Job 37

1 Des entsetzt sich mein Herz und bebt.

Ja, hierover siddert mijn hart, En springt op van zijn plaats.

2 O höret doch, wie der Donner zürnt, und was für Gespräch von seinem Munde ausgeht!

Hoort, hoort het bulderen van zijn stem, Het gebrom, dat komt uit zijn mond.

3 Er läßt ihn hinfahren unter allen Himmeln, und sein Blitz scheint auf die Enden der Erde.

Langs heel de hemel slingert Hij zijn bliksem, En tot de grenzen der aarde.

4 Ihm nach brüllt der Donner, und er donnert mit seinem großen Schall; und wenn sein Donner gehört wird, kann man's nicht aufhalten.

Zijn stem gromt achter Hem aan, Hij dondert met zijn machtige kreet; Hij houdt de bliksem niet terug, Wanneer zijn stem zich laat horen.

5 Gott donnert mit seinem Donner wunderbar und tut große Dinge und wird doch nicht erkannt.

Maar ook wonderen wrocht God door zijn stem, Doet grote, onbegrijpelijke dingen!

6 Er spricht zum Schnee, so ist er bald auf Erden, und zum Platzregen, so ist der Platzregen da mit Macht.

Hij spreekt tot de sneeuw: Val op aarde neer; Tot de regenstromen: Weest hevig!

7 Aller Menschen Hand hält er verschlossen, daß die Leute lernen, was er tun kann.

Dan sluit Hij alle mensen op, Opdat ieder sterveling zijn werk erkent;

8 Das wilde Tier geht in seine Höhle und bleibt an seinem Ort.

Ook de dieren zoeken hun schuilplaats op, En leggen zich neer in hun holen.

9 Von Mittag her kommt Wetter und von Mitternacht Kälte.

Uit zijn kamer komt de wervelwind, Uit zijn voorraadschuren de koude;

10 Vom Odem Gottes kommt Frost, und große Wasser ziehen sich eng zusammen.

Door de adem Gods wordt het ijs gestolten, De watervlakte in boeien gelegd;

11 Die Wolken beschwert er mit Wasser, und durch das Gewölk bricht sein Licht.

Het zwerk belaadt Hij met dampen, En spreidt zijn lichtende wolken uit.

12 Er kehrt die Wolken, wo er hin will, daß sie schaffen alles, was er ihnen gebeut, auf dem Erdboden:

Ze zweven naar alle kanten rond, En gaan, zoals Hij het beschikt, Om te volbrengen, wat Hij hun gebiedt, Op de oppervlakte der aarde:

13 es sei zur Züchtigung über ein Land oder zur Gnade, läßt er sie kommen.

Is het tot straf, ze volbrengen zijn wil; Is het tot zegen, ze voeren hem uit.

14 Da merke auf, Hiob, stehe und vernimm die Wunder Gottes!

Job, schenk er uw aandacht aan, Houd op, en let op Gods wonderen!

15 Weißt du wie Gott solches über sie bringt und wie er das Licht aus seinen Wolken läßt hervorbrechen?

Begrijpt ge, hoe God ze gebiedt, En het licht van zijn wolken doet flitsen;

16 Weißt du wie sich die Wolken ausstreuen, die Wunder des, der vollkommen ist an Wissen?

Begrijpt ge iets van het zweven der wolken, Van de wonderwerken van den Alwetende?

17 Du, des Kleider warm sind, wenn das Land still ist vom Mittagswinde,

Gij, wiens kleren te warm zijn, Als de aarde amechtig van de zuidenwind ligt:

18 ja, du wirst mit ihm den Himmel ausbreiten, der fest ist wie ein gegossener Spiegel.

Kunt gij, evenals Hij, het zwerk tot een uitspansel strijken, Vast als een spiegel van gegoten metaal?

19 Zeige uns, was wir ihm sagen sollen; denn wir können nichts vorbringen vor Finsternis.

Laat mij weten, wat wij Hem zullen zeggen, Wij, die door de duisternis hulpeloos staan!

20 Wer wird ihm erzählen, daß ich wolle reden? So jemand redet, der wird verschlungen.

Zal deze wijken wanneer ik het zeg; Worden weggevaagd, als de mens het beveelt?

21 Jetzt sieht man das Licht nicht, das am Himmel hell leuchtet; wenn aber der Wind weht, so wird's klar.

Neen, thans aanschouwt men geen licht, Het is door de wolken verduisterd; Maar een wind steekt op, en bezemt ze weg:

22 Von Mitternacht kommt Gold; um Gott her ist schrecklicher Glanz.

En uit het Noorden breekt de goudglans door! God is van ontzagwekkende luister omringd:

23 Den Allmächtigen aber können wir nicht finden, der so groß ist von Kraft; das Recht und eine gute Sache beugt er nicht.

Wij dringen dus niet tot den Almachtige door! Hij is groot in kracht en gerechtigheid; Hij is de Heer van het recht, die nimmer verdrukt!

24 Darum müssen ihn fürchten die Leute; und er sieht keinen an, wie weise sie sind.

Daarom moeten de mensen Hem vrezen, Doorgronden Hem al de wijzen niet!