< 1 Mose 6 >
1 Da sich aber die Menschen begannen zu mehren auf Erden und ihnen Töchter geboren wurden,
Кынд ау ынчепут оамений сэ се ынмулцяскэ пе фаца пэмынтулуй ши ли с-ау нэскут фете,
2 da sahen die Kinder Gottes nach den Töchtern der Menschen, wie sie schön waren, und nahmen zu Weibern, welche sie wollten.
фиий луй Думнезеу ау вэзут кэ фетеле оаменилор ерау фрумоасе ши дин тоате шь-ау луат де невесте пе ачеля пе каре ши ле-ау алес.
3 Da sprach der HERR: Die Menschen wollen sich von meinem Geist nicht mehr strafen lassen; denn sie sind Fleisch. Ich will ihnen noch Frist geben hundertundzwanzig Jahre.
Атунч, Домнул а зис: „Духул Меу ну ва рэмыне пуруря ын ом, кэч омул ну есте декыт карне пэкэтоасэ; тотушь, зилеле луй вор фи де о сутэ доуэзечь де ань.”
4 Es waren auch zu den Zeiten Tyrannen auf Erden; denn da die Kinder Gottes zu den Töchtern der Menschen eingingen und sie ihnen Kinder gebaren, wurden daraus Gewaltige in der Welt und berühmte Männer.
Уриаший ерау пе пэмынт ын времуриле ачеля ши кяр ши дупэ че с-ау ымпреунат фиий луй Думнезеу ку фетеле оаменилор ши ле-ау нэскут еле копий; ачештя ерау витежий каре ау фост ын векиме, оамень ку нуме.
5 Da aber der HERR sah, daß der Menschen Bosheit groß war auf Erden und alles Dichten und Trachten ihres Herzens nur böse war immerdar,
Домнул а вэзут кэ рэутатя омулуй ера маре пе пэмынт ши кэ тоате ынтокмириле гындурилор дин инима луй ерау ындрептате ын фиекаре зи нумай спре рэу.
6 da reute es ihn, daß er die Menschen gemacht hatte auf Erden, und es bekümmerte ihn in seinem Herzen,
Й-а пэрут рэу Домнулуй кэ а фэкут пе ом пе пэмынт ши С-а мыхнит ын инима Луй.
7 und er sprach: Ich will die Menschen, die ich gemacht habe, vertilgen von der Erde, vom Menschen an bis auf das Vieh und bis auf das Gewürm und bis auf die Vögel unter dem Himmel; denn es reut mich, daß ich sie gemacht habe.
Ши Домнул а зис: „Ам сэ штерг де пе фаца пэмынтулуй пе омул пе каре л-ам фэкут, де ла ом пынэ ла вите, пынэ ла тырытоаре ши пынэ ла пэсэриле черулуй, кэч Ымь паре рэу кэ й-ам фэкут.”
8 Aber Noah fand Gnade vor dem HERRN.
Дар Ное а кэпэтат милэ ынаинтя Домнулуй.
9 Dies ist das Geschlecht Noahs. Noah war ein frommer Mann und ohne Tadel und führte ein göttliches Leben zu seinen Zeiten.
Ятэ каре сунт урмаший луй Ное. Ное ера ун ом неприхэнит ши фэрэ патэ ынтре чей дин время луй: Ное умбла ку Думнезеу.
10 und zeugte drei Söhne Sem, Ham und Japheth.
Ное а нэскут трей фий: Сем, Хам ши Иафет.
11 Aber die Erde war verderbt vor Gottes Augen und voll Frevels.
Пэмынтул ера стрикат ынаинтя луй Думнезеу; пэмынтул ера плин де силничие.
12 Da sah Gott auf die Erde, und siehe, sie war verderbt; denn alles Fleisch hatte seinen Weg verderbt auf Erden.
Думнезеу С-а уйтат спре пэмынт ши ятэ кэ пэмынтул ера стрикат, кэч орьче фэптурэ ышь стрикасе каля пе пэмынт.
