Psalm 73

1 Ein Psalm Assaphs. Israel hat dennoch Gott zum Trost, wer nur reines Herzens ist.

زەبوورێکی ئاساف. بێگومان خودا چاکە بۆ ئیسرائیل، بۆ دڵپاکەکان.

2 Ich aber hätte schier gestrauchelt mit meinen Füßen, mein Tritt hätte beinahe geglitten.

بەڵام من خەریک بوو پێم بخزێت و زۆری نەمابوو هەنگاوم بخلیسکێت،

3 Denn es verdroß mich auf die Ruhmredigen, da ich sah, daß es den Gottlosen so wohl ging.

چونکە بەغیلیم بە لووتبەرزەکان برد، کە ئاسوودەیی بەدکارانم دی.

4 Denn sie sind in keiner Fahr des Todes, sondern stehen fest wie ein Palast.

ترسیان لە مردن نییە، جەستەیان تەندروست و قەڵەوە.

5 Sie sind nicht in Unglück wie andere Leute und werden nicht wie andere Menschen geplagt.

لە ڕەنجکێشانی مرۆڤ بەدەرن، وەک خەڵکی تێناکەون.

6 Darum muß ihr Trotzen köstlich Ding sein, und ihr Frevel muß wohlgetan heißen.

بۆیە لووتبەرزییان وەک ملوانکە لە مل کردووە و بەرگی توندوتیژییان پۆشیوە.

7 Ihre Person brüstet sich wie ein fetter Wanst; sie tun, was sie nur gedenken.

خراپە لە دڵی بێ بەزەییانەوە دێت، لێکدانەوەی دڵیان بێ سنوورە.

8 Sie vernichten alles und reden übel davon, und reden und lästern hoch her.

گاڵتەجاڕی دەکەن و بە خراپە دەدوێن، بە لووتبەرزییەوە باسی ستەم دەکەن.

9 Was sie reden, das muß vom Himmel herab geredet sein; was sie sagen, das muß gelten auf Erden.

ڕووی دەمیان لە ئاسمان کردووە، زمانیشیان بەسەر زەویدا دەگێڕن.

10 Darum fällt ihnen ihr Pöbel zu und laufen ihnen zu mit Haufen wie Wasser

بۆیە خەڵکی خۆیان دێنە لایان و باوەڕ بە قسەکانیان دەکەن.

11 und sprechen: Was sollte Gott nach jenen fragen? Was sollte der Höchste ihrer achten?

دەڵێن: «چۆن خودا دەزانێت؟ ئایا لەلای هەرەبەرز زانیاری هەیە؟»

12 Siehe, das sind die Gottlosen; die sind glückselig in der Welt und werden reich.

ئەوەتا ئەمانە بەدکارن، هەمیشە لە خۆشیدان و سامانیان لە زیادبووندایە.

13 Soll's denn umsonst sein, daß mein Herz unsträflich lebt und ich meine Hände in Unschuld wasche

بێگومان بە بێهوودە دڵی خۆمم بە پاکی ڕاگرتووە، دەستیشم بە بێگەردی شوشتووە.

14 und bin geplagt täglich, und meine Strafe ist alle Morgen da?

بە درێژایی ڕۆژ لێم قەومابوو، هەتا بەرەبەیان تەمبێ کرابووم.

15 Ich hätte auch schier so gesagt wie sie; aber siehe, damit hätte ich verdammt alle deine Kinder, die je gewesen sind.

ئەگەر بە ڕاشکاوی قسەم دەکرد، ئەوا لەگەڵ منداڵەکانت ناپاک دەبووم.

16 Ich gedacht ihm nach, daß ich's begreifen möchte; aber es war mir zu schwer

کاتێک ویستم لەمە تێبگەم، بە ئەرکێکی سەختم بینی،

17 bis daß ich ging in das Heiligtum Gottes und merkte auf ihr Ende.

هەتا چوومە ناو پیرۆزگای خودا، ئەوسا لە چارەنووسیان تێگەیشتم.

18 Aber du setzest sie aufs Schlüpfrige und stürzest sie zu Boden.

بە ڕاستی لە جێگایەکی خلیسک داتناون، تووشی وێرانیت کردوون.

19 Wie werden sie so plötzlich zunichte! Sie gehen unter und nehmen ein Ende mit Schrecken.

چۆن بە چاوتروکانێک وێران بوون، لە ترسان بە تەواوی لەناوچوون!

20 Wie ein Traum, wenn einer erwachet, so machst du, HERR, ihr Bild in der Stadt verschmähet.

ئەی پەروەردگار، وەک خەون کاتی بەئاگا هاتنەوە، لە کاتی بەئاگایی وەک خەون ڕیسوایان دەکەیت.

21 Aber es tut mir wehe im Herzen und sticht mich in meinen Nieren,

کاتێک دڵم تەنگ بوو، وەک شمشێر هەناومی بڕی،

22 daß ich muß ein Narr sein und nichts wissen und muß wie ein Tier sein vor dir.

گێل و نەزان بووم، لەلای تۆ وەک ئاژەڵم لێهات.

23 Dennoch bleibe ich stets an dir; denn du hältst mich bei meiner rechten Hand,

لەگەڵ ئەوەشدا، من هەمیشە لەلای تۆم، دەستی ڕاستی منت گرت.

24 du leitest mich nach deinem Rat und nimmst mich endlich mit Ehren an.

بە ئامۆژگاریت ڕێنماییم دەکەیت، پاشان بۆ شکۆمەندیم دەبەیت.

25 Wenn ich nur dich habe, so frage ich nichts nach Himmel und Erde.

بێجگە لە تۆ لە ئاسمان کێم هەیە؟ ئەگەر لەگەڵ تۆ بم، لەسەر زەویش هیچ نییە ئارەزووی بکەم.

26 Wenn mir gleich Leib und Seele verschmachtet, so bist du doch, Gott, allezeit meines Herzens Trost und mein Teil.

جەسته و دڵم کۆتاییان پێدێت، بەڵام هەتاهەتایە هێزی دڵ و بەشی من خودایە.

27 Denn, siehe, die von dir weichen, werden umkommen; du bringest um alle, die wider dich huren.

ئەوەتا ئەوانەی لە تۆ دوورن وێڵ دەبن، ئەوانەی ناپاکیت لەگەڵ بکەن دوایان دەبڕیتەوە.

28 Aber das ist meine Freude, daß ich mich zu Gott halte und meine Zuversicht setze auf den HERRN HERRN, daß ich verkündige all dein Tun.

بەڵام نزیکبوونەوە لە خودا بۆ من باشە، یەزدانی باڵادەستم کرد بە پەناگام، هەتا باسی هەموو کردەوەکانت بکەم.