت، یان زمانی بە گوریس ببەستیتەوە؟

2 Kannst du ihm eine Angel in die Nase legen und mit einem Stachel ihm die Backen durchbohren?

ئایا دەتوانیت ئەڵقە بخەیتە لووتی یان شەویلاکی بە لووتەوانە بسمیت؟

3 Meinst du, er werde dir viel Flehens machen oder dir heucheln?

ئایا زۆر لێت دەپاڕێتەوە یان بە نەرمی قسەت لەگەڵ دەکات؟

4 Meinst du, daß er einen Bund mit dir machen werde, daß du ihn immer zum Knecht habest?

ئایا پەیمانت لەگەڵ دەبەستێت کە بە درێژایی ژیانی بیکەیت بە کۆیلەی خۆت؟

5 Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vogel oder ihn für deine Dirnen anbinden?

ئایا وەک چۆلەکە یاری لەگەڵ دەکەیت یان بۆ کچە منداڵەکانت دەیبەستیتەوە؟

6 Meinst du die Genossen werden ihn zerschneiden, daß er unter die Kaufleute zerteilt wird?

ئایا ڕاوچییەکان کڕین و فرۆشتنی لەسەر دەکەن یان لەنێو بازرگانەکان دابەشی دەکەن؟

7 Kannst du mit Spießen füllen seine Haut und mit Fischerhaken seinen Kopf?

ئایا پێستی پڕ دەکەیت لە ڕم و سەریشی پڕ لە تیر؟

8 Wenn du deine Hand an ihn legst, so gedenke, daß es ein Streit ist, den du nicht ausführen wirst.

دەستت لەسەری دابنێ و بیر لە جەنگ بکەرەوە، جارێکی دیکە دووبارەی ناکەیتەوە!

9 Siehe, die Hoffnung wird jedem fehlen; schon wenn er seiner ansichtig wird, stürzt er zu Boden.

هیواخواستن بۆ گرتنی پووچە، هەر بە بینینی دەتۆقێت.

10 Niemand ist so kühn, daß er ihn reizen darf; wer ist denn, der vor mir stehen könnte?

کەسێک نییە ئەوەندە ئازا بێت بەخەبەری بهێنێت، ئیتر کێ هەیە لە ڕووی مندا بوەستێت؟

11 Wer hat mir etwas zuvor getan, daß ich's ihm vergelte? Es ist mein, was unter allen Himmeln ist.

کێ شتێکی پێم بەخشیوە تاکو من بیدەمەوە؟ ئەوەی لەژێر هەموو ئاسمانە هی منە.

12 Dazu muß ich nun sagen, wie groß, wie mächtig und wohlgeschaffen er ist.

«بێدەنگ نابم لە باسکردنی ئەندامەکانی جەستەی لیڤیاتان و لە ڕاگەیاندنی هێزی و لە جوانی ئاکاری جەستەی.

13 Wer kann ihm sein Kleid aufdecken? und wer darf es wagen, ihm zwischen die Zähne zu greifen?

کێ دەتوانێت پێستەکەی دابماڵێت؟ کێ دەتوانێت هەردوو لای سپەرەکەی ببڕێت؟

14 Wer kann die Kinnbacken seines Antlitzes auftun? Schrecklich stehen seine Zähne umher.

کێ دوو شەویلاکی دەمی دەکاتەوە؟ ڕیزی ددانەکانی ترسێنەرە.

15 Seine stolzen Schuppen sind wie feste Schilde, fest und eng ineinander.

پشتی بە ڕیزێک قەڵغان داپۆشراوە، بە پتەوی بەیەکەوە بەستراوە؛

16 Eine rührt an die andere, daß nicht ein Lüftlein dazwischengeht.

بە شێوەیەک پێکەوە نووساون کە تەنانەت با بە نێوانیاندا ناڕوات.

17 Es hängt eine an der andern, und halten zusammen, daß sie sich nicht voneinander trennen.

هەریەکەیان بەوی تەنیشتیەوە نووساوە؛ پێکەوە بەستراون لێک نابنەوە.

