< Job 41 >
1 Kannst du den Leviathan ziehen mit dem Haken und seine Zunge mit einer Schnur fassen?
“Ko za ka iya kama dodon ruwa da ƙugiyar kamar kifi ko kuma ka daure harshenta da igiya?
2 Kannst du ihm eine Angel in die Nase legen und mit einem Stachel ihm die Backen durchbohren?
Za ka iya sa igiya a cikin hancinta ko kuma ka huda muƙamuƙanta da ƙugiya?
3 Meinst du, er werde dir viel Flehens machen oder dir heucheln?
Za tă ci gaba da roƙonka ka yi mata jinƙai? Ko za tă yi maka magana a hankali?
4 Meinst du, daß er einen Bund mit dir machen werde, daß du ihn immer zum Knecht habest?
Za tă yi yarjejjeniya da kai don ka ɗauke ta tă zama baiwa gare ka dukan kwanakin ranta?
5 Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vogel oder ihn für deine Dirnen anbinden?
Za ka yi wasa da ita kamar yadda za ka yi da tsuntsu? Ko za ka daure ta da tsirkiya domin bayinka mata?
6 Meinst du die Genossen werden ihn zerschneiden, daß er unter die Kaufleute zerteilt wird?
’Yan kasuwa za su saye ta ko za su raba ta a tsakaninsu?
7 Kannst du mit Spießen füllen seine Haut und mit Fischerhaken seinen Kopf?
Ko za ka iya huda fatarta da kibiya ka kuma huda kansa da māsu?
8 Wenn du deine Hand an ihn legst, so gedenke, daß es ein Streit ist, den du nicht ausführen wirst.
In ka ɗora hannunka sau ɗaya a kanta za ka tuna da yaƙin da ba za ka sāke yi ba!
9 Siehe, die Hoffnung wird jedem fehlen; schon wenn er seiner ansichtig wird, stürzt er zu Boden.
Duk ƙoƙarin kama ta banza ne; ganin ta kawai abin tsoro ne.
10 Niemand ist so kühn, daß er ihn reizen darf; wer ist denn, der vor mir stehen könnte?
Ba wanda ya isa yă tsokane ta. Wane ne kuma ya isa yă yi tsayayya da ni?
11 Wer hat mir etwas zuvor getan, daß ich's ihm vergelte? Es ist mein, was unter allen Himmeln ist.
Wane ne yake bi na bashi da dole in biya? Duk abin da yake ƙarƙashin sama nawa ne.
12 Dazu muß ich nun sagen, wie groß, wie mächtig und wohlgeschaffen er ist.
“Ba zan daina magana game da gaɓoɓinta ba ƙarfinta da kuma kyan kamanninta ba.
13 Wer kann ihm sein Kleid aufdecken? und wer darf es wagen, ihm zwischen die Zähne zu greifen?
Wa zai iya tuɓe mata mayafinta? Wa zai iya shiga tsakanin ɓawonta.
14 Wer kann die Kinnbacken seines Antlitzes auftun? Schrecklich stehen seine Zähne umher.
Wa zai iya buɗe ƙofofin bakinta? Haƙoranta ma abin tsoro ne?
15 Seine stolzen Schuppen sind wie feste Schilde, fest und eng ineinander.
An rufe bayanta da jerin garkuwoyi aka manne su sosai.
16 Eine rührt an die andere, daß nicht ein Lüftlein dazwischengeht.
Suna kurkusa da juna yadda da ƙyar iska take iya wucewa tsakani.
17 Es hängt eine an der andern, und halten zusammen, daß sie sich nicht voneinander trennen.
An haɗa su da juna sun mannu da juna kuma ba za a iya raba su ba.
18 Sein Niesen glänzt wie ein Licht; seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.
Numfashinta yana fitar da wuta; idanunta kamar hasken zuwan safe.
19 Aus seinem Munde fahren Fackeln, und feurige Funken schießen heraus.
Wuta tana fitowa daga bakinta; tartsatsin wuta suna fitowa,
20 Aus seiner Nase geht Rauch wie von heißen Töpfen und Kesseln.
Hayaƙi yana fitowa daga hancinta kamar daga tukunya mai tafasa a kan wutar itace.
21 Sein Odem ist wie eine lichte Lohe, und aus seinem Munde gehen Flammen.
Numfashinta yana sa garwashi yă kama wuta, harshen wuta yana fita daga bakinta.
22 Auf seinem Hals wohnt die Stärke, und vor ihm her hüpft die Angst.
Akwai ƙarfi a cikin wuyanta; razana tana wucewa a gabanta.
23 Die Gliedmaßen seines Fleisches hangen aneinander und halten hart an ihm, daß er nicht zerfallen kann.
Namanta yana da kauri a manne da juna; naman yana da tauri ba ya matsawa.
24 Sein Herz ist so hart wie ein Stein und so fest wie ein unterer Mühlstein.
Ƙirjinta yana da ƙarfi kamar dutse, da ƙarfi kamar dutsen niƙa.
25 Wenn er sich erhebt, so entsetzen sich die Starken; und wenn er daherbricht, so ist keine Gnade da.
Sa’ad da ta tashi, manya suna tsorata; suna ja da baya.
26 Wenn man zu ihm will mit dem Schwert, so regt er sich nicht, oder mit Spieß, Geschoß und Panzer.
Takobi ba ta iya yankanta, kibiya ko māshi ba sa iya huda ta.
27 Er achtet Eisen wie Stroh, und Erz wie faules Holz.
Ƙarfe kamar kara ne a wurinta tagulla kuma kamar ruɓaɓɓen katako ne a wurinta.
28 Kein Pfeil wird ihn verjagen; die Schleudersteine sind ihm wie Stoppeln.
Māsu ba su sa ta tă gudu; jifar majajjawa kamar na ciyawa ne gare ta.
29 Die Keule achtet er wie Stoppeln; er spottet der bebenden Lanze.
Kulki a gare ta kamar ciyawa ne, tana dariyar wucewar māshi.
30 Unten an ihm sind scharfe Scherben; er fährt wie mit einem Dreschwagen über den Schlamm.
Cikinta yana rufe a ɓawo masu ƙarfi, tana kabtar ƙasa in tana tafiya.
31 Er macht, daß der tiefe See siedet wie ein Topf, und rührt ihn ineinander, wie man eine Salbe mengt.
Tana sa zurfin kogi yă tafasa kamar tukunya, ta kuma sa teku yă zama kamar tukunyar man shafawa.
32 Nach ihm leuchtet der Weg; er macht die Tiefe ganz grau.
A bayanta ya bar haske kamar zurfin ruwan da yana kumfa.
33 Auf Erden ist seinesgleichen niemand; er ist gemacht, ohne Furcht zu sein.
Ba wani abu kamar ta a duniya, halitta marar tsoro.
34 Er verachtet alles, was hoch ist; er ist ein König über alles stolze Wild.
Tana rena duk masu girman kai. Ita take mulki kan duk masu girman kai.”