Job 34

1 Und es hob an Elihu und sprach:

Verder antwoordde Elihu, en zeide:

2 Hört, ihr Weisen, meine Rede, und ihr Verständigen, merkt auf mich!

Hoort, gij wijzen, mijn woorden, en gij verstandigen, neigt de oren naar mij.

3 Denn das Ohr prüft die Rede, und der Mund schmeckt die Speise.

Want het oor proeft de woorden, gelijk het gehemelte de spijze smaakt.

4 Laßt uns ein Urteil finden, daß wir erkennen unter uns, was gut sei.

Laat ons kiezen voor ons, wat recht is; laat ons kennen onder ons wat goed is.

5 Denn Hiob hat gesagt: “Ich bin gerecht, und Gott weigert mir mein Recht;

Want Job heeft gezegd: Ik ben rechtvaardig, en God heeft mijn recht weggenomen.

6 ich muß lügen, ob ich wohl recht habe, und bin gequält von meinen Pfeilen, ob ich wohl nichts verschuldet habe.”

Ik moet liegen in mijn recht; mijn pijl is smartelijk zonder overtreding.

7 Wer ist ein solcher Hiob, der da Spötterei trinkt wie Wasser

Wat man is er, gelijk Job? Hij drinkt de bespotting in als water;

8 und auf dem Wege geht mit den Übeltätern und wandelt mit gottlosen Leuten?

En gaat over weg in gezelschap met de werkers der ongerechtigheid, en wandelt met goddeloze lieden.

9 Denn er hat gesagt: “Wenn jemand schon fromm ist, so gilt er doch nichts bei Gott.”

Want hij heeft gezegd: Het baat een man niet, als hij welbehagen heeft aan God.

10 Darum hört mir zu, ihr weisen Leute: Es sei ferne, daß Gott sollte gottlos handeln und der Allmächtige ungerecht;

Daarom, gij, lieden van verstand, hoort naar mij: Verre zij God van goddeloosheid, en de Almachtige van onrecht!

11 sondern er vergilt dem Menschen, darnach er verdient hat, und trifft einen jeglichen nach seinem Tun.

Want naar het werk des mensen vergeldt Hij hem, en naar eens ieders weg doet Hij het hem vinden.

12 Ohne zweifel, Gott verdammt niemand mit Unrecht, und der Allmächtige beugt das Recht nicht.

Ook waarlijk, God handelt niet goddelooslijk, en de Almachtige verkeert het recht niet.

13 Wer hat, was auf Erden ist, verordnet, und wer hat den ganzen Erdboden gesetzt?

Wie heeft Hem gesteld over de aarde, en wie heeft de ganse wereld geschikt?

14 So er nun an sich dächte, seinen Geist und Odem an sich zöge,

Indien Hij Zijn hart tegen hem zette, Zijn geest en Zijn adem zou Hij tot Zich vergaderen;

15 so würde alles Fleisch miteinander vergehen, und der Mensch würde wieder zu Staub werden.

Alle vlees zou tegelijk den geest geven, en de mens zou tot stof wederkeren.

16 Hast du nun Verstand, so höre das und merke auf die Stimme meiner Reden.

Zo er dan verstand bij u is, hoor dit; neig de oren tot de stem mijner woorden.

17 Kann auch, der das Recht haßt regieren? Oder willst du den, der gerecht und mächtig ist, verdammen?

Zou Hij ook, Die het recht haat, den gewonde verbinden, en zoudt gij den zeer Rechtvaardige verdoemen?

18 Sollte einer zum König sagen: “Du heilloser Mann!” und zu den Fürsten: “Ihr Gottlosen!”?

Zou men tot een koning zeggen: Gij Belial; tot de prinsen: Gij goddelozen!

19 Und er sieht nicht an die Person der Fürsten und kennt den Herrlichen nicht mehr als den Armen; denn sie sind alle seiner Hände Werk.

Hoe dan tot Dien, Die het aangezicht der vorsten niet aanneemt, en den rijke voor den arme niet kent? Want zij zijn allen Zijner handen werk.

20 Plötzlich müssen die Leute sterben und zu Mitternacht erschrecken und vergehen; die Mächtigen werden weggenommen nicht durch Menschenhand.

