Job 18
1 Da antwortete Bildad von Suah und sprach:
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 Wann wollt ihr der Reden ein Ende machen? Merkt doch; darnach wollen wir reden.
Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
3 Warum werden wir geachtet wie Vieh und sind so unrein vor euren Augen?
Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
4 Willst du vor Zorn bersten? Meinst du, daß um deinetwillen die Erde verlassen werde und der Fels von seinem Ort versetzt werde?
Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
5 Und doch wird das Licht der Gottlosen verlöschen, und der Funke seines Feuers wird nicht leuchten.
Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
6 Das Licht wird finster werden in seiner Hütte, und seine Leuchte über ihm verlöschen.
Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
7 Seine kräftigen Schritte werden in die Enge kommen, und sein Anschlag wird ihn fällen.
Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
8 Denn er ist mit seinen Füßen in den Strick gebracht und wandelt im Netz.
Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
9 Der Strick wird seine Ferse halten, und die Schlinge wird ihn erhaschen.
Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
10 Sein Strick ist gelegt in die Erde, und seine Falle auf seinem Gang.
Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
11 Um und um wird ihn schrecken plötzliche Furcht, daß er nicht weiß, wo er hinaus soll.
Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
12 Hunger wird seine Habe sein, und Unglück wird ihm bereit sein und anhangen.
Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
13 Die Glieder seines Leibes werden verzehrt werden; seine Glieder wird verzehren der Erstgeborene des Todes.
Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
14 Seine Hoffnung wird aus seiner Hütte ausgerottet werden, und es wird ihn treiben zum König des Schreckens.
Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
15 In seiner Hütte wird nichts bleiben; über seine Stätte wird Schwefel gestreut werden.
Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
16 Von unten werden verdorren seine Wurzeln, und von oben abgeschnitten seine Zweige.
Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
17 Sein Gedächtnis wird vergehen in dem Lande, und er wird keinen Namen haben auf der Gasse.
Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
18 Er wird vom Licht in die Finsternis vertrieben und vom Erdboden verstoßen werden.
Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
19 Er wird keine Kinder haben und keine Enkel unter seinem Volk; es wird ihm keiner übrigbleiben in seinen Gütern.
Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
20 Die nach ihm kommen, werden sich über seinen Tag entsetzen; und die vor ihm sind, wird eine Furcht ankommen.
Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
21 Das ist die Wohnung des Ungerechten; und dies ist die Stätte des, der Gott nicht achtet.
Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
