Apostelgeschichte 4
1 Als sie aber zum Volk redeten, traten zu ihnen die Priester und der Hauptmann des Tempels und die Sadduzäer
Кала Пётро тай Иоанно дэдумане манушэндэ, лэндэ поджиле рашая, халавдэнгоро пхурэдэр дэ храмо и саддукея,
2 (sie verdroß, daß sie das Volk lehrten und verkündigten an Jesu die Auferstehung von den Toten)
савэ сле фартэ холярдэ кодэлэґа, со вонэ сиклярэн манушэн и розпхэнэн, со кацик дэ Исусо исин отджювдинимо мулэндар.
3 und legten die Hände an sie und setzten sie ein bis auf morgen; denn es war jetzt Abend.
Вонэ захутилдэ Петро тай Иоанно, и, кади сар сля бельвель, бэшардэ лэн ды дэнзор дэ барунэ.
4 Aber viele unter denen, die dem Wort zuhörten, wurden gläubig; und ward die Zahl der Männer bei fünftausend.
Бут мануша, савэ шундэ лав, патине, и кодэлэн, савэ патянас, ачиля паша панч пхангля.
5 Als es nun kam auf den Morgen, versammelten sich ihre Obersten und Ältesten und Schriftgelehrten gen Jerusalem,
Пэ авэр диво барэ рая, пхурэдэра и сиклимаря пав Упхэнима стидэнепэ їтханэ дэ Ерусалимо.
6 Hannas, der Hohepriester, und Kaiphas und Johannes und Alexander und wie viel ihrer waren vom Hohenpriestergeschlecht;
Котэ сле англуно рашай Аннас, Каиафа, Иоанно, Александро и всавэрэ мануша англунэ рашаехкэрэ родостар.
7 und stellten sie vor sich und fragten sie: Aus welcher Gewalt oder in welchem Namen habt ihr das getan?
Вонэ тховдэ Петро тай Иоанно помашкар и ачиле лэндар тэ пхуче: — Савя зораґа и савэ лавэґа тумэ када тердэ?
8 Petrus, voll des Heiligen Geistes, sprach zu ihnen: Ihr Obersten des Volkes und ihr Ältesten von Israel,
Тунчи Пётро, саво пхэрдиля Свэнтонэ Фаноґа, пхэнда лэнди: — Рая манушэнгэрэ и пхурэдэра!
9 so wir heute werden gerichtet über dieser Wohltat an dem kranken Menschen, durch welche er ist geheilt worden,
Кала тумэ авдивэ пхучен амэндар пала лачимо, саво амэ тердэ кадэлэ лангэсти, и сар амэ лэ высастярдэ,
10 so sei euch und allem Volk von Israel kundgetan, daß in dem Namen Jesu Christi von Nazareth, welchen ihr gekreuzigt habt, den Gott von den Toten auferweckt hat, steht dieser allhier vor euch gesund.
тунчи джянэн тумэ и всавэрэ мануша Израилёхкэрэ: кадэва мануш екхатар ачел англа тумэн высастярдо важ лав Исусо Христосо Назаретостар, Савэ тумэ ваздэне пэ трушул и Савэ Дэвэл отджювдярда мулэндар!
11 Das ist der Stein, von euch Bauleuten verworfen, der zum Eckstein geworden ist.
Исусо исин кодэва Бар, Саво сля отчуто тумэнцар, ко ваздэн цэра, и Саво ачиля шэрутнэ барэґа.
12 Und ist in keinem andern-Heil, ist auch kein andrer Name unter dem Himmel den Menschen gegeben, darin wir sollen selig werden.
Нико авэр на дэла фирисаримо, колэсти со на дэно манушэнди нисаво авэр лав тала болыбэн, савэґа трэбуни амэнди тэ фирисарэпэ.
13 Sie sahen aber an die Freudigkeit des Petrus und Johannes und verwunderten sich; denn sie waren gewiß, daß es ungelehrte Leute und Laien waren, kannten sie auch wohl, daß sie mit Jesu gewesen waren.
Всавэрэ дыкхле, со дэ Петро тай Иоанно нэнай дар, а душолас, со вонэ сле наирвалэ и набарэ мануша. Кала ж полиле, со вонэ сле Исусоґа, тунчи дэнепэ дыво.