In een ogenblik sterven zij; zelfs ter middernacht wordt een volk geschud, dat het doorga; en de machtige wordt weggenomen zonder hand.

21 Denn seine Augen sehen auf eines jeglichen Wege, und er schaut alle ihre Gänge.

Want Zijn ogen zijn op ieders wegen, en Hij ziet al zijn treden.

22 Es ist keine Finsternis noch Dunkel, daß sich da möchten verbergen die Übeltäter.

Er is geen duisternis, en er is geen schaduw des doods, dat aldaar de werkers der ongerechtigheid zich verbergen mochten.

23 Denn er darf auf den Menschen nicht erst lange achten, daß er vor Gott ins Gericht komme.

Gewisselijk, Hij legt den mens niet te veel op, dat hij tegen God in het gericht zou mogen treden.

24 Er bringt die Stolzen um, ohne erst zu forschen, und stellt andere an ihre Statt:

Hij vermorzelt de geweldigen, dat men het niet doorzoeken kan, en stelt anderen in hun plaats.

25 darum daß er kennt ihre Werke und kehrt sie um des Nachts, daß sie zerschlagen werden.

Daarom dat Hij hun werken kent, zo keert Hij hen des nachts om, en zij worden verbrijzeld.

26 Er straft sie ab wie die Gottlosen an einem Ort, da man es sieht:

Hij klopt hen samen als goddelozen, in een plaats, waar aanschouwers zijn;

27 darum daß sie von ihm weggewichen sind und verstanden seiner Wege keinen,

Daarom dat zij van achter Hem afgeweken zijn, en geen Zijner wegen verstaan hebben;

28 daß das Schreien der Armen mußte vor ihn kommen und er das Schreien der Elenden hörte.

Opdat Hij op hem het geroep des armen brenge, en het geroep der ellendigen verhore.

29 Wenn er Frieden gibt, wer will verdammen? und wenn er das Antlitz verbirgt, wer will ihn schauen unter den Völkern und Leuten allzumal?

Als Hij stilt, wie zal dan beroeren? Als Hij het aangezicht verbergt, wie zal Hem dan aanschouwen, zowel voor een volk, als voor een mens alleen?

30 Denn er läßt nicht über sie regieren einen Heuchler, das Volk zu drängen.

Opdat de huichelachtige mens niet meer regere, en geen strikken des volks zijn.

31 Denn zu Gott muß man sagen: “Ich habe gebüßt, ich will nicht übel tun.

Zekerlijk heeft hij tot God gezegd: Ik heb Uw straf verdragen, ik zal het niet verderven.

32 Habe ich's nicht getroffen, so lehre du mich's besser; habe ich Unrecht gehandelt, ich will's nicht mehr tun.”

Behalve wat ik zie, leer Gij mij; heb ik onrecht gewrocht, ik zal het niet meer doen.

33 Soll er nach deinem Sinn vergelten? Denn du verwirfst alles; du hast zu wählen, und nicht ich. Weißt du nun was, so sage an.

Zal het van u zijn, hoe Hij iets vergelden zal, dewijl gij Hem versmaadt? Zoudt gij dan verkiezen, en niet ik? Wat weet gij dan? Spreek.

34 Verständige Leute werden zu mir sagen und ein weiser Mann, der mir zuhört:

De lieden van verstand zullen met mij zeggen, en een wijs man zal naar mij horen:

35 “Hiob redet mit Unverstand, und seine Worte sind nicht klug.”

Dat Job niet met wetenschap gesproken heeft, en zijn woorden niet met kloek verstand geweest zijn.

36 O, daß Hiob versucht würde bis ans Ende! darum daß er sich zu ungerechten Leuten kehrt.

Mijn Vader, laat Job beproefd worden tot het einde toe, om zijner antwoorden wil onder de ongerechtige lieden.

37 Denn er hat über seine Sünde noch gelästert; er treibt Spott unter uns und macht seiner Reden viel wider Gott.

Want tot zijn zonde zou hij nog overtreding bijvoegen; hij zou onder ons in de handen klappen, en hij zou zijn redenen vermenigvuldigen tegen God.