18 Sein Niesen glänzt wie ein Licht; seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.

کە دەحیلێنێت بروسکەی ڕووناکی دەدات؛ چاوەکانی وەک گزنگی بەیانن.

19 Aus seinem Munde fahren Fackeln, und feurige Funken schießen heraus.

لە دەمیەوە بڵێسەی ئاگر دێتە دەرەوە، پریشکی ئاگری لێ دەبێتەوە.

20 Aus seiner Nase geht Rauch wie von heißen Töpfen und Kesseln.

لە کونە لووتییەوە دووکەڵ هەڵدەستێت، هەروەک سووتانی قامیش لەبن مەنجەڵێکی لە کوڵ.

21 Sein Odem ist wie eine lichte Lohe, und aus seinem Munde gehen Flammen.

هەناسەی خەڵووز دادەگیرسێنێت، گڕیش لە دەمیەوە دەڕژێت.

22 Auf seinem Hals wohnt die Stärke, und vor ihm her hüpft die Angst.

هێزەکەی لە ملیدایە، لەبەردەمی هەڵوەستەی لێ دەکەن.

23 Die Gliedmaßen seines Fleisches hangen aneinander und halten hart an ihm, daß er nicht zerfallen kann.

گۆشتەکەی قەدقەد پێکەوە نووساوە، بەسەر لەشیدا داڕێژراوە و ناجوڵێتەوە.

24 Sein Herz ist so hart wie ein Stein und so fest wie ein unterer Mühlstein.

سەرسەختە، بە جەرگ و چاونەوترسە.

25 Wenn er sich erhebt, so entsetzen sich die Starken; und wenn er daherbricht, so ist keine Gnade da.

کە هەڵدەستێت بەهێزان دەتۆقن، لە ترسی خۆڕاتەکاندنەکەی پەنا دەگرن.

26 Wenn man zu ihm will mit dem Schwert, so regt er sich nicht, oder mit Spieß, Geschoß und Panzer.

شمشێری بەر دەکەوێت بەڵام نایپێکێت، نە ڕم و نە تیر.

27 Er achtet Eisen wie Stroh, und Erz wie faules Holz.

ئاسن لەلای وەک کا وایە، بڕۆنزیش وەک داری کلۆر.

28 Kein Pfeil wird ihn verjagen; die Schleudersteine sind ihm wie Stoppeln.

تیری کەوانەکان نایبەزێنن؛ بەردی بەردەقانییەکان بەلایەوە وەک پووشن.

29 Die Keule achtet er wie Stoppeln; er spottet der bebenden Lanze.

گورز لەلای وەک کایە؛ بە ڕاوەشاندنی ڕم پێدەکەنێت.

30 Unten an ihm sind scharfe Scherben; er fährt wie mit einem Dreschwagen über den Schlamm.

ژێری پارچە گۆزەی تیژە، جەنجەڕ بەسەر قوڕدا ڕادەکێشێت.

31 Er macht, daß der tiefe See siedet wie ein Topf, und rührt ihn ineinander, wie man eine Salbe mengt.

وا دەکات قووڵایی وەک مەنجەڵ بکوڵێت، دەریا وەک هیزەی زەیت لێ دەکات.

32 Nach ihm leuchtet der Weg; er macht die Tiefe ganz grau.

لەدوای خۆی هێڵێکی سپی درەوشاوە بەجێدەهێڵێت، شەپۆلەکان وەک پرچی سپی لێ دەکات.

33 Auf Erden ist seinesgleichen niemand; er ist gemacht, ohne Furcht zu sein.

لەسەر زەوی هاوشێوەی نییە، بۆ نەترسان دروستکراوە.

34 Er verachtet alles, was hoch ist; er ist ein König über alles stolze Wild.

بە سووکییەوە تەماشای لووتبەرزەکان دەکات؛ پاشای هەموو لەخۆباییەکانە.»