13 Da sprach Gott zu Noah: Alles Fleisches Ende ist vor mich gekommen; denn die Erde ist voll Frevels von ihnen; und siehe da, ich will sie verderben mit der Erde.
Атунч, Думнезеу а зис луй Ное: „Сфыршитул орькэрей фэптурь есте хотэрыт ынаинтя Мя, фииндкэ ау умплут пэмынтул де силничие; ятэ, ам сэ-й нимическ ымпреунэ ку пэмынтул.
14 Mache dir einen Kasten von Tannenholz und mache Kammern darin und verpiche ihn mit Pech inwendig und auswendig.
Фэ-ць о корабие дин лемн де гофер (кипарос); корабия ачаста с-о ымпарць ын кэмэруце ши с-о тенкуешть ку смоалэ пе динэунтру ши пе динафарэ.
15 Und mache ihn also: Dreihundert Ellen sei die Länge, fünfzig Ellen die Weite und dreißig Ellen die Höhe.
Ятэ кум с-о фачь: корабия сэ айбэ трей суте де коць ын лунӂиме, чинчзечь де коць ын лэциме ши трейзечь де коць ын ынэлциме.
16 Ein Fenster sollst du daran machen obenan, eine Elle groß. Die Tür sollst du mitten in seine Seite setzen. Und er soll drei Boden haben: einen unten, den andern in der Mitte, den dritten in der Höhe.
Сэ фачь корабией о ферястрэ, сус, латэ де ун кот; уша с-о пуй ын латура корабией ши сэ фачь ун рынд де кэмэрь жос, алтул ла мижлок ши алтул сус.
17 Denn siehe, ich will eine Sintflut mit Wasser kommen lassen auf Erden, zu verderben alles Fleisch, darin ein lebendiger Odem ist, unter dem Himmel. Alles, was auf Erden ist, soll untergehen.
Ши ятэ кэ Еу ам сэ фак сэ винэ ун потоп де апе пе пэмынт, ка сэ нимичяскэ орьче фэптурэ де суб чер каре аре суфларе де вяцэ; тот че есте пе пэмынт ва пери.
18 Aber mit dir will ich einen Bund aufrichten; und du sollst in den Kasten gehen mit deinen Söhnen, mit deinem Weibe und mit deiner Söhne Weibern.
Дар ку тине фак ун легэмынт: сэ интри ын корабие, ту ши фиий тэй, невастэ-та ши невестеле фиилор тэй ымпреунэ ку тине.
19 Und du sollst in den Kasten tun allerlei Tiere von allem Fleisch, je ein Paar, Männlein und Weiblein, daß sie lebendig bleiben bei dir.
Дин тот че трэеште, дин орьче фэптурэ, сэ ей ын корабие кыте доуэ дин фиекаре сой, ка сэ ле ций вий ку тине: сэ фие о парте бэрбэтяскэ ши о парте фемеяскэ.
20 Von den Vögeln nach ihrer Art, von dem Vieh nach seiner Art und von allerlei Gewürm auf Erden nach seiner Art: von den allen soll je ein Paar zu dir hineingehen, daß sie leben bleiben.
Дин пэсэрь дупэ союл лор, дин вите дупэ союл лор ши дин тоате тырытоареле де пе пэмынт дупэ союл лор, сэ винэ ла тине ынэунтру кыте доуэ дин фиекаре сой, ка сэ ле ций ку вяцэ.
21 Und du sollst allerlei Speise zu dir nehmen, die man ißt, und sollst sie bei dir sammeln, daß sie dir und ihnen zur Nahrung da sei.
Ши ту я-ць дин тоате букателе каре се мэнынкэ ши фэ-ць меринде дин еле, ка сэ-ць служяскэ де хранэ цие ши лор.”
22 Und Noah tat alles, was ihm Gott gebot.
Аша а ши фэкут Ное: а фэкут тот че-й порунчисе Думнезеу.