14 Sie sahen aber den Menschen, der geheilt worden war, bei ihnen stehen und hatten nichts dawider zu reden.
Дыкхэнас паша лэн и высастярдэ манушэ, колэсти никастэ на сля зор сось лэнди тэ пхэнэ.
15 Da hießen sie sie hinausgehen aus dem Rat und handelten miteinander und sprachen:
Тунчи вонэ прыпхэндэ лэнди тэ ачявэ Синедрионо и ачиле тэ дэдумэ машкар пэстэ.
16 Was wollen wir diesen Menschen tun? Denn das offenbare Zeichen, durch sie geschehen, ist allen kund, die zu Jerusalem wohnen, und wir können's nicht leugnen.
— Со амэнди тэ терэ кадэла манушэнца? — пхэнэнас вонэ. — Всавэрэ, ко джювэн дэ Ерусалимо, джянэн, со вонэ тердэ баро дыво, и амэ колэстар на отрисарахпэ.
17 Aber auf daß es nicht weiter einreiße unter das Volk, lasset uns ernstlich sie bedrohen, daß sie hinfort keinem Menschen von diesem Namen sagen.
Соб када тэ на розджялпэ инте буґлэдэр помашкар мануша, прыдараваґа лэн, соб вонэ никасти тэ на пхэнэн пала кадэва лав.
18 Und sie riefen sie und geboten ihnen, daß sie sich allerdinge nicht hören ließen noch lehrten in dem Namen Jesu.
Вонэ акхардэ апостолонэн тай прыпхэндэ лэнди тэ на дэдумэн и тэ на сиклярэн важ Исусохкэрэ лавэ.
19 Petrus aber und Johannes antworteten und sprachen zu ihnen: Richtet ihr selbst, ob es vor Gott recht sei, daß wir euch mehr gehorchen denn Gott.
Нэ Пётро тай Иоанно пхэндэ лэнди: — Акэ, пхэнэн еджинэ, чи мишто англа Дэвэл тэ кандэ будэр тумэн, а на Дэвлэ?
20 Wir können's ja nicht lassen, daß wir nicht reden sollten, was wir gesehen und gehört haben.
Нэнай амэндэ зор тэ аче мулком пала кода, со амэ дыкхле тай шундэ.
21 Aber sie drohten ihnen und ließen sie gehen und fanden nicht, wie sie sie peinigten, um des Volkes willen; denn sie lobten alle Gott über das, was geschehen war.
Кодэла, ко вджянас дэ лэнгоро Синедрионо, инте екхвар прыдаравдэ лэн тай отмукле. Вонэ на аракхле дэ лэн нисави дош, а всавэрэ мануша ашарэнас Дэвлэ пала кода, со тердапэ.
22 Denn der Mensch war über vierzig Jahre alt, an welchem dies Zeichen der Gesundheit geschehen war.
Важ кода со манушэсти, савэґа тердапэ кадэва састяримахкоро дыво, сля будэр саранда бэрш.
23 Und als man sie hatte gehen lassen, kamen sie zu den Ihren und verkündigten ihnen, was die Hohenpriester und Ältesten zu ihnen gesagt hatten.
Кала отмукле Петро тай Иоанно, вонэ рисиле пэхкэрэндэ тай розпхэндэ пала вса, со дэдумане англунэ рашая и пхурэдэра.
24 Da sie das hörten, hoben sie ihre Stimme auf einmütig zu Gott und sprachen: HERR, der du bist der Gott, der Himmel und Erde und das Meer und alles, was darinnen ist, gemacht hat;
Кала патякунэ мануша шундэ пала када, вонэ всавэрэ їтханэ ваздэне ґласо Дэвлэстэ тай пхэндэ: — Дэвла Баро! Ту стердан болыбэн, пхув, море и вса, со дэ лэн исин.
25 der du durch den Mund Davids, deines Knechtes, gesagt hast: “Warum empören sich die Heiden, und die Völker nehmen vor, was umsonst ist?
Ту пхэндан Свэнтонэ Фаноґа вуштэндар амарэ дадэ и Тирэ копыле Давидо: «Сости ваздэнпэ тай мижон люмлякэрэ родуля, и мануша камэн сось тэ терэ, нэ вса лэндэ выджяла ївья?
26 Die Könige der Erde treten zusammen, und die Fürsten versammeln sich zuhauf wider den HERRN und wider seinen Christus”:
Ваздэнепэ пхувякэрэ тхагаря, и пхурэдэра стидэнепэ їтханэ, соб тэ выджя пэ Рае Дэвлэ и пэ Христо Лэхкэрэ».
27 wahrlich ja, sie haben sich versammelt über deinen heiligen Knecht Jesus, welchen du gesalbt hast, Herodes und Pontius Pilatus mit den Heiden und dem Volk Israel,
Чячюнэ, стидэнепэ дэ кадэва форо Иродо тай Понтии Пилато наиудеенца и Израилёхкэрэ манушэнца пэ Тиро Свэнто Копыли Исусо, Савэ Ту помакхлян.
28 zu tun, was deine Hand und dein Rat zuvor bedacht hat, daß es geschehen sollte.
Вонэ тердэ кода, со Ту тховдан Тиря зораґа и пав Тири воля.
29 Und nun, HERR, siehe an ihr Drohen und gib deinen Knechten, mit aller Freudigkeit zu reden dein Wort,
И екхатар, Рае, подыкх, сар вонэ даравэн амэн, и дэ Тирэ копыленди бидаракоро тэ розпхэнэ Тиро лав.
30 und strecke deine Hand aus, daß Gesundheit und Zeichen und Wunder geschehen durch den Namen deines heiligen Knechtes Jesus.
Процырдэ васт Тиро и састяр насвалэн, сикав допхэнимо и барэ дывуря важ лав Тирэ Свэнтонэ Копыле Исусо!
31 Und da sie gebetet hatten, bewegte sich die Stätte, da sie versammelt waren; und sie wurden alle voll des Heiligen Geistes und redeten das Wort Gottes mit Freudigkeit.
Кала вонэ поманглепэ, тхан, тев вонэ сле, затинисиля. Вонэ всавэрэ пхэрдиле Свэнтонэ Фаноґа тай бидаракоро пхэнэнас Дэвлэхкоро лав.
32 Die Menge aber der Gläubigen war ein Herz und eine Seele; auch keiner sagte von seinen Gütern, daß sie sein wären, sondern es war ihnen alles gemein.
Бутэ манушэндэ, савэ патине, сле екх їло и води. Нико на бинэлас, со лэхкоро хулаимо исин кици важ лэ, нэ вса лэндэ сля екх.
33 Und mit großer Kraft gaben die Apostel Zeugnis von der Auferstehung des HERRN Jesu, und war große Gnade bei ihnen allen.
Апостолуря баря зораґа пхэнэнас пала отджюндивимо Раехкоро Исусохкоро, и Дэвэл дэлас Пэхкоро бахталимо лэнди всавэрэнди.
34 Es war auch keiner unter ihnen, der Mangel hatte; denn wie viel ihrer waren, die da Äcker oder Häuser hatten, die verkauften sie und brachten das Geld des verkauften Guts
Помашкар лэн на сля ниекх мануш, саво авэлас бы чёроро. Колэсти со кодэла, кастэ сля пхув тай цэра, битинэнас лэн, анэнас всавэрэ ловэ
35 und legten es zu der Apostel Füßen; und man gab einem jeglichen, was ihm not war.
тай стховэнас паша пурэн апостолонэндэ. Кадэла ловэ роздэнаспэ кожнонэ манушэсти, пэ со лэсти трэбуни.
36 Joses aber, mit dem Zunamen Barnabas (das heißt: ein Sohn des Trostes), von Geschlecht ein Levit aus Zypern,
Акэ, Иосифо, савэ апостолуря акхарэнас Варнава (пав аврэ «чяво подрицаримахкоро»), левито Кипростар,
37 der hatte einen Acker und verkaufte ihn und brachte das Geld und legte es zu der Apostel Füßen.
савэстэ сля пхув, битинда пэхкири маля, анда ловэ и тховда паша пурэн апостолонэндэ.
